Ο Εθνικοαπελευθερωτικός Ζαπατίστικος Στρατός (EZLN) είναι ένα ειρηνικό επαναστατικό αντάρτικο κίνημα, με έδρα τη νότια πολιτεία Τσιάπας, την πιο φτωχή πολιτεία του Μεξικού. Αποτελούμενο κυρίως από ιθαγενείς ινδιάνους Μάγια, οι Ζαπατίστας έχουν κηρύξει ανοιχτό πόλεμο ενάντια στο 65χρονο διεφθαρμένο, αμερικανο-υποκινούμενο δικτατορικό καθεστώς του κυβερνώντος κόμματος PRI και βέβαια ενάντια στο σύστημα συνολικά καθώς πιστεύουν ότι το παρόν πολιτικό σύστημα είναι εκμεταλλευτικό από τη βάση του λόγω της καθαρά αντιπροσωπευτικής φύσης του και της εμφανούς αποσύνδεσης από το λαό και τις ανάγκες του.
Πήραν το όνομα τους από τον Εμιλιάνο Ζαπάτα, ιδρυτής του Νότιου Απελευθερωτικού Στρατού στη διάρκεια της Μεξικανικής Επανάστασης που ξεκίνησε το 1910 και οδήγησε στην ανατροπή του τότε μονάρχη Πορφίριο Ντίαζ και στη δημιουργία του Μεξικανικού συντάγματος το 1917.
Ο Εμιλιάνο Ζαπάτα, με το στρατό του και τους συμμάχους του, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Πάντσο Βίλα, πολέμησε μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1919, για αγροτική μεταρρύθμιση και ανακατανομή του πλούτου, το οποίο είχε καταληστευθεί από την ευρωπαϊκή ελίτ.
Οι Ζαπατίστας, με βάση το Τσιάπας, ξεκίνησαν την ένοπλη εξέγερση τους την 1η Ιανουαρίου του 1994, ημέρα όπου τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία NAFTA (βορειοαμερικάνικη συμφωνία ελεύθερης αγοράς), συμφωνία η οποία τα επόμενα χρόνια πρόκειται να φέρει το 65% έως 75% του πληθυσμού της χώρας κάτω από το όριο της φτώχειας και να διευρύνει το χάσμα φτωχών-πλουσίων.
Την πρωτοχρονιά λοιπόν, περίπου 3000 ένοπλοι Ζαπατίστας καταλαμβάνουν τις πόλεις και τις κωμοπόλεις του Τσιάπας και εκδίδουν την «1η Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα» και τους επαναστατικούς νόμους τους.
Η διακήρυξη αναφέρεται σε κήρυξη πολέμου ενάντια στο Μεξικανικό κράτος, το οποίο θεωρείται τόσο αντίθετο με τη θέληση του λαού που ανακηρύσσεται τελείως παράνομο.
Οι αντάρτες ελευθέρωσαν όλους τους κρατούμενους από μια φυλακή και έκαψαν πολλά αστυνομικά τμήματα και στρατόπεδα και έγιναν αμέσως αποδεκτοί από το κόσμο. Η επιτυχία τους όμως δεν διάρκεσε πολύ αφού την επόμενη μέρα πάνοπλοι άντρες του Μεξικάνικου στρατού τους επιτέθηκαν στην πόλη Οκοσίνγκο όπου έλαβαν τόπο σφοδρές συγκρούσεις. Οι δυνάμεις των ...
Ζαπατίστας δέχτηκαν μεγάλες απώλειες και υποχώρησαν από την πόλη στην παρακείμενη ζούγκλα.
Ζαπατίστας δέχτηκαν μεγάλες απώλειες και υποχώρησαν από την πόλη στην παρακείμενη ζούγκλα.
Οι ένοπλες συγκρούσεις στο Τσιάπας σταμάτησαν την 12η Ιανουαρίου 1994 με την παύση πυρός για την οποία μεσολάβησε η καθολική επισκοπή. Οι αντάρτες διατήρησαν την κατειλημμένη γη τους για τον επόμενο χρόνο αλλά το Φεβρουάριο του 1995 σε αιφνίδια επίθεση από τον τακτικό στρατό αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν από πολλές περιοχές τους και να καταφύγουν στα βουνά.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ToPeriodiko.GR 
Αναδημοσιεύουμε την τελευταία ανακοίνωση του Ζαπατίστικου Στρατού για την Εθνική Απελευθέρωση, των γνωστών μας Ζαπατίστας. Συνέπεσε με την συμπλήρωση ενός χρόνου από την εγκληματική συνεργασία αστυνομίας και καρτέλ στο Μεξικό, με στόχο την απαγωγή και δολοφονία δεκάδων αριστερών φοιτητών που διαμαρτύρονταν για την εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης…
Σεπτέμβριος 2015
Συντρόφισσες & σύντροφοι της έκτης διακήρυξης στο Μεξικό και στον κόσμο :
Αδελφές και αδελφοί των ανθρώπων της Γης:
Η συλλογική μας καρδιά γνωρίζει, πριν και τώρα, ότι η θλίψη μας δεν είναι ένας στείρος θρήνος.
Ξέρει ότι η οργή μας δεν είναι μια ανώφελη εκτόνωση.
Ξέρουμε ποιοι και τι είμαστε, ξέρουμε ότι οι λύπες και η οργή μας γεννιούνται και τρέφονται από τα ψέματα και τις αδικίες.
Είμαστε αυτό που είμαστε, γιατί αυτός που είναι πάνω, σε βάρος όσων από εμάς είμαστε κάτω, λέει ψέματα για να κάνει πολιτική και να στολίζει το θάνατο, την απαγωγή, τη φυλάκιση, την δίωξη και τη δολοφονία, με το σκάνδαλο της διαφθοράς του.
Αυτός που είναι πάνω είναι ένας εγκληματίας με ασυλία και χωρίς ντροπή, το χρώμα της πολιτικής του, δεν έχει σημασία. Δεν έχει σημασία, αν προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από την αλλαγή ενός ονόματος και ενός πανό.
Είναι πάντα το ίδιο πρόσωπο, η ίδια αλαζονεία, η ίδια φιλοδοξία και η ίδια βλακεία.
Σα να θέλουν με την εξαφάνιση και τη δολοφονία, να εξαφανίσουν και να δολοφονήσουν και τη μνήμη.
Από τους πάνω και από εκείνους που εμμένουν στις διαστροφές και τη μιζέρια τους, θα λάβουμε μόνο το ψέμα ως μισθό και την αδικία ως πληρωμή.
Η αδικία και το ψέμα φτάνουν στην ώρα τους κάθε μέρα, όλες τις ώρες, παντού.
Η εκδίωξη από την εργασία μας, τη ζωή μας, τη γη μας και τον φυσικό κόσμο δεν τους ικανοποιεί.
Μας κλέβουν επίσης αυτούς που είναι γιοι, κόρες, αδελφές, αδελφοί, πατέρες, μητέρες, συγγενείς, σύντροφοι-ισσες και φίλοι μας.
Αυτός που είναι πάνω, μας διώκει, μας βάζει φυλακή, μας απαγάγει, μας εξαφανίζει και μας δολοφονεί.
Δεν αποτελειώνουν μόνο σώματα και ζωές.
Καταστρέφουν επίσης και ιστορίες.
Στην κορυφή της λήθης αυτός που είναι πάνω, χτίζει την ατιμωρησία του.
Λήθη είναι ο δικαστής που όχι μόνο τον απαλλάσσει, αλλά και τον ανταμείβει επίσης.
Γι’αυτούς και άλλους λόγους, η λύπη και η οργή μας αναζητά την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.
Αργά ή γρήγορα θα καταλάβουμε, ότι αυτά δεν μπορούμε να τα βρούμε πουθενά, ότι δεν υπάρχει κανένα βιβλίο ή ομιλία, ούτε κανένα δικαστικό σύστημα, όργανο, υπόσχεση, ώρα ή τόπος που να τα δίνει.
Μαθαίνουμε ότι πρέπει να τα χτίσουμε.
Σαν ο κόσμος να μην ήταν ήδη σοφός, σαν ένα κενό να τραυμάτισε τη μήτρα της Γης, κομματιάζοντας την καρδιά του χρώματος εκείνων που ζουν στη Γη.
Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε, ότι χωρίς αλήθεια και χωρίς δικαιοσύνη, δεν υπάρχει συνετή ημέρα ή νύχτα. Το ημερολόγιο δεν παίρνει καμία μέρα ρεπό, η γεωγραφία δεν αναπαύεται.
Σε πολλές γλώσσες, ιδιώματα, σύμβολα, αναφέρουμε εκείνους που λείπουν.
Και κάθε θλίψη και κάθε οργή παίρνει ένα όνομα, ένα πρόσωπο, μια ιστορία, ένα κενό που πονάει και ντροπιάζει.
Ο κόσμος και η ιστορία του είναι γεμάτος με απουσίες.
Ο κόσμος και η ιστορία του είναι γεμάτος με απουσίες.
Και οι απουσίες γίνονται ένα μουρμουρητό, μια ισχυρή λέξη, ένα κλάμα ή μια κραυγή.
Δεν ουρλιάζουμε για μεταμέλεια. Δεν κλαίμε για οίκτο. Δεν παραπονιόμαστε για παραίτηση.
Αυτά τα κάνουμε, έτσι ώστε εκείνοι που λείπουν, να μπορέσουν να βρουν το δρόμο τους πίσω.
Ώστε να ξέρουν ότι είναι εδώ, ακόμη κι αν λείπουν.
Ώστε να μην ξεχάσουν, ότι εμείς δεν ξεχνάμε, πάντα θυμόμαστε.
Για την θλίψη, την οργή, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη.
Για την Ayotzinapa και για όλες τις Ayotzinapas, που τραυματίζουν τα ημερολόγια και τις γεωγραφίες αυτών που ανήκουν στους κάτω.
Γι’αυτό το λόγο η αντίσταση.
Γι “αυτό η εξέγερση.
Επειδή θα έρθει η στιγμή, που αυτοί που μας χρωστάνε τα πάντα, θα πληρώσουν.
Αυτός που διώκει θα πληρώσει, αυτός που φυλακίζει θα πληρώσει, αυτός που χτυπάει και βασανίζει θα πληρώσει. Αυτός που επέβαλε την απελπισία των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων, θα πληρώσει. Αυτός που δολοφονεί, θα πληρώσει.
Επειδή το σύστημα που δημιούργησε, έθρεψε, προστάτεψε και με το οποίο κάλυψε εγκλήματα, ντυμένος σαν την κακή κυβέρνηση, θα καταστραφεί. Δεν θα καλλοπιστεί, δεν θα μεταρρυθμιστεί, δεν θα εκσυγχρονιστεί. Θα κατεδαφιστεί, θα καταστραφεί, θα τελειώσει, θα θαφτεί.
Γι “αυτό αυτή τη στιγμή το μήνυμά μας δεν ένα από κείνα, που στοχεύουν στην παρηγοριά όσων υποφέρουν εξαιτίας ενός ή πολλών απουσιών.
Το μήνυμά μας είναι για την οργή, για την ανδρεία.
Επειδή γνωρίζουμε την ίδια θλίψη.
Επειδή έχουμε στα σωθικά μας την ίδια οργή.
Επειδή, όντας διαφορετικοί, έτσι γινόμαστε ίδιοι.
Γι “αυτό και η αντίστασή μας, γι” αυτό η εξέγερση μας.
Για την θλίψη και την οργή.
Για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.
Γι’αυτό:
Μην διστάζετε. Μην ξεπουλιέστε. Μην παραδίδεστε.
Γι’αυτό:
Αλήθεια και τη δικαιοσύνη!
Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικό,
Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικό,
Εξεγερμένος Moisés. Εξεγερμένος Γκαλεάνο.
Σε μια γωνιά του πλανήτη που ονομάζεται «Γη», Σεπτέμβρης 2015.
Την ημέρα αυτή, στις 26 Σεπτεμβρίου, χιλιάδες Ζαπατίστας, αγόρια, κορίτσια, νέοι, γυναίκες, άνδρες, άλλοι (otras)*, γέροντες, ζωντανοί και νεκροί, θα παρελάσουν στο έδαφός μας, για να αγκαλιάσουν όλα τα πρόσωπα που κουβαλούν θλίψη και οργή λόγω των φυλακίσεων, των εξαφανίσεων και του θανάτου, που επιβλήθηκαν από αυτούς που ανήκουν στους πάνω.
Θα τους αγκαλιάσουμε, γιατί έτσι θα αγκαλιάσουμε τους εαυτούς μας, τους Ζαπατίστας.
Και μ’αυτόν τον τρόπο καλούμε όλους τους τίμιους και λογικούς ανθρώπους του πλανήτη, να κάνουν το ίδιο, στα δικά τους χρονοδιαγράμματα και τις γεωγραφικές περιοχές τους, ανάλογα με το χρόνο και τον τρόπο που οργανώνουν τα πράγματά τους.
Γιατί καθώς προσπαθούν να υποκαταστήσουν με ψέματα και χλευασμούς, την έλλειψη της αλήθειας και της δικαιοσύνης, η ανθρωπότητα θα συνεχίζει να είναι ένα αποκρουστικό χαιρέκακο χαμόγελο πάνω στο πρόσωπο της Γης.
*το αρχικό κείμενο στα ισπανικά χρησιμοποιεί τη λέξη οtroas, που σημαίνει, άλλοι , για να δώσει μια σειρά πιθανών έμφυλων αντωνυμιών, συμπεριλαμβανομένων, αντρών, γυναικών, τρανσέξουαλ και άλλων.
(πηγή: OmniaTV / Eurozapatista ) (μετάφραση, επιμέλεια : Σύλβια Βαρνάβα)
.
.
September 2015
Compañeras, compañeroas, and compañeros of the Sixth in Mexico and in the World:
Sisters and brothers of the peoples of the Earth:
Our collective heart knows, now as before, that our pain is not a sterile sorrow.
It knows that our rage is not some useless venting.
We, who are what we are, know that our pain and rage are birthed and nourished by lies and injustices.
Because for those who are above at the cost of those of us below, lying is a way of doing politics and they adorn death, forced disappearance, imprisonment, persecution, and murder with the scandal of their corruption.
Those above, whatever the colour of their politics, are shameless criminals with impunity. It doesn’t matter if they try to hide behind a change of name and flag; it is always the same face, the same pride, the same ambition, and the same stupidity.
It is as if in their acts of killing and disappearing people they want to kill and disappear memory as well.
From above and from those who make their nests of vileness and perversion there, we will only get lies as salaries and injustice as pay.
And like clockwork, lies and injustice arrive every day, every hour, everywhere.
They are not satisfied with dispossessing us of our work, life, land, and nature.
They also rob us of our sons, daughters, sisters, brothers, fathers, mothers, relatives, compas, friends.
Those above persecute. Imprison. Kidnap. Disappear. Murder.
They not only destroy bodies and lives. They also destroy histories.
And on that erased memory they build impunity.
Oblivion is the judge that not only absolves, but also rewards.
This is why our pain and rage search for truth and justice.
Sooner or later we learn that these cannot be found anywhere, not in a book, a speech, a juridical system, an institution, a promise, a time or a place.
We learn that we have to build them.
It is as if the world is not yet complete, as if there were a hole, a wound in its belly, its heart lacerated by the colour of the Earth that we are.
That is how we learn that without truth and justice there is no day or night that is complete. No calendar can settle, no geography can rest.
In many tongues, languages, and gestures, we name those who are not among us.
And every pain and rage takes on a name, a face, a history, a void that hurts and infuriates.
The world and its history are thus filled with absences, absences that murmur, speak, yell, cry out.
We do not scream out of grief. We do not cry out of sorrow. We do not murmur in resignation.
Our voice is so that those who are absent find the path of return.
So that they know that they are here even though they are absent.
So that they do not forget that they are not forgotten.
Because of this: from pain, from rage, for truth, for justice, for Ayotzinapa and for all of the Ayotzinapas that wound the calendars and geographies from below.
This is why we resist.
This is why we rebel.
Because the time will come when those who owe us everything will have to pay.
Those who will pay are those who were responsible for the persecution, imprisonment, beatings, and torture. Those who imposed the desperation of forced disappearance will pay. Those who murdered will pay. The system that created, fed, covered, and protected the crimes disguised as bad government will be destroyed. Not prettied up, not reformed, not modernized. Rather, demolished, destroyed, finished, buried.
That is why at this time our message is not one of consolation or resignation for those who are hurting because of one or many absences in their lives.
Our message is of rage and fury.
Because we know that same pain.
Because we have within us the same rage.
Because, being different, we are alike.
That is why we resist; that is why we rebel.
Because of pain and rage.
For truth and justice.
And that is why: do not give up. Do not give in. Do not sell out.
That is why:
Truth and Justice!
From the mountains of the Mexican Southeast.
Subcomandante Insurgente Moisés
Subcomandante Insurgente Galeano
In one corner of this planet called “Earth.”
September, 2015.
This September 26, thousands of Zapatista children, young people, women, men, otroas,[i] elders, alive and dead, will mobilize in our territories in order to embrace those people who feel pain and rage because of imprisonment, disappearance, and death imposed from above.
We embrace them in this way because that is how we Zapatistas embrace each other.
Thus we call upon all those honest persons on the planet to do the same, in their calendars and geographies, according to their ways and times.
Because as long as they try to make lies and mockery stand in for the lack of truth and justice, humanity will continue to be a grotesque grimace on the face of the Earth.
[i] “The text uses “otroas” meaning “other,” to give a range of possible gendered pronouns including male, female, transgender and others.”
.
.
————————————————————–
Originally Published in Spanish by Enlace Zapatista: http://enlacezapatista.ezln.org.mx/2015/09/24/por-el-dolor-por-la-rabia-por-la-verdad-por-la-justicia/
http://enlacezapatista.ezln.org.mx/2015/09/26/from-pain-from-rage-for-truth-for-justice/EZLN: From Pain, from Rage, for Truth, for Justice
.
.
September 2015
Compañeras, compañeroas, and compañeros of the Sixth in Mexico and in the World:
Sisters and brothers of the peoples of the Earth:
Our collective heart knows, now as before, that our pain is not a sterile sorrow.
It knows that our rage is not some useless venting.
We, who are what we are, know that our pain and rage are birthed and nourished by lies and injustices.
Because for those who are above at the cost of those of us below, lying is a way of doing politics and they adorn death, forced disappearance, imprisonment, persecution, and murder with the scandal of their corruption.
Those above, whatever the colour of their politics, are shameless criminals with impunity. It doesn’t matter if they try to hide behind a change of name and flag; it is always the same face, the same pride, the same ambition, and the same stupidity.
It is as if in their acts of killing and disappearing people they want to kill and disappear memory as well.
From above and from those who make their nests of vileness and perversion there, we will only get lies as salaries and injustice as pay.
And like clockwork, lies and injustice arrive every day, every hour, everywhere.
They are not satisfied with dispossessing us of our work, life, land, and nature.
They also rob us of our sons, daughters, sisters, brothers, fathers, mothers, relatives, compas, friends.
Those above persecute. Imprison. Kidnap. Disappear. Murder.
They not only destroy bodies and lives. They also destroy histories.
And on that erased memory they build impunity.
Oblivion is the judge that not only absolves, but also rewards.
This is why our pain and rage search for truth and justice.
Sooner or later we learn that these cannot be found anywhere, not in a book, a speech, a juridical system, an institution, a promise, a time or a place.
We learn that we have to build them.
It is as if the world is not yet complete, as if there were a hole, a wound in its belly, its heart lacerated by the colour of the Earth that we are.
That is how we learn that without truth and justice there is no day or night that is complete. No calendar can settle, no geography can rest.
In many tongues, languages, and gestures, we name those who are not among us.
And every pain and rage takes on a name, a face, a history, a void that hurts and infuriates.
The world and its history are thus filled with absences, absences that murmur, speak, yell, cry out.
We do not scream out of grief. We do not cry out of sorrow. We do not murmur in resignation.
Our voice is so that those who are absent find the path of return.
So that they know that they are here even though they are absent.
So that they do not forget that they are not forgotten.
Because of this: from pain, from rage, for truth, for justice, for Ayotzinapa and for all of the Ayotzinapas that wound the calendars and geographies from below.
This is why we resist.
This is why we rebel.
Because the time will come when those who owe us everything will have to pay.
Those who will pay are those who were responsible for the persecution, imprisonment, beatings, and torture. Those who imposed the desperation of forced disappearance will pay. Those who murdered will pay. The system that created, fed, covered, and protected the crimes disguised as bad government will be destroyed. Not prettied up, not reformed, not modernized. Rather, demolished, destroyed, finished, buried.
That is why at this time our message is not one of consolation or resignation for those who are hurting because of one or many absences in their lives.
Our message is of rage and fury.
Because we know that same pain.
Because we have within us the same rage.
Because, being different, we are alike.
That is why we resist; that is why we rebel.
Because of pain and rage.
For truth and justice.
And that is why: do not give up. Do not give in. Do not sell out.
That is why:
Truth and Justice!
From the mountains of the Mexican Southeast.
Subcomandante Insurgente Moisés
Subcomandante Insurgente Galeano
In one corner of this planet called “Earth.”
September, 2015.
This September 26, thousands of Zapatista children, young people, women, men, otroas,[i] elders, alive and dead, will mobilize in our territories in order to embrace those people who feel pain and rage because of imprisonment, disappearance, and death imposed from above.
We embrace them in this way because that is how we Zapatistas embrace each other.
Thus we call upon all those honest persons on the planet to do the same, in their calendars and geographies, according to their ways and times.
Because as long as they try to make lies and mockery stand in for the lack of truth and justice, humanity will continue to be a grotesque grimace on the face of the Earth.
[i] “The text uses “otroas” meaning “other,” to give a range of possible gendered pronouns including male, female, transgender and others.”
.
.
————————————————————–
Originally Published in Spanish by Enlace Zapatista: http://enlacezapatista.ezln.org.mx/2015/09/24/por-el-dolor-por-la-rabia-por-la-verdad-por-la-justicia/
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.