Προς Αντώνη-Μάριο Παπαγιώτη (Προυστ, για το Press-gr): "Πολεμικός ανταποκριτής" ο κύριος Χαρίτος; Που, στα 5στερα ξενοδοχεία της Μοσάντ; Ε... τα πήραμε στο κρανίο!

Σχολιάζει η Μαργαρίτα Ισιδώρου

Διαβάζουμε στο πάντα έγκυρο "PRESS-GR", την στήλη "Ερωτηματολόγιο του Προυστ, για το Press-gr (Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης), με τίτλο "Ο πολεμικός ανταποκριτής Πάνος Χαρίτος..." και τα πήραμε κατακέφαλα!

Τελικά στην αποικία Ελλαδιστάν είσαι ότι δηλώσεις!

Θα μου πείτε ότι ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει έρευνα για τον συνεντευξιαζόμενο μέγα δημοσιογράφο, πρώην ανταποκριτή της ΕΡΤ (κρατικοδίαιτο) στο δημοκρατικό Ισραήλ, μετέπειτα αριστερό, στο αριστερό ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ "Κόκκινο" και, μετά την "πρώτη φορά αριστερά" του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τον σημερινό Έλληνα Τσε Γεβάρα, τον αγωνιστή Τσίπρα και στην ηγεσία της νέας "αριστερής" ΕΡΤ (Με τον Πάνο Χαρίτο Κεντρικό Παρουσιαστή "Ειδήσεων" ...στην ΕΡΤ... το Τελ Αβίβ θα είναι πραγματικά περήφανο....).

Αλλά, γτια το γαμώτο... "ο πόλεμος στη Γάζα (το Γενάρη του 2009)" [κι όχι 2007 κ. Αντώνη-Μάριε], είναι ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ!

Στη γενοκτονία της Γάζας, όταν τα κανάλια στην Ελλάδα έδειχναν τον κύριο Χαρίτο, αλλά και τους άλλους έλληνες ανταποκριτές, με κράνη να μεταδίδουν από τη Γάζα (sic!), όπως κι όλοι οι δυτικοί «δημοσιογράφοι», μετέδιδαν προπαγανδιστικές ανταποκρίσεις, δήθεν από το «μέτωπο», ενώ αναπαυόταν σε 5στερα ξενοδοχεία «φιλοξενούμενοι» του ναζιστικού ισραηλινού καθεστώτος και της Μοσάντ κι έβγαιναν στους κήπους για ζωντανή σύνδεση, δήθεν από Γάζα.

Τότε, ο Πάνος Χαρίτος μας ενημέρωνε ότι οι βόμβες του Ισραήλ ήταν πολύ διακριτικές και χτυπάνε μόνο τους ισλαμιστές της Χαμάς...

Λες και εκφωνούσε Δελτία Τύπου του ισραηλινού στρατού, "μέσα από τη Γάζα (sic!)" και με κράνος για να προφυλαχθεί από τις "βόμβες (sic!)" ως ανταποκριτής της ΕΡΤ στο Ισραήλ, ο Πάνος Χάριτος υποστήριξε τις πλέον φιλοισραηλινές θέσεις. Έσπερνε την προπαγάνδα των σιωνιστών-ναζί και σε άλλες εκπομπές, ως ειδικός "πολεμικός ανταποκριτής" με έδρα τη χώρα του επίλεκτου λαού και κρατικό μισθό από την Ελλάδα. Σε εκπομπή της Πόπης Τσαπανίδου, υποστήριξε την επιτυχία των βομβαρδισμών, αφού από τους 292 νεκρούς... μόνον οι 20 εξ αυτών ήταν άμαχοι!!! Όταν δειλά η δημοσιογράφος (σ.σ.: Πόπη Τσαπανίδου) τον ρώτησε από ποιες πηγές προέρχονταν τα στοιχεία, αυτός συνέχισε ατρόμητος και επικαλέστηκε ...

Παλαιστίνιους (sic!) δημοσιογράφους!

Tότε, αυτό το μικρό κι ασήμαντο ιστολογοφόρο που φιλοξενεί τους σχολιασμούς μου, είχε κάνει ρόμπες αυτούς τους "δημοσιογράφους", "πολεμικούς ανταποκριτές" από τους κήπους των 5στερών ξενοδοχείων της Μοσάντ: Ανταπόκριση από Ράφα (Λωρίδα της Γάζας), από ΕΛΛΗΝΑ ακτιβιστή κι όχι από δημοσιογράφους που ξεκουράζονται στα πολυτελή ξενοδοχεία της Μοσάντ

O κύριος Χαρίτος μπήκε στη Λωρίδα της Γάζας, δύο ημέρες μετά τη λήξη των βομβαρδισμών. Είχε την ατυχία να πέσει πάνω στη 2η Ελληνική Αποστολή που βρισκόταν μέσα στη Γάζα στη διάρκεια των βομβαρδισμών. Συναντήθηκε μαζί τους στο Αιγυπτιακό Τελωνείο-συνοριακό σταθμό της Ράφα, που ανέμενε βίζα εισόδου. Αυτό μπορεί να το πιστοποιήσει και ο δημοσιογράφος Γιάννης Κανελλάκης, που μπήκε μαζί του την ίδια μέρα, αλλά κι η σφραγίδα στο διαβατήριό του. Συνεπώς, οι ανταποκρίσεις του από τη Γάζα, με κράνος και ύφος "πολεμικού ανταποκριτή" για όσους μασάνε κι αρέσκονται σε παραμύθια... {Να σου θυμίσω ότι πριν λίγες μέρες οι έλληνες ανταποκριτές στο μέτωπο της Γάζας, μεταξύ των άλλων ανταποκριτών, σταβλιζόταν σε 5στερα ξενοδοχεία του Ισραήλ κι όχι στο μέτωπο. Πριν εμφανιστούν στα κανάλια μας σε «απευθείας σύνδεση από το μέτωπο», για να μας ανακοινώσουν τα δελτία τύπου της Μοσάντ, κατέβαιναν στους κήπους των πολυτελών ξενοδοχείων, μασκαρευόταν με κράνη και αλεξίσφαιρα γιλέκα…

Ξέρεις πότε μπήκαν οι πρώτοι στη Γάζα;

Δύο ημέρες ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ!

Μυθοπλασία;

ΟΧΙ, τους συνάντησαν και τους χαιρέτισαν στο τελωνείο της Αιγύπτου οι έλληνες ακτιβιστές (μαζί τους και η βουλευτής Σοφία Σακοράφα) - που ήταν ΜΕΣΑ στη Γάζα στη διάρκεια των βομβαρδισμών -, και ήμασταν κι εμείς εκεί…Ελπίζω να ικανοποίησα μέρος των ανησυχιών σου… αν όχι, σε λίγο να δεις την ανάρτησή μας, για άρθρο δημοσιοκάφρου στην έγκριτη “Ελευθεροτυπία”, όπου κάνει copy paste τις θέσεις της Μοσάντ…}: 9 Φλεβάρη 2009

Μάλιστα, εκείνη την εποχή, για το ρεντίκολο των ανταποκριτών από τα πολυτελή ξενοδοχεία της Μοσάντ, το Ισραήλ επέβαλε πλήρη ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ σε δημοσιογράφους και ΜΜΕ!

Έγραφε τότε αυτό το μικρό κι ασήμαντο ιστολογοφόρο: "Εσείς έλληνες ανταποκριτές των ΜΜΕ, γιατί δεν αποχωρείτε από αυτό το σκηνοθετημένο «πανηγύρι» των ναζί;

Γιατί δεν τιμάτε τον «Έλληνα δημοσιογράφο»;

Πόσο αξίζει η υποταγή στα συμφέροντα του κάθε καναλάρχη;"

Αυτά για την ώρα... προς αποκατάσταση της αλήθειας και για να μην μας περνάνε όλους για χάνους που τρώνε κουτόχορτο!

Υ.Γ. Άραγε ο Νο 1 δημοσιογράφος της ΕΡΤ "πρώτη φορά μνημονιακή αριστερά", που θυσίασε μια τόσο λαμπρή καριέρα στο δημοκρατικό Ισραήλ, μπόρεσε να μεταφέρει στην Αθήνα την οικογένειά του; Θα είναι κρίμα να χωριστεί μια οικογένεια και να μην συνυπηρετήσει στην Ελλάδα η σύζυγός του... Ελπίζουμε να είναι δημόσιος υπάλληλος, ώστε να ζουν μαζί κι όχι του ιδιωτικού τομέα...

----------------------------------------------
Σχετικό: Ο πολεμικός ανταποκριτής Πάνος Χαρίτος...

απαντά στοΕρωτηματολόγιο του Προυστ,  για το Press-gr

(Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης)

Γεννήθηκε (1969) στην Αθήνα αλλά η καταγωγή του, από την πλευρά του πατέρα του, είναι από το Γαμβριά Λυκοδήμου, όπου βρίσκεται το "καταφύγιό" του στο σπίτι του πατέρα του. Η καταγωγή της μητέρας του είναι από τον Πύργο.
Μετά το σχολείο πέρασε στη Γυμναστική Ακαδημία, αλλά δεν την...
παρακολούθησε ποτέ. Τελείωσε κατ' ευθείαν το Στρατό και μετά έφυγε για ένα εξάμηνο στη Νέα Υόρκη. Εκεί δούλεψε στη CBS, που έχει γίνει Sony music.
Η δημοσιογραφία τον είχε κερδίσει από το Δημοτικό Σχολείο. Έβγαζε την εφημερίδα του σχολείου. Ως επαγγελματίας δημοσιογράφος, ξεκίνησε από την "Ελευθεροτυπία" και τον παλιό "Ταχυδρόμο". Μπήκε για τα καλά στο επάγγελμα όταν δούλεψε στο "Κανάλι 15", τον πρώτο ελεύθερο ραδιοφωνικό σταθμό. Ήταν ραδιοφωνικός παραγωγός και εκφωνητής δύο εκπομπών για την ιστορία της Μαύρης Μουσικής. Μετά, το 1992 δούλεψε για δύο χρόνια στο "Mega" και έπειτα έφυγε στο εξωτερικό.

Τα τελευταία 16 χρόνια, έχει καλύψει σημαντικά γεγονότα, όπως εμφύλιες συγκρούσεις και πολιτικές κρίσεις στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, ολόκληρη την Αφρική, την Κίνα, την Κεντρική και Νότια Ασία. Πήγε ως ελεύθερος επαγγελματίας, με τον κάμεραμαν Βασίλη Μουρίκη, στον Καύκασο, όπου μαινόταν ο εμφύλιος στην Τσετσενία και στη Γεωργία με την Αμπχαζία (1994). Τα θέματα που έκαναν τα πωλούσαν στο BBC και σ' άλλα ειδησεογραφικά πρακτορεία και σταθμούς, όπως η Deuche Welle. Τον ίδιο χρόνο, ταξίδεψε στον Αζερμπαϊτζάν και στην Αρμενία με αφορμή τα επακόλουθα του σεισμού εκεί. Δύο χρόνια αργότερα (1996), πέρασε από την Τανζανία στο Ζαϊρ (σημερινή Δημοκρατία του Κονγκό) και κάλυψε τον εμφύλιο πόλεμο. Το 1997 έφυγε στην Αλβανία για την κρίση με τις Πυραμίδες, ως ανταποκριτής του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων. Έμεινε τρία χρόνια, καλύπτοντας τον πόλεμο και στο Κόσοβο. Ξαναγύρισε, έκανε μια εκπομπή στην ΕΡΤ, "αλλά είδε ότι αυτό το κουστούμι δε του πήγαινε". Έφυγε, λοιπόν, για τη Μέση Ανατολή, κάλυψε την Ιντιφάντα, την πρώτη κρίση στο Λίβανο, τον πόλεμο στο Λίβανο το 2006, τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003, τα πολιτικά της Συρίας, "τις μεταρρυθμίσεις και τις κόντρες με τους Αμερικανούς" και τακτικά πηγαίνει για ρεπορτάζ στην Αίγυπτο. Εκτός των άλλων, Σιέρρα Λεόνε, Αφγανιστάν, ο δεύτερος πόλεμος του Κόλπου, η διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστίνης, η παλαιστινιακή διαμάχη μεταξύ Hamas-Fatah στη Γάζα (2007), ο πόλεμος στη Γάζα (το Γενάρη του 2007) είναι μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα που έχει καλύψει για τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ. Έχει βραβευτεί με πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις και βραβεία για τη δουλειά του. Το 2004 παρέλαβε το βραβείο του Ιδρύματος Μπότση, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Κάρολο Παπούλια.
Ζει με τη σύζυγο και τη κόρη τους στο δυτικό τμήμα της Ιερουσαλήμ. Μιλάει αλβανικά, τουρκικά, αγγλικά και από λίγα αραβικά και εβραϊκά.

Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι; 
Να συνεχίσω αυτό που κάνω. Να μπορώ να είμαι εκεί όταν συμβαίνουν πράγματα. Να μπορώ να βλέπω, να ακούω και να μεταδίδω.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Η έλλειψη ρουτίνας. Το καινούριο. Το διαφορετικό. Το άγνωστο.
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Όταν με κατηγόρησαν για εμπάθεια και μονομερή κάλυψη με στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Η επιμονή.
Το βασικό ελάττωμά σου;
Η αδυναμία μου στα μεγάλα βάθη. Κάτι που το έχω πληρώσει στις βουτιές μου στη θάλασσα όσο και στη «στεριά».
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα λάθη της κόρης μου και σε εκείνα των φίλων μου.
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, κινηματογραφώντας ένα κοριτσάκι 4 ετών με καθολικά εγκαύματα από βόμβα λευκού φωσφόρου. Είχε χάσει την όσφρησή του, την όρασή του, άπλωνε τα χέρια προς εμένα και ζητούσε να το πάρω από εκεί νομίζοντας ότι είμαι η μητέρα του. Παράτησα το συνεργείο, παράτησα και το ρεπορτάζ εκείνη την ημέρα.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Με γοητεύει η προσωπικότητα και το σθένος του Γκάντι, αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να ταυτιστώ.
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Όλοι εκείνοι που που επιλέγουν να ζουν πραγματικά. Που βγαίνουν στους δρόμους. Που παίζουν με τη φωτιά της ζωής και καψαλίζονται. Είναι όμορφο το συναίσθημα μετά από χρόνια να χαζεύεις το «δέρμα σου» κι από τα σημάδια να θυμάσαι τόπους κι ανθρώπους.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Εύκολο.....! Αποστολή στη Νικαράγουα, με τον Νικ Νόλτε και τον Τζιν Χάκμαν.

Το αγαπημένο σου ταξίδι; 
Το τελευταίο του περυσινού καλοκαιριού. Με το αυτοκίνητό μου από το σπίτι μου στην Αθήνα στο σπίτι μου στην Ιερουσαλήμ, ακολουθώντας τη διαδρομή του Νταρλίμπλ στο «Ταξίδι στη σκιά του Βυζαντίου».
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Khalil Gibran, Coleman Barks, Irvin Yalom, Καζαντζάκης, Καβάφης, Τσίρκας, Καραγάτσης, Aντουάν Ντε Σαιντ Εξιπερί. Και σίγουρα κι άλλοι. Απλά, αυτούς συνηθίζω να κουβαλάω στα ταξίδια μου.
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Την τόλμη.
…Και σε μια γυναίκα;
Τη Σοφία.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Είναι δύσκολο να μείνω σε έναν. Αν ωστόσο πρέπει τότε, θα διάλεγα το Dizzy Gillespie.
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Κανένα.. Η μόνη σχέση για εμένα με τη μουσική και το νερό, είναι ο ήχος του κύματος στις καταδύσεις μου.
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Η Γη των Ανθρώπων.
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Modigliani.
Το αγαπημένο σου χρώμα;
Γαλάζιο.
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Την αποδοχή της δουλειάς μου από την οικογένειά μου δίχως καμμία αξίωση να αλλάξω το παραμικρό.
Το αγαπημένο σου ποτό;
Οι ιστορίες του βεδουίνου φίλου μου, του Σαλίμ, στο «πέρασμα του Σατανά» -γεωγραφική τοποθεσία- στη Χερσόνησο του Σινά.
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Για αυτά που δεν τα έφτασα στα άκρα.
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Το ψέμα, τη δειλία και την αχαριστία, την ημιμάθεια.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Η κόρη μου και τα καλοκαιρινά μας παιχνίδια στην ακρογυαλιά.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Ένας κόσμος σαν αυτόν που καταγράφω και μεταδίδω.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Α !!!! Ψέματα λέω πολλά και, καθημερινά. Στους μπάτσους που με ελέγχουν. Στα check point του στρατού που πρέπει να περάσω. Στη σύντροφό μου που της λέω ότι εκεί που θα πάω σήμερα είναι ήρεμα. Τουλάχιστον τα ψέματα τα δικά μου σχετίζονται με τις επιθυμίες μου για την αλήθεια.
Ποιο είναι το μότο σου;
Ζήσε.
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Με το θάνατο δεν τα πάμε καλά. Αν και συναντιόμαστε συχνά αποφεύγουμε ο ένας τον άλλον κι ελπίζω έτσι να παραμείνει.
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
Εάν έχει ιδέα για το ποιοί τον εκφράζουν στη γη. Ασχέτως δόγματος. Κι αν ναι, να μου εξηγήσει τι πήγε λάθος.
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Σε αυτήν που βρίσκομαι από τα 15 χρόνια μου, και που δεν την ικανοποίησα έστω κι αν πέρασαν 25 χρόνια. Της αναζήτησης.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"