Οι Ερωτικές επιστολές Πορτογαλίδας μοναχής είναι ένα κλασικό λογοτεχνικό έργο που για πολλά χρόνια ήταν αγνώστου συγγραφέα - γράφτηκε το 1668, αλλά μόλις το 1926 αποδόθηκε στον Γκιγιεράγκ, μετά από αρκετές αμφιβολίες και αμφισβητήσεις.Μέχρι σήμερα δεν έχει ξεκαθαριστεί αν είναι όντως γράμματα που έγραψε η μοναχή Μαριάνα Αλκοφοράδο από το μακρινό μοναστήρι στη Λουζιτανία στον Γάλλο αξιωματικό που την εγκατέλειψε, ή ακόμα κι αν έχουν γραφτεί πραγματικά από γυναίκα.
Οι πέντε επιστολές -μονόλογος χωρίς απάντηση- σήμερα θεωρούνται ως οι πέντε πράξεις μιας τραγωδίας.
Στην πρώτη, η Μαριάνα, ερωτευμένη κι ενθουσιώδης, ελπίζει ακόμη ότι θα ξαναδεί τον νεαρό εραστή της.
Στη δεύτερη συνειδητοποιεί το μονόπλευρο του έρωτά της, δεν έχει λάβει γράμμα για έξι μήνες και φοβάται έναν οριστικό χωρισμό.
Στην τρίτη είναι συντετριμμένη: «Τι θα απογίνω, και τι θέλετε επιτέλους να κάνω;». Ακόμη κι αν το πάθος εξακολουθεί να υπάρχει, το διαδέχεται ένα βαθύ αίσθημα μοναξιάς.
Στην τέταρτη και πιο μακροσκελή, ο χωρισμός φαίνεται ότι έχει επέλθει οριστικά, και στην πέμπτη η απόφασή της «Σας γράφω για τελευταία φορά» σηματοδοτεί και την απόφασή της να γίνει κυρία των συναισθημάτων της.
Το τελευταίο γράμμα είναι απάντηση στην επιστολή που λαβαίνει μετά από πολύ καιρό από τον αξιωματικό: «Οι αυθάδεις διακηρύξεις σας περί φιλίας και οι ανόητες φιλοφροσύνες της τελευταίας σας επιστολής με βεβαίωσαν πως έχετε λάβει όλα τα γράμματα που σας έχω γράψει και πως διόλου δεν συγκίνησαν την καρδιά σας, αλλά ότι πάντως τα έχετε διαβάσει».
Από γράμμα σε γράμμα η μοναχή κερδίζει βαθμιαία την αυτοκυριαρχία της, ώσπου να αποκτήσει τελικά την ικανότητα να απαρνηθεί τον έρωτά της.
Οι Επιστολές εκτιμήθηκαν, σχολιάστηκαν και επηρέασαν συγγραφείς όπως ...
η Μαντάμ ντε Σεβινιέ, ο Λακλό, ο Ρουσό, οι Γκριμ κι άλλοι πολλοί και εγκαινίασαν ένα νέο μυθιστορηματικό είδος, το επιστολικό μυθιστόρημα. (Πηγή: lifo.gr)
«Ερωτικές επιστολές Πορτογαλίδας μοναχής».
Μαριάνα Αλκοφοράντο, η διαχρονική ερωτευμένη
-----------------------------------------
Ερωτικές Επιστολές Πορτογαλίδας Μοναχής
Περί τα 1660, μια Φραγκισκανή Πορτογαλίδα μοναχή, η Μαριάννα Αλκοφοράδο, απευθύνει στον Γάλλο αξιωματικό που την έχει εγκαταλείψει, πέντε φλεγόμενες και λυρικές επιστολές. Τα μοναστήρια της εποχής εκείνης, ιδιαιτέρως αυτά της Πορτογαλίας, ήταν περίφημα για τις απαγωγές, τις ραδιουργίες, τα σκάνδαλά τους.Το πάθος που έζησαν οι δύο νέοι στα «ιδιαίτερα δωμάτια» της Μαριάννας διαδέχεται τώρα η εγκατάλειψή της από τον άκαρδο εραστή. Πάθος. Αγωνία. Ελπίδα. Απόγνωση.
Οι επιστολές εκτιμήθηκαν ως το πρώτο επιστολικό μυθιστόρημα. Επηρέασαν συγγραφείς όπως ο Ρουσσώ, οι Αδελφοί Γκριμ, ο Στεντάλ, ο Ρίλκε, ο Λακλός. Στα ελληνικά γράμματα μεταφράστηκαν πρώτη φορά το 1921 από τον ποιητή Κώστα Ουράνη.
«Κάθε γυναίκα που αγαπάει θα μπορούσε να γράψει αυτές τις επιστολές αν άφηνε το χέρι της να γράψει ό,τι η καρδιά της αιστάνεται.»
«…είναι ό,τι ωραιότερο, παθητικώτερο, αληθινώτερο έχει γραφτεί στο είδος αυτό.»
Κώστας Ουράνης
Επιμέλεια κειμένων, μουσικής, παραγωγή: Αφροδίτη Κοσμά
Σχεδιασμός Ήχου: Άγης Γυφτόπουλος
Ηχοληψία, ηχητική επεξεργασία: Γιάννης Γιαλίνης
Διαβάζουν: Αφροδίτη Κοσμά, Άγης Γυφτόπουλος
Πατήστε εδώ να ακούσετε την παραπάνω εκπομπή
ή δείτε από εδώ τη ταινία:
https://thepiratebay.org/torrent/10696300/Love_Letters_of_a_Portuguese_Nun_720P_1977_-_Jesus_Franco
=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.