Η πρώτη μου αντίδραση ήταν: "Καλά, γιατί να είναι περήφανοι που είναι γκεϋ; Εγώ πρέπει να είμαι περήφανη που είμαι στρεϊτ;"

Έχετε λύσσάξει στο inbox να σχολιάσω το Gay Pride. Θέλετε όλοι να μου δείξετε φωτογραφίες από τα αίσχη των γκέηδων για να καταλάβω πως δεν είστε τίιποτα ρατσιστές αλλά κι αυτοί το παρατραβάνε. Το κατανοώ. Αλήθεια.

Ο λόγος που δεν το έκανα είναι ότι έχουν πει όλοι τη γνώμη τους και άλλη μια γνώμη δεν θα πλούτιζε τον κόσμο. Κι ακόμα πρόκειται για ένα θέμα που διχάζει και είτε είσαι υπέρ του όλα χύμα, είτε το πολεμάς με λύσσα. Κι εγώ δεν παίζω έτσι.

Αποφάσισα τελικά να ανεβάσω ποστ για συζήτηση, έχοντας σαν δεδομένα μερικά πράγματα. Θα ήθελα όμως να διαβάσετε ως το τέλος τη σκέψη μου κι ας σας σοκάρει.

Ναι, κι εγώ φρικάρω με τις ακρότητες και τους τύπους με τα λάτεξ στη μούρη και το λουρί του σκύλου στο λαιμό.

Κι ακόμα, όσο ευγενική κι αν είμαι ως άνθρωπος, μάλλον θα μειδιάσω βλέποντας μούσια και φλοράλ φουστανάκι στο ίδιο άτομο. (ΘΑ ΜΕΙΔΙΑΣΩ ΕΙΠΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΡΟΙΔΕΨΩ). Είναι ανθρώπινο να κρίνουμε ο ένας τον άλλον.

Επίσης, ενώ μου αρέσουν οι δημόσιες εκδηλώσεις τρυφερότητας, δεν τρελαίνομαι καθόλου όταν ακόμα κι ένα στρέιτ ζευγάρι γλωσσοφιλιέται στο δρόμο προκλητικά. Αντέστε σπίτι σας, λέω ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.

Ναι, το θέαμα με μερικούς από τους παρελαύνοντες στο Pride είναι το λιγότερο καρναβάλι, πως να το κάνουμε. και ναι, μια μικρή μερίδα από αυτούς τους ανθρώπους αδικούν τη μεγαλύτερη μερίδα των αξιοπρεπών γκέη συνανθρώπων μας.

Ναι, δεν ήταν ωραία τα γλυφιτζούρια σε σχήμα τσαπού. ...


"Ωραία" θα μου πείτε, "κι αφού είσαι προωθημένη, και την ψυλλιαζόμαστε τη δουλειά ότι θα μας τα γυρίσεις υπερ των γκέηδων, που είναι η μοντεριά σου κι η ανοιχτομυαλιά σου αφου μας λες όλα τα παραπάνω σωστά μεν, αλλά άκρως συντηρητικά δε;"

Η ανοιχτομυαλιά μου, νομίζω έγεικται όχι στο ότι δεν φρικάρω με ορισμένα πράγματα (αλίμονο αν τίποτα δεν μας έκανε εντύπωση), αλλά στο ότι δεν επιθυμώ να κάψω στην πυρά και να βγάλω τα δόντια και τα μάτια των συνανθρώπων μου που με φερνουν σε δύσκολη θέση!

Δώστε του δυο λεπτά να το σκεφτείτε...

Ισως πραγματικά προωθημένος δεν είναι κάποιος που είναι εντελώς άνετος και αναίσθητος με όλα, αλλά κάποιος ο οποίος αν κι έρχεται σε δύσκολη θέση, από κάποια ξένα για αυτόν πράγματα και στοιχεία, τα αφήνει να ζήσουν κι αυτά ισότιμα μια και δεν του ανήκει ο πλανήτης...

Τούτων λεχθέντων, ας εμπλουτίσω μια απάντηση που έδωσα σε μια φίλη που εξεφρασε την ίδια απορία σε άλλο ποστ επειδή κι εγώ το έψαξα:

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν: "Καλά, γιατί να είναι περήφανοι που είναι γκεϋ; Εγώ πρέπει να είμαι περήφανη που είμαι στρεϊτ;"

Ο στρέιτ άνθρωπος, επειδή είναι η πλειοψηφία της κοινωνίας, δεν αντιμετωπίζει βαναυσότητα λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού που είναι εντελώς τυχαίος. Αυτό είναι κάτι το οποίο καθορίστηκε από τις ορμόνες του και τις συνθήκες της γέννησής του και όχι από τη θέλησή του, κατά κύριο λόγο.

Ομοίως και οι γκεϋ/λεσβίες/τρανσέξουαλ/άλλο δεν ξύπνησαν ένα πρωί και είπαν: "Τι να κάνω τώρα για να διαφέρω από όλους και να με βρίζουν όλοι και να με κυνηγάνε; Ας γίνω γκέϋ!"

Οι ορμόνες τους και η βιολογία των γονιδίων τους, εκφράστηκε με αυτόν τον τρόπο. Συνεπώς, είναι άδικο, απαράδκετο, ανήθικο και απάνθρωπο να τους προσβάλλουμε, να τους κυνηγάμε, να προσπαθούμε να τους αλλάξουμε και να τους υποχρεώνουμε να κρύβονται και τελικά να ζουν στη σκιά και στο σκοτάδι.

"Ωραία, ας τα κάνουν σπίτι τους τα γκεηλίκια τους να μη τους βλέπουμε."

Ενα από τα πιο φασιστικά πράγματα που μπορεί να λεχθεί για κάποιον είναι να είναι ΑΟΡΑΤΟΣ σαν να μην υπάρχει. Σαν να είναι ντροπή που υπάρχει.

Ετσι λοιπόν, κάποια θαραλλέα μητέρα ενός τέτοιου παιδιού αποφάσισε ότι ΔΕΝ ΘΑ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ για το παιδί της και μάλιστα θα είναι ΠΕΡΗΦΑΝΗ για αυτό. Ετσι διαδήλωσε την υπερηφάνεια της. Ωστε το παιδί της να γίνει ΟΡΑΤΟ και να έχει δικαίωμα στη ζωή, στην ευτυχια και στην ολοκλήρωση, στον σεβασμό όπως όλοι μας. Τίποτα λιγότερο.

Από τότε το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας καθιερώθηκε.

"Μα, μας χαλάνε την αισθητική μας!"

Το ίδιο αντιμετώπισα και με μερικούς φίλους του αδερφού μου, οι οποίοι, λόγω εγκεφαλικής παράλυσης και πάρεσης μέρους του προσώπου τους, τους τρέχουν σάλια. Επίσης δεν μπορούν να μιλήσουν καθαρά και κραυγάζουν κι αγωνίζονται για να επικοινωνήσουν. Τι προτείνετε; Να τους κλείσουμε σε κάνα άσυλο να μη χαλάνε την αισθητική σας;

Επειδή ξέρω και την επόμενη ερώτησή σας η οποία θα αφορά στον σεβασμό και την αξιοπρέπεια, θα σας πω ότι η αξιοπρέπεια δεν είναι ίδιον μόνον των στρέιτ ατόμων.

Οι ετερόφυλοι (αν και η ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι κάτι πολύυυυυ πολύπλοκο) πρέπει να επανεξετάσουν το πως σκέφτονται για έναν άλλον ανθρωπο, όταν από όλα του τα χαρίσματα, τα επιτεύγματα, τα συναισθήματα, επιλέγουν να επικεντρωθούν "εκεί κάτω" αποκαλώντας τον "ανώμαλο". Αναρωτιέμαι ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΩΜΑΛΟΣ μετά!

"Μα δεν είναι φυσιολογικοί!"

Εννοείς πως δεν είναι συνηθισμένοι, γιατί είναι πιο λίγοι. Πως γίνεται να μην είναι φυσιολογικό κάτι που έφτιαξε η φύση;

Το να απομονώνουμε όσους δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί μας χαλάνε, είναι ο μέγιστος φασισμός. "Με αγαπάς τόσο όσο μου επιτρέπεις να ζω στο δικο σου χώρο με τον δικό μου τρόπο". Κι ας φρικάρω, θα συμπληρώσω.

Μετά από λίγο καιρό, θα πάψω να φρικάρω, γιατί θα σε έχω γνωρίσει καλύτερα.

"Η αγάπη πάντα στέγει. Η Αγάπη ουδέποτε εκπίπτει"
(Απόστολος Παύλος).

Τέλος, για όσους φρικάρουν πάρα πάρα πολύ, να σας ενημερώσω ότι η φωτογραφία δεν είναι από το Gay Pride, αλλά από το διάσημο Μπουρανί του Τυρνάβου και ανάλογες έχουμε κάθε απόκρηες σε όλη την Ελλάδα, με αισχρά στιχάκια του στιλ:

"ο παπάς απ' το Παρίσι με ψωλή σαν κυπαρίσι", "Το μουνί το λένε Γιώτα και τον πούτσο Παναγιώτα, όποιον θέλεις πάνε ρώτα, το κεφάλι μπαίνει πρώτα", "Πως το τρίβουν το πιπέρι καλογριές και καλογέροι" και ξέρετε τι τρίβουν, κι ακόμη πιο πικάντικα ων ουκ έστι αριθμός.

Αυτά αποτελούν μέρος της παράδοσής μας, τα έχουν διασώσει οι μεγαλύτεροι λαογράφοι και όπως η μεγάλη Δόμνα Σαμίου και πολλοί άλλοι, γιαυτό δεν έβαλα τελίτσες και μπιπ, έχουν αρχαιοελλήνικές ρίζες, και όχι, δεν είναι ικανά να μας διαφθείρουν. Ούτε κι οι γκέυ μπορούν. Πιστέψτε με.

Θα είστε μεγάλοι μάγκες όμως, αν καταφέρετε να μην ξαναγίνει πια GAY PRIDE. Για ποιον λόγο; Γιατί απλά δεν θα χρειάζεται.

Οι άνθρωποι θα νοιώθουν ισότιμοι και αποδεκτοί, δεν θα κυνηγιούνται, τα παιδιά με διαφορετικό προσανατολισμό δεν θα πιστεύουν πως είναι ανώμαλοι και δεν θα αναρωτιούνται τι δεν πάει καλά με αυτά, αλλά θα ξέρουν πως έχουν θέση στη ζωή όπως όλοι μας.

Ετσι, δεν θα αυτοκτονούν, ούτε θα υποχρεώνονται απο έξαλλους γονείς, φανατικούς θρησκευτικούς ταγούς και γελοίους νόμους να εγκλωβιστούν σε δυστυχισμένους γάμους και ρόλους που δεν τους ταιριάζουν σέρνοντας στη δυστυχία τους εαυτούς τους αλλά άλλους αθώους ανθρώπους.

Αυτά είχα να πω.
Τώρα, αν απο κάτω θέλετε να ξεκατινιαστείτε επειδή χάσατε πάσα ιδέα για μένα, be my guests.

Αννυ Λιγνου
https://www.facebook.com/falbalitsa/posts/10216813706634595

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"