Όταν Έρχονται Τα Σύννεφα - Μάνος Χατζιδάκις - Το Χαμόγελο Της Τζοκόντας

Έλληνες του Πνεύματος και της Τέχνης: Μάνος Χατζιδάκις

 

Ο Διονύσης Σαββόπουλος αναζητά τις αιτίες που κάνουν το έργο του Μάνου Χατζιδάκι σήμερα, τόσα χρόνια μετά το θάνατό του, να παραμένει «ολοζώντανο» και βαθιά χαραγμένο στο παρόν μας. Ακολουθεί τα ίχνη του Μάνου στους χώρους που έζησε και δημιούργησε, περιπλανιέται στη ρωμαϊκή αγορά και στους δρόμους της πόλης, όπου ακούει τα τραγούδια του να δονούν ακόμα την καθημερινότητα των ανθρώπων. 

Η ζωή του Χατζιδάκι ξετυλίγεται μέσα από την μοναδική αφήγηση του Διονύση Σαββόπουλου, μέσα από πλούσιο και σπάνιο αρχειακό υλικό και μέσα από συνεντεύξεις που φωτίζουν τα γεγονότα, τους ανθρώπους και τους τόπους που σφράγισαν τη ζωή του. 

Μιλούν και αποκαλύπτουν άγνωστες λεπτομέρειες για τον Χατζιδάκι νεανικοί του φίλοι, όπως ο Νίκος Κούνδουρος, συνεργάτες του, όπως, η Μαρία Φαραντούρη, ο Παντελής Βούλγαρης, ο Μανώλης Μητσιάς... .

«Σε μια παρέλαση στη Νέα Υόρκη, με μουσικές, με χρώματα και με πλημμυρισμένη από κόσμο την 5η Λεωφόρο, βρισκόμουν μια Κυριακή απόγευμα το φθινόπωρο του 1963, όταν συνάντησα μια γυναικούλα να περπατάει μοναχή με μιαν απελπισμένη αδιαφορία για ό,τι συνέβαινε γύρω της χωρίς κανείς να την προσέχει, χωρίς κανέναν να προσέχει, μόνη, έρημη μες στο άγνωστο πλήθος, που τη σκουντούσε, την προσπερνούσε ανυποψίαστο, εχθρικό, αφήνοντάς την να πνιγεί μες στη βαθιά πλημμύρα της λεωφόρου, μέσα στη θάλασσα που ακολουθούσε, μέσα στ’ αγέρι που άρχισε να φυσά. Έμεινα στυλωμένος, ο μόνος που την πρόσεξε, κι έκαμα να την πάρω από πίσω, να την ακολουθήσω και πλησιάζοντάς την να της μιλήσω, χωρίς να ξέρω τι να της πω, μα ίσαμε ν’ αποφασίσω, την έχασα από τα μάτια μου.

Έτρεξα λίγο μπρος, ανασηκώθηκα στα πόδια μου για να την ξεχωρίσω, μα η μεγάλη μαύρη θάλασσα του κόσμου την είχε καταπιεί. Μέσα μου κάτι σκίρτησε οδυνηρά. Χωρίς να καταλάβω, είχα σταθεί έξω από το βιβλιοπωλείο του Ριτζιόλλι και στη βιτρίνα του, απέναντί μου ακριβώς, βρισκόταν ένα βιβλίο για τον Ντα Βίντσι με την Τζοκόντα στο εξώφυλλό του να μου χαμογελά, απίθανα αινιγματική, αυτόματα μεγεθυμένη, όσο η γυναίκα που χάθηκε στον δρόμο. Δεν ξέρω γιατί όλ’ αυτά μπερδεύτηκαν περίεργα μέσα μου, μαζί μ’ ένα εξαίσιο θέμα του Βιβάλντι που είχα ακούσει πριν από λίγες ημέρες και που εξακολουθούσε να επανέρχεται τυραννικά στη μνήμη μου. Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ’ ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων. Το θέμα είναι η γυναίκα έρημη μες στην μεγάλη πόλη. Το κάθε τραγούδι είναι κι ένας μονόλογός της κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί».

Το κείμενο αυτό του Μάνου Χατζιδάκι συνοδεύει την έκδοση του έργου «Το χαμόγελο της Τζοκόντα», ενός αριστουργηματικού έργου της ελληνικής... δισκογραφίας, το οποίο ηχογραφήθηκε στη Νέα Υόρκη τον Απρίλιο του 1965 ως ορχηστρικό, σε παραγωγή του μεγάλου Κουίνσι Τζόουνς.

Το Χαμόγελο της Τζοκόντας Μάνος Χατζιδάκις (Full Album)

 

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ- ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ (ΟΛΟ ΤΟ ΕΡΓΟ)

 

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ - ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ: ΦΛΕΡΗ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ 1. Με την πρώτη σταγόνα της βροχής (Οδ. Ελύτη) 0:00​ 2. Σ' αγαπώ (Μυρτιώτισσας) στη μνήμη του Γιώργου Παππά 3:32​ 3. Μέρες του 1903 (Κ.Π. Καβάφη) 6:14​ 4. Ποιος είν' τρελός από έρωτα (Γ. Σαραντάρη) 8:09​ 5. Τα λιανοτράγουδα (από τα δημοτικά τραγούδια) 10:31​ 6. Πέρα στο θολό ποτάμι (Ν.Γκάτσου) από το θ. έργο του Φ.Γκ.Λόρκα «Περλιμπλίν και Μπελίσα» 15:16​ 7. Το όνειρο (Δ.Σολωμού) 19:23​ 8. Κέλομαί σε Γογγύλα (Σαπφούς) 24:23​ 9. Έρωτα εσύ (Από τη «Μήδεια» του Ευριπίδη) μεταφρ. Π.Πρεβελάκη (Στην Κατίνα Παξινού) 26:34​ 10. Πάθη από τον έρωτα (Από την «Ερωφίλη» του Χορτάτζη) 30:37​ 11. Κραταιά ως θάνατος αγάπη (Από το «Άσμα Ασμάτων» του Σολομώντα) 34:14​ Το έργο αυτό γράφτηκε στη Νέα Υόρκη από τον Ιούνιο και τέλειωσε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1972.

Οι ηχογραφήσεις έγιναν στα στούντιο της Κολούμπια στη Αθήνα από 16 Σεπτεμβρίου έως 28 Νοεμβρίου του 1972.

Εξώφυλλο:Γιάννης Μόραλης

  ===================== 

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"