«Μη χάνεις το θάρρος σου εμείς πάντα το ξέραμε πως δε χωράει μέσα στους τέσσερις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο…»

Ο Τάσος Λειβαδίτης, ο ακριβός μας, ο αγαπημένος μας ποιητής, έφυγε από τη ζωή στις 30 του Οκτώβρη 1988, αθόρυβα όπως έζησε ταξιδεύοντας «πλάι στα ονόματα των άστρων και τα καθήκοντα των συντρόφων». Μα δεν έφυγε ποτέ απ’ το νου κι απ’ τις καρδιές αυτών που «θέλουν να λέγονται άνθρωποι»…

Γράφω για εκείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν/ για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα από τον άμμο./ Γράφω να διαβάζουν αυτοί που μαζεύουνε τα χαρτιά απ’ τους δρόμους…»

Τ. Λειβαδίτης

Αυτούς υπηρέτησε με την ποίηση και με τον δρόμο που διάλεξε να βαδίσει στη ζωή: τον δύσβατο δρόμο του αγώνα για μια κοινωνία δίκαιη, λεύτερη, απαλλαγμένη απ’ τα δεσμά της εκμετάλλευσης.

Ο Τάσος Λειβαδίτης ενέπνευσε με το έργο του αγωνιστικά τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, που κοινώνησαν την ποίησή του διαβάζοντας είτε τραγουδώντας τους στίχους του, να μην το βάζουν κάτω, να μην ανέχονται το άδικο, να παλεύουν με όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια και να μην χάνουν τον στόχο τους: την εξύψωση του ανθρώπου.

Ο Τάσος Λειβαδίτης, ο ακριβός μας, ο αγαπημένος μας ποιητής, έφυγε από τη ζωή στις 30 του Οκτώβρη 1988, αθόρυβα όπως έζησε ταξιδεύοντας «πλάι στα ονόματα των άστρων και τα καθήκοντα των συντρόφων».

Μα δεν έφυγε ποτέ απ’ το νου κι απ’ τις καρδιές αυτών που «θέλουν να λέγονται άνθρωποι» και που δεν σταματούν να ονειρεύονται, να ελπίζουν και να αγωνίζονται για τα ιδανικά που κι ο ίδιος ο ποιητής αγωνίστηκε και υπηρέτησε.

Ερωτικό γράμμα (Μη χάνεις το θάρρος σου)...

Μη χάνεις το θάρρος σου
εμείς πάντα το ξέραμε
πως δε χωράει
μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο.

Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι
που στα σπλάχνα τους κοιμούνται
τόσοι σκοτωμένοι.

Θα θυμάμαι πάντοτε τα φιλιά σου
που κελαηδούσαν σαν πουλιά
θα θυμάμαι τα μάτια σου
φλογερά και μεγάλα
σαν δυο νύχτες έρωτα
μέσα στον άγριο πόλεμο.

Κατιούσα

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"