Οι γυναίκες με τα αλογίσια μάτια - Τάσος Λειβαδίτης

Η Ελένη, ορθή, κοιτάζει απ' το παράθυρο το ηλιοβασίλεμα. Το βλέμμα της χάνεται μακριά, πάνω από τις στέγες και τους λόφους, πέρα απ' τον έρωτα και τη δίψα του, πάνω απ' το χρόνο και τη φθορά του, εκεί προς τις αιώνιες ρίζες. Κι είναι σαν ένα δέντρο καταμόναχο στη μέση ενός έρημου κάμπου, βαθύ, ήρεμο δέντρο που σηκώνει καρτερικά στους ώμους του όλο το βάρος της απεραντοσύνης. Κι οι επουλωμένες πληγές απ' τα κομμένα του κλωνάρια είναι τα μάτια ενός θεού, τυφλωμένου από την ίδια του τη λάμψη. Όχι, όχι, μη μιλήσεις, τίποτα μην πεις. Αιώνια απρόσιτη, πικρή γυναίκα, που όλα τα λόγια μας δεν κάνουν ένα σου στεναγμό. Άσε μόνο να παίζουν στα σφοδρά μαλλιά σου οι τελευταίες λάμψεις της γλυκιάς, θνητής ημέρας. Κι η κρύπτη της γυμνή, μοιάζει τώρα μ' έν' απόμακρο ρημοκλήσι πνιγμένο στα χόρτα και τη μοναξιά...

Δραπετσώνα, με αφορμή το τραγούδι σε στίχους Τάσου Λειβαδίτη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη.

Δραπετσώνα, με αφορμή το τραγούδι σε στίχους Τάσου Λειβαδίτη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη.

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός, κάθε καρφί του πέτρα και λυγμός. 

Το τραγούδι ύμνος του Τάσου Λειβαδίτη και του Μίκη Θεοδωράκη στην προσφυγιά της Δραπετσώνας.

Στα τέλη του 1922, χιλιάδες πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν σε αυτοσχέδια παραπήγματα στην έρημη, μέχρι τότε, δυτική ακτή του λιμανιού του Πειραιά. Ένας νέος συνοικισμός αναδύθηκε, πέρα από τα όρια του μέχρι τότε οικισμένου χώρου, η Δραπετσώνα.  . . .

Θάνασης Παπακωνσταντίνου - Στα πόδια της - Official Lyric Video

(απόσπασμα από το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Καντάτα», που ολοκληρωμένο περιλαμβάνεται στο βιβλίο Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση 1, (1950 - 1966), εκδόσεις Μετρονόμος.)

Στίχοι Ένα περίεργο επεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στις εφημερίδες, ένας άντρας πήγε σ’ ένα απ’ αυτά τα «σπίτια», πήρε μια γυναίκα, μα μόλις μπαίνουν στο δωμάτιο, αντί να γδυθεί και να επαναλάβει την αιώνια κίνηση, γονάτισε μπροστά της, λέει, και της ζητούσε να τον αφήσει να κλάψει στα πόδια της.

Εκείνη βάζει τις φωνές, «εδώ έρχονται για άλλα πράγματα», οι άλλοι απ’ έξω δώστου χτυπήματα στην πόρτα. Με τα πολλά άνοιξαν και τον διώξανε με τις κλωτσιές – ακούς εκεί διαστροφή να θέλει, να κλάψει μπρος σε μια γυναίκα. Εκείνος έστριψε τη γωνία και χάθηκε καταντροπιασμένος. Κανείς δεν τον ξανάδε πια. Και μόνο εκείνη η γυναίκα, θαρθεί η αναπότρεπτη ώρα μια νύχτα, που θα νοιώσει με τρόμο ξαφνικά, πως στέρησε τον εαυτό της απ’ την πιο βαθειά, την πιο μεγάλη ερωτική πράξη μην αφήνοντας έναν άντρα να κλάψει στα πόδια της. Ερμηνεία: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Μουσικοί: Κλέων Αντωνίου: ηλεκτρική κιθάρα Θανάσης Παπακωνσταντίνου: μπουζουκομάνα,samples Θάνασης Παπακωνσταντίνου - Στα πόδια της | Thanasis Papakonstantinou - Sta podia tis - Official Lyric Video

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

«Μη χάνεις το θάρρος σου εμείς πάντα το ξέραμε πως δε χωράει μέσα στους τέσσερις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο…»

Ο Τάσος Λειβαδίτης, ο ακριβός μας, ο αγαπημένος μας ποιητής, έφυγε από τη ζωή στις 30 του Οκτώβρη 1988, αθόρυβα όπως έζησε ταξιδεύοντας «πλάι στα ονόματα των άστρων και τα καθήκοντα των συντρόφων». Μα δεν έφυγε ποτέ απ’ το νου κι απ’ τις καρδιές αυτών που «θέλουν να λέγονται άνθρωποι»…

Γράφω για εκείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν/ για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα από τον άμμο./ Γράφω να διαβάζουν αυτοί που μαζεύουνε τα χαρτιά απ’ τους δρόμους…»

Τ. Λειβαδίτης

Αυτούς υπηρέτησε με την ποίηση και με τον δρόμο που διάλεξε να βαδίσει στη ζωή: τον δύσβατο δρόμο του αγώνα για μια κοινωνία δίκαιη, λεύτερη, απαλλαγμένη απ’ τα δεσμά της εκμετάλλευσης.

Ο Τάσος Λειβαδίτης ενέπνευσε με το έργο του αγωνιστικά τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, που κοινώνησαν την ποίησή του διαβάζοντας είτε τραγουδώντας τους στίχους του, να μην το βάζουν κάτω, να μην ανέχονται το άδικο, να παλεύουν με όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια και να μην χάνουν τον στόχο τους: την εξύψωση του ανθρώπου.

Ο Τάσος Λειβαδίτης, ο ακριβός μας, ο αγαπημένος μας ποιητής, έφυγε από τη ζωή στις 30 του Οκτώβρη 1988, αθόρυβα όπως έζησε ταξιδεύοντας «πλάι στα ονόματα των άστρων και τα καθήκοντα των συντρόφων».

Μα δεν έφυγε ποτέ απ’ το νου κι απ’ τις καρδιές αυτών που «θέλουν να λέγονται άνθρωποι» και που δεν σταματούν να ονειρεύονται, να ελπίζουν και να αγωνίζονται για τα ιδανικά που κι ο ίδιος ο ποιητής αγωνίστηκε και υπηρέτησε.

Ερωτικό γράμμα (Μη χάνεις το θάρρος σου)...

Η δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.. (Γιατί η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε, Αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας)

Εκεί θα τα βρεις.

Κάποιο κλειδίΠου θα πάρειςΜονάχα εσύ που θα πάρεις5Και θα σπρώξεις την πόρταΘ’ ανοίξεις το δωμάτιοΘ’ ανοίξεις τα παράθυρα στο φωςΖαλισμένα τα ποντίκια θα κρυφτούνΟι καθρέφτες θα λάμψουν10Οι γλόμποι θα ξυπνήσουν απ’ τον άνεμοΕκεί θα τα βρειςΚάπου — απ’ τις βαλίτσες και τα παλιοσίδεραΑπ’ τα κομμένα καρφιά, δόντια σκισμένα,Καρφίτσες στα μαξιλάρια, τρύπιες κορνίζες,15Μισοκαμένα ξύλα, τιμόνια καραβιών.Θα μείνεις λίγο μέσα στο φωςΎστερα θα σφαλίσεις τα παράθυραΠροσεχτικά τις κουρτίνεςΞεθαρρεμένα τα ποντίκια θα σε γλείφουν20Θα σκοτεινιάσουν οι καθρέφτεςΘ’ ακινητήσουν οι γλόμποιΚι εσύ θα πάρεις το κλειδίΚαι με κινήσεις βέβαιες χωρίς τύψειςΘ’ αφήσεις να κυλήσει στον υπόνομο25Βαθιά βαθιά μες στα πυκνά νερά.

Τότε θα ξέρεις.

(Γιατί η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε,

Αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας).

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/tasos_leibadiths_poems.htm

Η δυο όψεις του ίδιου νομίσματος...

Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Κι ο άντρας είπε:

Παπακωνσταντίνου -- Λειβαδίτης: Αλλά τα Βράδια

Και να που φτάσαμε εδώ

Χωρίς αποσκευές

Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι

Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο

Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες

ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα

Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο

ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας...

Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα (αποσπάσματα) - Τάσος Λειβαδίτης

Αποσπάσματα από τις Περιπλανήσεις του 'Μικρού βιβλίου για μεγάλα όνειρα'του Τάσου Λειβαδίτη.
Μουσική:Nότιoς Ήχος~Ήχοι δωματίου από τη Σκιά της θάλασσας


=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Τάσος Λειβαδίτης: "Aν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος", απαγγέλει ο Κώστας Καζάκος ["If you want to be called a human" - "Si quieres ser llamado un ser humano" - Poetry: Tasos Livaditis (1922-1988), Recitation: Kostas Kazakos]

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος / δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκαιο / 

Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ΄τις φωνές/ 

το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω

Πιο επίκαιρο από ποτέ!!!If you want to be called a man
Πέρα από τον ερωτικό Τάσο Λειβαδίτη, τον οποίο έχω ξεχωρίσει και τον έχω πολύ ψηλά,
ως κορυφαίο ερωτικό ποιητή, υπάρχει και αυτός ο Λειβαδίτης που σε κάνει να ανατριχιάζεις
και να μπαίνεις σε σκέψεις. Το βίντεο αφορά τον ήρωα που θυσίασε τη ζωή του για ένα καλύτερο
κόσμο, τον δικό μας ήρωα τον Τσε, ξέρω ότι ο Γιώργος Χατζηκυπαραίος θα προβάλει τις ενστάσεις
του για αυτή τη φωτογραφία, αλλα για μένα εκεί κρύβεται το μεγαλείο του ανθρώπου στη θυσία.
Η αφήγηση του Κώστα Καζάκου συγκλονιστική.

αφιέρωμα στον Τάσο Λειβαδίτη (σαν σήμερα, 30/10, έφυγε από τη ζωή) by Zangogiannis Nasos

 ==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"