Από τις πρώτες μέρες της πρώτης του προεδρικής εκστρατείας, ο Ντόναλντ Τραμπ διέλυσε επιθετικά τους πυλώνες της εξωτερικής πολιτικής των Ρεπουμπλικανών
ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ -- Από τις πρώτες ημέρες της πρώτης του προεδρικής εκστρατείας, ο Ντόναλντ Τραμπ αμφισβήτησε επιθετικά τους πυλώνες της εξωτερικής πολιτικής των Ρεπουμπλικανών που καθόρισαν το κόμμα από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Χλεύασε τη σύλληψη του Τζον Μακέιν κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, επικύρωσε τους αυταρχικούς με τις κοινοτοπίες του, αμφισβήτησε μακροχρόνιες στρατιωτικές συμμαχίες και συμμαχίες ασφαλείας και ασπάστηκε μια απομονωτική κοσμοθεωρία. Και προς φρίκη πολλών ηγετών του GOP εκείνη την εποχή, λειτούργησε, με απήχηση στους ψηφοφόρους που πίστευαν, εν μέρει, ότι ένα δικομματικό κατεστημένο στην Ουάσιγκτον είχε μεσολαβήσει εμπορικές συμφωνίες που πλήγωσαν τους Αμερικανούς εργάτες και σκόνταψαν απερίσκεπτα στους λεγόμενους «για πάντα πολέμους».
Όμως η βάναυση εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία θέτει μια σοβαρή δοκιμασία για τον Τραμπ και το δόγμα του «Πρώτα η Αμερική» σε μια στιγμή που κοιτάζει άλλη μια προεδρική εκλογή και χρησιμοποιεί τις φετινές ενδιάμεσες εκλογές για να συνεχίσει να λυγίζει το ΡΕΠ στη θέλησή του. Είναι σε μεγάλο βαθμό μόνος που επαινεί τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν ως «έξυπνο», μια εκτίμηση που επανέλαβε την περασμένη εβδομάδα κατά τη διάρκεια ομιλιών σε δωρητές και συντηρητικούς ακτιβιστές. Ο συχνά ευγενικός αντιπρόεδρός του, Μάικ Πενς, χώρισε μαζί του για το θέμα αργά την Παρασκευή.
Οι πολυεθνικές συνεργασίες που επανειλημμένα υπονόμευσε ο Τραμπ, εν τω μεταξύ, επέτρεψαν στη Δύση να συνενωθεί γρήγορα για να περιορίσει τη ρωσική οικονομία με συντονισμένες κυρώσεις. Η συμμαχία του ΝΑΤΟ, την οποία ο Τραμπ κάποτε απέρριψε ως «παρωχημένη», λυγίζει τη δύναμή της ως αλουμινόχαρτο στην επιθετικότητα της Ρωσίας.
Ίσως το πιο ουσιαστικό, ο πόλεμος είναι μια νέα υπενθύμιση, λένε οι παρατηρητές, ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν απλώς να αγνοήσουν τα προβλήματα του κόσμου, ακόμα κι αν αυτός είναι μερικές φορές ένας πολιτικά ελκυστικός τρόπος σύνδεσης με ψηφοφόρους που αντιμετωπίζουν τους δικούς τους καθημερινούς αγώνες.
"Αυτό είναι ένα βάναυσο σήμα αφύπνισης και προς τα δύο μέρη ότι όχι μόνο δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε λιγότερα στον κόσμο", δήλωσε ο Richard Haass, πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και πρώην διπλωμάτης. θα πρέπει να κάνουμε περισσότερα».
Ενώ υποστήριξε ότι μεγάλα στοιχεία και των δύο κομμάτων έχουν δείξει την επιθυμία να στραφούν προς τα μέσα, η τρέχουσα κατάσταση θέτει ένα «ειδικό πρόβλημα» για τους Ρεπουμπλικάνους και οι «πρώτοι στην Αμερική» που προσπάθησαν στο παρελθόν να ζωγραφίσουν τη Ρωσία έχουν έναν καλοήθη ηθοποιό.
«Ολόκληρη η ώθηση του America First, θα υποστήριζα, ήταν άστοχη σε έναν κόσμο όπου ό,τι συμβαίνει οπουδήποτε μπορεί και θα μας επηρεάσει», είπε.. . .
Δεν είναι σαφές εάν η δυτική ενότητα που έχει επικρατήσει εναντίον της Ρωσίας μπορεί να διατηρηθεί εάν ο πόλεμος κλιμακωθεί, επεκταθεί πέρα από την Ουκρανία ή διαρκέσει επ' αόριστον. Και μετά από δύο δεκαετίες αποτυχιών στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του πολέμου στο Ιράκ και της κακής αποχώρησης από το Αφγανιστάν, πολλοί Αμερικανοί πλησιάζουν τη στιγμή με προσοχή.
Την παραμονή της εισβολής της Ρωσίας, μόλις το 26% των Αμερικανών δήλωσαν ότι υποστήριξαν ότι οι ΗΠΑ διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη σύγκρουση, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Κέντρου Έρευνας Δημοσίων Υποθέσεων του Associated Press-NORC.
Αλλά οι προκλήσεις στην προσέγγιση του Τραμπ στον κόσμο είναι σαφείς.
Η Σουηδία και η Φινλανδία έχουν εγκαταλείψει τη μακροχρόνια ουδετερότητά τους και ενστερνίζονται την ιδέα της ένταξης στο ΝΑΤΟ, διευρύνοντας μια συμμαχία που ο Τραμπ συνέχισε να επικρίνει αυτή την εβδομάδα. Η Γερμανία, μια χώρα που ο Τραμπ πέρασε χρόνια προσπαθώντας να ξοδέψει περισσότερα για την άμυνά της, έσπασε τη μακροχρόνια πολιτική της μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στέλνοντας αντιαρματικά όπλα και πυραύλους εδάφους-αέρος στην Ουκρανία και δεσμευόμενος να αυξήσει δραματικά τον αμυντικό της προϋπολογισμό.
Ο Τραμπ και οι σύμμαχοί του επιμένουν ότι η Ρωσία δεν θα είχε εισβάλει ποτέ στην Ουκρανία αν ήταν ακόμη πρόεδρος. Και η Ρωσία δεν έκανε επιθετικές κινήσεις εν όψει του, κάτι που οφείλουν πρώην βοηθοί και άλλοι στην ακανόνιστη συμπεριφορά και τις άμεσες απειλές του που άφησαν τους παγκόσμιους ηγέτες αβέβαιοι για το πώς θα απαντούσε ο Τραμπ σε μια πρόκληση.
Ο Ρότζερ Ζακχάιμ, διευθυντής του Προεδρικού Ιδρύματος και Ινστιτούτου Ρόναλντ Ρίγκαν στην Ουάσιγκτον, επαίνεσε τον Τραμπ για την αποτροπή του Πούτιν, ο οποίος είπε ότι «επικύρωσε την ανάγκη οι σύμμαχοι να επενδύσουν περισσότερο στην ασφάλεια και την άμυνά τους».
«Νομίζω ότι ο πρόεδρος Τραμπ, τουλάχιστον σε σχέση με την Ουκρανία, μπόρεσε να αποτρέψει τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Και αυτό ήταν μια συνάρτηση απρόβλεπτου, η οποία είναι πολύτιμη για να αποτρέψει έναν αυταρχικό όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν», είπε. Ωστόσο, υποστήριξε ότι οι ενέργειες του Πούτιν ήταν «τόσο επιθετικές και τόσο θρασύδειλες και τόσο ανήθικες» που είχαν «αποτονίσει τη διαφορά» μεταξύ των διαφόρων προσεγγίσεων εξωτερικής πολιτικής.
Ωστόσο, ο πόλεμος επικεντρώνεται στον αμφιλεγόμενο ρόλο που έπαιξε η Ουκρανία κατά τη θητεία του Τραμπ, ιδιαίτερα στον τρόπο που ο τότε πρόεδρος χρησιμοποίησε την υπεράσπιση της μαχόμενης χώρας ως διαπραγματευτικό εργαλείο για να βελτιώσει την εσωτερική πολιτική του θέση.
Ο Τραμπ παραπέμφθηκε για πρώτη φορά επειδή προσπάθησε να πιέσει την Ουκρανία να ερευνήσει τον Δημοκρατικό αντίπαλό του το 2020, Τζο Μπάιντεν , και τον γιο του, Χάντερ Μπάιντεν. Η προσπάθεια περιελάμβανε τη συγκράτηση σχεδόν 400 εκατομμυρίων δολαρίων σε βοήθεια για την ασφάλεια των ΗΠΑ στην Ουκρανία και την αξιοποίηση μιας επίσκεψης στο Οβάλ Γραφείο που είχε ζητήσει ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelenskyy.
Ο Τραμπ προώθησε επίσης απαξιωμένους ισχυρισμούς ότι η Ουκρανία, όχι η Ρωσία, είχε αναμιχθεί στις εκλογές του 2016, τάσσοντας επανειλημμένα στο πλευρό του Πούτιν για τις δικές του εθνικές υπηρεσίες πληροφοριών.
«Ο Πούτιν είναι ο κρίσιμος πράκτορας, αλλά σίγουρα ο Τραμπ συνέβαλε σε αυτό με το σχέδιό του τότε και συνέχισε να το συνεισφέρει υπονομεύοντας την εθνική ασφάλεια», είπε ο απόστρατος αντισυνταγματάρχης του αμερικανικού στρατού Alexander Vindman, ο πρώην πληροφοριοδότης του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας που σήμανε συναγερμός για την πίεση του Τραμπ. «Τελικά ο πρόεδρος υπονόμευσε την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ επειδή αποδυνάμωσε την Ουκρανία».
Καθώς στοχεύει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη φετινή ενδιάμεση θητεία και πιθανώς να είναι υποψήφιος για πρόεδρος ξανά το 2024, ο Τραμπ έχει δείξει ελάχιστο ενδιαφέρον για τη βαθμονόμηση της προσέγγισής του στον Πούτιν.
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, ο οποίος έθεσε τις βάσεις για τη δική του πιθανή προεδρική υποψηφιότητα, έχει εγκαταλείψει σε μεγάλο βαθμό τη γλώσσα που επικρίθηκε ότι χρησιμοποιούσε πριν από την εισβολή, όταν είχε αποκαλέσει τον Πούτιν «πολύ ικανό» και είπε ότι έτρεφε «τεράστιο σεβασμό για αυτόν." Ακόμη και ο Τάκερ Κάρλσον, ο δημοφιλής παρουσιαστής του Fox News που είχε ανοιχτά αμφισβητήσει γιατί δεν θα έπρεπε να συμπαραταχθεί με τη Ρωσία για την Ουκρανία, προσπάθησε να υποχωρήσει από τη φιλορωσική ρητορική του, λέγοντας: «Έχουμε αιφνιδιαστεί από το όλο θέμα. ”
Αυτό άφησε τον Τραμπ σχετικά απομονωμένο, υπερασπιζόμενο την απόφασή του να χαρακτηρίσει τον Πούτιν ως «έξυπνο» και επικρίνοντας την απάντηση του Μπάιντεν και άλλων δυτικών ηγετών, παρόλο που έχει καταγγείλει την εισβολή ως «φρικιαστική» και «πολύ θλιβερό πράγμα για τον κόσμο».
«Το ΝΑΤΟ έχει τα χρήματα τώρα, αλλά δεν κάνει τη δουλειά που θα έπρεπε», είπε αυτή την εβδομάδα στο Fox Business. «Είναι σχεδόν σαν να μένουν μακριά».
Αυτό έχει κερδίσει την επίπληξη από κάποιους στο κόμμα του.
Σε μια ομιλία του σε δωρητές του GOP την Παρασκευή το βράδυ, ο Πενς υπερασπίστηκε σθεναρά το ΝΑΤΟ και ενημέρωσε όσους υπερασπίστηκαν τον Πούτιν, καθώς και αυτός σταθμίζει μια προεδρική υποψηφιότητα.
«Δεν υπάρχει χώρος σε αυτό το κόμμα για απολογητές του Πούτιν», είπε, σύμφωνα με τις προετοιμασμένες δηλώσεις του. «Υπάρχει χώρος μόνο για τους πρωταθλητές της ελευθερίας».
Ο ηγέτης των Ρεπουμπλικανών της Γερουσίας Μιτς ΜακΚόνελ δήλωσε στο Fox News ότι «δεν πρέπει να υπάρχει σύγχυση σχετικά με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
«Είναι τραμπούκος. Είναι δολοφόνος», είπε ο ΜακΚόνελ. «Ήταν σε έξαρση και αυτό δεν θα τελειώσει καλά για αυτόν».
Ο Chris Stirewalt, ανώτερος συνεργάτης στο δεξί δεξαμενή σκέψης American Enterprise Institute και συντάκτης του The Dispatch, είπε ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι θεμελιωδώς διαφορετική από τους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ που έστρεψαν μεγάλα τμήματα του αμερικανικού κοινού ενάντια στην ξένη επέμβαση και το οποίο ο Τραμπ μπόρεσε να χρησιμοποιήσει προς πολιτικό του όφελος.
«Ο Πούτιν», είπε, «έχει αναιρέσει τόσα πολλά από όσα είχαν κάνει ο Τραμπ και οι εθνικιστές στις Ηνωμένες Πολιτείες για να αλλάξουν την παγκόσμια τάξη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.