Όσοι παλεύουν όντως τον ναζισμό ξέρουν ότι το μείζον μέτωπο συνίσταται στην ξεδιάντροπη στράτευσή του υπό την ομπρέλα του ιμπεριαλισμού και των αστικών ολιγαρχιών.
Σε θέματα αρχών, οι συμπάθειες ή οι αντιπάθειες με κόμματα και πρόσωπα δεν μπορεί και δεν θα έπρεπε να παίζουν ρόλο.
Δυστυχώς, ούτε στην Ελλάδα, ούτε και αλλού συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Ο αντιναζισμός δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τη διάχυτη χειραγώγηση.
Ο αντιναζισμός αποτελεί για κάθε αστικό κράτος σημαία ευκαιρίας.
Οι αδιαφανείς χρηματοδότες των συστημικών κομμάτων είναι συνήθως χρηματοδότες και ναζιστικών κομμάτων.
Οι ναζιστές πάντα και χωρίς καμία εξαίρεση δουλεύουν για το αστικό σύστημα και την ολιγαρχία του. Αυτό συνέβαινε και με τη Χρυσή Αυγή, μέχρι του σημείου που πλέον αποτελούσε περισσότερο βάρος παρά πλεονέκτημα.
Για να μη γυρνάμε όμως έστω και στο κοντινό παρελθόν, καλό είναι να θυμηθούμε ποιους στηρίζει η ελληνική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία στο πλαίσιο του πολέμου στην Ουκρανία.
Για παράδειγμα, . . .
