Νέα Δημοκρατία: Λίγο πριν το τέλος - Η κόλαση δεν πάει στον παράδεισο...

Άρθρο του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου

Ο Αντώνης Σαμαράς, ο τελευταίος ίσως Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, επιχείρησε να γράψει την δική του ιστορία, προσδιορίζοντας το κόμμα ως «Κεντροδεξιό». Αποδείχθηκε όμως ότι, ένα κόμμα με δεξιές καταβολές και αριστερή νοοτροπία διαχείρισης των προβλημάτων, δεν μπορεί να κερδίσει τον κεντρώο ψηφοφόρο, μόνο και μόνο επειδή κηδεύει τον Καπετάν Γιώτη "δημοσία δαπάνη" (με αιτιολογικό"τας εξαιρετικάς προς την πατρίδα προσφερθείσας υπηρεσίας") ή επειδή«προσλαμβάνει» διακεκριμένους αριστερούς ως συνεργάτες.

Η Νέα Δημοκρατία,στην αγωνιώδη προσπάθεια που καταβάλλει για την απόκτηση πολιτικοϊδεολογικής φυσιογνωμίας,βρίσκεται σήμερα στην φάση όπου ο Λαός την χαρακτηρίζει ως κόμμα "μνημονιακό". Δηλαδή, ως κόμμα που υποτάσσει τα Εθνικά συμφέροντα σε αυτά των "συμμάχων" και που θεωρεί ότι το συμφέρον της Πατρίδας μπορεί να περνάει μέσα από την θυματοποίηση των Ελλήνων. Ενός κόμματος που θεωρεί την ανάδειξη του "Ναι σε όλα" ως ενός σύγχρονου Σύμβολου Πίστης, της ηγεσίας προς "τους εταίρους -δανειστές", και των βουλευτών προς την ηγεσία και τους περί αυτήν.

Η Νέα Δημοκρατία,υποστηρίζω ότι, δεν έχει πλέον τίποτε άλλο να προσφέρει (προς το εξωτερικό και το εσωτερικό). Εξάντλησε τους λόγους της πολιτικής της ύπαρξης. Και γι' αυτό, ήρθε η ώρα να κλείσει τον ιστορικό της κύκλο. ...

Η μητέρα των μαχών: Δικαστές εναντίον Πολιτικών

του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου

Είναι φανερό, για όσους μπορούν να αναλύσουν τα γεγονότα, ότι, η τριικομματική κυβέρνηση (Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), κέρδισε μεν την πολιτική μάχη του Προϋπολογισμού και του 
Μεσοπρόθεσμου, πλην όμως η νίκη ήταν “Πύρρειος”.

Συγχρόνως, άνοιξε ένα ακόμη μέτωπο σύγκρουσης, του οποίου την ισχύ και την αποτελεσματικότητα, σαφώς και δεν εκτίμησε σωστά. 

Το κοινό μέτωπο των Δικαστικών Λειτουργών, οι οποίοι συνεπικουρούμενοι από τους Νομικούς της χώρας, δημοσιοποίησαν την απόφασή τους να αγωνιστούν -πέραν των άλλων- και “για την πάταξη της διαφθοράς και την κάθαρση της πολιτικής ζωής της Χώρας”.

Μια απλή ανάγνωση της ανακοίνωσης οδηγεί σε μια σειρά από σκέψεις: