Ξέρω πως αυτή η ανάρτηση δε θα αρέσει σε πολύ κόσμο. Όπως ούτε εμένα μου άρεσε η αλήθεια των χορτοφάγων και των βίγκαν όσο έτρωγα ακόμη ζώα.
Η διαφορά ανάμεσα σε αυτούς που θα κάτσουν να στοχαστούν όσα θα διαβάσουν και σε αυτούς που θα τα αγνοήσουν, έγκειται στο κίνητρο που ωθεί τον κάθε έναν – στον ακτιβιστικό χώρο – στο να κάνει ακτιβισμό.
Ξέρω επίσης ότι πολλοί θα αρνηθούν τα όσα θα γράψω γιατί δεν τους βολεύει να τα πιστέψουν.
Θα ήθελα πολύ όλα όσα θα παραθέσω να είναι ένα ψέμα, αλλά δεν είναι.
Και ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΚΆΝΟΥΜΕ ΚΆΤΙ ΓΙΑ ΑΥΤΌ.
Μέχρι τον Μάιο πίστευα πως το κίνημα του βιγκανισμού πάει πολύ καλά. Πετάει, θα έλεγα. Είχα μάλιστα μεταφράσει κι αυτό το ατελειώτο άρθρο, γεμάτο αριθμούς και νέα, από όλον τον κόσμο, που έδειχνε πόσο αυξάνονται οι βίγκαν στον κόσμο: Διάσημοι βίγκαν, επιχειρήσεις βίγκαν, προϊόντα βίγκαν κλπ.
Δυστυχώς όμως, ήρθα σε επαφή με έναν Γάλλο ακτιβιστή που μου άνοιξε τα μάτια. Παραμυθιαζόμουν, ένιωσα. Η πολύ άσχημη αλήθεια είναι το ακριβώς αντίθετο. Ναι μεν αυξάνονται οι βίγκαν, αλλά παράλληλα, όλως παραδόξως, αυξάνονται και τα ζώα που θανατώνονται κάθε χρόνο… Οξύμωρο;
Ζώα που σκοτώνονται ανά άτομο (γκρι) Κιλά κρέατος ανά άτομο (μωβ) Κοτόπουλα ανά άτομο (πορτοκαλί) Άλλα ζώα ανά άτομο (κίτρινο) 30/12/2017 – Πηγή UN Food & Agriculture and World Bank
Eπί χρόνια κοιτούσα το δέντρο κι έχασα το δάσος:
