«Τα λόγια που μιλώ μου κόβουνε τη γλώσσα
κάθε χειρονομία μου με σταυρώνει.
Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν.
Σ’ αυτή την εποχή της υπαρκτής ποίησης
ποιητής μιας ποίησης που δε μπορεί να υπάρξει
μόνο με τους νεκρούς μιλώ και γι’ αυτούς γράφω.
Μόνο αυτοί μπορούν να με διαβάσουν.» («Έως…»)Ο Βύρων Λεοντάρης, ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της εποχής μας, «έφυγε» το πρωινό της Τετάρτης στις 6 Αυγούστου, από ανακοπή καρδιάς.
«-Είμαστε μεσοπόλεμος σου λέω,
ανίατα μεσοπόλεμος… Ας πάμε
λοιπόν κι απόψε, ας πάμε πάλι κάπου
να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε…»
«Ο ποιητής της ήττας» (απ’ το περίφημο δοκίμιό του), ο δημιουργός του περίφημου τραγουδιού «Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι», ο δοκιμιογράφος που τόλμησε να τα δει κι αλλιώς, υπαρξιακός και «απ’ τη φύση του εκστατικός», σύζυγος της ποιήτριας Ζέφης Δαράκη, πατέρας του σκηνοθέτη Γιάννη Λεοντάρη, φεύγοντας άφησε ένα απίστευτα πυκνό, τεράστιο επί της ουσίας έργο προς εξερεύνηση.
«Όμως τώρα το πρόβλημα ακριβώς είναι ότι κλαίμε λέξεις
και δεν κλαίμε δάκρυα
Ά, δάκρυα, που είστε δάκρυά μου…» . . .
