Η τσέπη του πελάτη καθορίζει αν θα πάρεις φόρο «Κρατικέ Μπράβε»: Κολίγος_προς Φοροσυλλέκτη:«...δεν πήγε καλά η σοδειά. Δεν έχω να σας δώσω το φόρο...» ["Αγροτικά" του 1975 - Βασίλη Παπακωνσταντίνου]

Lex malla, lex nulla…Ο κακός νόμος, δεν είναι καθόλου νόμος…

Τις δύσκολες εποχές, όπως πχ σήμερα, σε συνθήκες παρατεταμένης πολυετούς ύφεσης, το ΦΠΑ των «μικρομάγαζων» πρέπει να θεωρείται όντως ΦΠΑ;

Ή μήπως «ξεκάθαρη κι αδίστακτη κλοπή» της μπουκιάς των παιδιών του τσακισμένου μικροέμπορου από μέρους του κράτους;

Υπ’ αυτό το πρίσμα, όταν το Κράτος προτάσσει την ποινική δίωξη (ακόμη και) του μικροοφειλέτη ΦΠΑ ως «καταχραστή δημοσίου χρήματος» μήπως πλανάται (και δη εσκεμμένα) και θα έπρεπε να μιλάμε για υπερβολική/εγκληματική δίωξη ενός κατεστραμμένου κολίγου από πλευράς ενός αδίστακτου θανάσιμου κράτους κατά της φτωχολογιάς;

Πάμε να το δούμε με πιο πολλές λεπτομέρειες. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολη η περιγραφή του προβλήματος.

Απλώς κάποιοι εκεί πάνω αρνούνται να δουν το οφθαλμοφανές αδιαφορώντας αν με τις εγκληματικές ενέργειές τους καταστρέφουν φτωχούς μικροεμπόρους – ενίοτε τους σκοτώνουν κιόλας.


 Η Λογιστική λοιπόν έχει έναν τομέα που λέγεται Κοστολόγηση.
Σκοπός του είναι να πει το εξής απλό:
Έχεις ένα εμπόρευμα και θες να βρεις σε τι τιμή πρέπει να το...