Γερμανικές εκλογές, ελληνικές και ευρωπαϊκές αγωνίες

(Ανάλυση των αποτελεσμάτων των πρόσφατων γερμανικών εκλογών και η σημασία τους για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο) 

Γράφει ο Κώστας Λάμπος 

Το ειδικό οικονομικό βάρος της Γερμανίας της επιτρέπει, στις σημερινές συνθήκες της κεφαλαιοκρατούμενης ΕΕ, να καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το ευρωπαϊκό Γίγνεσθαι και να υπαγορεύει τις πολιτικές εξελίξεις στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η επιρροή της σε χώρες, όπως η Ελλάδα, που έχουν καχεκτική οικονομία κύρια εξαιτίας της εξάρτησής τους από τις μητροπόλεις του Βορά και ειδικότερα από τη Γερμανία, η εκδικητική σκληρότητα της οποίας παίρνει τα χαρακτηριστικά ενός ακραίου μακιαβελισμού. Για τους παραπάνω λόγους οι εκλογές στη Γερμανία αποκτούν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες γιατί συνδέονται με την προσμονή αλλαγής της στάσης της Γερμανίας προς το καλύτερο γι’ αυτές και για την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη. Μέσα σε αυτό το κλίμα έγιναν οι τελευταίες εκλογές στη Γερμανία. Ας δούμε το αποτέλεσμα και αποκρυπτογραφώντας το λεγόμενο ‘λαϊκό μήνυμα’ να κατανοήσουμε τη σημασία του για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο.

Όλες οι προεκλογικές μετρήσεις έδειχναν πως το αποτέλεσμα θα ήταν κάπως διαφορετικό από αυτό που τελικά ήταν. Η πλειοψηφία των ερευνητών της κοινής γνώμης και των εκλογέων περίμεναν:

Η τήξη των δομικών στοιχείων του καπιταλισμού έχει ήδη αρχίσει. Ένας καινούργιος καλύτερος κόσμος γεννιέται

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ή ΑΤΑΞΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;[1]

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

1.      Ο καπιταλισμός σε μακροχρόνια γενικευμένη κρίση παρακμής

Είμαστε μάρτυρες και θύματα μιας παρατεταμένης παγκόσμιας παρακμιακής κρίσης της καπιταλιστικής οικονομίας, της μεγάλης κρίσης, ο χαρακτήρας της οποίας έχει να κάνει αποκλειστικά με την φύση του πραγματικού υπαρκτού καπιταλισμού, ο οποίος αδυνατεί να δώσει λύσεις στα ζωτικά προβλήματα της ανθρωπότητας. Και βεβαίως δεν έχει να κάνει με την υποτιθέμενη ανικανότητα των ανθρώπων ή με την ‘ατελή’ ανθρώπινη φύση, όπως επιχειρούν να μας πείσουν τα διάφορα σκοταδιστικά ιερατεία και μερικοί καλοπληρωμένοι παραμυθάδες των ΜΜΕ και του εκπαιδευτικού συστήματος, γιατί από τον Αριστοτέλη και δώθε η ανθρωπότητα γνωρίζει, ότι δεν υπάρχει μια μοναδική ανθρώπινη φύση δεδομένη, σταθερή-αναλλοίωτη και ανεξάρτητη από τις εκάστοτε κυρίαρχες αξίες του εκάστοτε κυρίαρχου συστήματος εξουσίας, με λίγα λόγια δεν υπάρχει υπεριστορική ανθρώπινη φύση.

Είμαστε μάρτυρες και θύματα μιας παγκόσμιας διατροφικής κρίσης, της μεγάλης πείνας, ο χαρακτήρας της οποίας έχει να κάνει αποκλειστικά με τον πραγματικό υπαρκτό καπιταλισμό. ...