Ο Παύλος Γερουλάνος και ο μισελληνισμός του ΥΠΠΟΤ

Σχετικό:Ελληνισμός και Ρωμιοσύνη

Γράφει ο Λάκης Αποστολόπουλος,

Πριν από πολύ καιρό (23/03/2011) δημοσίευσα μια καταγγελία που στρεφόταν εναντίον του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού κου Παύλου Γερουλάνου. Είχα από καιρό διαπιστώσει την ανάρμοστη συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου που αντιμετώπιζε με περιφρονητικό τρόπο  μια σειρά ανθρώπων των Τεχνών και των Γραμμάτων συμπεριφορά που ήταν φανερό ότι τελούσε υπό την ανοχή του τότε Πρωθυπουργού κου Γεώργου Παπανδρέου.

          Τα τελευταία χρόνια μετά το 2002 ήμουν επικεφαλής μιας Μ.Κ.Ο  με την ονομασία «Σύγχρονη Δελφική Αμφικτυονία» που συνεργαζόταν με την Νέα Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας στην Αίγυπτο και είχε ως αντικείμενο θέματα Βιβλιοθηκονομίας και Εκδόσεων. Η εν λόγω Μ.Κ.Ο ήταν η μόνη μη-κυβερνητική οργάνωση με αυτό το αντικείμενο. Όλες οι άλλες Μ.Κ.Ο που ήσαν καταχωρημένες στο Μητρώο του Υπουργείου Εξωτερικών ήσαν Μ.Κ.Ο που  είχαν δήθεν αναπτυξιακό χαρακτήρα ..

Μολονότι είμαι ο άνθρωπος που έδωσε δημοσίως στοιχεία  για τις ανεπάρκειες της ΥΔΑΣ/ ΥΠΕΞ κατά την διάρκεια που υπηρέτησαν ως υφυπουργοί του ΥΠΕΞ ο Ευρ.Στυλιανίδης και ο Πέτρος Δούκας, εντούτοις οφείλω να πω ότι τα Μ.Μ.Ε είναι εκείνα που παραπληροφορούν κυρίως τον κόσμο -με ανέξοδο εντυπωσιασμό- παρουσιάζοντας τις Μ.Κ.Ο σαν ένα χώρο, διαφθοράς, συναλλαγής και απάτης. Εάν κάτι τέτοιο είναι αληθές τότε την ευθύνη γι αυτό δεν την φέρνουν οι Μ.Κ.Ο αλλά οι διπλωμάτες και οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες. Με δυο λόγια δεν υπάρχουν μη-κυβερνητικές οργανώσεις παρά μόνο κυβερνητικές οργανώσεις. Οι πολιτικές ηγεσίες και οι διπλωμάτες που συμμετέχουν στη τριμελή και εννιαμελή επιτροπή της επιλογής των προγραμμάτων της ΥΔΑΣ/ ΥΠΕΞ   καθώς και ο εκάστοτε Υπουργός είναι υπεύθυνοι για όλη αυτή την λεηλασία. Στην πραγματικότητα οι πολιτικές και διπλωματικές υπηρεσίες αντιπαθούν τις Μ.Κ.Ο διότι νομίζουν ότι εκχωρούν σε αγνώστους ανθρώπους ένα μέρος της εξουσίας τους και διότι αυτές έχουν συνήθως στο δυναμικό τους ανθρώπους αξίας που δεν μοιάζουν σε τίποτα με τους χαρακτήρες και την παιδεία των ατόμων που  υπηρετούν στις υπηρεσίες αυτές .Έτσι  οι ίδιες πολιτικές και διπλωματικές υπηρεσίες υπονομεύουν τις δράσεις των Μ.Κ.Ο ,χρησιμοποιώντας τις σχέσεις τους στα Μ.Μ.Ε, ενώ ταυτόχρονα δεν χάνουν την ευκαιρία να γδύνουν οικονομικά τις Μ.Κ.Ο ζητώντας ανταλλάγματα προκειμένου να εγκρίνουν το οποιοδήποτε πρόγραμμα. Πίσω από τις Μ.Κ.Ο που καταχράστηκαν χρήματα του Δημοσίου χωρίς να ...

Ελληνισμός και Ρωμιοσύνη

 Γράφει ο Λάκης Αποστολόπουλος

Η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας  και  η σχέση της  με την ευρωπαϊκή Δύση απετέλεσε από ιδρύσεως του σύγχρονου ελληνικού κράτους  το κυρίαρχο και εν πολλοίς άλυτο θέμα που όρισε από το 1821 και ύστερα  όλες τις πνευματικές και πολιτικές προσπάθειες  των Ελλήνων  μέχρι το σημερινό αδιέξοδο.

Σε κάθε περίπτωση , αυτό το κράτος της «Νέας Ελλάδας»- η οποία καθώς δείχνουν τα πράγματα, είχε  ελάχιστη σχέση με τον σύνολο πολιτισμό των Ελλήνων- πορεύτηκε  από την μία πλευρά ομογενοποιώντας  κάτω από την πίστη της ανατολικής χριστιανικής  Εκκλησίας τα διάφορα φύλα που είχαν αγωνιστεί  μαζί με τους Έλληνες εναντίον  των Τούρκων, και από την άλλη προσπαθώντας, με την βοήθεια του ελληνισμού της διασποράς, να αφομοιώσει, όπως μπορούσε, τις πνευματικές παραδόσεις, την πολιτική και την οικονομία των κυριοτέρων κρατών της Ευρώπης, που είχαν βοηθήσει ποικιλοτρόπως στην απελευθέρωση αυτού του αρχαίου λαού-ασήμαντου αριθμητικά-που θεωρούσαν ως πνευματική πηγή των Εθνών τους.

Φυσικά, η επαφή Ελλάδας και Ευρώπης δεν περιορίζεται μόνο στο συγκυριακό  διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ούτε ειδικά στις αρχές του διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης,  που από τις αρχές του 18ου αιώνα είχαν σαρώσει γενικά τους λαούς της Ευρώπης. Αντιθέτως, έχει τις ρίζες της  μακριά, σε πολύ παλαιότερες εποχές. Η επίδραση του  πολιτισμού των Ελλήνων  επί των Ρωμαίων είναι γνωστή. Γνωστή επίσης, η επίδραση  των Ελλήνων –μέσω Αλεξανδρείας- στην ανατολική και την δυτική χριστιανοσύνη, μη εξαιρουμένης βεβαίως και της επίδρασης επί των Αράβων στοχαστών που διεκδικούν με την σειρά τους, εάν όχι πρωτογενώς, την εξάπλωση της ελληνικής σκέψης στις χώρες της Δύσης. ...