Η χούντα, το… “οικονομικό θαύμα” και οι σύγχρονοι υμνητές της!

 

Ο Ευάγγελος Αβέρωφ, υπουργός Εξωτερικών, είχε πει σε συνεδρίαση της Βουλής στις 22/1/1966: «Τον έλεγχον εις τα θέματα εξωτερικής πολιτικής δεν τον έχουμε εμείς. Τον έχουν και άλλες κυβερνήσεις, ενίοτε δε λόγω της φύσης των θεμάτων, τον έχουν περισσότερο οι άλλες κυβερνήσεις από εμάς».

Γράφει ο Χρήστος Τσαντής*

«Πόσα χρόνια μας χωρίζουν από το 1967;» «Μα τι ερώτηση είναι αυτή; 47 ολόκληρα χρόνια!». «Είσαι σίγουρος;»

Δίκαιη η απορία του συνομιλητή, γιατί φαίνεται πως η ιστορική μνήμη στην πατρίδα μας, δεν αποτελεί προσόν για το οποίο μπορούμε να είμαστε περήφανοι. Είμαστε λιγάκι ξεχασιάρηδες!
Έτσι, μπορούμε να υπερηφανευόμαστε που έχουμε μια κυβέρνηση όπου ο Γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, αρκετοί σύμβουλοι του ίδιου του πρωθυπουργού, υπουργοί και βουλευτές της πλειοψηφίας, δηλώνουν «αντικομμουνιστές», όπως ακριβώς δήλωναν και τα στελέχη της χούντας, ενώ οι ίδιοι ήταν για χρόνια στελέχη νεοφασιστικών οργανώσεων.

 

Μπορούμε και παρακολουθούμε εκπροσώπους των μέσων ενημέρωσης που τους αρέσει να συνευρίσκονται στα τηλεοπτικά παράθυρα με υπόδικους για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και για δολοφονίες, υμνητές της δικτατορίας και των «επιτευγμάτων» της, ενώ μέχρι πρότινος μεσολαβούσαν για την κυβερνητική συμμαχία ΝΔ και «Χρυσής Αυγής».
«Θαυμάζουμε» την «ειλικρίνεια» των κομμάτων της συγκυβέρνησης (νυν και πρώην) που ειδικά σε επετείους και λοιπές «εορτές» δεν ξεχνούν να καυτηριάσουν τη χούντα αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να συνεργάζονται με τους οπαδούς φιλοχουντικών αντιλήψεων στο υπουργικό συμβούλιο, (μα φυσικά, για να σωθεί η χώρα)!
«Φανατικοί», βαφτίζονται στα Μέσα «Ενημέρωσης», άνθρωποι που τολμούν να λένε πως τα γεωγραφικά με τα πολιτικά και οικονομικά όρια της Ευρώπης δεν ταυτίζονται, ενώ οι έμποροι νεοναζιστικών σκουπιδιών και οι υμνητές του αντικομουνισμού πλασάρονται ως λαμπροί αστέρες της… σύνεσης και της πολιτικής ευθύνης!

Η «κοκκινοφοβία¹» επιστρέφει στην ελληνική πολιτική ζωή: