Σίλβια Πλαθ (Sylvia Plath), η κραυγής και της οργής

Σχετικό: Η Επιθανάτια Αγωνία στην Ποίηση της Σίλβια Πλαθ (Sylvia Plath) - Στις 11 Φεβρουαρίου 1963 θα αποφασίσει να δώσει ένα τέλος στη ζωή της.

Δύο νέες βιογραφίες και η κυκλοφορία της τελευταίας συλλογής της αμερικανίδας ποιήτριας στα ελληνικά, 50 χρόνια μετά την αυτοκτονία της

Βιστωνίτης Αναστάσης "ΤοΒημα"

Η Σύλβια Πλαθ, η «Μέριλιν Μονρόε της σύγχρονης λογοτεχνίας» κατά τον βιογράφο της Καρλ Ρόλισον

«Είμαι μεγαλοφυής συγγραφέας. Το έχω μέσα μου. Γράφω τα καλύτερα ποιήματα της ζωής μου». Αυτά έγραφε σε επιστολή της 16ης Οκτωβρίου 1962 προς τη μητέρα της η Σύλβια Πλαθ. Πραγματικά, εκείνον ακριβώς τον μήνα, σε δημιουργική φρενίτιδα, έγραψε 30 ποιήματα της συλλογής Αριελ, που είναι και τα καλύτερά της.

Τέσσερις μήνες αργότερα, στις 11 Φεβρουαρίου 1963 τα χαράματα, πήγε στο υπνοδωμάτιο των δύο μικρών παιδιών της, της Φρίντας και του Νίκολας, και άφησε δίπλα στις κούνιες τους ψωμί και γάλα. Στη συνέχεια έκλεισε καλά τις χαραμάδες κάτω από τις πόρτες του υπνοδωματίου και της κουζίνας και τις σφράγισε με κολλητική ταινία. Κατόπιν έβαλε το κεφάλι της στον φούρνο και άνοιξε όλα τα κουμπιά του γκαζιού. Ηταν μόνο 30 ετών.

Τα 50 χρόνια από την αυτοκτονία της Σύλβια Πλαθ συνοδεύθηκαν από αμέτρητα δημοσιεύματα στον αγγλοσαξονικό Τύπο και στα ελληνικά κυκλοφόρησε η τελευταία της συλλογή, Αριελ, με πρόλογο της θυγατέρας της Φρίντας, που περιέχει τα αυθεντικά χειρόγραφα και δακτυλόγραφα της ποιήτριας.

Από την ημέρα του θανάτου της Πλαθ ως σήμερα η παραφιλολογία και οι φήμες οργιάζουν. Φανατικές φεμινίστριες δεν έπαψαν να κατηγορούν τον σύζυγό της Τεντ Χιουζ, επιφανή ποιητή ...

Η Επιθανάτια Αγωνία στην Ποίηση της Σίλβια Πλαθ (Sylvia Plath) - Στις 11 Φεβρουαρίου 1963 θα αποφασίσει να δώσει ένα τέλος στη ζωή της.

«Το να πεθαίνεις είναι μια τέχνη σαν όλες τις άλλες. 

Την κάνω εξαιρετικά καλά», είχε πει η Σύλβια Πλαθ, 

που γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου του 1932, στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης.

 Σχετικό: Η Επιθανάτια Αγωνία στην Ποίηση της Σίλβια Πλαθ του Γιάννη Αντιόχου

Ήταν προικισμένη και ανήσυχη ποιήτρια, γνωστή για το εξομολογητικό ύφος στο έργο της.

Αυτοκτόνησε στις 11 Φεβρουαρίου 1963, άρρωστη και με λίγα λεφτά, εισπνέοντας φυσικό αέριο από το φούρνο, αφού έκλεισε πρώτα όλες τις χαραμάδες της κουζίνας με ταινία. Προτού πεθάνει, είχε ετοιμάσει φαγητό και γάλα στα παιδιά της και το είχε αφήσει δίπλα στα κρεβάτια τους. Τα αποφθέγματα και τα ποιήματά της, η ιστορία της ταραγμένης ζωής και του τραγικού θανάτου της, είναι μέρος της ποπ κουλτούρας μέχρι και σήμερα.

Σύλβια Πλαθ: Η ευαίσθητη οργισμένη ποιήτρια

Ποιητική ιδιοφυΐα, παθιασμένη ακτιβίστρια, είδωλο των φεμινιστριών, πολυβραβευμένη, ρομαντική, μανιοκαταθλιπτική και αυτοκτονική, ευαίσθητη μα και οργισμένη, η Σίλβια Πλαθ είναι ίσως η πιο αμφιλεγόμενη ποιήτρια και πεζογράφος της εποχής της και ακόμα και σήμερα το έργο της προκαλεί διενέξεις.

Στα ελληνικά βιβλιοπωλεία η ποίηση της Πλαθ είναι είδος υπό εξαφάνιση σύμφωνα με μια τελευταία μου εξόρμηση. Η ποίηση της Πλάθ ήταν και παρέμεινε αντισυμβατική, ειρωνική και μη πιασάρικη.

Κάθε στίχος της καρφί για την ζωή για εκείνη την ζωή της που ήταν γεμάτη από αποδοχές αλλά και απορρίψεις, πόνο, θλίψη.

Η ίδια είχε πει για τον εαυτό της «Στο μόνο πράγμα που ήμουν καλή ήταν να κερδίζω υποτροφίες και βραβεία. Και αυτή η εποχή πλησίαζε στο τέλος της».

«Μπαμπά, μπαμπά, μπάσταρδε, με σένα έχω ξοφλήσει πια»...