Η ιστορία των αρμάτων άρχισε κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν τεθωρακισμένα οχήματα μάχης παντός εδάφους για πρώτη φορά αναπτύχθηκαν ως απάντηση στα προβλήματα του πόλεμου χαρακωμάτων, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή, του μηχανοκίνητου πόλεμου.
Αν και αρχικά αργά και αναξιόπιστα, τελικά τα άρματα έγιναν βασικό όπλο για τον στρατό. Με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προχώρησε σημαντικά ο σχεδιασμός καθώς και η χρήση τους σε μεγάλους αριθμούς σε όλα τα πολεμικά μέτωπα της γης.
Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο σημειώθηκε εξέλιξη της σύγχρονης θεωρίας των αρμάτων και της γενικής χρήσης τους. Το άρμα μάχης εξακολουθεί να είναι η ραχοκοκαλιά των πολεμικών επιχειρήσεων στον 21ο αιώνα.
Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργήθηκαν νέες απαιτήσεις για θωρακισμένα αυτοκινούμενα όπλα που θα μπορούσαν να πλοηγηθούν σε κάθε είδους έδαφος, και αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη του άρματος. Η μεγάλη αδυναμία του προκατόχου του, του “θωρακισμένου αυτοκινήτου”, ήταν ότι απαιτούσε ομαλό έδαφος για να κινηθεί επάνω του, και μετατροπές για να διατηρήση την ικανότητα κίνηησης και σε ανώμαλο.
Το άρμα μάχης είχε αρχικά σχεδιαστεί ως ένα ειδικό όπλο για να λύσει μια ασυνήθιστη τακτική κατάσταση: τη στασιμότητα των χαρακωμάτων στο Δυτικό μέτωπο του Α’ Παγκόσμιου Πόλεμου. Ήταν ένα όπλο σχεδιασμένο για ένα απλό έργο: την διέλευση από την τάφρο της νεκρής ζώνης μεταξύ των γραμμών και την διάσπαση των γραμμών του εχθρού. . . .
