Στις 13 Σεπτεμβρίου 2003, σε μια τελετή με λίγους φίλους, ριχνόταν σ’ έναν υπόνομο του Παρισιού η τέφρα του συγγραφέα Ηλία Πετρόπουλου, όπως είχε ζητήσει ο ίδιος και μάλιστα δημοσίως και εγγράφως. Είχε πεθάνει δέκα ημέρες πριν, στα 75 του χρόνια....
Και να γιατί:...
Του επισημαίνω ότι αν δικαζόταν σήμερα για τα βιβλία του θα αθωωνόταν. «Πιθανόν.
Αλλά τότε το κατηγορητήριο είχε μια βάση πολιτική.
Στην περίπτωση των Ρεμπέτικων π.χ. το κατηγορητήριο μιλούσε για εξύβριση
των σωμάτων ασφαλείας, του κράτους, της θρησκείας για έλλειψη σφραγίδων της λογοκρισίας.
Στην ακροαματική διαδικασία όμως το δικαστήριο, εγκαταλείποντας όλο το κατηγορητήριο,
με δικάζει ως πορνογράφο. Καταλαβαίνετε το μέγεθος της ατιμίας; Ε, λοιπόν,
20 χρόνια μετά, εγώ σας λέω ότι είμαι πολύ υπερήφανος που καταδικάστηκα ως πορνογράφος».
