Ο όρκος του Ιπποκράτη (αποδοθεί εσφαλμένα στις Ιπποκράτη) είναι ένα από τα πιο περίφημα γνωστή ελληνική med iγραπτά κείμενα, τα οποία πρέπει να ορκίζονται από όλους τους ασκούμενους γιατρούς.
Επιτρέπει στους γιατρούς να τηρούν συγκεκριμένα καθιερωμένα ηθικά πρότυπα. Αντικατοπτρίζει τις αξίες που το ιατρικό επάγγελμα επιθυμεί να υποστηρίξει μαζί με αυτό που πιστεύουν ότι επιθυμεί η κοινωνία από αυτούς. Δεν το κάνουν όλοι οι κατώτεροι γιατροί, δεν είναι υποχρεωτικό.
Συχνά δηλώνουν ότι η ηθική δεν χρειάζεται να ορκιστεί.
Η ηθική είναι κάτι που κάθε άνθρωπος μεγαλώνει και αναπτύσσεται και ότι δεν επηρεάζει την πραγματική δέσμευση για την εξυπηρέτηση των καλύτερων συμφερόντων των ασθενών τους.
Ωστόσο, η επιχειρηματική ηθική σε άλλους κλάδους φαίνεται να διαφωνεί με αυτήν τη δήλωση. Όταν ένας ασθενής έχει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, ο γιατρός κρίνει τις ενέργειές του βάσει κλινικών αξιολογήσεων.
Τα σημεία και τα συμπτώματα ερμηνεύονται και αποκρυπτογραφούνται, εντοπίζεται μια ασθένεια ή ένα σύνδρομο και υποβάλλεται μια εξατομικευμένη πρόταση θεραπείας. Καμία θεραπεία δεν μπορεί να είναι η καλύτερη απόφαση. Αυτό είναι που αναμένεται από τον επαγγελματία υγείας.
Καμία ερώτηση και καμία αμφιβολία γι 'αυτό. Ωστόσο, είναι αυτό που αναμένεται από όλους τους άλλους επαγγελματίες; Γνώρισα κάποτε έναν ιδιοκτήτη καταστήματος επισκευής που θα έβλαπτε κρυφά ένα αυτοκίνητο για να χρεώσει επιπλέον από την ασφαλιστική εταιρεία σε επισκευές. Σε μια άλλη περίπτωση, ο θερμοσίφωνας μου στο σπίτι έσπασε.
Έπρεπε να καλέσω μια εταιρεία επισκευής για να έρθω και να κάνω τη διάγνωση και πιθανώς να την επισκευάσω. Ο εργαζόμενος ήρθε και μετά από μια γρήγορη ματιά πρόσφερε να αντικαταστήσει το κατεστραμμένο μέρος με ένα καινούργιο και μου πρότεινε μια δαπανηρή λύση. Δεν είχα άλλη επιλογή παρά να το. . .
