Θόδωρος Αγγελόπουλος (A tribute to filmography Theo Angelopoulos) - Ο_Κινηματογράφος και οι εικόνες, του σκηνοθέτη της σιωπής

Το 1970 είναι η χρονιά που οι Έλληνες  θα ακούσουν για πρώτη φορά το όνομα Θόδωρος Αγγελόπουλος. Ο σκηνοθέτης θα συστηθεί στο κοινό με την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, την «Αναπαράσταση» που βραβεύτηκε τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου και αφορά την αστυνομική και δημοσιογραφική διερεύνηση του θανάτου ενός μετανάστη, που λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του από τη Γερμανία, δολοφονείται από τη γυναίκα του και τον εραστή της. 

Έτσι, ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τα προβλήματα και τις συνθήκες διαβίωσης της ελληνικής επαρχίας με μια οπτική ρεαλιστική και πρωτοποριακή. Πλάνα αργά, χαρακτήρες που σιωπούν, τοπία πνιγμένα στην ομίχλη και Ιστορία.

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος σκέπτεται με την Ιστορία, από την Ιστορία και για την Ιστορία. Δεν μπορεί να ζήσει έξω απ’ την ροή των γεγονότων.

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος σε συνέντευξή του θα πει: “«Το παρελθόν υπάρχει στο παρόν και το οριοθετεί”. 

Κι αυτό ακριβώς ήταν που αποτύπωσε στις ταινίες του. 

Το παρελθόν στο έργο του εμφανίζεται, όχι με την προσκόλληση σε αυτό, αλλά με την μνεία, την αναφορά. Ο Αγγελόπουλος δεν ήταν συντηρητικός και εμμονικός με το παρελθόν. Σε κάθε ταινία του μετέφερε μπροστά μας τη συλλογική μνήμη. Δεν τον ενδιέφερε το παρελθόν, μονάχα η σημασία του.

Οι ταινίες του Αγγελόπουλου δομούν το θρυμματισμένο κομμάτι της μνήμης μας. 

Ενα κινηματογραφικό ταξίδι μέσα από το φακό του Θ. Αγγελόπουλου.

Συνέντευξη Θ. Αγγελόπουλου στην Στάθη Ειρήνη. "Κάθε ταινία είναι μια σημαντική ανθρώπινη περιπέτεια... Η σημασία έγκειται στο αν από εξωτερική περιπέτεια μπορεί να μεταμορφωθεί σε εσωτερική..." "Το ταξίδι, τα σύνορα, η εξορία.Η ανθρώπινη μοίρα.Η αιώνια επιστροφή.

Κι όχι μόνο. . . .

«Το μετέωρο βήμα του Πελαργού» και ο αφορισμός του Καντιώτη - Θόδωρος Αγγελόπουλος (7 VIDEO - Φώτο)

Βασίλης Τσιράκης

Αφιέρωμα στον Θ. Αγγελόπουλο: Η αρχή της τριλογίας των συνόρων 

«Με ποιες λέξεις κλειδιά θα μπορούσαμε να δώσουμε ζωή σε ένα καινούριο συλλογικό όνειρο»

Μαύρες σημαίες, πλακάτ, καρικατούρες που παριστάνουν τον σκηνοθέτη σαν ένα προδότη που κρατά ένα σακούλι με εκατομμύρια, συνθήματα όπως «Γενίτσαροι μαρξισταί», «Αναρχία, ανθελληνισμός, αθεΐα, ακολασία», με τις καμπάνες να χτυπούν πένθιμα και τα μεγάφωνα να παιανίζουν τη «Μακεδονία ξακουστή», ήταν η αντίδραση μερίδας των κατοίκων της Φλώρινας, που με την παρότρυνση του μητροπολίτη Καντιώτη προσπάθησαν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της ταινίας.

Στις 16 Δεκεμβρίου 1990 ο Καντιώτης ανακοίνωσε τον αφορισμό του Αγγελόπουλου και όλων όσοι θα έπαιζαν κάποιο ρόλο στην ταινία. Την ίδια μέρα είχε οργανωθεί μία συγκέντρωση υπέρ της ελευθερίας της τέχνης, στην οποία παρευρέθηκε ο Αγγελόπουλος και οι συνεργάτες του, στον κινηματογράφο ”Ελληνίς”.

Τις μέρες των γυρισμάτων ένα γαλλικό κινηματογραφικό συνεργείο αποτύπωσε την όλη κατάσταση στο παρακάτω ντοκιμαντέρ με τίτλο:

“Film au bord de la crise de nerf  – Ταινία στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης”.

Δείτε το ντοκιμαντέρ με ελληνικούς υπότιτλους: