Και ο χιονιάς κάνει τα κόκαλα να ριγούν...

Διαβάζουμε: Στην «κατάψυξη» όλη η χώρα

40.000 σε όλο το προτεκτοράτο των τοκογλύφων; 
Και οι χιλιάδες πια οικογένειες χωρίς ρεύμα και με άδεια στομάχια από την ανέχεια της "ανάπτυξης;"; 
Και οι τόσες και τόσες μονογονεϊκές οικογένειες χωρίς ρεύμα, χωρίς χρήματα, χωρίς θέρμανση; 
Εκτός ίσως από κάτι μίζερα μαγκάλια που οι αναθυμιάσεις τους σβήνουν ζωές που δεν πρόλαβαν ακόμα να ζήσουν, όπως της 13χρονης μικρούλας απ'τη Σερβία. Για την οποία άκουσα εγώ με τα ίδια μου τα αυτιά και μια ατάκα συμπόνοιας από κάτι θαμώνες καφενείου: "εντάξει, κρίμα ήταν, αλλά τι να πουν με αυτά που τραβάνε και οι Έλληνες;"

"Τι να πουν;" Να καταλάβουν επιτέλους ότι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι υποφέρουν για τους ίδιους λόγους και έχουν τους ίδιους καημούς και πάνω απ'όλα αγωνίες! Όπως το να επιβιώσουν (Α ρε Βίκτωρ Ουγκώ με τους "Άθλιους" και συ Τσαρλς Ντίκενς με τον "Όλιβερ Τουίστ", πόσο διαχρονικά επίκαιροι είστε!) από έναν ανελέητο χιονιά κι από μια πολύ πιο ανελέητη συμμορία "υψηλά ιστάμενων", που αντιμετωπίζει τα ανθρώπινα όντα ως τρόφιμους των Άουσβιτς και Νταχάου κι "όποιος ζήσει έζησε!" 
Είτε είναι αυτοί Έλληνες ψηφοφόροι και μη, είτε μετανάστες από την Αφρική, είτε ελληνόπουλα, αλβανάκια, σερβάκια, ρουμανάκια και πακιστανάκια, που αν και υποφέρουν δεν μπορούν με την παιδική τους αθωότητα να κατανοήσουν ότι στον κόσμο των ενηλίκων η ανθρώπινη ζωή μετράει πολύ-μα πολύ λιγότερο! 
Από τις "επενδύσεις" των πολυεθνικών που ξεζουμίζουν ολόκληρες χώρες και ξεσπιτώνουν ολόκληρους λαούς. 
Από τα κερδοσκοπικά και σαδιστικά τερτίπια με τις τιμές του πετρελαίου και δωρεάν (ΟΠΩΣ ΘΑ ΟΦΕΙΛΕ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ!) κοινωνικών αγαθών σαν το ρεύμα. 
Από  τα μεγαλεπήβολα σχέδια εξόδου στις "αγορές" όπου το κέρδος δεν χωράει ανθρώπους...
Από τα γκαρίσματα και τις τσιριμόνιες στο θέατρο της Βουλής, για τα μάτια των καρπαζοεισπραχτόρων ψηφοφόρων-θεατών. Που ακόμα αναμένουν "φως στο τούνελ" από αυτούς που μόνο μέσα σε τέτοια σκοτάδια έχουν εκπαιδευτεί να κινούνται και να υπάρχουν...

Η ΛΟΓΙΚΗ¹ - Μπορούν 15 λεπτά ανάγνωσης να είναι ευεργετικά για έναν άνθρωπο όσο ένας περίπατος στον καθαρό αέρα;

 Οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων παραβιάζουν τη λαϊκή κυριαρχία και το άρθρο 1, παρ. 2 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία». Για παράδειγμα η συγκυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 παραβίασε την προγραμματική συμφωνία που υπέγραψε, ενώ ο πρωθυπουργός αθέτησε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Ο εκλογικός νόμος που χαρίζει 50 βουλευτές (17% των ψήφων) στο πρώτο κόμμα επιπλέον αλλοιώνει τη λαϊκή βούληση. Τέλος η επιλογή των πολιτών αλλοιώνεται από τη χειραγώγηση των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης. Σχεδόν όλα τα προηγούμενα μπορούν να επανορθωθούν αρκεί να επιβληθούν οι κυρώσεις στους παραβάτες.

Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται και το πρόβλημα φαίνεται να μεγεθύνεται. Γι’ αυτό οι κυβερνήσεις σκορπούν το φόβο, γι’ αυτό και για πολλά ακόμη πρέπει να λογοδοτήσουν. Ο φόβος ασκείται είτε μέσω της αστυνομικής αυθαιρεσίας είτε μέσω της οικονομικής εξαθλίωσης του πολίτη. Βλέπετε: χαράτσια (άδικοι φόροι-εισφορές), ανεργία, απολύσεις, ακρίβεια, υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, της παιδείας, του περιβάλλοντος, υποβάθμιση της κοινωνικής ασφάλισης, έντονη μείωση επιδομάτων προς τρίτεκνους, πολύτεκνους και ανάπηρους, πτώση της αγοραστικής κίνησης. Η πολιτεία καταργεί σταδιακά τον κοινωνικό της χαρακτήρα.

Η πολιτεία επιτίθεται στους πολίτες. Η πολιτεία όμως χωρίς πολίτες δεν μπορεί να υπάρξει. Οι αποφάσεις της πολιτείας μάλλον πρέπει ν’ αλλάξουν κατεύθυνση. Όσοι αξιωματούχοι συνετέλεσαν στις λάθος αποφάσεις που έχουν παρθεί μέχρι σήμερα πρέπει να απολογηθούν στη δικαιοσύνη. Είτε από άγνοια είτε εσκεμμένα έχουν συμβάλλει στο να υποβαθμιστούν οι συνθήκες ζωής εκατομμυρίων πολιτών στην Ελλάδα στα τελευταία τρία χρόνια. Ενδεικτικό στοιχείο της υποβάθμισης της ζωής των πολιτών είναι οι 350.000 οικογένειες που ζουν δίχως ρεύμα. Στο ζήτημα της αδυναμίας πληρωμής του λογαριασμού του ρεύματος συνετέλεσε σε πολύ μεγάλο βαθμό η επιβολή του χαρατσιού ...

Τι θα γινόταν αν τις Θερμοπύλες τις φύλαγε ο Εφιάλτης ή την Αλαμάνα ραγιάς;

Γράφει ο Νίκος Καραβαζάκης.

Αυτό που είναι αναμφισβήτητο από τη συν/ξη Ομπάμα με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας είναι πως οι ΗΠΑ ανησυχώντας σφοδρά με την εκρηκτική πολιτική-στρατιωτική-κοινωνική ρευστότητα στη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο, προχωρούν σε αναβάθμιση της σχέσης τους με την Ελλάδα. Υποτίθεται θα ενισχύσουν οικονομικά και στρατιωτικά την χώρα μας και πολιτικά ήδη επιχειρούν να χαλαρώσουν τη δημοσιονομική θηλιά της Τρόικας.
Αλλά ως υπερδύναμη και μάλιστα απειλούμενη είτε από οικονομική ύφεση εξαιτίας κυρίως της Ευρωζώνης είτε πολιτικά από τις ανερχόμενες BRICS και κυρίως την Κίνα και τη Ρωσία, δεν πρόκειται να χαρίσουν οτιδήποτε ούτε είναι φιλόπτωχο ή φιλανθρωπικό ίδρυμα. Να ενισχύσουν τις θέσεις τους θέλουν και το επιχειρούν, σε μία ρευστή και επικίνδυνη κατάσταση στην περιοχή της Μεσογείου όπου εντοπίζονται παλαιά μεν αλλά και τεράστια νέα ενεργειακά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Και το κρίσιμο- κρισιμότατο- ερώτημα είναι, πώς;
Δεδομένα είναι:

Η κόλαση είναι ο φόβος [Ρε λαμόγια, επειδή εσείς κάνατε περιουσίες με κρατικές δουλειές και τώρα λιμάρετε δόντια για να ξεκοκαλίσετε το ΕΣΠΑ, πρέπει εγώ ν’ ανέχομαι την αθλιότητά σας; ]

Όλοι  θυμόμαστε την απειλή ότι οι «κομουνιστές θα σας πάρουν τα σπίτια». Απειλή ίδιας αξίας με το «θα σε φάει ο μπαμπούλας». Έπιασε όμως.

Ίσως επειδή έχουμε ανάγκη να φοβόμαστε. Ίσως επειδή δεν αντέχουμε να ζούμε χωρίς εκβιαστές. Ο φόβος που σπέρνουν μέσα μας μεγαλώνει. Αναπτύσσεται και μας πνίγει.

Η κόλαση είναι ο φόβος. Ακόμη κι ο φόβος χωρίς αντικείμενο. Ακόμη και η απειλή δίχως αντίκρισμα.

Ρωτούσα τότε κάποιους φοβισμένους «αφού ρε σεις δεν έχουμε σπίτια, τι σας νοιάζει αν θα τα πάρουν οι κομμουνιστές;». Έπαιρνα την ηλίθια απάντηση «ε, πωωωως….». Τι «ε, πως; Έχουμε δικά μας σπίτια και δεν το ξέρω;» τους ξαναρωτούσα.  «Όχι» απαντούσαν «αλλά δεν είναι σωστό...

να πάρουν τα σπίτια του κοσμάκη».

Ο κοσμάκης! Ο δικός μου φόβος. Πάντα φοβόμουν τον «κοσμάκη». Αυτόν που τώρα του λες «θα σου πάρει το σπίτι η τράπεζα. Ή το κράτος» και σου λέει «Ε, τι να κάνουμε; Μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα;».

Διότι για τον κοσμάκη τα πράγματα «ήρθαν». Έτσι, από μόνα τους. Δεν τα έφερε κανείς. Τα καλά τα φέρνει ο Σαμαράς – δηλαδή τα υπόσχεται -  τα άσχημα έρχονται μόνα τους.

Γι’ αυτό δεν πιστεύω ότι τις δημοσκοπήσεις τις «πειράζουν» και ιδιαίτερα. Μιλάς με πολλούς και καταλαβαίνεις. Δώσ’ τους φόβο και παρ’ τους την ψυχή.

Φοβούνται κάθε φορά μήπως δεν πάρουμε τη δόση. Τον ρωτάς «και τι σε νοιάζει εσένα αν δεν την πάρουμε; Σε σένα θα τη δώσουν; Στις τράπεζες και στους δανειστές θα πάνε τα λεφτά». Σου απαντάει πάλι «ε, πωωωως…». Τον ξαναρωτάς «Τι, ε πως; Έχεις καταθέσεις; Αφού με τράκα τσιγάρα τη βγάζεις». Κι απαντά «Δεν έχω, αλλά τι θα γίνουμε χωρίς τη δόση;».

Τι να γίνουμε; Πάλι τσιγάρα τράκα θα κάνεις. Τρόμαζαν τον «κοσμάκη» ότι αν δεν τους πάρουν τα σπίτια οι κομμουνιστές, τότε θα τους τα πάρουν τα μέλη του «λόμπυ της δραχμής» που έχουν τα ευρώ τους στο εξωτερικό κι αν γυρίσουμε στη δραχμή θα έρθουν να τα αγοράσουν για ένα ξεροκόμματο. ...

Όταν ξε-πουλήσουν τα πάντα... τότε...

Όταν χάσεις το χρεωμένο στην Αγροτική χωραφάκι σου για χρέη στο κράτος και δεις τους ξένους να το κάνουν ηλιακό πάρκο...

Όταν θα δεις τις ορδές των λαθρομεταναστών να επιβιώνουν δουλεύοντας για 200 ευρώ σαν σκλάβοι στις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες που θα θα ιδρύσουν σε κάθε πλούσια περιοχή της Ελλάδας ενώ εσύ θα ψάχνεις στα σκουπίδια τους γιατί δεν θα γνωρίζεις Τουρκικά...

Όταν θα λες κι ευχαριστώ για το αμφιβόλου ποιότητας νερό που θα σου δίνουν οι ιδιώτες στους οποίους θα ανήκει....

Όταν ακόμη και η συλλογή βρόχινου νερού θα αποτελεί αδίκημα για να πρέπει να πληρώσεις για τον μικρό σου μπαχτσέ...

Όταν δεν θα μπορείς ούτε ντοματιά να φυτεύσεις αν δεν αγοράσεις τους σπόρους μιας χρήσης που μόνο οι πολυεθνικές τους θα σου πουλάνε...

Μεγάλη ανησυχία ΚΕΘΑ για την συμμετοχή του στρατού σε επιχειρήσεις καταστολής πλήθους

Ως ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ έχουμε ενημερώσει συστηματικά, όπως οφείλαμε στον εργαζόμενο λαό μας, για τις ακραίες κατασταλτικές διαταγές της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, που αντιμετωπίζοντας τον αγωνιζόμενο λαό ως εσωτερικό εχθρό στέλνει ενάντια του τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Πλέον, τα κοινωνικά κινήματα και η Αριστερά κατανοούν σε όλη του τη διάσταση το μεγάλο κίνδυνο που εγκυμονούν αυτές οι αυταρχικές και τρομοκρατικές πρακτικές του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού και τις καταδικάζουν. Μετά τις συστηματικές παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των οργανώσεων της ριζοσπαστικής αριστεράς, καταγράφουμε την αγωνιώδη τοποθέτηση της Κίνησης για την Εθνική Άμυνα (ΚΕΘΑ) και όλοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό!

Σημασία για εμάς δεν έχουν οι επιμέρους αντιθέσεις, αλλά το κατέβασμα του κόσμου της εργασίας στους δρόμους. Ο αποφασιστικός, μαχητικός αγώνας για το Μπλοκάρισμα του Αντεργατικού Πραξικοπήματος. Το Μπλοκάρισμα της συμμετοχής του Στρατού σε Επιχειρήσεις Καταστολής Πλήθους, με το ξεδίπλωμα της αμφισβήτησης των εχθρικών προς τα κοινωνικά κινήματα και ολοκληρωτικής υφής κυβερνητικών πρακτικών, Μέσα και Έξω από τον Στρατό.

Η ανακοίνωση της ΚΕΘΑ αναφέρει:

25 ερωτήματα για την εσωτερική υποτίμηση

Πολλαπλά κύματα μειώσεων μισθών, παροχών και συντάξεων στην Ελλάδα με το επιχείρημα των σχεδιαστών του προγράμματος «βοήθειας» -στην πραγματικότητα δανεισμού και όχι βοήθειας- ότι η Ελλάδα καθώς ανήκει σε μια Νομισματική Ενωση χρειάζεται μια εσωτερική υποτίμηση ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά της και το ισοζύγιο πληρωμών μέσω του μειωμένου κόστους παραγωγής.

Ας δεχτούμε ότι το παραπάνω έχει κάποια λογική. Ομως, ποιος «υπεύθυνος» των κυβερνήσεων που πέρασαν έως και τη σημερινή, μετά τα μνημόνια μπορεί να μας δώσει απαντήσεις στα παρακάτω;

1. Γιατί έχουμε τόσο τεράστια εμμονή στη μείωση των μισθών -και μόνο;

2. Πόσο θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά μας εφόσον ακόμα και δωρεάν να δουλεύουμε όλοι το εργασιακό κόστος αντιπροσωπεύει στη χειρότερη περίπτωση το 8%-10% της τελικής τιμής του προϊόντος;

3. Δεν είναι παράδοξο που οι ίδιοι οι εργοδότες δεν το έθεσαν ποτέ ως προτεραιότητά τους;

4. Γιατί η Γερμανία, η Γαλλία, η Σουηδία, η Αμερική, ο Καναδάς έχουν τόσο σημαντική βιομηχανική παραγωγή ενώ έχουν ακριβά ημερομίσθια (τριπλάσιους μισθούς από εμάς);

5. Γιατί η Βουλγαρία με μισθούς το ένα πέμπτο των πριν από την κρίση ελληνικών και αντίστοιχα η Αλβανία, τα Σκόπια και άλλοι γείτονες δεν έχουν γεμίσει με ξένες επενδύσεις και βιομηχανική παραγωγή εφόσον το εργατικό κόστος είναι τόσο σημαντικό;

6. Γιατί στο πλαίσιο της «εσωτερικής υποτίμησης» δεν μειώνονται και τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, που δεν αντιπροσωπεύουν μικρότερο ποσοστό στα κόστη των επιχειρήσεων από αυτό των μισθών και επί πλέον επιβαρύνουν τα μειωμένα εισοδήματα των καταναλωτών, άρα και την ιδιωτική κατανάλωση;

7.