ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ: Ευκαιρία για πολιτική ίσων αποστάσεων

Εάν κάποιος ξεστόμιζε παλαιότερα ότι η Ρωσία θα κόντραρε σε γεωπολιτικό επίπεδο στα ίσια τις Η.Π.Α., θα τον θεωρούσαν τουλάχιστον γραφικό. Και όμως σήμερα αυτό συμβαίνει.
Στο επίκεντρο της ρώσο-αμερικανικής αντιπαράθεσης βρίσκεται στην παρούσα φάση η Ελλάδα. Η Αθήνα δέχεται πιέσεις τόσο από τους Αμερικανούς όσο και από τους Ρώσους για τον περίφημο διαγωνισμό των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ. Οι Αμερικανοί, έχοντας πρόσβαση στα ελληνικά κέντρα αποφάσεων, θέλουν πάση θυσία ν’ αποτρέψουν μια ενισχυμένη ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας Ρωσίας και απειλούν. Στην Ουάσινγκτον γνωρίζουν ότι, όπου αναμειχθεί ενεργειακά-διπλωματικά η Ρωσία του Πούτιν, αποτελεί δύσκολο αντίπαλο.
Από την άλλη οι Ρώσοι πιέζουν και θέλουν ν’ αποκτήσουν τουλάχιστον την ΔΕΠΑ, προκειμένου να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στις ενεργειακές πηγές της Ευρώπης. Πέραν τούτου επιδιώκουν να τους δοθεί η δυνατότητα (ψάχνουν την αφορμή) ενισχυμένης παρουσίας στον ελληνικό χώρο. Σε διαφορετική περίπτωση θα βάλουν σε παχύ πάγο τις ελληνό-ρωσικές σχέσεις, όπως αφήνουν να εννοηθεί στο Κρεμλίνο.
Η λογική υπαγορεύει, πως η ελεύθερη αγορά δεν μπορεί να επεκτείνεται πέρα από κάθε όριο. Η δημόσια περιουσία πρέπει να ανήκει στον λαό και να ελέγχεται πάντοτε από το κράτος, τουλάχιστον κατά 51%, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για οργανισμούς κοινής ωφέλειας. ...

Η ελευθερία έχει προέλευση και ιστορία…

Ο πολιτισμός είναι τρόπος και στάση ζωής. Η κυρίαρχη πολιτιστική κοσμοθεωρία στις ημέρες μας έχει τόπο προέλευσης την Δύση. Προτεραιότητα του συγκεκριμένου τρόπου σκέψης είναι, όπως όλοι αντιλαμβάνονται, η ιδιωτική κατανάλωση στα πλαίσια της τεχνολογικής προόδου. Με μία λέξη ο καταναλωτισμός.
Ωστόσο, η οικονομική ύφεση που μαστίζει τον πλανήτη σε συνδυασμό με την αλματώδη αύξηση της φτώχειας και τον συγκεντρωτισμό του πλούτου σε λίγα χέρια, έχει καταστήσει την εν λόγω προτεραιότητα σε είδος προς εξαφάνιση.
Διαχρονικά, η μόνη πρόταση που έβγαζε από το πολιτιστικό αδιέξοδο τον πλανήτη, ήταν η πρόταση του Ελληνισμού.Το γεγονός αυτό δεν οφείλεται σε συμπάθεια για την εθνική καταγωγή των Ελλήνων, αφού στις διεθνείς σχέσεις παίζουν ρόλο τα συμφέροντα. Απλά ενδιέφερε και ενδιαφέρει η πρόταση πολιτισμού που μετέφερε κάποτε ο Ελληνισμός και η διαχρονική επιρροή του υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας. Με λίγα λόγια υιοθετείται προαιρετικά και δεν επιβάλλεται.
Ποιο είναι, όμως, το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό, η προτεραιότητα, δηλαδή, του ελληνικού τρόπου σκέψης και γιατί θα μπορούσε να αποτελέσει αντίβαρο στον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση;
Η ελευθερία του «σκέπτεσθαι και πράττειν», η οποία σέβεται την άποψη του διπλανού. ...