Edgar Adrian – Πώς «συνομιλούν» οι νευρώνες;

Μια μέρα σαν σήμερα, στις 30 Νοεμβρίου 1889, γεννήθηκε ο Άγγλος ηλεκτροφυσιολόγος Edgar Adrian, ο οποίοος βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής του 1932 από κοινού με τον σερ Τσαρλς Σκοτ Σέρινγκτον για τις έρευνές τους σχετικώς με τη λειτουργία των νευρώνων. 

Ο Έιντριαν απέδειξε πειραματικώς τον νόμο «είτε μηδενικής, είτε μέγιστης αποκρίσεως» των νεύρων.

Για να μπορούν οι νευρώνες να επεξεργάζονται τις πληροφορίες και επομένως να καθοδηγούν τη συμπεριφορά, πρέπει να επικοινωνούν με άλλους νευρώνες, αλλά και με το υπόλοιπο σώμα. Αυτό είναι μια απολύτως αναγκαία προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία του εγκεφάλου. Πώς, όμως, «συνομιλούν» οι νευρώνες;

Η απάντηση σε τούτο το ερώτημα άρχισε να διαφαίνεται κάποια χρόνια αργότερα. 

Το 1928, ο πρωτοπόρος στην ηλεκτροφυσιολογική μελέτη του νευρικού συστήματος Edgar Adrian αποκάλυψε χειρουργικά μία από τις πολλές δέσμες νευραξόνων στον λαιμό ενός ναρκωμένου κουνελιού. . .

Μάνος Δανέζης >>> Έρευνα: Ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται 11 κι όχι 3 διαστάσεις! [Cliques of Neurons Bound into Cavities Provide a Missing Link between Structure and Function]

Ο Εγκέφαλος αντιλαμβάνεται 11 και όχι 3 Διαστάσεις! Όταν ο διεθνής επιστημονικός κόσμος μελετάει την δυνατότητα ο ανθρώπινος εγκέφαλος να λειτουργεί σε πολλές διαστάσεις , εμείς επιμένουμε ότι το Σύμπαν είναι Ευκλείδειο και 3ων διαστάσεων και κάποιοι ότι… η Γη είναι επίπεδη. 

Η επιστημονική δημοσίευση 

Ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται 11 κι όχι 3 διαστάσεις!

    Οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν τον κόσμο μας ως μια ενιαία χωροχρονική οντότητα με τέσσερις διαστάσεις: τρεις του χώρου (μήκος-πλάτος-ύψος) και μία του χρόνου.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν τον κόσμο μας ως μια ενιαία χωροχρονική οντότητα με τέσσερις διαστάσεις: τρεις του χώρου (μήκος-πλάτος-ύψος) και μία του χρόνου.

Μπορεί έτσι κανείς να φανταστεί τον πονοκέφαλο που θα προκαλέσει η ανακοίνωση των επιστημόνων πως για πρώτη φορά ανακάλυψαν δομές στον εγκέφαλο με έως 11 διαστάσεις.

Οι νευροεπιστήμονες του ελβετικού Προγράμματος Blue Brain Project, χρησιμοποιώντας πρωτότυπα μαθηματικά (αλγεβρική τοπολογία με τρόπο που δεν είχε ποτέ έως τώρα χρησιμοποιηθεί στη νευροεπιστήμη), έδειξαν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν λειτουργεί μόνο σε τρεις, αλλά σε πολύ περισσότερες διαστάσεις. Πρόκειται για έναν εντυπωσιακό ισχυρισμό, που φιλοδοξεί να φωτίσει τα πιο βαθιά αρχιτεκτονικά μυστικά του εγκεφάλου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής έναν από τους κορυφαίους διεθνώς νευροεπιστήμονες, τον καθηγητή Χένρι Μάρκραμ της Ελβετικής Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λοζάνης (EPFL) και διευθυντή του Blue Brain Project, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο περιοδικό υπολογιστικής νευροεπιστήμης «Frontiers in Computational Neuroscience», ανακοίνωσαν ότι αποκάλυψαν ένα σύμπαν πολυδιάστατων γεωμετρικών δομών μέσα στα δίκτυα του εγκεφάλου.

Αυτές οι δομές πολλών διαστάσεων εμφανίζονται, όταν κάθε νευρώνας συνδέεται με άλλους με τέτοιο τρόπο που δημιουργείται ένα ιδιόμορφο γεωμετρικό αντικείμενο. Όσο περισσότεροι νευρώνες εμπλέκονται μαζί στην ίδια «κλίκα», τόσο αυξάνονται οι διαστάσεις αυτού του γεωμετρικού αντικειμένου.

«Βρήκαμε έναν κόσμο που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί. Υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια τέτοια αντικείμενα ακόμη και σε μια μικρή κουκκίδα του εγκεφάλου, έχοντας έως επτά διαστάσεις. Σε μερικά εγκεφαλικά δίκτυα, βρήκαμε δομές ακόμη και με 11 διαστάσεις», δήλωσε ο κ. Μάρκραμ. . . .

Αποκατάσταση της μνήμης με τη βοήθεια νεαρού εγκεφαλονωτιαίου υγρού

Αυτή η ιστορία δημοσιεύθηκε αρχικά στο Drug Discovery News , το κορυφαίο ειδησεογραφικό περιοδικό για επιστήμονες στον τομέα της φαρμακευτικής και της βιοτεχνολογίας.

Οι ερευνητές εντόπισαν ένα συστατικό του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που βελτίωσε τη μνήμη σε ηλικιωμένα ποντίκια, ανοίγοντας ενδεχομένως την πόρτα στην ανάπτυξη φαρμάκων.

Οι αλλαγές στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό μπορεί να επηρεάσουν τη βασική γνωστική λειτουργία και τη μνήμη σε ηλικιωμένους εγκεφάλους.

ΛΟΡΕΝ ΝΤΡΕΪΚ - Lauren Drake

Καθώς ο ανθρώπινος πληθυσμός γερνά και το κόστος των νευροεκφυλιστικών ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία αυξάνει, οι επιστήμονες εστιάζουν αυξημένες προσπάθειες στη μελέτη των βιολογικών οδών που εμπλέκονται στη γήρανση και πώς συμβάλλουν στη γνωστική έκπτωση (1). 

Σε μια πρόσφατη μελέτη, οι ερευνητές έκαναν ένα βήμα προς την αποσαφήνιση αυτής της διαδικασίας, μελετώντας το ρόλο των αλλαγών που σχετίζονται με την ηλικία στη σύνθεση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού στη μείωση της μνήμης.  . .