Κώστας Λαπαβίτσας: Το ελληνικό αναπτυξιακό αδιέξοδο - Το_ελληνικό_αναπτυξιακό_πρόβλημα

Πειθάρχησε πλήρως η Ελλάδα στην πολιτική της τρόικα για να κρατηθεί στο ευρώ. Αυτό αποφάσισε η τρικομματική κυβέρνηση, παρά τις προεκλογικές της εξαγγελίες για ‘επαναδιαπραγματεύσεις’, ‘απαγκιστρώσεις’ και τα παρόμοια. Ικανοποιημένη δείχνει και η τρόικα, αφού εγγυήθηκε τη χρηματοδότηση για το επόμενο διάστημα, αρκεί να τηρηθούν απαρέγκλιτα οι όροι των Μνημονίων.

Τι σημαίνει αυτό για την ανάπτυξη;

Θα ξεκινησω με τρία απλά σημεία που περιγράφουν το αναπτυξιακό πρόβλημα της Ελλάδας.

Αποβιομηχάνιση και υπερδιόγκωση των υπηρεσιών
Μετά την είσοδό της στην ΕΕ, η Ελλάδα μπήκε σε διαδικασία αποβιομηχάνισης και σχετικής συρρίκνωσης του δευτερογενούς τομέα. Παράλληλα, η συμβολή του αγροτικού τομέα στο ΑΕΠ περιορίστηκε δραστικά. Η οικονομία κυριαρχείται πλέον από τον υπερδιογκωμένο τομέα των υπηρεσιών που έχει χαμηλή παραγωγικότητα, χαμηλή ανταγωνιστικότητα και μικρή δυνατότητα εξαγωγών. Χαρακτηρίζεται δε από μεγάλο όγκο μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αυτοαπασχολούμενων.

Αδύναμο και αναποτελεσματικό κράτος
Ο κρατικός μηχανισμός είναι αναποτελεσματικός και πάσχει από διαφθορά, ενώ το κράτος πρόνοιας είναι εύθραυστο και περιορισμένο. Καίριο ρόλο στην διαφθορά έπαιξαν οι εισροές από την ΕΕ, οι οποίες ενθάρρυναν την ‘αναζήτηση προσόδου’ από το μεγάλο κεφάλαιο. Η διαφθορά εξαπλώθηκε ευθέως με τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και εμμέσως με την αποφυγή των φόρων. Το κράτος πήρε τον χαρακτήρα διαπλεκόμενων ομάδων συμφερόντων, με άμεση πρόσδεση στα πολιτικά κόμματα.

Προβληματική ένταξη στην παγκόσμια αγορά
Η στρεβλή διάρθρωση του ΑΕΠ, με αδύναμη παρουσία του δευτερογενούς τομέα και χαμηλή δυνατότητα εξαγωγών, συνέβαλε στη συστηματική απώλεια ανταγωνιστικότητας εντός της ΟΝΕ που οδήγησε στο τεράστιο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Ο δυσλειτουργικός δημόσιος τομέας δεν είναι η κύρια αδυναμία της ελληνικής οικονομίας, αλλά αντανακλά την υπερδιόγκωση του τομέα των υπηρεσιών και την προσοδοθηρία εντός της ΕΕ.

Η ‘Συναίνεση της Ουάσινγκτον’ και η αναπτυξιακή πολιτική της τρόικα ...

Κώστας Λαπαβίτσας: Μετά τον ιταλικό σεισμό

Ο μεγάλος ηττημένος των ιταλικών εκλογών είναι η πολιτική της Γερμανίας να υπερασπιστεί το ευρώ επιβάλλοντας λιτότητα, απορρύθμιση και ιδιωτικοποιήσεις στην περιφέρεια και γενικότερα. Καταρρακώθηκε ταυτόχρονα η προσδοκία ότι η γερμανική λύση θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από τους ψηφοφόρους, αν την επέβαλλαν τεχνοκράτες και όχι φθαρμένοι ευρωπαίοι πολιτικοί.

Ο μόνος που ίσως ξαφνιαστεί από την απόρριψη της γερμανικής πολιτικής και των τεχνοκρατών από τον ιταλικό λαό είναι ο απομονωμένος κύκλος των ιθυνόντων της ΕΕ. Εδώ και δύο δεκαετίες η Ιταλία υποχωρεί σταθερά στην παγκόσμια οικονομική κατάταξη. Οι λόγοι είναι πολλοί και σχετίζονται με δομικές αδυναμίες, όπως η δυσλειτουργική δημόσια διοίκηση και η διαφθορά. Ούτως ή άλλως, από το 2000 μέχρι το 2011 η ετήσια ανάπτυξη της ιταλικής οικονομίας ήταν γύρω στο 1%, χειρότερη ακόμη και από την πολύ χαμηλή ανάπτυξη της δεκαετίας του 1990.

Δηλαδή οι Ιταλοί δεν έχουν κερδίσει τίποτε από το ευρώ. Δεν είχαν καν την ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας που προκάλεσε η φούσκα ακινήτων στην Ισπανία και την Ιρλανδία, ή η περίοδος πιστωτικής επέκτασης στην Ελλάδα, όπου δεν υπήρξε μεν φούσκα, αλλά εμφανίστηκε επίπλαστη ευμάρεια για ορισμένα κοινωνικά στρώματα. Η Ιταλία δεν παρουσίασε βέβαια τα προβλήματα της περιφέρειας της Ευρωζώνης, όπως τεράστιο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών και υπερδιόγκωση του εγχώριου πιστωτικού τομέα. Δεν είχε όμως ούτε οικονομικό δυναμισμό, ούτε ευεξία. Τα χρόνια του ευρώ ήταν στην ουσία νεκρά για την οικονομία και την κοινωνία....

Διεθνής Συνάντηση: "Η κρίση στην ευρωζώνη" - Οι ομιλίες του Κώστα Λαπαβίτσα και του Χρήστου Λάσκου (βίντεο)f

Η ιστοσελίδα rproject.gr διοργάνωσε μια διεθνή συνάντηση της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις 1, 2 και 3 Μάρτη. Στην πρώτη μέρα η κεντρική εκδήλωση είχε τίτλο: "Η κρίση στην ευρωζώνη".
Σε αυτήν μίλησαν οι:

Μισέλ Ισόν (Οικονομολόγος του Ινστιτούτου οικονομικών και κοινωνικών ερευνών-IRES και μέλος του επιστημονικού συμβουλίου της ATTAC, Γαλλία)
Κώστας Λαπαβίτσας (Καθηγητής οικονομικών στο SOAS- πανεπιστήμιο του Λονδίνου)
Ντανιέλ Αλμπαρασίν (Οικονομολόγος και κοινωνιολόγος, μέλος της επιτροπής μελετών των Ισπανικών συνδικάτων Comisiones Obreras και της «Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς», Ισπανία)
Χρήστος Λάσκος (Μέλος της γραμματείας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ)
Φρανσουά Σαμπαντό (Μέλος της ηγεσίας του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος – NPA, Γαλλία ).

Σας παρουσιάζουμε σήμερα δυο ομιλίες, από τον Κώστα Λαπαβίτσα και τον Χρήστο Λάσκο. Στους υπόλοιπους δυστυχώς υπήρχε ταυτόχρονη μετάφραση με ακουστικά πράγμα που σημαίνει ότι θα ακούγονταν δίχως μετάφραση. Στην ιστοσελίδα rproject.gr μπορείτε να τις βρείτε αν ενδιαφέρεστε:

Κώστας Λαπαβίτσας: Τραγικά λάθη και απλή υποκρισία

Βρέθηκε λοιπόν ο υπαίτιος της ελληνικής τραγωδίας: το λάθος του ΔΝΤ. Οι τεχνοκράτες έκαναν λάθος εκτίμηση του ‘πολλαπλασιαστή’, το πρόγραμμα έγινε υπερβολικά σκληρό, η πραγματική οικονομία συντρίφτηκε. Αυτό ήταν.

Πρώτοι στον χορό οι πολιτικοί, ως συνήθως. Η ΝΔ θυμήθηκε την αντίσταση του Ζαππείου και θέλει τώρα να αξιοποιήσει το λάθος για να πετύχει συναινετική χαλάρωση του προγράμματος. Από κοντά και η ΔΗΜΑΡ. Ακολουθεί πλήθος οικονομολόγων, δημοσιογράφων και σχολιαστών που φαίνεται ότι είχαν κάνει καλύτερες επιστημονικές προβλέψεις από τους ‘υπαλλήλους’ του ΔΝΤ, αλλά δεν τις αποκάλυπταν από μετριοφροσύνη.

Έκανε όντως λάθος το ΔΝΤ; Ναι, έκανε και είναι αυταπόδεικτο. Το πρώτο Μνημόνιο προέβλεπε ύφεση 3.5%, με επιστροφή στην ανάπτυξη και στις αγορές το 2011. Βαδίζουμε αισίως για συνολική συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά τουλάχιστον 25% και παραμένουμε αποκομμένοι από τις αγορές. Πόσο πιο έξω να πέσει κανείς;

Το περιβόητο λάθος του ΄πολλαπλασιαστή’ δεν είναι παρά μια απεικόνιση αυτής της αποτυχίας. Ο ‘πολλαπλασιαστής’ είναι ένα πηλίκο που σχηματίζεται, για παράδειγμα, από την συνολική αλλαγή του ΑΕΠ ως προς την αλλαγή των δημοσίων δαπανών, ή των φόρων. Αν, ας πούμε, το κράτος περικόψει τις δαπάνες του, το ΑΕΠ θα μειωθεί μεν ευθέως από τις περικοπές, αλλά και θα συνεχίσει να μειώνεται καθώς τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις θα προσαρμόζουν προς τα κάτω τις δικές τους δαπάνες. Προφανώς το ΔΝΤ έκανε πολύ χαμηλή εκτίμηση των ελληνικών ‘πολλαπλασιαστών’. ...

Οι ιεραπόστολοι του "λιτού βίου" [Που βρέθηκαν όλοι αυτοί οι όψιμοι κοσμοκαλόγεροι; Πως έζησαν στην Ελλάδα που αφήνουμε πίσω οριστικά; Πως ζούνε στη φτωχή, τρομαγμένη κι ανάστατη Ελλάδα που αναδύεται; Τι_ακριβώς νομίζουν ότι προσφέρουν με όσα λένε; Που στοχεύουν;]

Του Κώστα Λαπαβίτσα 

Διαβάζω τακτικά δηλώσεις «πνευματικών ανθρώπων», για την ανάγκη να γίνουμε πιο ολιγαρκείς, να καταλάβουμε ότι πέρασε ο καιρός των παχιών αγελάδων, να δεχτούμε ότι θα είμαστε όλοι φτωχότεροι. Συχνά συνοδεύονται από διάφορα δακρύβρεχτα για το τέρας του καταναλωτισμού, την αλλοτρίωση της σύγχρονης ζωής, τη χυδαιότητα της βουλιμίας. Είναι, λένε, προσωπική, οικογενειακή και εν τέλει εθνική ανάγκη να ξαναβρούμε το μετρημένο παρελθόν μας.

Μου θυμίζουν πολύ εκείνα που γράφονται στον επίσημο τύπο από περιώνυμους δημοσιογράφους και πολιτικούς. Ότι πρέπει να φτωχύνουμε για να μην πτωχεύσουμε. Ότι υπήρξε φούσκα στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία. Ότι ξεσαλώσαμε και τώρα πληρώνουμε τα επίχειρα. Ότι δεν μπορεί να υπάρχει ευμάρεια με δανεικά. Ότι, ακόμη, ο ‘λιτός βίος’ είναι πηγή ψυχικής ηρεμίας και αρετής.

Που βρέθηκαν όλοι αυτοί οι όψιμοι κοσμοκαλόγεροι;

Πως έζησαν στην Ελλάδα που αφήνουμε πίσω οριστικά;

Πως ζούνε στη φτωχή, τρομαγμένη κι ανάστατη Ελλάδα που αναδύεται;

Τι ακριβώς νομίζουν ότι προσφέρουν με όσα λένε;

Που στοχεύουν;

Μοιάζουν βέβαια πολύ μεταξύ τους, έστω κι αν προέρχονται από διαφορετικά σημεία του πολιτικού φάσματος. Άνθρωποι κατά κανόνα επιτυχημένοι, με καταξίωση και απολαβές πολύ πάνω του μέσου όρου. Άνθρωποι που συμμετείχαν ενεργά στα όσα συνέβησαν στην χώρα μας την προηγούμενη δεκαετία, που ανέπνευσαν τον αφηνιασμένο αέρα των ανώτερων στρωμάτων και που συνεχίζουν να διαμορφώνουν τα πράγματα, διότι φυσικά τίποτε δεν έχει αλλάξει, εκτός από το ότι οι ισχυροί έχουν γίνει ισχυρότεροι. ...

Κώστας Λαπαβίτσας: Κακοί κερδοσκόποι, καλοί κερδοσκόποι

Άλλαξε το κλίμα στις διεθνείς αγορές για την Ελλάδα, βελτιώνεται η αξιοπιστία της χώρας, οι "επενδυτές" μας κοιτάνε ευνοϊκά. Αυτό ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Οι κακοί κερδοσκόποι – τα μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια – που πόνταραν στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ έπαθαν πανωλεθρία. Υπομονή, λοιπόν, και κυρίως όχι διαμαρτυρίες, ούτε απεργίες διότι απειλείται η εθνική προσπάθεια.

Ο σημαντικότερος δείκτης της αλλαγής κλίματος είναι η διαφορά στο επιτόκιο του ελληνικού και του γερμανικού δεκαετούς ομολόγου. Πρόκειται για το περιβόητο σπρεντ που κυριάρχησε στη δημόσια συζήτηση το 2009-10. Ήταν αμελητέο μέχρι το 2007, ανέβηκε σιγά-σιγά το 2008-9 και εκτοξεύτηκε μετά το 2010, φτάνοντας τις 3400 μονάδες τον Μάρτιο του 2012. Σε απλά ελληνικά, το ελληνικό δημόσιο έπρεπε να πληρώσει 34% υψηλότερο τόκο από το γερμανικό για να δανειστεί για δέκα χρόνια. Με την υπογραφή του PSI το σπρεντ έκανε βουτιά στις 1600 μονάδες. Η περίοδος πολιτικής αστάθειας που ακολούθησε το ανέβασε ξανά στις 2900 τον Μάιο του 2012. Από τότε η πορεία του ήταν σταθερά και γρήγορα καθοδική και σήμερα βρίσκεται λίγο πάνω από τις 800 μονάδες....

Κώστας Λαπαβίτσας: Ιστορίες με χρέη

Ας πούμε μια διδακτική ιστορία για χώρες που έχουν υπέρογκα χρέη και υιοθετούν ‘σοβαρές’ οικονομικές πολιτικές για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. 

Ο παραλληλισμός με Ελλάδα και Ευρωζώνη δεν είναι τυχαίος.

 

Μια χώρα με τεράστια χρέη 

Τον Νοέμβριο του 1918 η αυτοκρατορική Γερμανία συνθηκολόγησε με την Αντάντ. Ο γερμανικός θρίαμβος επί του Τσάρου στο Ανατολικό Μέτωπο το 1917 που είχε ανοίξει τον δρόμο για τους Μπολσεβίκους, αποδείχθηκε προσωρινός. Η Γερμανία, αν και ο στρατός της στεκόταν ακόμη στα πεδία των μαχών, ήταν ηττημένη κατά κράτος. Μετά τέσσερα χρόνια σφαγών με τους αγγλογάλλους αποικιοκράτες στους λασπότοπους του Βελγίου και της Γαλλίας, ο πραγματικός νικητής ήταν η ανερχόμενη δύναμη των ΗΠΑ.

Η Συνθήκη των Βερσαλλιών τον επόμενο χρόνο υπαγορεύτηκε όμως από τους αγγλογάλλους αποικιοκράτες, που έκαναν στο πλάι τους ‘αφελείς και ιδεολόγους’ Αμερικανούς. Οι όροι της πολλοί και επαχθείς. Ο επαχθέστερος ήταν να αποδεχθεί η Γερμανία την ευθύνη του πολέμου, να δεχθεί ληστρικές παραχωρήσεις και να καταβάλει τεράστιες πολεμικές αποζημιώσεις. Τα ποσά εκφρασμένα σε χρυσά γερμανικά μάρκα ήταν εξωπραγματικά (περίπου 225 δις). Δύο χρόνια μετά, οι μεγάθυμοι νικητές μείωσαν την αρχική απαίτηση στα 130 δις, δηλαδή πάνω από 300% του γερμανικού ΑΕΠ. Οι πληρωμές για τόκους, χρεωλύσια και έξοδα κατοχής θα έφταναν το 10% του γερμανικού ΑΕΠ ετησίως. Η Γερμανία είχε βουλιάξει στα χρέη. ...

Κώστας Λαπαβίτσας: Πως να μείνετε στο ευρώ [Νουριέλ Ρουμπινί: «αν συνεχιστεί η ύφεση στην Ελλάδα θα βγουν τα τανκς»]

Σχετικό: Νουριέλ Ρουμπινί: «αν συνεχιστεί η ύφεση στην Ελλάδα θα βγουν τα τανκς»

Η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ δηλώνει ότι η αντιμετώπιση της κρίσης εντός της ΟΝΕ είναι η καλύτερη επιλογή για την χώρα μας, όπως επίσης και για την Ευρωζώνη. Παράλληλα όμως λέει ότι η έξοδος από την ΟΝΕ μαζί με την αθέτηση πληρωμών στο χρέος και την γενική αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας συνιστούν εφικτή εναλλακτική λύση.  

Η σύγκριση με το όργιο καταστροφολογίας και λασπολογίας που επιφύλαξαν στην εναλλακτική λύση οι κρατούντες στη χώρα μας είναι εντυπωσιακή. Οι υποστηρικτές της θεωρήθηκαν γραφικοί, περιθωριακοί και αγράμματοι. Βαρύγδουποι δημοσιογράφοι που συγχέουν την κακεντρέχεια με το πνεύμα υπαινίχθηκαν ακόμη και σχέσεις με μυστικές υπηρεσίες, κατά κανόνα αγγλοσαξωνικές. Έρχονται τώρα οι ψύχραιμοι τεχνοκράτες του ΔΝΤ να μας πουν ότι, ξέρετε, η εναλλακτική λύση υφίσταται. ...

Τεχνητή αισιοδοξία - Κοινωνικός όλεθρος

 

Γράφει ο Κώστας Λαπαβίτσας

Βγαίνουμε από την κρίση;  Φάνηκε φως στο τούνελ;   Αυτό διατείνεται ο κ. Στουρνάρας και όλος ο επικοινωνιακός μηχανισμός της κυβέρνησης. 
Απομακρύνθηκε ο κίνδυνος της εξόδου από το ευρώ, σύντομα θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα και από το δεύτερο μισό του 2013 θα περάσουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Βρίθει ο τύπος με άρθρα για τις Κασσάνδρες - συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος - που είχαν, λέει, προβλέψει την συντέλεια του κόσμου, αλλά υποτίμησαν την αποφασιστικότητα των πολιτικών να διασώσουν το ευρώ και την ΕΕ. Χώρια που πρότειναν ακραίες λύσεις που θα είχαν φέρει τον Αρμαγεδδώνα. Ενώ οι στιβαροί Μέρκελ και Σαμαράς μας έβαλαν τελικά στο δρόμο της ανάπτυξης μέσα στο ευρώ.
Αναρωτιέται κανείς για την σχέση όσων τα λένε αυτά με την πραγματικότητα. Τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, για παράδειγμα, δείχνουν ότι ή αξία των λιανικών πωλήσεων τον Οκτώβριο του 2012 συρρικνώθηκε κατά 16.5%, δηλαδή με ρυθμό διπλάσιο από την προηγούμενη χρονιά. Ακόμη χειρότερα, συρρικνώθηκε και ό όγκος των πωλήσεων κατά 16.8%. Που σημαίνει ότι δεν πρόκειται για πτώση των τιμών, αλλά ότι συντρίβεται η ίδια η λαϊκή κατανάλωση. ...

Κώστας Λαπαβίτσας: Οι ελληνικοί μισθοί, το φως στο τούνελ και το τρένο

Συνεχίζει να διαπιστώνει φως στο τούνελ η κυβέρνηση, όπως δηλώνουν κορυφαίοι υπουργοί της. Είναι απορίας άξιον που το βλέπει. Επειδή όμως λίγοι από τους υπόλοιπους βλέπουμε αυτό το φως, ας μιλήσουμε για το ίδιο το τούνελ. 

Ποια είναι η κύρια αιτία της κρίσης της Ευρωζώνης; 

Πρόκειται για την απόκλιση της ανταγωνιστικότητας ανάμεσα στο ευρωπαϊκό κέντρο και την ευρωπαϊκή περιφέρεια. Ας δούμε λοιπόν την πορεία της ελληνικής ανταγωνιστικότητας.

Η διεθνής ανταγωνιστικότητα μιας χώρας έχει δύο βασικούς συντελεστές. Από τη μια, το Ονομαστικό Κόστος Εργασίας, δηλαδή τους μισθούς και τα άλλα έξοδα εργατικού δυναμικού. Όσο ανεβαίνουν, τόσο μειώνεται η ανταγωνιστικότητα. Να τονίσω ότι πρόκειται για το ονομαστικό, όχι για το πραγματικό κόστος εργασίας, δηλαδή την πρόσβαση των εργαζομένων σε αγαθά και υπηρεσίες. Αυτή μπορεί ακόμη και να μειώνεται καθώς ανεβαίνουν οι ονομαστικοί μισθοί. Από την άλλη, την Παραγωγικότητα της Εργασίας. Όσο ανεβαίνει, τόσο αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα.

Συνεπώς, αν διαιρέσουμε τον πρώτο συντελεστή με τον δεύτερο - δηλαδή αν δούμε το μισθολογικό κόστος σε σχέση με την παραγωγικότητα - θα έχουμε τη συνολική εικόνα της ανταγωνιστικότητας. Αυτό ακριβώς είναι το Ονομαστικό Μοναδιαίο Κόστος Εργασίας που είναι ο κυριότερος δείκτης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας. ...

Kώστας Λαπαβίτσας: Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας σε πρώτο πρόσωπο

Μάθημα 1ο     Οι "θεωρητικοί του ευρώ" και οι  "γενικοί θεωρητικοί"      

Θυμάμαι καλά τις αρχές του 2010. Τότε που ανέβαιναν τα σπρεντ, πύκνωναν τα σύννεφα για την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές και ο κ. Παπακωνσταντίνου, με το σακίδιο στην πλάτη, περιφερόταν από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα παριστάνοντας τον σωτήρα της διεφθαρμένης χώρας του. Με ανησυχία παρακολουθούσε τις διαδρομές του η ελληνική κοινωνία, χωρίς όμως να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει. Και πως να αντιληφθεί, αν θυμηθεί κανείς τι της έλεγαν οι ταγοί της και οι πνευματικοί της φορείς. 

     Από τη μια είχαμε αυτούς που μπορούμε να τους ονομάσουμε οι "θεωρητικοί του ευρώ". Δεν ήταν βέβαια ακριβώς αυτό τότε, ήταν μάλλον οι θεωρητικοί της υποτιθέμενης ελληνικής διαφθοράς και διπροσωπίας. Η κρίση ήταν ελληνική υπόθεση γιατί το στραβό ελληνικό δημόσιο είχε καταστρέψει τον υγιή ιδιωτικό τομέα και προκάλεσε αναταραχή εκ του μη όντος στην ΟΝΕ. Χρειαζόταν τιμωρία, εξυγίανση και πειθαρχία. Αυτά έλεγαν οι Γερμανοί προκαθήμενοι της ΟΝΕ και υπερθεμάτιζε ο κ. Παπανδρέου με την κυβέρνησή του. Πλήθος οι πανεπιστημιακοί, πνευματικοί άνθρωποι, δημοσιογράφοι, ο ανθός της ελληνικής πνευματικής ζωής, που επικροτούσαν. Η ΟΝΕ ήταν το απάνεμο λιμάνι, η ασφαλής προστασία για τη χώρα μας κι έπρεπε να ντρεπόμαστε που της δημιουργήσαμε τέτοια κρίση. Θα αφήσω κατά μέρος την προπέτεια να κουνάνε το δάχτυλο στον ελληνικό λαό άνθρωποι όπως ο κ. Παπακωνσταντίνου. 

Σημασία έχει ότι η συνομοταξία του γρήγορα μετατράπηκε στην "παράταξη του ευρώ", χωρίς όμως να χάσει τον αρχικό πυρήνα των ιδεών της, ότι δηλαδή φταίει ο ελληνικός λαός και κυρίως ο δημόσιος τομέας της οικονομίας του.  ...

Kώστας Λαπαβίτσας: "Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας σε πρώτο πρόσωπο"

Μάθημα 1ο     Οι "θεωρητικοί του ευρώ" και οι  "γενικοί θεωρητικοί"    

Θυμάμαι καλά τις αρχές του 2010. Τότε που ανέβαιναν τα σπρεντ, πύκνωναν τα σύννεφα για την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές και ο κ. Παπακωνσταντίνου, με το σακίδιο στην πλάτη, περιφερόταν από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα παριστάνοντας τον σωτήρα της διεφθαρμένης χώρας του. Με ανησυχία παρακολουθούσε τις διαδρομές του η ελληνική κοινωνία, χωρίς όμως να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει. Και πως να αντιληφθεί, αν θυμηθεί κανείς τι της έλεγαν οι ταγοί της και οι πνευματικοί της φορείς. 

     Από τη μια είχαμε αυτούς που μπορούμε να τους ονομάσουμε οι "θεωρητικοί του ευρώ". Δεν ήταν βέβαια ακριβώς αυτό τότε, ήταν μάλλον οι θεωρητικοί της υποτιθέμενης ελληνικής διαφθοράς και διπροσωπίας. Η κρίση ήταν ελληνική υπόθεση γιατί το στραβό ελληνικό δημόσιο είχε καταστρέψει τον υγιή ιδιωτικό τομέα και προκάλεσε αναταραχή εκ του μη όντος στην ΟΝΕ. Χρειαζόταν τιμωρία, εξυγίανση και πειθαρχία. Αυτά έλεγαν οι Γερμανοί προκαθήμενοι της ΟΝΕ και υπερθεμάτιζε ο κ. Παπανδρέου με την κυβέρνησή του. Πλήθος οι πανεπιστημιακοί, πνευματικοί άνθρωποι, δημοσιογράφοι, ο ανθός της ελληνικής πνευματικής ζωής, που επικροτούσαν. Η ΟΝΕ ήταν το απάνεμο λιμάνι, η ασφαλής προστασία για τη χώρα μας κι έπρεπε να ντρεπόμαστε που της δημιουργήσαμε τέτοια κρίση. Θα αφήσω κατά μέρος την προπέτεια να κουνάνε το δάχτυλο στον ελληνικό λαό άνθρωποι όπως ο κ. Παπακωνσταντίνου. Σημασία έχει ότι η συνομοταξία του γρήγορα μετατράπηκε στην "παράταξη του ευρώ", χωρίς όμως να χάσει τον αρχικό πυρήνα των ιδεών της, ότι δηλαδή φταίει ο ελληνικός λαός και κυρίως ο δημόσιος τομέας της οικονομίας του. ...

Κ. Λαπαβίτσας: Αργός θάνατος για την Ελλάδα η παραμονή της σε ευρώ (Βίντεο)

Απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες πολιτικές εκπομπές είναι αυτή που πραγματοποιεί διαδικτυακά ο Νίκος Χατζηνικολάου.

Χτες είχε θέμα κατά πόσο είναι πραγματικό το δίλλημα «ευρώ ή δραχμή».
Ανάμεσα στους άλλους καλεσμένους του ήταν και ο καθηγητής Οικονομικών σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου Κώστας Λαπαβίτσας.
Αξίζει να παρακολουθήσετε το βίντεο που παραθέτουμε με τις απόψεις του:

 Επανέλαβε για μια ακόμη φορά ότι είναι απαραίτητο η χώρα μας να φύγει από την Ευρωζώνη και το ευρώ και να επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα. (Εκτίμησε ότι είναι αναπόφευκτη μια τέτοια εξέλιξη).

Σύμφωνα με τον ίδιο αν η Ελλάδα συνεχίσει να παραμένει στο ευρώ και στην Ευρωζώνη και μέσα στις Μνημονιακές πολιτικές φυσικά, είναι καταδικασμένη σε αργό θάνατο.

Αντίθετα, σύμφωνα με τον Κ. Λαπαβίτσα αν απαγκιστρωθεί από ΕΕ και ευρώ επιστρέφοντας σε εθνικό νόμισμα η κατάσταση για τον μέσο εργαζόμενο θα είναι πολύ καλύτερη σε σύντομο χρονικό διάστημα.

 [από va8ikokkino] 

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Κώστας Λαπαβίτσας:Το μέλλον μας είναι η δραχμή όσο και αν την ξορκίζουμε...

Ο Κώστας Λαπαβίτσας είναι από τις πρώτες φωνές που ακούστηκαν για χρεοκοπία και επιστροφή στην δραχμή, όταν και τα δύο θέματα αποτελούσαν ταμπού, μετά το ξέσπασμα της ελληνικής δημοσιονομικής κρίσης. Ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, μαζί με την ομάδα του RMF (Research on Money and Finance), έχουν προχωρήσει σε έρευνες και μελέτες για τις επιπτώσεις του ευρώ στις περιφερειακές οικονομίες και τα δομικά προβλήματα του κοινού νομίσματος.

Υποστηρίζουν δυναμικά και κόντρα στο ρεύμα, την λύση της επιστροφής στη δραχμή, για την ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Στην συνέντευξή του στην «Ι» μας περιγράφει τις απαραίτητες διεργασίες, τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσουμε, αλλά και τις λύσεις που θα πρέπει να δοθούν. Και προειδοποιεί πως το νέο Μνημόνιο, όχι μόνο μας οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια σε ασύντακτη χρεωκοπία ή πολυετή δραματική ύφεση, αλλά και η λεγόμενη «ανασυγκρότηση» του κράτους με απολύσεις θα οδηγήσει σε διάλυση του. ...

Συνέντευξη Κ. Λαπαβίτσα στον Σπύρο Αλεξίου [isotimia.gr]

ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ, ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΤΙ;

Kώστας Λαπαβίτσας (συνέντευξη)

Ο καθηγητής Οικονομικών στο School of Oriental and African Studies (SOAS) του Λονδίνου, Κώστας Λαπαβίτσας υποστηρίζει ότι το ευρώ αποτελεί μια παγίδα από την οποία πρέπει να απελευθερωθεί η ελληνική οικονομία. Μας μίλησε για την περίοδο αναταραχής που θα ακολουθήσει μια χρεοκοπία και αλλαγή νομίσματος, αλλά τόνισε ότι «ποτέ μια περίοδος σύντομης αναταραχής δεν δικαιολογεί παραμονή σε μία κατάσταση η οποία οδηγεί σχεδόν μετά βεβαιότητας σε αργό θάνατο». Χαρακτήρισε ιδεολογήματα που προέρχονται από τραπεζικούς κύκλους τα ζοφερά σενάρια που κυκλοφορούν για τις επιπτώσεις μιας στάσης πληρωμών και ισχυρίστηκε ότι μετά από τη «σύντομη περίοδο αναταραχής» η χώρα θα μπει σε τροχιά ανάκαμψης με τη βοήθεια ενός υποτιμημένου νομίσματος.

Στο ίδιο το σύστημα του ευρώ εντοπίζει το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας ο κ. Λαπαβίτσας. Υποστηρίζει ότι «το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το πρόβλημα του σπάταλου και αναποτελεσματικού δημοσίου, το πρόβλημα έχει να κάνει με τον τρόπο που εντάχτηκε στην ευρωζώνη και με τα αποτελέσματα τα οποία είχε αυτή η ένταξη».

Όπως μας είπε, το ΔΝΤ υπό κανονικές συνθήκες θα είχε επιβάλει και υποτίμηση του νομίσματος, αλλά δεν μπορεί να το κάνει, οπότε αναγκάζεται να συντρίψει το εργατικό κόστος. «Όμως δεν κερδίζουμε γιατί το εργατικό κόστος μειώνεται και αλλού στην ευρωζώνη», επισήμανε. ...

Κ. ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Ο καθηγητής Οικονομικών στο School of Oriental and African Studies (SOAS) του Λονδίνου, Κώστας Λαπαβίτσας υποστηρίζει ότι το ευρώ αποτελεί μια παγίδα από την οποία πρέπει να απελευθερωθεί η ελληνική οικονομία. Μας μίλησε για την περίοδο αναταραχής που θα ακολουθήσει μια χρεοκοπία και αλλαγή νομίσματος, αλλά τόνισε ότι «ποτέ μια περίοδος σύντομης αναταραχής δεν δικαιολογεί παραμονή σε μία κατάσταση η οποία οδηγεί σχεδόν μετά βεβαιότητας σε αργό θάνατο». Χαρακτήρισε ιδεολογήματα που προέρχονται από τραπεζικούς κύκλους τα ζοφερά σενάρια που κυκλοφορούν για τις επιπτώσεις μιας στάσης πληρωμών και ισχυρίστηκε ότι μετά από τη «σύντομη περίοδο αναταραχής» η χώρα θα μπει σε τροχιά ανάκαμψης με τη βοήθεια ενός υποτιμημένου νομίσματος. Στο ίδιο το σύστημα του ευρώ εντοπίζει το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας ο κ. Λαπαβίτσας. Υποστηρίζει ότι «το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το πρόβλημα του σπάταλου και αναποτελεσματικού δημοσίου, το πρόβλημα έχει να κάνει με τον τρόπο που εντάχτηκε στην ευρωζώνη και με τα αποτελέσματα τα οποία είχε αυτή η ένταξη». ...