Διαβάστε και πάρτε κουράγιο από ένα ωραίο άρθρο του 1928, που πιστεύουμε ότι κάτι έχει να μας διδάξει και σήμερα, σ αυτή την (συγκριτικά λιγότερο) δύσκολη περίοδο που διανύουμε.
“Οι άπειρες στεναχώριες της ζωής μας κάνουν να ρίχνουμε γύρω μας ανήσυχες ματιές. Φοβούμεθα για το μέλλον μας ως ατόμων κι ως Έθνους. Ως τόσο έχουμε άδικο. Κάπως αλλιώς θα έπρεπε όμως ν αντικρίζουμε τη ζωή.
Τα παραδείγματα δεν μας λείπουν γι αυτό. Παλιά και νέα γεγονότα μας πείθουν, ότι αν δούμε τα πράγματα με προοπτική διάφορη από τη σημερινή, διάφορα συναισθήματα θα γεννηθούν και θ αναπτυχθούν μέσα μας.
Ας πάρουμε παράδειγμα την Μικρασιατική καταστροφή που τόσο βάραινε πάνω στο Έθνος.
Σχεδόν φάνηκε να μας εκμηδενίζει. Όσοι πίστεψαν όμως σε κάτι τέτοιο γελάστηκαν.
…. Η καταστροφή εκείνη ήταν για μας ένα μάθημα. Ως τον Αύγουστο του 22 ξέραμε μόνο ...
