Ο ανυπόφορα τοξικός και στρεψόδικος κ. Φλωρίδης
Από τη στιγμή που οι φιλοκυβερνητικές φωνές στα μέσα ενημέρωσης – περιττά τα ονόματα μεταξύ μας – αποθεώνουν τον Γιώργο Φλωρίδη και ο Άδωνις Γεωργιάδης τον υμνεί σαν να πρόκειται για «ήρωα πολέμου», καταλαβαίνεις ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης του Μητσοτάκη, πρέπει να ξεπέρασε κατά πολύ ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο κ. Φλωρίδης βρέθηκε από την πολιτική ανυπαρξία, να κάνει τον υπουργό Δικαιοσύνης στη χώρα.
Γλίτωσε δε στο παραπέντε την έξοδο από την κυβέρνηση στον τελευταίο ανασχηματισμό. Βρέθηκε από το σκληρό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ και με μακρά θητεία στον «αντιδεξιό» αγώνα, στην αγκαλιά της ΝΔ και του Μητσοτάκη.
Πρώτο τραπέζι στην πολιτική πίστα, προνομιακή μεταχείριση από τους νέους φίλους του στα μέσα ενημέρωσης και με τη φαντασίωση του «σωτήρα» της κυβέρνησης, όταν αυτή έχει πρόβλημα.
Για όλα αυτά νιώθει υποχρεωμένος στη νέα παράταξή του. Και το ανταποδίδει με κάθε τρόπο.
Είτε καταφεύγοντας στον ποινικό λαϊκισμό για να πλήξει δήθεν την αριστερά, είτε αγνοώντας βασικά στοιχεία λειτουργίας της δικαιοσύνης και προσβάλλοντας τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών.
Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει. Εξελίχθηκε κανονικά σε άνθρωπο για όλες τις δουλειές – κάπως σαν τον Ριπ στο Γελοουστόουν.
Τι έκανε πάλι;
