ΕΛΕΥΘΕΡΗ !!!!!! μου είπε …………..

Γράφει ο Άκης κουστουλίδης

Είναι μερικές φορές που έρχεσαι αντιμέτωπος με μια κατάσταση που για να την αποφύγεις την ονομάζεις σύμπτωση ή τυχαία ή και ατύχημα.
Είναι η στιγμή που σου φανερώνεται η αλήθεια ολόγυμνη μπροστά σου και συ τρέχεις, τρέχεις να κρύψεις την δική σου γύμνια.
Φοβάσαι να την αντικρίσεις μην τύχει και χάσεις την εικονική σου όραση, φοβάσαι να την αγγίξεις μην τυχών και καείς, φοβάσαι να την αφήσεις να περάσει της πύλες της ψυχής σου μην τύχει και την βιώσεις.
Φοβάσαι, φοβάσαι να δεις την αλήθεια που σου φανερώνει το πεπρωμένο σου και την πετάς στα σκυλιά σαν κόκκαλο, μα ξεχνάς ότι το κόκκαλο είναι δικό σου.

Τρέχεις, τρέχεις τρομαγμένος προσπαθώντας να την αποφύγεις, μα αυτή εκεί, σε περιμένει στο επόμενο σταυροδρόμι, λες και ξέρει το μέλλον σου.
Αλλάζεις παραστάσεις για να ξεχαστεί η σκληρή πραγματικότητα, μα αυτή εκεί, φανερώνεται μπροστά σου και όχι μόνο φανερώνεται, αλλά σου πετάει με περίσσιο θράσος μια πρόσκληση για μάχη .
Και συ ξέρεις, δεν πας για μάχη, δεν πας γιατί όπλο σου είναι το ψέμα τους που έκανες αλήθεια σου.
Και συ ξέρεις καλύτερα πως η υπακοή σου είναι καλύτερη από τους κανόνες τους και κάνεις αυτά που σου μάθανε.
Σου μάθανε να κοιτάς, μα να μην βλέπεις και όταν βλέπεις, να αλλάζεις εικόνες για να ξεκουράσεις τα ματάκια σου, μα αυτά κλαίνε.
Κλαίνε, γιατί πονάει η ψυχή σου.
Κλαίει η ψυχή σου, γιατί η αλήθεια είναι ριζωμένη εκεί μέσα στα άδυτά της και συ την θρυμματίζεις με τα ψέματά τους.
Κάθε ψέμα και μια πληγή, κάθε πληγή και ένα δάκρυ.
Και τα δάκρυα έγιναν ποτάμια, ποτάμια που πηγάζουν από τα βάθη της ψυχής σου.
Και συ θέλεις να φύγεις, να αλλάξεις πλανήτη, να ανταλλάξεις την αλήθεια που απλόχερα σου δωρίζει το πεπρωμένο σου μ΄ένα φυγόπονο παρηγόριο της στιγμής, μα τα μάτια σου είναι ακόμη υγρά.
Κλαίει η ψυχή σου, μα κλαίει για το φευγιό σου και όχι για τον πόνο σου.
Ο πόνος σου είναι η γιορτή της ψυχής σου και το φευγιό σου η προδοσία της.
Και συ, ενώ ξέρεις τους χαρίζεις το μοναδικό ένα που σου ανήκει. ...

Τα όπλα τους όπλα σου

 Γράφει η Μαρία Αλιφραγκή

1. Ορκίστηκες να υπακούς τους νόμους: πάνω απ’ όλα το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα καταπατήθηκε, χούντα έχουμε, εμπόλεμη κατάσταση. Αυτό από μόνο του αρκεί. Ορκίστηκες να πράττεις το καθήκον σου με συνείδηση, όχι υπακούοντας τυφλά τις εντολές τους, όχι αυτή την εποχή. Συνείδηση!!! (ήτοι κοίτα μέσα σου). Αύτη θα καθορίσει την στάση σου... Με όπλο τη συνείδηση και την δηλωμένη αντίθεσή σου (δεν τους αναγνωρίζεις, δε συναινείς, δε συνεργάζεσαι) οποιαδήποτε εντολή μπορείς να την αναιρέσεις, να την αχρηστέψεις/καταργήσεις ή να την χρησιμοποιήσεις σαν όπλο.

2. Σε πληρώνουν, τι να κάνεις; Δεν σε πληρώνουν οι προδότες. Αυτοί σε χρειάζονται και σε χρησιμοποιούν για να πετυχαίνουν τους σκοπούς τους. Οι συμπολίτες σου σε πληρώνουν (πρόσθεσε πόσο δύσκολο είναι αυτή την εποχή!!!) και σε πληρώνουν για να έχουν μια δωρεάν δημόσια ΥΓΙΗ παιδεία. Σ’ αυτούς οφείλεις σεβασμό -όχι υπακοή. Από σένα εξαρτάται να έχουν ό,τι δεν επιτρέπει το σύστημα.

Οι παγίδες

Το φιλότιμο: αυτό έσωζε προ χούντας τα πράγματα.... Αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο δ/ντων και λοιπών. Εκεί ακουμπούν όταν κάτι θέλουν να περάσουν. Το δικό μου φιλότιμο σταμάτησε από τότε που άρχισε η ...

Παραίτηση δασκάλας: Αρνούμαι να συναινώ με στυγνούς δολοφόνους!

Αναδημοσιεύουμε σήμερα το παρόν άρθρο γιατί πιστεύουμε ότι δεν έγινε 
ευρέως γνωστό με την πρώτη του δημοσίευση (1η δημοσίευση 23-1-2012). 
Διαδώστε το!

Σας παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο παραίτησης μιας Ελληνίδας δασκάλας σε δημοτικό σχολείο του Πειραιά, της Μάρως, η οποία μας εξηγεί, γιατί επιλέγει να παραιτηθεί, παρά να συνεχίσει να υπηρετεί αυτούς που «παράνομα κυβερνούν τη χώρα μας»…

Διαβάστε το κείμενο της παραίτησης. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό…:

Λαμβάνω την τιμή να υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση μου ως δασκάλας, στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά.

Οι λόγοι που μ’ έκαναν να επιλέξω αυτή την οδό είναι οι εξής:

- Ως δασκάλα πίστευα πάντα πως η στάση μου είναι παράδειγμα κι ό,τι νιώθω περνάει σαν αέρας στις ψυχές των παιδιών. Όχι κούφια λόγια και μπούρδες. Συναισθήματα και πράξεις, στάση ζωής. Δεν μπορώ ν’ αντικρίζω τα μάτια των παιδιών μου, χωρίς να ντρέπομαι να υπηρετώ μία παιδεία που δεν υφίσταται. Δεν έχω το δικαίωμα, δεν μου επιτρέπεται. Αρνούμαι να συμμετέχω στο συστηματάκι σας: «Πρώτα ο μαθητής», «Δωρεάν δημόσια παιδεία», «Ίσες ευκαιρίες για όλους»; Αρνούμαι τους φόρους των συμπολιτών μου να τους προσφέρω αδιαμαρτύρητα στους προδότες της χώρας μου, χωρίς να μπορώ να αρνηθώ ή ν’ αντισταθώ στις αποφάσεις τους.

- Αρνούμαι να συναινώ, να συνεργάζομαι και να διευκολύνω αυτούς που μάτωσαν τη χώρα. Τους στυγνούς δολοφόνους, που δολοφονούν κάθε μέρα κάποιον συμπολίτη μου. (Μεταξύ των θυμάτων και ο άντρας μου). ...