Όταν σκεφτόμαστε να κλείσουμε κάποιο κατάλυμα για τις καλοκαιρινές μας διακοπές, ο νους μας κατευθείαν πηγαίνει σε ταξίδια με τον/τη σύντροφό μας, τους φίλους ή και την οικογένειά μας. Το ενδεχόμενο να κάνουμε ένα ταξίδι ολομόναχοι μας τρομάζει, καθώς εγείρει ερωτήματα όπως «Με ποιον θα μιλάω;», «Μόνος μου θα τρώω;» ή «Θα είμαι ασφαλής;».
Πέρα από τα προσωπικά μας συμπλέγματα, εδώ και καιρό υπάρχει το κοινωνικό στίγμα που βαραίνει ανθρώπους που κάνουν μόνοι τους πράγματα που η πλειοψηφία συνηθίζει να κάνει με παρέα. Οι κοινωνικοί κανόνες μας επιβάλλουν να είμαστε διαρκώς συντροφιά με κάποιον, ενώ κάθε εμπειρία αναψυχής πρέπει να μοιράζεται σε κομμάτια. . . .
