Μαλούχος Γεώργιος Π. (ΒΗΜΑ)
Με την υπόθεση της Κύπρου η Γερμανία κέρδισε μία ακόμα μάχη στην
πορεία της προς την γερμανική «πολιτική» Ευρώπη που είναι και ο τελικός,
επίσημα διακηρυγμένος στόχος της. Αυτό όμως κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι
θα κερδίσει τελικά και τον πόλεμο, ο οποίος, ουσιαστικά, ακόμα, δεν
έχει καν ξεκινήσει. Ο δρόμος του Βερολίνου καθίσταται πλέον εφιαλτικός
για όλο και περισσότερους λαούς ενώ το νέο γερμανικό μαξιμαλιστικό όραμα
αγνοεί παντελώς τη γεωπολιτική ισορροπία, την κοινωνική και πολιτική
ευρωπαϊκή πραγματικότητα όπως και την ιστορία άλλων δύο εγχειρημάτων
γερμανικού ηγεμονισμού που κι εκείνα για καιρό έμοιαζαν να επικρατούν
πριν τελικά καταβαραθρωθούν φέρνοντας μαζί τους το χάος.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η διαιρεμένη, ηττημένη Γερμανία,
έγινε κατά το ένα μέρος της τμήμα της Δύσης. Όμως, από τη στιγμή που
επανενώθηκε και ιδίως από την ώρα που δημιουργήθηκε το κοινό νόμισμα, η
Γερμανία βρίσκεται πάλι εκτός του δυτικού στρατοπέδου. Είναι τώρα εκ
νέου η παλιά Μεσευρώπη, η πλήρης αναβίωση της πρωσικής έμπνευσης
Κεντροευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας και, στρατηγικά, δεν είναι πλέον τμήμα
της Δύσης, αλλά περισσότερο ανερχόμενο αντίπαλο δέος της. 
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο ο κόσμος «μοιράστηκε» με τη Συμφωνία της
Γιάλτας. Όμως, από τότε έχουν αλλάξει πολλά αν όχι περίπου τα πάντα: το
ψυχροπολεμικό δίλλημα «ελευθερία ή κουμουνισμός» δεν υπάρχει εδώ και
καιρό, ενώ, τώρα, η Γερμανία δεν είναι πια η «ηττημένη», αλλά, μέσα από
την κρίση χρέους στην ευρωζώνη αναδύεται ταχύτατα ως η μεγάλη νικήτρια
ευρωπαϊκή δύναμη – εξέλιξη που λόγω της άκρατης γερμανικής
επιθετικότητας δεν θα αντέξει στο χρόνο, αλλά που αυτή τη στιγμή πάντως
συμβαίνει. ...
