Περί της αριστερής αυθεντίας: Ο, τρώτε-άφοβα-μαρούλια-Τσέρνομπιλ = Θανάσης Καρτερός: «Ου γαρ οίδασι τι πηδούσι»

Με τρόπο αιχμηρό, σε κλίμα εμφυλιοπολεμικό, σχολίασε ο προϊστάμενος του γραφείου Tύπου του πρωθυπουργού Θανάσης Καρτερός τη συζήτηση που έγινε στη Βουλή για την προκαταρκτική για τη Novartis, αλλά και τις αντιδράσεις των εμπλεκομένων. 

Έγραψε ο Θανάσης Καρτερός στο Facebook: 

https://www.facebook.com/thanasis.karteros/posts/10215143963103101

[H ρητορική μίσους και η –εικονογραφημένη– απάντηση του κ. Νικόλα Σεβαστάκη]

«Ου γαρ οίδασι τι πηδούσι

Δείτε το κι έτσι, και ίσως καταλάβετε γιατί καταλήγω στην κατανόηση, και δι’ αυτής στη συμπόνια. Στην Αριστερά είμαστε ανέκαθεν επαγγελματίες, κατά κάποιο τρόπο, κατηγορούμενοι. Χιλιάδες και χιλιάδες έχουμε κάτσει στο σκαμνί. Άλλες φορές για ήσσονα αδικήματα, όπως η διατάραξη της τάξεως, η αντίσταση κατά της αρχής, η εξύβριση οργάνων της τάξεως, η εν γένει πεζοδρομιακή δραστηριότητα. Και άλλες φορές με κατηγορίες που οδηγούσαν σε βαριές ποινές, σε ισόβια, ή και στον τοίχο. Αφήστε που πλήθη ανθρώπων βρέθηκαν στα σύρματα χωρίς καμιά δίκη. Έφτανε η απόφαση μιας Επιτροπής Ασφαλείας, στην οποία συμμετείχαν ο κύριος νομάρχης, ο κύριος αστυνόμος, και ο κύριος εισαγγελέας, και άντε να καθαρίσει ο κατηγορούμενος με τη Γυάρο, τον Άι Στράτη, ή τη Μακρόνησο.

Τούτων δοθέντων μπορείς να πεις ότι είμαστε η παράταξη των κατηγορουμένων. Άλλοι έλειωναν παντελόνια στο Χάρβαρντ, κι εμείς τα λειώναμε σε εδώλια δικαστηρίων. Άμα ψάξεις στις γραμμές όλων των αριστερών κομμάτων και σχημάτων, θα είναι είδηση να βρεις κάποιον που δεν πέρασε από τη βάσανο μιας δίκης, ενός κρατητήριου, ή και μιας κλοτσοπατινάδας. Ανυπερθέτως εθνικού χαρακτήρα.

Ελάτε τώρα στη θέση των άλλων. Των απέναντι. Των νομιμοφρόνων. Της ελίτ που ανέδειξε αστυνόμους, ασφαλίτες, εισαγγελείς, υπουργούς, πρωθυπουργούς, στυλοβάτες του καθεστώτος, απηνείς διώκτες κάθε ανατρεπτικού στοιχείου –κόκκινου, ροζ, ακόμα και κίτρινου. Της ελίτ που μας μπαγλάρωνε, μας δίκαζε, μας καταδίκαζε, μας επιφύλασσε κάθε είδους αστυνομικές και δικαστικές περιποιήσεις. Και να βρίσκονται σε θέση κατηγορουμένου κάποιοι από αυτούς; Από τις κεφαλές τους μάλιστα; Άντε, όχι ακριβώς κατηγορουμένου, αλλά πιθανού κατηγορουμένου, για να είμαστε ακριβείς, αφού ούτε χειροπέδες, ούτε μπερντάχι, ούτε καν εδώλιο δεν έχει υπάρξει ακόμα. Αλλά, πάντως, να αναφέρεται το όνομά τους σε δικογραφίες, που άλλοι υπογράφουν, να απολογούνται στη Βουλή, στην οποία άλλοι έχουν πλειοψηφία, να καλούνται σε προανακριτικές επιτροπές, που άλλοι συγκροτούν, είναι, όπως και να το κάνεις βαρύ. Πρωτοφανές. Ανήθικο. 

Εδώ μιλάμε για βωμούς και εστίες, αν με εννοείτε. ...

Ζήτω η ελληνοτουρκική φιλία". Ου να χαθείς, σκερβελέ...

Στην παλιά Θεσσαλονίκη κάτι τέτοιους τους αποκαλούσαν σκερβελέδες, ανθρώπους ανάξιους λόγου. Τι γίνεται όμως όταν ένας σκερβελές ασκεί κάποιου είδους εξουσία και όσα λέει έχουν αντίκτυπο, όσο να 'ναι, στην εικόνα και στους ανθρώπους της περιοχής του, αλλά και στην εικόνα και στους ανθρώπους της χώρας του;

Του Θανάση Καρτερού

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τον Τούρκο νομάρχη της περιοχής απέναντι από τη Χίο να διακηρύσσει δημοσίως ότι οι Έλληνες είναι άπληστοι, ύπουλοι, μπαμπέσηδες, έτοιμοι να αρπάξουν τουρκικά εδάφη. Κι ότι καλός Έλληνας είναι ο νεκρός Έλληνας!

Της κακομοίρας θα γινότανε, και όχι μόνο στη Χίο. Θα καταγγέλλαμε όλοι ομοθυμαδόν τον Τουρκαλά, θα έδερναν οι χρυσαυγίτες καμιά δεκαριά Τούρκους, ή γενικώς μουσουλμάνους, για αντίποινα, θα προέβαιναν σε διαβήματα διαμαρτυρίας οι αρμόδιοι και οι αναρμόδιοι. "Τούρκοι" θα γινόμασταν με τον σκερβελέ, που η θέση του καθιστά άξια λόγου κάθε ανάξια λόγου βλακεία, στην οποία φοράει φέσι με ημισέληνο. Μόνο που στην περίπτωσή μας ο σκερβελές δεν είναι Τούρκος, είναι Έλληνας. Που στη βλακεία του φόρεσε φουστανέλα με γαλανόλευκη. Πατριώτης μέγας λέμε.

Ιδού το αναξιόλογο, που γίνεται αξιόλογο λόγω της θέσης του σκερβελέ: «Το σύνθημα των καταδρομέων μας, για το οποίο συμφωνώ απόλυτα και το εκφράζω απόλυτα, με τις ιδιότητες που φέρω με την σειρά που ακολουθούν, ως έφεδρος επίλαρχος, πρώην βουλευτής Χίου και νυν αντιπεριφερειάρχης Χίου, είναι ότι καλός Τούρκος είναι ο νεκρός Τούρκος»! Σημειώστε, εκτός από την κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας, ότι το άξιο αυτό τέκνο της πατρίδας, ονόματι Κάρμαντζης, υπήρξε πατέρας του έθνους με τη Ν.Δ., αρχηγός της ΝΟΔΕ Χίου, και μέλος της Κ.Ε. της Ν.Δ. Κοινωνικά φρονήματα άψογα, εν ολίγοις.

Να σας πω και το χειρότερο;

Αντιπαράθεση Θ. Καρτερού - "Ριζοσπάστη"

 

Με σκωπτικό τρόπο είχε σχολιάσει στην «Αυγή», Θ.Καρτερός την τελευταία ομιλία της Α. Παπαρήγα στην βουλή, (βλέπε: Τα "ληγμένα" και τα "γενόσημα" της Αλέκας Παπαρήγα) κατά την συζήτηση ψήφισης εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Ο αρθρογράφος στην εφημερίδα που πρόσκειται στον Σύριζα, με άρθρο του που τιτλοφορούσε «Όταν οι λευκοί χειροκροτούν τους κόκκινους» σχολίαζε το γεγονός ότι με την ομιλία της «η εκπρόσωπος του κόμματος της εργατικής τάξης ενθουσιάζει χειροκροτηδόν τους εκπροσώπους της πιο ακραίας Δεξιάς».

Η απάντηση στις επικρίσεις που δέχτηκε το ΚΚΕ, έρχεται με ανυπόγραφο άρθρο απ’ τον σημερινό «Ριζοσπάστη».

Εργολάβος...

Ιστορίες του Καραγκιόζη: Θα πείτε ότι αυτά είναι ιστορίες του Καραγκιόζη. Σωστό. Αλλά αφού έχουμε πασά, έχουμε βεζίρη, έχουμε Βεληγκίκα, γιατί να μην έχουμε και Σπαθάρη;

Η αλήθεια είναι ότι τον Γκίκα (Χαρδούβελη) δεν πρέπει να τον παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά. Πρώτον, διότι έχει παρελθόν - και τι παρελθόν! Δεύτερον, διότι από την αρχή της κρίσης έχει πει και προφητέψει πολλά και διάφορα, που καλύτερα να τα ξεχάσουμε κι εμείς κι αυτός. Και τρίτον, διότι απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του ίδιου ανθρώπου ο οποίος εμπιστεύεται τον Μπαλτάκο, τον Χρύσανθο, τον Σταμάτη, τον Άδωνι. Και τον Στουρνάρα επίσης.

Εντούτοις δεν είναι σωστό να τον παίρνουμε και στην πλάκα. Διότι, όσο κι αν ο ίδιος έχει κάνει την τύχη του, η δική μας έρμη τύχη εξαρτάται εν πολλοίς από τα χούγια του. Στο πασαλίκι των Μνημονίων, μπορεί πασάς να είναι ο Σαμαράς και βεζίρης ο Βενιζέλος, αλλά Βεληγκέκας είναι ο Γκίκας. Βεληγκίκας κατά κάποιο τρόπο. Όπου σπαθί εκεί και πίστη. Κόβει μισθούς, καρατομεί φορολογούμενους, εκτελεί συντάξεις. Στο ενδιάμεσο κάνει κομφετί τις υποσχέσεις του Τσίπρα.

Όταν λοιπόν ο εν λόγω δηλώνει δημοσίως ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα διαγραφής χρέους, οφείλουμε να προβληματιστούμε. Γιατί το λέει;
Η πρώτη αυθόρμητη απάντηση είναι γιατί τα έχει μπερδέψει και νομίζει ότι είναι υπουργός της Μέρκελ.
Η δεύτερη, πιο ψαγμένη, είναι ότι αισθάνεται ...

Προσοχή, άνθρωπος - τορπίλη!

Του Θανάση Καρτερού, 

Είναι κοινό μυστικό ότι ο Βενιζέλος έχει ελάχιστες συμπάθειες και πολλά προβλήματα -με τα υποβρύχια, με κάποιους περίεργους νόμους που φέρουν τη σφραγίδα του, με την πολυγλωσσία του, με τη σπασμωδική του επιθετικότητα, με το χυδαίο άδειασμα του Κουβέλη. Με την προθυμία επίσης με την οποία έχει μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε συνιστώσα του Σαμαρά και σε συνεταίρο μιας ακροδεξιάς κυβερνητικής εκδοχής. Έτσι δεν είναι τυχαίο που επί της προεδρίας του το κόμμα (;) φυλλορροεί -μέχρι κι ο Μπεγλίτης ανακάλυψε την ομορφιά της ΔΗΜ.ΑΡ.
Σήμερα, μετά τα όσα διαδραματίστηκαν στη Βουλή και στο παρασκήνιο εξαιτίας της επιμονής του ΣΥΡΙΖΑ στο σκάνδαλο Σκαραμαγκά, ο ρόλος του αναβαθμίστηκε. Ο αντιπρόεδρος του Σαμαρά δεν έχει απλώς προβλήματα: Είναι πρόβλημα -για τον προστάτη πρωθυπουργό του, για την κυβέρνηση, για τους εσωτερικούς διανομείς και τους εξωτερικούς αυτουργούς της πολιτικής των Μνημονίων. Γιατί, ενώ διακηρύσσει την ανάγκη εθνικών μετώπων και πατριωτικών συνευρέσεων, απειλεί την ενότητα που είναι απαραίτητη για να επιζήσει όσο χρειάζεται να επιζήσει και να επιβάλει όσα χρειάζεται να επιβάλει η κυβέρνηση Σαμαρά.
Ο Βενιζέλος είναι πρόβλημα γιατί ως πολυμορφικός πολιτικός και ως εκπρόσωπος...

Τσαφ-τσουφ, το τρένο περνά κύριε Βενιζέλο

Του Θανάση Καρτερού

Ναι, αλλά κι εσείς καταπιέζετε τους μαύρους, λέει το παλιό ανέκδοτο ότι απάντησε ο Ρώσος στον Αμερικάνο, όταν ο τελευταίος παρατήρησε ότι τα σοβιετικά τρένα καθυστερούσαν, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του καθεστώτος. Και ακριβώς το παράδοξο που γεννούν οι ενοχές φέρνουν στο μυαλό οι απαντήσεις του Βενιζέλου σε όσα του καταμαρτυρούν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι εργαζόμενοι και πολλοί άλλοι για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

Διότι, αργούν και αργούν πολύ τα τρένα σας -ή μάλλον τα υποβρύχιά σας- κύριε Βενιζέλο μας, πώς να το κάνουμε. Αλλά εσείς, όταν σας λένε ότι τέσσερα υποβρύχια είναι σχεδόν έτοιμα, σχεδόν πληρωμένα, σχεδόν απαραίτητα στο πολεμικό ναυτικό και σχεδόν σαπίζουν υπό τη σκιά της σχεδόν σκανδαλώδους σύμβασής σας με κάποιον "επενδυτή" Σαφά-ντασμα και την Αμπού Ντάμπι (Χαζο) Μαρ απαντάτε με...

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ SUCCESS STORY

Του Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Στην πολιτική είναι συχνό το φαινόμενο να χρησιμοποιούνται ωραίες φράσεις για να κρύψουν μια άσχημη πραγματικότητα. Ποιος δεν θυμάται, παραδείγματος χάρη, το λεφτά υπάρχουν ή το να αλλάξουμε για να μη βουλιάξουμε του Γιώργου; 

Τη σεμνότητα και ταπεινότητα του Καραμανλή, που πήγαινε πακέτο με την επανίδρυση του κράτους; Λεξούλες εν γένει που συγκίνησαν ουκ ολίγες ευαίσθητες καρδιές και συνέβαλαν να κερδίσουν και να συντηρήσουν μεγάλες αυτοδύναμες πλειοψηφίες όσοι τις εκφωνούσαν χωρίς να τις εννοούν;

Το success story του Σαμαρά δεν μπορεί φυσικά να ανταγωνιστεί τις λαμπρές κατασκευές του παρελθόντος. Λίγο η μιζέρια της πολιτικής του, λίγο η μιζέρια της προσωπικότητάς του, δεν επιτρέπουν τις υψηλές πτήσεις του παρελθόντος. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι η φράση κλειδί για ό, τι ο πρωθυπουργός σήμερα φαντασιώνεται, εκπροσωπεί και υπόσχεται είναι στα αγγλικά. Έτσι υποτίθεται ότι διαφημίζει την πολιτική του στους δανειστές, οι οποίοι όμως μόνο από τη γλώσσα του χρήματος συγκινούνται. Για τους ιθαγενείς ας μη γίνεται λόγος. ...

Τα παιδιά ενός ανώτερου Θεού

Γράφει ο Θανάσης Καρτερός

Ο Αντώναρος διορίστηκε στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Η Μπιρμπίλη δεν είναι πια πρέσβειρα στον ΟΟΣΑ αλλά εξακολουθεί να έχει τη θέση της στο υπουργείο Εξωτερικών ως εμπειρογνώμων. Ο Παπουτσής μας κουνάει το μαντίλι και αναχωρεί για τη θέση του στην Παγκόσμια Τράπεζα.
Την ίδια στιγμή οι γνωστές κυρίες γνωστών κυρίων κινούνται με άνεση στον κόσμο των υπουργείων και της εξουσίας -άλλες για μια καλή και εκτός ΑΣΕΠ θέση και άλλες για καλές δουλειές με το δημόσιο.
Και το επιστέγασμα: Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος διεκδικεί το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για τα ταξίδια του ως υπουργός άμυνας, με μια τροπολογία μάλιστα στο πολυνομοσχέδιο που στέλνει στον Καιάδα χιλιάδες εργαζόμενους. Και μπορεί η τροπολογία να αποσύρθηκε, αλλά η πρόθεση και η προσπάθεια του υπουργού παραμένει -κι αυτό είναι που μετράει.
Δεν πρόκειται για μεμονωμένα κρούσματα, για κάποια αποσπασματικά νόμιμα αλλά όχι ηθικά παραπατήματα. Πρόκειται για αποδείξεις μιας νοοτροπίας που ξέρουμε πολύ καλά, που κόστισε στη χώρα τόσα πολλά, και που εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει. Οι άνθρωποι αυτοί, ανώτερα ή μεσαία στελέχη της εξουσίας, είναι προφανές ότι θεωρούν τον εαυτό τους και την κάστα τους παιδιά ενός ανώτερου Θεού, τα οποία έχουνε το δικαίωμα να βολεύουν εαυτούς και αλλήλους, να βολεύουν τις οικογένειές τους, να βολεύονται γενικώς.  
Κι ακόμα χειρότερα:
Πιστεύουν ότι η κοινωνία τους χρωστά, εμείς όλοι τους χρωστάμε, κι ότι τίποτε κακό δεν έχει να απολαμβάνουν κάποια στιγμή τα χρωστούμενα.
Υπάρχουν δυο ζητηματάκια εδώ, που αξίζει να σημειώσουμε:

Οι νεόνυμφοι του Μαξίμου

Σχετικό: To “Ναι σε όλα” που είπατε στη Βουλή θα αντηχεί στην αιωνιότητα, και θα σας συνοδεύει μέχρι τον τάφο σας

Γράφει ο Θανάσης Καρτερός

Ό,τι και να πεις, πάντως, του αξίζει ο Βενιζέλος του Σαμαρά και ο Σαμαράς του Βενιζέλου. Ενώ ο καημένος ο Κουβέλης, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που τόσο καιρό κατέβαλε, παρά τις υπογραφές που έβαλε, παρά τα άθλια μέτρα στα οποία συνέβαλε, είχε μια διαφορά ύφους και ήθους, αισθητικής, βρε αδελφέ. Που προκαλούσε μάλιστα κάποια αισθήματα οργής στις τάξεις των ακραιφνών βενιζελικών και των ακόμα πιο ακραιφνών σαμαρικών: Δεν μας παρατάς, ρε Κουβέλη.

Ορίστε, τους παράτησε, και πολλοί από αυτούς δεν κρύβουν τη χαρά τους. Ό,τι ήταν να δώκει το έδωκε εξάλλου στην υπόθεση της σωτηρίας μας και καιρός ήταν να αδειάσει τις καρέκλες για να κάτσει κάνας άλλος. Και να περάσουμε επιτέλους από το -όσο και να πεις- ανώμαλο "τρίο" σε έναν γάμο της προκοπής, ευλογημένο από όλους τους θρήσκους των Μνημονίων και τους κουμπάρους των ΜΜΕ. Σαμαράς και Βενιζέλος, ένα ταιριαστό ζευγάρι στην επιχείρηση σωτηρίας της χώρας από τα αποτελέσματα μιας πολιτικής που υπηρετούν Σαμαράς και Βενιζέλος τριάντα και βάλε χρόνια. ...

ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ

Του Θανάση Καρτερού, 

Δεν είναι όποιος κι όποιος ο Γιάννης Στουρνάρας. Έχει την εξουσία να μην αφιερώνει στο φορολογικό του νομοσχέδιο ούτε μια λέξη στη φοροδιαφυγή, αλλά να παίρνει τα κεφάλια δεκάδων εφοριακών γιατί δεν κυνηγούν με τη δέουσα αυστηρότητα τους φοροφυγάδες. Να πετάει στη Βουλή πατάτες της μορφής είτε θα πετύχουμε, είτε θα αποτύχουμε και να εισπράττει από τους εκπροσώπους της συγκυβέρνησης ροδοπέταλα αντί για ντομάτες. Να επαναφέρει μέσω των Financial Times το μπαμπούλα της δραχμής, διαψεύδοντας τον ίδιο τον Σαμαρά, ο οποίος κήρυξε το τέλος της δραχμοφοβίας. Να προειδοποιεί ως ανεύθυνος μονάρχης το πολιτικό σύστημα –δηλαδή την κυβέρνηση πρωτίστως- ότι αν αποτύχει στην επιβολή των μνημονίων θα πληρώσει τα επίχειρα. ...

Μονομερείς ενέργειες!... Ή λέμε και καμιά μαλακία και μετά βλέπουμε

ΚΟΛΟΤΟΥΜΠΑ ΣΥΡΙΖΑ: 
“Μονομερείς ενέργειες δεν πρόκειται να κάνουμε! 

Αναγνωρίζουμε το χρέος!”

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Μονομερείς ενέργειες! Οι δυο λέξεις ακούγονται, γράφονται και εκφωνούνται τώρα τελευταία στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και έξω από αυτές, πιο πολύ και από το τι θα φάμε σήμερα –όποιοι έχουν να φάνε. Δεν θα κάνουμε καμιά μονομερή ενέργεια, δεσμεύεται ο ένας. Τι λες; Απαντά εμμέσως ο άλλος. Φυσικά και θα καταργήσουμε το μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους μονομερώς –με απόφαση της ελληνικής Βουλής. Με νομοσχέδιο ενός άρθρου –αυτό το είπε ο Αλέξης Τσίπρας, από το βήμα του κοινοβουλίου και θύμωσαν οι δεξιοί και αδέξιοι της κυβέρνησης.

amily: Georgia,"Times New Roman",serif;">

Επειδή ως αριστεροί και ως άνθρωποι διαθέτουμε μια περιορισμένη ποσότητα μυαλού και ένα ορισμένο απόθεμα υπομονής, μήπως μπορούν οι αρμόδιοι και δημοσίως ομιλούντες περί μονομέρειας ή μη, να μας ξεκαθαρίσουν κάπως τα πράγματα; Το εννοεί ο Τσίπρας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει το μνημόνιο και τα συμπαρομαρτούντα και δεν είναι ανάγκη να ρωτήσει παρά τη Βουλή; Μήπως δεν θα το κάνει αν δεν προκληθεί όπως ελέχθη...

Νά λοιπόν που αποκαλύπτεται ότι υπάρχει και μαρξισμός της δραχμής [Η_Αλέκα σε ρόλο αβανταδόρου της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά]

Αλέκα Παπαρήγα: "Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει ένα τμήμα επιχειρηματιών στην Ελλάδα, το λεγόμενο λόμπι της δραχμής. 
Διότι υπάρχουν συμφέροντα που θα ευνοηθούν με την επιστροφή στη δραχμή, όπως για παράδειγμα επιχειρηματικά συμφέροντα που αναμένουν ότι θα κερδίσουν με τα κρουαζιερόπλοια από τον τουρισμό ή ενδεχομένως και ο κλάδος των κατασκευαστών, οι τσιμεντάδες που τους συμφέρει η επιστροφή στη δραχμή"

Του Θανάση Καρτερού

Νά λοιπόν που αποκαλύπτεται ότι υπάρχει και
μαρξισμός της δραχμής:
Η ελληνική αστική τάξη είναι χωρισμένη στα δυο, ένα τμήμα της είναι με το ευρώ και το εκπροσωπούν πολιτικά ο Σαμαράς και οι δορυφόροι του, κι ένα άλλο τμήμα της είναι με τη δραχμή και το εκπροσωπούν πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δορυφόροι του. Την αυτουργία και την τιμή της άποψης έχει η Αλέκα Παπαρήγα και η ανακοίνωσή της έγινε κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον προϋπολογισμό. Υπήρξε δε τόσο πειστική, ώστε να συγκινήσει ακόμα και τo δίδυμο Σαμαρά-Στουρνάρα, που τη βρήκε «συνεπή» - σε αντίθεση με τις ασυνεπείς απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Το εύρημα βέβαια, αν και με νεωτερικές φιλοδοξίες, έχει αρχαιολογική αξία: άσπρος σκύλος, μαύρος σκύλος. Πάσχει και από μερικές αντιφάσεις -το ΚΚΕ, ας πούμε, κατηγορούσε ώς χθες τον ΣΥΡΙΖΑ για την προσήλωσή του στο ευρώ, ενώ τώρα τον τσουβαλιάζει με τους θιασώτες της δραχμής-, αλλά κουβέντα θα κάνουμε τώρα; 
Αν η ευσεβής Παπαρήγα προσδοκά τη Δευτέρα Παρουσία της εθνικοποίησης των μονοπωλίων και αρνείται κάθε επαφή με τον αστικό ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις μαύρες για τον ελληνικό λαό μέρες, τι να της πεις; 
Στο κάτω-κάτω η πίστη όρη μετακινεί, τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μετακινήσει από την Αριστερά στην αγκαλιά της...