Κατατάχθηκε ως εθελοντής τραυματιοφορέας στα ασθενοφόρα,
τραυματίστηκε και παρασημοφορήθηκε. Από τις εμπειρίες του αυτές γεννήθηκε
αυτό το μυθιστόρημα, που πολλοί θεωρούν ως το αριστούργημά του. 
Σ' αυτό αναπλάθει με τρόπο απόλυτα πειστικό το φόβο, τη συντροφικότητα, το θάρρος του
νεαρού Αμερικανού εθελοντή και των ανδρών και γυναικών που γνωρίζει στην
Ιταλία. Όμως το "Αποχαιρετισμός στα όπλα" δεν είναι μονάχα ένα πολεμικό
μυθιστόρημα.
Σ' αυτό ο Χέμινγουεϊ πλάθει μια ιστορία αγάπης βαθιά τραγική, παθιασμένη και ασυμβίβαστη - η συνισταμένη των τριών μεγάλων ερώτων του συγγραφέα στα χρόνια 1918-1929.
Πέρα όμως και ανεξάρτητα από τα καθαρά αυτοβιογραφικά στοιχεία που περιέχονται στο βιβλίο του αυτό, το μυθιστόρημα σφύζει από πάθος και συγκλονιστικά συναισθήματα, που βρίσκουν το ιδεώδες σκηνικό τους στην Ιταλία, στα ταραγμένα και αδυσώπητα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Θεωρούμενος ως ο αρχιερέας του μοντερνισμού, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι ο Χέμινγουεϊ άλλαξε το πρόσωπο της λογοτεχνίας. Πριν από την κυκλοφορία του ντεμπούτου μυθιστορήματός του, τα λογοτεχνικά στυλ που κυριαρχούσαν στον εκδοτικό κλάδο ήταν αυτά των αδικαιολόγητα περίπλοκων και «ανθισμένων» βικτωριανών συγγραφέων.
Ωστόσο, το 1918 ο Χέμινγουεϊ πήγε στον πόλεμο. Ενώ προσφέρθηκε εθελοντικά στην υπηρεσία ασθενοφόρου στην Ιταλία, τραυματίστηκε και παρασημοφορήθηκε δύο φορές. Από αυτή την εμπειρία προέκυψε το A Farewell to Arms .
Ένα ημι-αυτοβιογραφικό έργο, το μυθιστόρημα αποτυπώνει τις σκληρές . . .
