Γιατί δεν είναι οι πιο έξυπνοι άνθρωποι (οι ηλίθιοι) που καταλήγουν στην εξουσία; | Μακιαβέλι

Γιατί οι λιγότερο έξυπνοι (ηλίθιοι) άνθρωποι καταλήγουν στην εξουσία; | Μακιαβέλι

   

Σήμερα θα εξετάσουμε ένα από τα πιο ανησυχητικά παράδοξα της κοινωνίας: γιατί στην εξουσία καταλήγουν όχι οι πιο έξυπνοι, αλλά συχνά οι πιο αλαζονικοί και ανίκανοι άνθρωποι. 

Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται σε όλη την ιστορία — από τους αρχαίους Ρωμαίους αυτοκράτορες μέχρι τους σύγχρονους πολιτικούς και επιχειρηματίες. Θα αναλύσουμε πώς λειτουργεί το φαινόμενο Dunning–Kruger, γιατί η αυτοπεποίθηση θεωρείται ένδειξη ικανότητας και πώς το ίδιο το σύστημα εξουσίας δημιουργεί και εδραιώνει τη μετριότητα. 

Ας στραφούμε στις σκέψεις του Νικολό Μακιαβέλι — ενός στοχαστή που πριν από πεντακόσια χρόνια κατάλαβε ότι στον αγώνα για την εξουσία δεν νικούν οι σοφότεροι, αλλά εκείνοι που ξέρουν να φαίνονται σοφοί. 

Θα μάθετε πώς οι μάζες κάνουν τις επιλογές τους, γιατί οι απλές λύσεις είναι πιο ελκυστικές από την περίπλοκη αλήθεια και τι πραγματικά εμποδίζει τους έξυπνους ανθρώπους να αποκτήσουν εξουσία. 

Αυτό το βίντεο θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε καλύτερα τους κρυφούς μηχανισμούς της εξουσίας και να μάθετε να βλέπετε πέρα από την επιφάνεια. 

 =====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Il principe (Ο Ηγεμών)– [Audiobook] - Νικολό Μακιαβέλι: Πως πρέπει να τηρεί ο ηγέτης τις υποσχέσεις του

Χωρίς αμφιβολία, ο «Ηγεμόνας» είναι το πιο επαναστατικό έργο του Μακιαβέλι και παραμένει ένα οργανικό έργο γραμμένο με πάθος: 

Σ’ αυτό ο συγγραφέας αρνείται τα παραδοσιακά πολιτικά συστήματα και στρέφεται στο άτομο και στις αρετές του. 

Ο στόχος είναι η νέα ηγεμονία, η μελέτη μιας καινούριας εμπειρίας για μια κοινωνία που βρίσκεται σε κρίση. 

Ο Μακιαβέλι εντυπωσιάζεται από αυτές τις νέες ηγεμονίες που δημιουργήθηκαν με βία και επιπλέον γοητεύεται από τους αρχηγούς των στρατευμάτων. 

Πέρα απ’ αυτά, προβληματίζεται με τη δημιουργία των μεγάλων δυτικών μοναρχιών (Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία), που κυβερνιούνται από έναν απόλυτο Ηγεμόνα…

Όσο κι αν είναι αξιέπαινο σε έναν Ηγέτη να τηρεί τις αποφάσεις του και να ζει με ακεραιότητα και χωρίς πονηριά, η πείρα έχει δείξει ότι οι πραγματικά φωτισμένοι Ηγέτες επέδειξαν ευελιξία στον τρόπο εφαρμογής των αποφάσεών τους και ότι χρησιμοποίησαν την πονηριά τους για να γυρίσουν τα κολλημένα μυαλά των άλλων.

Ο Ηγέτης πρέπει να ξέρει πως υπάρχουν δύο τρόποι επιβολής: Ο νόμος και η βία.

Ο πρώτος ταιριάζει στους ανθρώπους, η δεύτερη στα κτήνη. Πολλές φορές όμως, επειδή δεν επαρκεί ο πρώτος, προσφεύγουμε στη δεύτερη.

Είναι απαραίτητο στον Ηγέτη να ξέρει να παίζει καλά και το ρόλο του ανθρώπου και το ρόλο του κτήνους. . . .