...λίγο φρένο ρε Σίμο!!! στη διαφορετικότητα...

ΝΤΟΡΑΚΙ ΛΟΓΩ... ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ! (fimotro)

Δεν μας είναι αντιπαθής, αλλά αντί να κρατήσει μια ουδέτερη στάση, έχει εξελιχθεί σε νούμερο 1 Ντοράκι που κυκλοφορεί στις... τηλεοράσεις. Τα κριτήρια του Σίμου είναι πολύ περίεργα. Πολέμιος της οικογένειας Μητσοτάκη ο πατέρας του (ποιος δεν θυμάται τις ομηρικές μάχες στη Βουλή στη δεκαετία του '80;), επειδή ο βασικός αντίπαλός του στην Εύβοια και πρώτος βουλευτής Κώστας Μαρκόπουλος πήγε... με τον Σαμαρά, ο Κεδίκογλου είναι με τη Ντόρα. Κριτήρια για γέλια δηλαδή. Κριτήρια που δεν αφορούν μόνο αυτόν, αλλά σχεδόν το σύνολο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. Όταν ένας από τους βουλευτές πηγαίνει με το ένα εσωκομματικό στρατόπεδο, ο άλλος πηγαίνει με τον αντίπαλό του. Γι αυτό η Ν.Δ. βρίσκεται στο 22,1%. Και πολύ της είναι...

Σχόλιο: Αυτό το παιδί είναι διαφορετικό από κούνια.

Όλα τα παιδιά της ηλικίας του υπηρέτησαν Ελλάδα αυτό το παιδί στα Παρίσια.

[ΣΣ: "...Γίνεται αυτό" μας ρωτούσε ένας νέος, σε μια άλλη ανάρτηση... ουδέποτε το διέψευσε ότι το ρουσφετάκι αυτό ΔΕΝ ήταν ρουσφετάρα και κατ΄εξαίρεση για έφεδρους σμηνίες!!! το μόνο που ΔΕΝ φωτογράφιζε αυτή η θητεία ήταν ότι πρέπει να έχεις πατέρα υπουργό.]

Ο Μπαμπάς ΠΑΣΟΚ και αντιμητσοτακικός αυτός ΝΔ και ως το παραπάνω δημοσίευμα!!!

Βέβαια έχει και τον εξάδελφο στο ΠΑΣΟΚ με το ίδιο ονοματεπώνυμο... και στην ίδια εκλογική περιφέρεια!!!

Τι να γράψω για αυτό το παιδί; Ότι έχει το δικό του σκεπτικό; και τη δική του πολιτική πορεία; Ότι είδε τα κακά ρουσφέτια του ΠΑΣΟΚ και τα καταγγέλλει από τη ΝΔ;

ΝΑΙ αυτό είναι σωστό, αλλά λίγο φρένο ρε Σίμο!!! στη διαφορετικότητα... έχεις και εσύ, έστω μια μικρή συμμετοχή, ΔΕΝ σε τραβάνε με το ζόρι, απλά εσύ θέλεις να είσαι διαφορετικός και να ξεχωρίζεις σε κάθε αλλαγή πλεύσης...

Νάσος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Oι "αποκαλύψεις" των "ΠΑΠΑΤΖΗΔΩΝ" για τους "χρυσούς Εργατοπατέρες" στο BHMA!

papatzides

Εδώ και καιρό όχι μόνο εδώ αλλά και στα άλλα blog μας (bollywood.gr -bollywood-greece.blogspot.com) γράφαμε για τους Golden Εργατοπατέρες !
Μάλιστα γίναμε και στόχος οτι είμαστε και "εκβιαστές"! Σήμερα το έγκριτο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ επιβεβαιώνει τις αποκαλύψεις μας και τις επεκτείνει...σε όλο το φάσμα των λεγόμενων εκπροσώπων των κοινωνικών φορέων και κύρια της ΓΣΕΕ ...Άλλωστε πολύ πρόσφατα δημοσιεύσαμε και επιστολή Αναγνώστη που έκανε νύξεις για αυτές τις προκλητικές αμοιβές και τα συμβούλια που φθάνουν και τις 200.000 ευρώ το χρόνο σύμφωνα με το ρεπορτάζ στο ΒΗΜΑ! (Λέτε να έχουμε τέτοιο εκτεταμένο δίκτυο εκβιαστών με τον Ψυχάρη μέσα!!)

Δείτε όλο το θέμα απο το ΒΗΜΑ..

========================================================

"O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ '73 ΣΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ '08

Η διαχρονικότητα των εξουσιαστικών πρακτικών απέναντι στη διαχρονικότητα των αναζητήσεων της νεολαίας [Αγγελική Ρέτουλα (freeinquiry)]

Το Πολυτεχνείο υπάρχει ως μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, που κουβάλησε τα σκιρτήματα και τις αναζητήσεις της νεολαίας της εποχής, αλλά επιβλήθηκε ως μύθος και υπονομεύθηκε, γιατί έσωσε την χαμένη τιμή των μονίμως απόντων καλοπερασάκηδων πολιτικάντηδων του εξωτερικού, που κουβαλήθηκαν πίσω σαν γύπες ποζάροντας ως μεταπολιτευτικοί Σωτήρες, ως ψευτο-Άτλαντες και ψευτο-Ηρακλείδες χρησιμοποιώντας το Πολυτεχνείο σα διαβατήριο για τη μεταπολίτευση και σαν «άρωμα» των δύσοσμων συναλλαγών κάποιων «αντιστασιακών» με τη χούντα.

Αναμφίβολα, οι νέοι της εποχής ανέλαβαν να «ξεπλύνουν» την ντροπή των «μεγάλων» πολιτικών ανδρών, που πιάστηκαν στον ύπνο, χωρίς να κάνουν «κίχ» τη βραδυά, που επιβλήθηκε η δικτατορία. Αναφερόμαστε στη δικτατορία των συνταγματαρχών, όχι στην σημερινή οικογενειοκρατική - κοινοβουλευτική δικτατορία, που αντί για κλεπτοκρατία και τυραννία, την ονομάζουμε «δημοκρατία». Οι ευθύνες του διεφθαρμένου πολιτικού κόσμου στην επιβολή της δικτατορίας είναι τεράστιες. Πίσω από την λέξη «δημοκρατία» οχυρώθηκαν όλοι οι ξενόδουλοι ψευτο-δημοκράτες, ψευδο-πατριώτες και μοναρχικοί και την τραυμάτισαν από κοινού βαριά θάβοντας τη χώρα κάτω από τις ερπύστριες.

.

Τα κίνητρα της νεολαίας ήταν αγνά, το αποτέλεσμα όμως δεν ήταν αυτό που επιθυμούσαν αυτοί, που συμμετείχαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο διεθνής και εγχώριος εξουσιασμός εκμεταλ- λεύτηκε τα αποτελέσματα της εξέγερσης και τα ιδιοποιείται έως σήμερα, ενώ οι ιδεολόγοι νέοι και οι ιδέες τους παραμερίστηκαν, όπως σχεδόν πάντοτε συμβαίνει με τις ανατρεπτικές δράσεις και τις επαναστάσεις.

Ήδη από το 1962, ενώ γνώριζαν, ότι τα Ανάκτορα και ο στρατός καραδοκούσαν, εν τούτοις, εκτροχιάζουν την χώρα με «ανένδοτους» αγώνες, με καθημερινές αιματηρές συγκρούσεις, με αγεφύρωτα χάσματα και επικίνδυνα συνθήματα του τύπου «που είναι ένας λοχίας για να μας σώσει;», ενώ υπουργοί και βουλευτές αλληλογρονθοκοπούνται με καρέκλες και ξύλα μέσα στην Βουλή. Όταν εκλέγεται πρωθυπουργός ο «Γέρος της Δημοκρατίας» με την πρωτοφανή πλειοψηφία του 53%, το κόμμα του αποδεικνύεται ένας πλαδαρός γίγαντας με το σπόρο της αποσύνθεσης μέσα του κι αντί για το κράτος του δικαίου, που υποσχέθηκε, ήρθαν θύελλες, αυθαιρεσίες, συγκρούσεις και χάος. Ο πρωθυπουργός παραιτείται δακρύβρεχτα και θεαματικά, προκηρύσσονται εκλογές, αλλά ανεξήγητα ο «Γέρος» κηρύσσει και το δεύτερο «Ανένδοτο Αγώνα» του καλώντας τον λαό να πολεμήσει για το χατήρι του διαλύοντας εντελώς την χώρα με παρανοϊκές μάχες μέσα στους δρόμους, με φλεγόμενα οδοφράγματα, με δεκάδες τραυματίες και με την οικονομία να βουλιάζει στην άβυσσο.

΄Ηξερε πολύ καλά ο «Γέρος», ότι ο αιματηρός κύκλος του «Ανένδοτου» αγώνα του μόνο με τα άρματα της δικτατορίας θα έκλεινε, αλλά απέρριψε όλες τις ανώδυνες λύσεις, που του προτάθηκαν διεκδικώντας την εξουσία του και το προφίλ του μεγαλομάρτυρα. Και αντί για εκλογές ο στρατός εξαπολύει τα τεθωρακισμένα και αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας σώζοντας έτσι τους πολιτικάντηδες απο το τραγικό οικονομικό και πολιτικό χάος, που είχαν προκαλέσει αγιοποιώντας τους κι από πάνω.

Mέλη της κυβέρνησης του «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» γονυκλινείς σε θρησκευτική τελετουργία στη Μητρόπολη.

Προς τα χαράματα της 21^ης Απριλίου 1967 ένας τρομαγμένος στρατιώτης εισβάλει από το παράθυρο στο σπίτι του παραιτηθέντος πρωθυπουργού, προτείνει το όπλο και του ανακοινώνει: «Κύριε Πρωθυπουργέ, συλλαμβάνεστε!». Η καλοστημένη αυτή σκηνή δείχνει, ότι η ψευτο-δημοκρατία δεν ηττήθηκε, γιατί μιά ήττα προϋποθέτει μάχη. Η ψευτο-δημοκρατία καταργήθηκε, επειδή μόνη της εξέθρεψε εκείνους, που την κατέλυσαν και ο «Γέρος της Δημοκρατίας», αντί να κατακεραυνώσει τον εισβολέα, ότι μόνον να τον πυροβολήσει δικαιούται, όχι να τον συλλάβει, απλά σηκώνεται από το κρεβάτι του, ψάχνει για τα ρούχα του κι επειδή δεν τα βρίσκει, καθυστερεί. Ο τρομαγμένος στρατιώτης αναρριγώντας μπροστά στον ηλικιωμένο τέως πρωθυπουργό τραυλίζει αμήχανα: «Γρήγορα, κ. Πρόεδρε, γρήγορα!». Και ο Γέρος της Δημοκρατίας του απαντά: «Τώρα παιδί μου, τώρα!»

Οι «μεγάλοι» πολιτικοί άνδρες παραδίδονται αμαχητί (κάποιοι ανέβηκαν στην ταράτσα, αλλά δεν έπεσαν) και αναμένουν εξελίξεις, ενώ κακοποιούνται αλύπητα τα μέλη των οργανώσεών τους. (Δεν συνέφερε η κακοποίηση των πολιτικών· αυτή είναι για τους παρακατιανούς, για το «λαουτζίκο»). Αργότερα, οι «ηγέτες» διαφεύγουν στο εξωτερικό και -εκ του ασφαλούς πλέον- παροτρύνουν τους εν Ελλάδι συνδέσμους τους να τοποθετούν βόμβες και κροτίδες με αποτέλεσμα αθρόες συλλήψεις και φυλακίσεις. Η νέα γενιά μεγαλώνει με τους μύθους των «ηρώων» του εξωτερικού, για τους οποίους όμως δεν γνωρίζει τίποτα, ούτε πώς ζουν, ούτε ποιός τους συντηρεί, αρκεί, που υπάρχουν για να σώσουν τον τόπο αγνοώντας, ότι οι «σωτήρες» της Ελλάδας σε εθνικές συμφορές βρίσκονται πάντα εκτός Ελλάδος.

Ένα περίεργο, ακούσιο παιχνίδι του φωτογραφικού φακού: Ο ταξίαρχος Ιωαννίδης, πανίσχυρος πιά δικτάτορας, φωτογραφίζεται κάτω από τον μπερντέ του καραγκιόζη σε κάποια δημόσια εμφάνισή του· από πάνω είναι το πορτραίτο του Παπαδόπουλου. (Σ. Γρηγοριάδη, Η Ιστορία της Δικτατορίας.)

Τη δύσκολη εκείνη εποχή η Ευρώπη ταρακουνιέται από μια γιγαντιαία πολιτισμική έκρηξη, που οδήγησε στην εξέγερση του Μάη του ’68 και το κατεστημένο χτυπιέται με φιλοσοφία, μόρφωση, μουσική, τέχνη, με ανεπανάληπτες κινηματογραφικές, θεατρικές και μουσικές δημιουργίες, οι οποίες άφησαν εποχή αγγίζοντας βαθειά την προβληματισμένη ελληνική νεολαία, που μέσα στα σκοτάδια της χούντας μελετούσε κρυφά τα εκτός νόμου πολιτικό-κοινωνικά βιβλία και άκουγε τις εξαιρετικές δημιουργίες των Ελλήνων και Ευρωπαίων καλλιτεχνών και συνθετών, που δέσποζαν διεθνώς. Ο τεράστιος ρόλος του πολιτισμού, της φιλοσοφίας και της μουσικής στην ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος, αποσιωπάται, γιατί εκεί οφείλεται η απόφαση της πλειοψηφίας της νεολαίας να δράσει από μόνη της ραπίζοντας τους πολιτικούς, στήνοντας ομηρικούς καυγάδες με τους κομματικοποιημένους φοιτητές, που ήθελαν να την «καπελώσουν».

Το Φεβρουάριο του 1973, ολόκληρη η Αθήνα ξεσηκώνεται, γιατί αιφνιδιαστικά καλούνται οι ταραξίες φοιτητές να υπηρετήσουν τη θητεία τους ως τιμωρία για την απείθειά τους. Η νεολαία αντιδρά και 4.000 χιλιάδες νέοι κλείνονται στη Νομική Σχολή Αθηνών, απ’ όπου ξεκίνησε και η εξέγερση, που θεωρήθηκε ως «πρόβα τζενεράλε» πριν από το Πολυτεχνείο, γιατί ήταν αρκετά επιτυχημένη. Στις 12 Νοεμβρίου 1973, το πολιτικό καζάνι εκρήγνυται, όταν οι φοιτητές καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο χωρίς όμως να αποφασίζουν άν θα παραμείνουν μέσα ή όχι, για να αγωνισθούν.

Φύλλο αρ. 8 «Πανσπουδαστικής», Νοέμβριος 1973.

Λίγους μήνες πριν εκδηλωθεί η εξέγερση του Πολυτεχνείου, οι νεοέλληνες πολιτικάντηδες (που επί έξι χρόνια ενέκριναν σιωπηρά τη δικτατορία) διεξήγαγαν συνεννοήσεις «κάτω από το τραπέζι» με τους συνταγματάρχες, για επιστροφή στη «δημοκρατική ομαλότητα». Κάτι τέτοιο αποτελούσε επιθυμία και των δικτατόρων, προκειμένου να εξέλθουν της εξουσίας χωρίς ποινικές συνέπειες. Το σχήμα που είχαν προκρίνει οι δύο πλευρές ήταν μια κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», στην οποία θα συμμετείχαν όλα τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένης κατά πάσα πιθανότητα τής αυτοαποκαλούμενης «επίσημης» κομμουνιστικής αριστεράς. Η αυθόρμητη (=αυτοορμώμενη) και παντελώς απρόβλεπτη εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, χαλούσε τις ενδοεξουσιαστικές μηχανορραφίες, υπονόμευε το μεταπολιτευτικό μοίρασμα της εξουσιαστικής πίτας και εξέθετε ανεπανόρθωτα, τόσο τη δικτατορία, όσο και τους πολιτικάντηδες της κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας». Άλλωστε η εξέγερση δεν είχε σαν στόχο μια απλοϊκή επάνοδο στον κοινοβουλευτισμό και στους παραγκωνισμένους πολιτικάντηδές του, αλλά μια βαθύτερη ποιοτική αλλαγή της νεοελληνικής κοινωνίας και μια απαλλαγή της χώρας από τη μιζέρια του («δεξιού» και «αριστερού») ρωμιοσυνικού τριτοκοσμισμού. Από τη δύσκολη θέση ανέλαβε να βγάλει τους νεοέλληνες πολιτικάντηδες η ΚΝΕ, αφού στο εικονιζόμενο ντοκουμέντο (φύλλο αρ.8, Νοέμβριος 1973, τής φοιτητικής της εφημερίδας «Πανσπουδαστικής»), αποκαλεί πράκτορες της Κ.Υ.Π. τους καταληψίες του Πολυτεχνείου και καλεί σε …απομόνωσή τους. Σαν απάντηση των εξεγερμένων σε αυτές τις σταλινικές ρυπαρότητες, προέκυψε και το γνωστό ειρωνικό αντικομμουνιστικό σύνθημα «Προβοκάτορα Λαέ». Τελικά τόσο το ΚΚΕ, όσο και οι άλλες «δημοκρατικές δυνάμεις», όταν είδαν ότι η εξέγερση φούντωνε (κυρίως από τη δεύτερη ημέρα) επέτρεψαν σε μέλη τους να μπουν στο Πολυτεχνείο δίπλα στούς κομματικά ανένταχτους, που αποτελούσαν και τον κορμό των εξεγερμένων. Τότε επινόησαν και τα περί δήθεν προβοκατόρικης αρχικής κατάληψης (στις 14/11/1973), την οποία δήθεν «εξυγείανε», η είσοδος της ΚΝΕ στο Πολυτεχνείο (μια μέρα αργότερα…). Ο στόχος τους ήταν φυσικά να μην χάσουν την ευκαιρία να εκμεταλλευθούν προς όφελός τους την κατάσταση. Αυτοί ήσαν οι πραγματικοί προβοκάτορες, που αργότερα κάθησαν και στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Το ΚΚΕ τηρεί μέχρι σήμερα σιγή ιχθύος γύρω από αυτό το ντοκουμέντο, ενώ κατά καιρούς οι διάφορες αμήχανες θεραπαινίδες του, όπως ο «Ιός της Ελευθεροτυπίας» έχουν προσπαθήσει να το παρουσιάσουν ως δήθεν πλαστό.

Ένα μοιραίο τηλεφώνημα του φοιτητή της Φαρμακευτικής, Διονύση Μαυρογένη, προς τους φοιτητές της Νομικής και της Φιλοσοφικής δίνει την λύση παρακινώντας τους να κατέβουν στο Πολυτεχνείο, «γιατί γίνεται ο χαμός». Η περίφημη κάθοδος των φοιτητών της Νομικής προς το Πολυτεχνείο ήταν που πυροδότησε την εξέγερση. Από το μεσημέρι της 15^ης Νοεμβρίου τεράστιες μάζες οργανωμένων εργατών, οικοδόμων, ανεξάρτητων εργατικών στοιχείων, αγροτών από τα Μέγαρα, αλλά και δεκάδων μή φοιτητικών στοιχείων εισβάλουν στο κτιριακό συγκρότημα δίνοντας στο φοιτητικό κίνημα τη μορφή συμμαχίας μεταξύ φοιτητών - εργατών - αγροτών.

Η συνέχεια του κράτους και των θεσμών απέναντι στη συνέχεια της νεολαίας. [Aριστερά: Συλλήψεις φοιτητών έξω από τη Νομική (1973). Δεξιά: Μιά αντίστοιχη εικόνα από την εξέγερση της νεολαίας τον Δεκέμβρη '08.]

Ο σημερινός ιδεολογικός απολογητής του αστικού κράτους εμφανίζεται υποχρεωμένος να πλασάρει στην αγορά των ιδεών προφανείς αντιφάσεις ή ωραιολόγες ταυτολογίες: π.χ. αρνείται τη βία… «εκτός της περίπτωσης, που η βία είναι αναγκαία άμυνα κατά της βίας» συσκοτίζοντας με μια δημοκρατική φρασεολογία το ωμό γεγονός, ότι οι κανόνες, με τους οποίους παίζεται το νομικιστικό παιχνίδι στο επίπεδο της πολιτικής και το ηθικιστικό παιχνίδι στο επίπεδο της φιλοσοφίας δικαιώνουν πάντοτε αυτούς, που έχουν τη δύναμη να επιβάλλουν τους κανόνες του παιχνιδιού: γιατί η εξουσία δεν είναι ποτέ παράνομη. Οι πρώτοι που καταδικάζουν τη βία είναι αυτοί ακριβώς, που κατέχουν ή διεκδικούν το μονοπώλιό της. Η βία όμως έχει μια πρωταρχική πηγή -την εξουσία και τον πόθο της εξουσίας. Όλες οι άλλες πηγές είναι μόνο τα συμπτώματα της πραγματικής αρρώστιας. Η πραγματική (και αντιφατική) φύση της Δημοκρατίας είναι αυτή, που εκδηλώνεται στο πανικόβλητο και γνησίως αντιδημοκρατικό μένος, που κυριεύει τους δημοκρατικούς μόλις πάει να «διασαλευθεί» λίγο η τάξη […] Ένα τζάμι να σπάσει σε κάποια διαδήλωση, οι εθνοπατέρες κουνάνε επιτιμητικά το δάχτυλο στους ατακτήσαντες και μή πολίτες: «Καθίστε φρόνιμα, αν θέλετε να έχετε δημοκρατία». Και κανένας δημοκράτης δεν βρέθηκε ποτέ να τους επιστρέψει αυτό το σόφισμα (που είναι και ειρωνεία και χλευασμός και υποκρισία) πετώντας τους κατάμουτρα τη σαρκαστική φράση του Νικολάι Γκόγκολ: «Αγαπάτε μας κι αξύριστους κύριοι, ξυρισμένους μας αγαπάνε κι άλλοι!». Γιατί κανένας δημοκράτης δεν ομολογεί, ότι το καθεστώς, που θέτει το δίλημμα: «Ή εγώ ή τα τανκς» στην πραγματικότητα κυβερνάει ήδη με τα τανκς, είτε αυτά είναι ορατά όπως στη Βαρσοβία και την Άγκυρα, είτε είναι αόρατα όπως στον «ελεύθερο» κόσμο. (Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, Η Έσχατη Στράτευση, εκδόσεις Ύψιλον, Αθήνα 1985).

Τα τεθωρακισμένα οργώνουν πάλι την Αθήνα και περικυκλώνουν το Πολυτεχνείο, για να «ξεδοντιάσουν» τους φοιτητές με πρόφαση την δήθεν προστασία τους από την Αστυνομία. Αλλά, όταν ένα άρμα εισβάλλει κι εκκενώνει το κτίριο, οι φοιτητές μένουν στο έλεος της Αστυνομίας, των οπλισμένων χαφιέδων και τραμπούκων, που τους κατεδίωξαν και τους ξυλοκόπησαν άγρια, μαζί με πολίτες και με δεκάδες θύματα.

Χτύπησε ή όχι ο στρατός τελικά; Δεν χτύπησε κι έτσι διέσωσε το γόητρό του. Ποιός όμως διέταξε την Αστυνομία να περιμένει απ’ έξω; Γιατί ο στρατός, που ήταν ο παντοδύναμος εκείνης της νύχτας, δεν απαίτησε την απομάκρυνση της Αστυνομίας, αλλά εγκατέλειψε τους φοιτητές στο έλεος των μανιακών, αφού οι Δ. Ιωαννίδης και Μιχ. Ρουφογάλης είχαν το γενικό πρόσταγμα; Οι χαφιέδες και οι τραμπούκοι, που ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον κόσμο δεν ήταν ΕΣΑτζήδες, που έφεραν πλαστές ταυτότητες αξιωματικών; Τι είδους κρυφτούλι είναι αυτό; Το απόλυτο κέντρο εξουσίας εκείνο το βράδυ ήταν ο στρατός και εάν ήταν άλλο, τότε ας βγούν να το κατονομάσουν.

Ανατριχιαστικές πληροφορίες για τις διαταγές και τον τρόπο δράσης των πρακτόρων του Ρουφογάλη, όπως και για τον περίεργο γκανκστερικό οπλισμό τους λαμβάνουμε απο το υπ’ αριθ. 677 της 26^ης Ιουλίου 1975 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών. (Σόλων Γρηγοριάδης, «Η Ιστορία της Δικτατορίας», τόμος 3ος, σελίς 96).

Φυσικά, ο πολιτικός κόσμος ούτε ενδιαφέρθηκε, ούτε συμπαραστάθηκε στους εξεγερμένους φοιτητές, άν και κλήθηκε. Αρκέσθηκαν σε κάποιες φιγουρατζίδηκες επισκέψεις και αναχώρησαν ήσυχοι για τα σπίτια τους. (Γ. Γάτος, «Ρεπορτάζ με την Ιστορία», τόμος Β΄, σελ. 18)· ο δε Λεωνίδας Κύρκος εκείνες τις σκοτεινές ημέρες προσέγγιζε αντιστασιακούς ανθρώπους με κύρος παρακαλώντας τους να κάνουν μιά κοινή δήλωση μαζί του, για να συστήσουν «μετριοπάθεια» στους φοιτητές! (Βασίλης Φίλιας, «Τα αξέχαστα και τα λησμονημένα», σελίς 318».

Ο ραδιοσταθμός των φοιτητών του Πολυτεχνείου.

Οι δυό ραδιοσταθμοί του Πολυτεχνείου

Το πρωί της 15^ης Νοεμβρίου 1974, οι φοιτητές εγκαθιστούν σύστημα επικοινωνιών τοποθετώντας τρία μεγαφωνικά συγκροτήματα, το ένα στο περίπτερο του θυρωρείου της οδού Πατησίων, το άλλο στη γωνία των οδών Πατησίων και Στουρνάρα και ένα τρίτο στην πύλη προς την οδό Στουρνάρα. Στο κτίριο των Μηχανολόγων τίθεται σε λειτουργία ραδιοσταθμός ισχύος 250 W, ενώ στο κτίριο των Χημικών τοποθετείται δέκτης, ώστε οι φοιτητές να λαμβάνουν και να επεξεργάζονται σήματα της Αστυνομίας. Το «Εδώ Πολυτεχνείο» ακούγεται έως τον Ωρωπό και η επίδραση των εκπομπών αυτών είναι τόσο ισχυρή, που οι παρεμβολές του στρατού δεν έχουν αποτέλεσμα και οι στρατιωτικοί εγκαθιστούν ένα δεύτερο πομπό με τον ίδιο τίτλο, που εκπέμπει δίπλα στον σταθμό των Ενόπλων μεταδίδοντας ψευδή κι εξτρεμιστικά συνθήματα. Ο γνήσιος πομπός όμως, τον εντοπίζει αμέσως και αντιδρά με ανακοινώσεις, που επαναλαμβάνονται συχνά προσδιορίζοντας το μήκος κύματός του και καθησυχάζοντας τον συγχυσμένο κόσμο.

Πλαστή φωτογραφία, που φτειάχτηκε αργότερα χάριν των Μ.Μ.Ε..

Παραχαραγμένο το σύνθημα;

Το σύνθημα «Ελευθερία» έγινε ιδιαίτερα έντονο στους νέους μετά την αποτυχία του κινήματος του Ναυτικού κυριαρχώντας ανάμεσα στα «Ελευθερία και Ισοτιμία», «Κάτω η Χούντα», «Κάτω ο Φασισμός», «Σήμερα πεθαίνει ο Φασισμός» κ.λπ.. Καμμιά ανάγκη δεν υπήρχε για ψωμί, γιατί ο κόσμος, δεν πεινούσε τότε. Το σύνθημα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία» είναι μια παραφθορά ενός ξεπερασμένου συνθήματος των μπολσεβίκων του 1916, που έλεγε: «Ψωμί-Γη-Ελευθερία» (Τ. Ρίντ, «Οι Δέκα μέρες που άλλαξαν τον κόσμο, σελ. 142») κι άρχισε να ακούγεται ξαφνικά έξω από το Πολυτεχνείο πιθανόν από αριστερές ομάδες, που ήθελαν να οικειοποιηθούν τη συγκέντρωση. Η συχνή επανάληψη του συνθήματος «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», η ομοιοκαταληξία και ο ευχάριστος ρυθμός του το έκαναν τελικά να κυριαρχήσει, χωρίς να ανταποκρίνεται πλήρως στο πνεύμα και στις ανάγκες της εποχής, γιατί δεν υπήρχε πείνα.

Η Μεταπολίτευση συνέτριψε μεθοδικά τα όνειρα της γενιάς του Πολυτεχνείου. Αρκετοί από τους νέους εκείνης της γενιάς απορρο- φήθηκαν από το εξουσιαστικό σύστημα. Είναι οι σημερινοί ηγέτες της Ρωμιοσύνης, που βούλιαξαν την Ελλάδα στο βυζαντινισμό, τη θεοκρατία, τη φτώχεια, την υπανάπτυξη και τη διαφθορά.

Πολυτεχνείο και Κύπρος

Η φρενιασμένη ανάμειξη του αρχιπράκτορα της Κ.Υ.Π., Μιχ. Ρουφογάλη, τροφοδοτεί την φήμη, ότι το Πολυτεχνείο οργανώθηκε από τον ίδιο και τον Ιωαννίδη, για να διευκολύνει την Tουρκική εισβολή και το διαμελισμό της Κύπρου. Το ότι διευκολύνθηκε ο Ιωαννίδης στην εφαρμογή του σχεδίου του δεν αποτελεί και την απόδειξη για το τρίπτυχο Πολυτεχνείο - Ιωαννίδης - Πραξικόπημα. Η επίθεση στην Κύπρο είχε δρομολογηθεί χρόνια πριν στα γραφεία της C.Ι.Α. ασχέτως εάν θα γινόταν το Πολυτεχνείο ή όχι. Το μόνο που χρειαζόταν ο Ιωαννίδης ήταν μιά έντονη πολιτική κρίση και μια σταγόνα αίματος σε Κυπριακό έδαφος, για να εισβάλουν τα αρπακτικά και να την καταβροχθίσουν.

Aριστερά: Ο τότε αρχιεπίσκοπος συγχαίρει τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο. Δεξιά: Ο σημερινός αρχιεπίσκοπος συγχαίρει το νέο πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου. Κατά τη δικτατορία ίσχυε το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Σήμερα ζούμε σε μιά παρόμοια κατάσταση κάτω από συνθήκες -κατ’ ευφημισμό δημοκρατίας, αλλά στην ουσία- κοινοβουλευτικής και θεοκρατικής ολιγαρχίας.

Τη θυελλώδη πολιτική κρίση την ανέλαβαν τρείς Κύπριοι μητροπολίτες, ο Πάφου Γεννάδιος, ο Κιτίου Άνθιμος και ο Κυπριανός Κυρηνείας προσπαθώντας λυσσαλέα να εκτοπίσουν τον Μακάριο, αλλά καθαιρέθηκαν οι ίδιοι, αφού έσπειραν το διχασμό. Το αίμα στο Κυπριακό έδαφος το ανέλαβε ο Ιωαννίδης υποκινώντας ένα ακόμη πραξικόπημα με τους Μακαριακούς και τους Αντί-Μακαριακούς να σφάζονται και τους Τούρκους να εισβάλουν. (Σόλων Γρηγοριάδης, η Ιστορία της Δικτατορίας, τόμος 3ος, σελίδες 80-84). Αλλά η πραγματική εισβολή στην Κύπρο ήταν η δεύτερη, ο «Αττίλας Νο 2», που συνέπεσε με την θριαμβευτική επάνοδο του φευγάτου «Εθνάρχη», ο οποίος το είχε σκάσει τροχάδην με το όνομα του φίλου του δημοσιογράφου Τριανταφυλλίδη. Ο Τριανταφυλλίδης και ο Ρουφογάλης πέθαναν, χωρίς τα αρχεία τους να αποκαλυφθούν, μπορεί και να εξαφανίσθηκαν. Εάν μετά τον θάνατο του Ιωαννίδη, αποκαλυφθεί κάτι νέο, θετικό ή αρνητικό για το Πολυτεχνείο, θα τερματίσει αυτή την φήμη, που κυκλοφορεί δήθεν εμπιστευτικά στους καφενέδες, κυρίως τις ημέρες του τσίρκου των επετείων, από τους επίδοξους Μακιαβέλιδες. Τα πάντα είναι πιθανά, αλλά όσο δεν προσκομίζονται στοιχεία, τίποτε δεν ισχύει. Η παραφιλολογία για το Πολυτεχνείο είναι τόση, που μέχρι και τον Μωϋσέ Νταγιάν, θέλουν κάποιοι συγγραφείς να έρχεται στην Ελλάδα και να οργανώνει την επίθεση του Πολυτεχνείου εκείνην την νύχτα!

Κατά την πρώιμη μεταπολιτευτική περίοδο υπήρξαν αναφορές, οι οποίες έκαναν λόγο για εκατοντάδες νεκρούς, για «παιδιά που πάτησε το τανκ» και άλλες ανακρίβειες. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική· κανείς νεκρός δεν υπήρξε εντός του Πολυτεχνείου, αλλά ορισμένοι νεκροί -γύρω στους 20- στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας· ο αριθμός τους ποικίλει ανάλογα με την έκθεση του συντάξαντος. Στο πόρισμα Τσεβά για παράδειγμα στους νεκρούς του Πολυτεχνείου συμπεριλαμβάνεται άνδρας 60 ετών, που πέθανε στις 17 Νοεμβρίου σε δρόμο της Αθήνας από έμφραγμα του μυοκαρδίου, γυναίκα 75 ετών, που τραυματίστηκε στην αυλή του σπιτιού της στους Αγίους Αναργύρους και πέθανε τον Μάιο του 1974 κ.λπ.. Κάθε καθεστώς χρειάζεται κάποιοι ιδρυτικό μύθο, ένα ιδεολόγημα, ώστε να διαιωνίζει την πολιτική του κυριαρχία. Έτσι και η κοινοβουλευτική, θεοκρατική, ολιγαρχική, κληρονομική κρυπτοδυναστεία της μεταπολιτευτικής Ρωμιοσύνης χρησιμοποίησε κι αξιοποίησε στο έπακρο τα θύματα εκείνης της περιόδου. Προς τιμή τους σύσσωμη καταθέτει στεφάνια κι εναποθέτει λουλούδια στο χάλκινο κεφάλι -του ιστορικού Σβορώνου σε νεαρή ηλικία-, που στήθηκε στην είσοδο του Πολυτεχνείου. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν, ότι σύμφωνα με τη στήλη, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα του, το κεφάλι είναι αφιερωμένο στους νεκρούς φοιτητές της Εθνικής Αντίστασης. Αρωγοί στη στήριξη του μύθου στέκουν κάτι τσακισμένα σίδερα, που έχουν τοποθετηθεί κοντά στο κεφάλι, δίπλα από την κεντρική είσοδο του Πολυτεχνείου κι υποτίθεται, ότι είναι η πόρτα, που πάτησε το τάνκ, άσχετα άν οι διαστάσεις τους δεν ταιριάζουν με το αντίστοιχο άνοιγμα· μιά αιματοβαμμένη σημαία επίσης, η οποία υποτίθεται, ότι αιματοβάφτηκε εκείνο το βράδυ και που κατά τις επετειακές εκδηλώσεις είθισται να περιφέρεται με τιμές από κομματικούς στους δρόμους, σαν τη ζώνη της Παναγίας.

Το Πολυτεχνείο ήταν μια γερή προσπάθεια αποτίναξης του εξουσιαστικού ζυγού από την νεολαία της εποχής, που οφέλησε μόνο τους φευγάτους τροχάδην εξουσιαστές να γυρίσουν πίσω ως «Σωτήρες». Δεν ήταν όμως αυτό πού ήθελαν. Η μεγάλη πλειοψηφία εκείνων των παιδιών περιφρόνησε τους πολιτικούς και εξακολούθησε να εργάζεται και να προκόβει αθόρυβα ξεφυλλίζοντας συχνά τις ωραίες και πικρές αναμνήσεις μιας ρομαντικής εποχής, που τελείωσε απότομα με την αποκατάσταση της «Δημοκρατίας». Και δυστυχώς δεν αξιοποιήθηκε ποτέ εκείνη η μεγάλη στροφή του κόσμου προς τον πολιτισμό, γιατί στοίχειωνε εφιαλτικά τους μετέπειτα λεγεωνάριους της εξουσίας.

Και για όσους αμφισβητούν την τεράστια επίδραση της Μουσικής στην εξέγερση, η Μουσική και το τραγούδι είναι Λόγος, ένας Λόγος, που είχε απαγορευθεί από τη χούντα και θέριεψε μέσω του τραγουδιού. Οι δημιουργοί του σε Ελλάδα και Ευρώπη, εκπροσώπησαν ό,τι πιο σπουδαίο είχε ο πολιτισμός και η ποιότητα εκείνων των τραγουδιών το αποδεικνύει. Το θέατρο, που επίσης ανθούσε, είναι η κατάθεση των αξιών και η μονάδα μέτρησης της κάθε κοινωνίας. Όλα αυτά εκβαρβαρίστηκαν μεταπολιτευτικά με τηλεοπτική χυδαιολογία, με εμετικές «επιτυχίες», στριγγλιές, ουρλιαχτά και βρυχηθμούς, με καλλιτέχνες μιάς χρήσης και μιάς βραδυάς. Μόνον απαξιώνοντας αυτές τις «τσιρκουλέτες» θα βυθίσουμε το ακόντιο του πολιτισμού μέσα στην καρδιά αυτού του θρησκευτικό-πολιτικού τέρατος, που ονομάζουν «Δημοκρατία», μολύνοντας τη λέξη.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Περί εμβολίων

Ο ανθρώπινος οργανισμός, όπως και κάθε μεγαλοοργανισμός, διαθέτει και αναπτύσσει αμυντικούς μηχανισμούς προστασίας ενάντια σε «ξένους εισβολείς», είτε πρόκειται για μικροοργανισμούς, είτε γενικότερα για κύτταρα ή ουσίες που αναγνωρίζονται ως εχθρικές-βλαπτικές. Τα μόρια τα οποία αναγνωρίζονται ως εχθρικά και προκαλούν την ανοσο-αντίδραση ονομάζονται αντιγόνα και κάθε μικροοργανισμός διαθέτει πολλά τέτοια, κυρίως πρωτεϊνικής σύστασης, αλλά και πολυσακχαριδικής ή γλυκολιπιδιακής. Η άμυνα πάντως του οργανισμού μας και ο περιορισμός της λοίμωξης στηρίζεται και επιτυγχάνεται μέσω της ανοσοαπάντησης έναντι όχι όλων, αλλά μικρού κάθε φορά αριθμού «καθοριστικών» αντιγόνων.

Το ανοσιακό σύστημα του οργανισμού μας είναι ένα πολύπλοκο και σε πολλαπλά επίπεδα δομημένο σύστημα αναγνώρισης και εξουδετέρωσης των βλαπτικών γι αυτόν παραγόντων. Αδρά μπορούμε να διακρίνουμε δύο σκέλη ανασοαπάντησης: εκείνο των μη -ειδικών μηχανισμών (έμφυτη-φυσική-μη ειδική ανοσία) και εκείνο των ειδικών (ειδική-επίκτητη ανοσία), σκέλη που συμπληρώνουν και επηρεάζουν επίσης το ένα το άλλο. Στο πρώτο μη ειδικό σκέλος υπάγονται μηχανισμοί που διαθέτουν όλα τα φυσιολογικά άτομα από τη γέννησή τους, και δεν προϋποθέτουν προηγούμενη «γνωριμία» με τον βλαπτικό παράγοντα, ούτε αφήνουν κάποιο είδος «μνήμης», χρήσιμης για επόμενη επαφή με τον μικροοργανισμό. Αντίθετα, η ειδική ανοσία αναπτύσσεται στον χρόνο, προϋποθέτει «γνωριμία» με τα αντιγόνα και επαυξάνεται με την επανειλημμένη έκθεση-επαφή, αποτελώντας ένα σύστημα που διαθέτει μνήμη, ώστε γρήγορα και αποτελεσματικά να κινητοποιείται σε περίπτωση νέας επαφής. Πρόκειται για το σύστημα παραγωγής ειδικών αντισωμάτων, με κυριότερα εμπλεκόμενα κύτταρα τα Τ και Β λεμφοκύτταρα.

Ανοσολογική βάση του εμβολιασμού η συνέχεια του άρθρου >εδώ<

Δικτυακοί τόποι

www.who.int/vaccines
www.vaccines.ch/intro.htm
www.open.gov.uk/ -search “immunization”
www.cdc.gov/

==========================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το χέρι στην τσέπη ΟΛΩΝ

Γεια σας,
η Ελλάδα αντιμετωπίζει την αλήθεια. Έχουμε ξεφύγει! Το ξέραμε, αλλά προσπαθούσαμε να μην το συζητάμε. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι απέναντι σε μία μεγάλη πρόκληση: Να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να προσπαθήσει να βρει την λύση, ή να το κουκουλώσει όπως όπως και να το κληροδοτήσει στους επόμενους.

Είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας. Όλοι προσπαθούμε να αφήσουμε κάτι καλύτερο στα παιδιά μας, σε προσωπικό - οικογενειακό επίπεδο, χωρίς να μας ενδιαφέρει καθόλου η ποιότητα του κράτους και η οικονομία της χώρας, τα οποία θα παραδώσουμε!!! Οι οικονομολόγοι των Βρυξελλών, ενδιαφέρονται περισσότερο από εμάς για την οικονομία της Ελλάδας.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι θέλει να βάλει χέρι στο πρόβλημα. Άλλωστε δεν έχει και πολλά περιθώρια, αφού και οι Βρυξέλλες δεν αντέχουν άλλο με τα ψέμματα των Ελλήνων. Δεν γίνεται όμως να υπάρξει λύση χωρίς να μας στοιχίσει!

Όλοι πρέπει να πληρώσουμε το κόστος της προσωπικής μας αδιαφορίας ή ασυδοσίας. Και μην πει κανένας ότι οι πολίτες δεν έχουν ευθύνες! Θυμηθείτε πόσες φορές επιλέξατε να αγοράσετε κάτι φθηνότερα, χωρίς να πάρετε απόδειξη. Θυμηθείτε πόσες φορές έχετε χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες κάποιου, ξένου κατά πλειοψηφία, χωρίς να του δώσετε ένσημα ή χωρίς απόδειξη. Θυμηθείτε πόσες φορές έχετε ακούσει ότι κάποιος γνωστός σας έχει πάρει "μαύρα" χρήματα ή ειδικές παροχές από το δημόσιο, χωρίς να τις δικαιούται ή να τις αξίζει!

Ας τελειώσουν τα ψέμματα λοιπόν. Φταίμε! Και φταίμε γιατί έχουμε μέσα μας την "πονηριά" , ή καλύτερα την κουτοπονηριά!

Από την άλλη μεριά τώρα, οι πολιτικοί μας δεν γίνεται να ζητάνε από εμάς, χωρίς να σηκώνουν και εκείνοι μέρος από το βάρος! Θα πρέπει να αποδεχθούν περικοπές προνομίων. Θα πρέπει να δεχθούν την μείωση των αποδοχών ή έστω κάποιων παροχών τους.

Για παράδειγμα, πέρα από την βουλευτική αποζημίωση, κάθε βουλευτής αποζημιώνεται επιπλέον για την συμμετοχή του σε ειδικές επιτροπές της Βουλής. Γιατί να μην δεχθούν να περικοπεί αυτή η αποζημίωση τελείως. Επίσης, κάθε υπουργός ή υφυπουργός, πληρώνεται επιπλέον για την θέση του, πέραν της βουλευτικής αποζημίωσης. Γιατί? Αφού ένας εξωκοινοβουλευτικός υπουργός θα έπαιρνε μόνο την υπουργική αποζημίωση, θα έπρεπε οι βουλευτές - υπουργοί να επιλέγουν μόνο το ένα από τα δύο "μηνιάτικα".

Τέλος, επειδή συχνά γίνεται λόγος για διπλούς και τριπλούς μισθούς στο δημόσιο, θα πρέπει να ορισθεί μέγιστο όριο για τις αποζημιώσεις των δημοσίων υπαλλήλων, ανάλογα θέσης, παραγωγικότητας, προσόντων και προϋπηρεσίας. Δεν μπορεί να υπάρχει το φαινόμενο, οι διευθυντές οργανισμών να συμμετέχουν σε ΔΣ και να εισπράττουν χιλιάδες ευρώ επιπλέον κάθε μήνα, ενώ στην αγορά υπάρχουν άνεργοι με περισσότερα προσόντα, με περισσότερη όρεξη και με περισσότερη ανάγκη!

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να λάβει σκληρά μέτρα. Μέτρα που θα δημιουργήσουν αντιδράσεις στην κοινωνία. Αν θέλει να έχει το μικρότερο πολιτικό κόστος, τότε πρέπει να στραφεί και προς τον εαυτό της.

Αν οι πολίτες αντιληφθούν ότι τα μέτρα δεν επηρεάζουν μόνο τις δικές τους τσέπες, αλλά και αυτές των πολιτικών, τότε σίγουρα θα είναι περισσότερο δεκτικοί. Αν βέβαια, η κυβέρνηση προχωρήσει ακόμα περισσότερο και αποδείξει ότι δεν πάει χαμένο ούτε ένα ευρώ, τότε σίγουρα θα έχει κερδίσει το παιχνίδι.

Για μία ακόμα φορά θα βάλουμε το χέρι στην τσέπη... Ας προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι θα είναι για το καλό μας...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

"Η ηθική είναι ο καλύτερος από όλους τους μηχανισμούς
για να σέρνεις την ανθρωπότητα από τη μύτη".
(Φρήντριχ Νίτσε,1844-1900,Γερμανός φιλόσοφος)

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Μένουν ή φεύγουν;

Το μέλλον ,όπως θα προκύψει ή όπως θα το "προκύψουν" ιδιαίτερα αβέβαιο και ασταθές.

Μουζακιάρη Βένη

Τα περισσότερα (για να μην πω όλα) τα δημοσκοπικά εγχειρήματα τοποθετούν τον Αντώνη Σαμαρά στην κορυφή και θεωρείται πλέον το αδιαφιλονίκητο φαβορί με την υποστήριξη της γνήσιας λαϊκής (καραμανλικής) βάσης του κόμματος.

Η Επόμενη Μέρα όμως δεν θα κρύβει ως έκπληξη μόνο τον ενδεχόμενο νικητή ,αλλά και τον ενδεχόμενο ηττημένο. Αν μάλιστα ο ενδεχόμενος ηττημένος είναι άνθρωπος-στήριγμα-εικόνα-προφίλ-σήμα του κόμματος -τότε οι επόμενες κινήσεις είναι από δεδομένες έως υπαρκτές.

Η κα Ντόρα Μπακογιάννη, έαν και εφόσον δεν είναι η νέα πρόεδρος και αρχηγός ,θα πρέπει να σκεφτει εάν δεν το έχει κάνει ακόμη βέβαια ,την εξέλιξη της πορείας της.Αν συνυπολογίσουμε και το γεγονός πως δεν υπήρχαν καν αμφιβολίες για την μελλοντική προεδρική της θέση ,τότε φαντάζομαι ντόμινο εξελίξεων, τα οποία αυτή την φορά δεν θα είναι ενδιαφέροντα ,αλλά κατά βάση ανατρεπτικά του παρόντος status.

Προσωπικά πιστεύω πως μόνο ένας παράγοντας θα κρίνει και μάλλον θα εξασφαλίσει την εξέλιξη της μελλοντικής ΝΔ και δεν είναι άλλος από τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά όσων θα ψηφίσουν στις 29 Νοεμβρίου. Πόσοι και ποιοι θα είναι αυτοι δηλαδή που θα ψηφίσουν. Πού θα ανήκουν ιδεολογικά ,με τι ποσοστό θα εκλέξουν τον πρόεδρο και ασφαλώς πόσοι θα είναι. Γιατί αν θεωρηθεί πως ολόκληρη η βάση αποφάσισε, τότε δεν έχεις που να πας,παρά κάθεσαι στο κόμμα σου και αντιπολιτεύεις. Εάν όμως η προσέλευση κρίνεται μέτρια και χλιαρή τότε αποκτά ο ηττημένος ασφαλώς μια δυναμική νικητή.

Η ενότητα θα διασφαλιστεί μόνο εάν θα διασφαλιστεί η επόμενη μέρα για τους υποψηφίους.Ίσως αυτό να είναι και το σωστό για την επερχόμενη ισορροπία των δυνάμεων.Ο χώρος της πολιτικής δεν είναι χώρος αλτρουϊσμού,είναι πεδίο στο οποίο συνυπάρχουν τα συμφέροντα με την λαϊκή βούληση και αλίμονο εάν κάποιο από τα δύο δεν υπάρχει ή δεν ικανοποιείται..

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Από τον Διομήδη...στον Αλέξη. Τιμή και δόξα στους γνωστούς και άγνωστους πεσόντες

Από το 1973 στο 2009 -

Από τον Διομήδη...στον Αλέξη

Τιμή και δόξα στους γνωστούς και άγνωστους πεσόντες για την δημοκρατία και την ελευθερία!!

Δρ Κουτσούκος Αναστάσιος

Το 1973 εντάθηκε η λαϊκή αγανάκτηση ενάντια στην χούντα και εκφράστηκε με ανεβασμένες μορφές πάλης όπως η κατάληψη της Νομικής, το Φλεβάρη του 1973, η διαδήλωση στις 4 Νοέμβρη 1973, με αφορμή το μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου, όπου έγιναν και συλλήψεις αλλά και η διαδήλωση 3.000 φοιτητών για συμπαράσταση στους συλληφθέντες στις 8 Νοέμβρη.

Την Τετάρτη 14 Νοέμβρη 1973, το πρωί εκατοντάδες φοιτητές του Πολυτεχνείου συγκεντρώνονται στο προαύλιο του Ιδρύματος. Αρχίζουν συνελεύσεις για να αποφασίσουν πώς θα αντιμετωπίσουν το νέο σχέδιο της χούντας για την υποταγή του κινήματος. Οι συγκεντρωμένοι φοιτητές στο Πολυτεχνείο συγκροτούν μια επιτροπή κατάληψης. Κλείνουν οι πόρτες και στις 8.30 το βράδυ γίνεται η πρώτη συνεδρίαση της συντονιστικής επιτροπής. Αμέσως οι πρώτες προκηρύξεις σκορπίζονται στην Πατησίων που είχε κλείσει από τον συγκεντρωμένο κόσμο. Ακούγονται τα πρώτα συνθήματα «Ψωμί-παιδεία-ελευθερία», «20% για την παιδεία» και «Κάτω η χούντα».

Την Πέμπτη 15 Νοέμβρη 1973, η κατάληψη αποτελεί πόλο έλξης του λαού της Αθήνας που αρχίζει να συρρέει στο Πολυτεχνείο. Ως τις 9.30 το βράδυ η κατάληψη έχει πυκνώσει ενώ ο λαός στους γύρω από το Πολυτεχνείο δρόμους, φωνάζει αντιαμερικανικά και αντιχουντικά συνθήματα.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ( Σάββατο 17 Νοέμβρη) τα πρώτα τανκς εμφανίζονται, ενώ στο νοσοκομείο που οργανώθηκε στο Πολυτεχνείο, μεταφέρονται όλο και περισσότεροι νεκροί και τραυματίες.

Στη 1 μετά τα μεσάνυχτα τα τανκς έχουν ζώσει το Πολυτεχνείο. Τα μεγάφωνα και ο ραδιοσταθμός μεταδίδουν: «Μην φοβάστε τα τανκς», «Κάτω ο φασισμός», «Φαντάροι είμαστε αδέρφια σας. Μη γίνετε δολοφόνοι».

Στις 1.30 τα τανκς ξεκινούν με αναμμένους τους προβολείς. Οι φοιτητές τοποθετούν μια «Μερσεντές» πίσω από την κεντρική πύλη για να εμποδίσει την είσοδο των τανκς. Οι φοιτητές είναι ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγουδούν τον εθνικό ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: «Είμαστε αδέρφια».

Δίνεται διορία 20 λεπτών για να βγουν οι έγκλειστοι, ενώ ένα τανκ παίρνει θέση απέναντι στην είσοδο. Η Συντονιστική Επιτροπή προσπαθεί να διαπραγματευτεί την ασφαλή έξοδο του κόσμου.

Ωρα 2.50, ξημερώματα του Σαββάτου 17 Νοέμβρη. Ο επικεφαλής αξιωματικός με μια κίνηση του χεριού του, δίνει την εντολή να ξεκινήσει το τανκ. Η πόρτα πέφτει και το τανκ συνεχίζει την πορεία του φτάνοντας μέχρι τις σκάλες του κτιρίου «Αβέρωφ». Μαζί του μπαίνουν ασφαλίτες και άντρες των ΛΟΚ. Πέφτουν πυροβολισμοί. Υπάρχουν φαντάροι που βοηθούν τους φοιτητές να φύγουν, αλλά στις εξόδους τούς περιμένουν ασφαλίτες και συλλαμβάνουν και τους κυνηγούν.

Στις 3.20 δεν υπάρχει πλέον κανένας στο Πολυτεχνείο έχει εκκενωθεί πλήρως.

Ο Διομήδης Κομνηνός ετών 17 που ήταν μεταξύ των φονευθέντων από τους φασίστες της χούντας κατά την εξέγερση του πολυτεχνείου το 1973. Οι «εφημερίδες» της εποχής γράψανε ότι είχε «βεβαρημένο παρελθόν»

Επίσημα είπαν ότι οι νεκροί εκείνων των ημερών έφτασαν τους 18 με 22. Το πόρισμα που συνέταξε τον Οκτώβριο του 1974 ο τότε εισαγγελέας Τσεβάς μιλάει για ακόμη 16 νεκρούς, εκ των οποίων μόνο ένας αναγνωρίστηκε από συγγενείς του. Το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών καταλήγει σε 23 νεκρούς, η ταυτότητα των οποίων αναγνωρίστηκε, και άλλους 16 «αγνώστους».

Η χούντα κατέρρευσε υπό το βάρος των θυμάτων της και υπό το βάρος της Κυπριακής τραγωδίας.

Το 2008 η «ιδιότυπη χούντα» ολιγαρχικών, φεουδαρχών, τραπεζιτών και παρακρατικών μηχανισμών άρχισε να κλονίζεται από την λαϊκή εξέγερση η οποία είχε αρχίσει από τις κινητοποιήσεις ενάντια στον νόμο της κ. Γιαννάκου για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Αλύπητα τα Ματ του κ. Πολύδωρα χτύπαγαν με ασυδοσία-βασανιστικά φοιτητές μαθητές σπουδαστές. Από τις 21 Οκτώβρη 2008 μια λαοθάλασσα, πρωτοφανής για τα χρονικά, ενωμένων εργατών, φοιτητών, υπαλλήλων, υπερδανεισμένων, καταπιεσμένων, γέμισε το κέντρο της Αθήνας δίνοντας ένα μάθημα στην παραπαίουσα συντηρητική κυβέρνηση. Η Ελληνική "Εργκενεκόν" καταρρέει γιατί έγινε ορατή και απέτυχε!!!

Οι «αναλυτές-στυλοβάτες» της φεουδαρχίας (μεσαιωνικού τύπου) τα «είχαν χάσει» μπροστά στην αγωνιστικότητα και αποφασιστικότητα της δημοκρατικής νεολαίας μας, των αγροτών, εργατών φοιτητών, οι οποίοι ακόμα δεν είπαν την τελευταία λέξη στο πεδίο των διεκδικήσεων. Η ιδιότυπη και οικονομικά αδίστακτη δικτατορία ολιγαρχικών, τραπεζιτών και παρακρατικών μηχανισμών καταρρέει… Άφωνη η κοινή γνώμη είδε τους «παρακρατικούς μηχανισμούς» να «χτυπάνε αλύπητα» τους αγέρωχους δημοκρατικούς αγρότες της Κρήτης και κατόπιν ακόμα και τον Πρόεδρο του Πασοκ ο οποίος «τόλμησε» να μην τους «ειδοποιήσει» να πάει στον Πειραιά!! Μόνο σε περιόδους δικτατορίας οι αρχηγοί κομμάτων και οι πολίτες δηλώνουν στην Ασφάλεια που και πότε θα πάνε!!! Οι δημοκρατικοί πολίτες ποτέ δεν θα επιτρέψουν τον περιορισμό συγκεντρώσεων και μετακινήσεων ελευθέρων ελλήνων πολιτών!!!
Η ληστρική ακόρεστη απληστία των ολιγαρχικών - νεοφεουδαρχών οδήγησε σε μεγάλη οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Οι τραπεζίτες ευημερούν και «αγοράζουν εταιρείες» και οι πολίτες πένωνται.! Ο υπερδανεισμός των πολιτών – «νεοσκλάβων» στους τραπεζίτες οδήγησε στη νέα «ιδιότυπη δικτατορία των συντηρητικών, των μηχανισμών καταστολής και των τραπεζιτών». Ως αντίδραση ήρθαν οι απρόσμενες – για τους αδαείς - μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις, παρά την θέληση των «εξωνημένων» συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, «πρώην αριστερών – που τα πουλάνε όλα», «δημοσκόπων» και παρακρατικών μηχανισμών.
Μια λαοθάλασσα ενωμένων – αυτονομημένων πολλές φορές - εργατών, αγροτών, φοιτητών, ανέργων, αστέγων, υπερδανεισμένων, απολυμένων...πλημμυρίζει ήδη από τις 21 Οκτωβρίου 2008 το κέντρο της Αθήνας. Η δολοφονία του νεαρότερου ήρωα των λαϊκών κινητοποιήσεων, του «Αλέξη Γρηγορόπουλου» ήταν και η χαριστική βολή για την παραπαίουσα ολιγαρχία (και έπεται συνέχεια)... Τα «Δεκεμβριανά 2008» έμειναν στην ιστορία ενός λαού που δεν αντέχει την «ιδιότυπη δικτατορία».
Η υπό παραίτηση, παραπαίουσα ολιγαρχική κυβέρνηση δεν έχει την «δεδηλωμένη» από την Δευτέρα 19 Ιανουαρίου που έγινε στην ολομέλεια της Βουλής η συζήτηση της πρότασης του ΠΑΣΟΚ για σύσταση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για την υπόθεση Βατοπεδίου. Ο λαός ενωμένος και αποφασισμένος σε κάθε ιστορική περίοδο, απέναντι σε οποιαδήποτε μορφής τυραννία πάντα νικά. Εμπνεόμενοι από την Αμερικάνικη, την Γαλλική και την Ελληνική επανάσταση οι δημοκρατικοί λαοί γκρεμίζουν την τυραννία όπως και εμείς κληθήκαμε να πράξουμε στις εκλογές της 4 Οκτώβρη 2009, δεδομένου ότι η Βαστίλη του νεοφιλελευθερισμού κατέρρευσε από μέσα, τα διεθνή χρηματιστήρια καταρρέουν και αυτό που μένει σταθερό είναι η προσήλωση του λαού μας στις πανανθρώπινες Ελληνικές αξίες της ελευθερίας, ισότητας, δικαιοσύνης.

Τιμή και δόξα στους πεσόντες γνωστούς και άγνωστους αγωνιστές για την ελευθερία, την ισότητα τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία !!

Τιμή και δόξα στον Διομήδη και τον Αλέξη τους νεαρότερους ήρωες της δημοκρατικής εξέγερσης.!!

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Έως και 9,1% η διαφορά με την Ντόρα Μπακογιάννη στην μάχη για την προεδρία της ΝΔ

Προβάδισμα Σαμαρά δείχνουν τώρα οι δημοσκοπήσεις

Διαφορά η οποία φτάνει και στις 9,1 ποσοστιαίες μονάδες υπέρ του Αντώνη Σαμαρά, καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται στον κυριακάτικο τύπο. Ο Μεσσήνιος πολιτικός εμφανίζεται να αποκτά προβάδισμα μετά την συμμαχία με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Στις…20 μονάδες ανοίγει η ψαλίδα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ενώ οι Έλληνες εμφανίζονται να στηρίζουν τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης με εξαίρεση την κατάργηση των κινήτρων απόσυρσης

Τα ευρήματα από τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται στον κυριακάτικο τύπο, έχουν ως εξής:

►Alco για το Πρώτο Θέμα

Στη δημοσκόπηση της Alco για λογαριασμό της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίζεται να προηγείται με 6,5 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά της Ντόρας Μπακογιάννη κατά τον πρώτο γύρο και με 9,1 μονάδες κατά τον δεύτερο γύρο. Οι συγκεκριμένες διαφορές προκύπτουν ότι ερωτώνται οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας που δηλώνουν πρόθεση να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία της 29ης Νοεμβρίου. Στο σύνολο των ψηφοφόρων της ΝΔ, ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίζεται να έχει προβάδισμα 4 μονάδων κατά τον πρώτο γύρο και 6,9 μονάδων κατά τον δεύτερο γύρο. Στην ερώτηση, ποιος πιστεύετε ότι θα εκλεγεί πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, το 39,6% τάχθηκε υπέρ του Αντώνη Σαμαρά έναντι 36,2% που ήταν το ποσοστό υπέρ της Ντόρας Μπακογιάννη. Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη έρευνα, διενεργήθηκε στο διάστημα 11 έως 13 Νοεμβρίου δηλαδή μετά τη δημόσια στήριξη που παρείχε στον Αντώνη Σαμαρά ο Δημήτρης Αβραμόπουλος.

►Public Issue για την Καθημερινή της Κυριακής

Στην δημοσκόπηση της Public Issue για λογαριασμό της «Καθημερινής» ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίζεται με προβάδισμα οκτώ ποσοστιαίων μονάδων στις τάξεις των μελών της Νέας Δημοκρατίας που δηλώνουν ότι θα συμμετάσχουν στην εκλογή του νέου προέδρου. Συγκεκριμένα, συγκεντρώνει ποσοστό 43% έναντι 35% της Ντόρας Μπακογιάννη και 18% του Παναγιώτη Ψωμιάδη (ποσοστό 4% απομένει στο δεν ξέρω, δεν απαντώ). Στην παράσταση νίκης, καταγράφεται πλήρης ανατροπή των δεδομένων που αποτύπωσε η προηγούμενη έρευνα της Public Issue στις 19-21 Οκτωβρίου. Το ποσοστό της Ντόρας Μπακογιάννη, υποχώρησε από το 79% τον Οκτώβριο, στο 42% τον Νοέμβριο. Αντίθετα, το ποσοστό του Αντώνη Σαμαρά αυξήθηκε από το 6% στο 43%, Ο Μεσσήνιος πολιτικός, θεωρείται πλέον και καταλληλότερος για να διαδεχτεί τον Κώστα Καραμανλή στην αρχηγία του κόμματος με ποσοστό 38% έναντι 29% της Ντόρας Μπακογιάννη.

►Focus για την Real News

Στην Real News δημοσιεύεται δημοσκόπηση της Focus η οποία καταγράφει την πρόθεση ψήφου των Ελλήνων 40 ημέρες μετά τις εθνικές εκλογές. Η ψαλίδα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στην Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται να έχει ανοίξει στις 20,6 ποσοστιαίες μονάδες με το κυβερνών κόμμα να συγκεντρώνει το 42,7% και την αξιωματική αντιπολίτευση να έχει ποσοστό μόλις 22,1%. Ακολουθούν το ΚΚΕ με 6,8%, ο ΛΑΟΣ με 6,2% και ο ΣΥΡΙΖΑ με 3,5%. Το 56,7% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι έχουν θετική ή πολύ θετική εικόνα για την κυβέρνηση, Σχεδόν καθολική είναι η αποδοχή του νομοσχεδίου για την καταβολή του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης (με ποσοστό 85%) ενώ το 50,8% των Ελλήνων τάσσονται θετικά στην κατάργηση των stage στο δημόσιο. Αρνητική είναι η εικόνα για την κατάργηση των κινήτρων απόσυρσης καθώς μόλις το 30,4% τάσσεται υπέρ αυτής της εξέλιξης.

Σχόλιο: Το ρεύμα Σαμαρά έγινε η δυναμική συνένωση των ΜΗ προνομιούχων Ελλήνων.

Οι ιδεολογίες έχουν σχεδόν εκπέσει στη συνείδηση του Έλληνα ψηφοφόρου. Η ισοπεδωτική αντίληψη ¨όλοι είναι ίδιοι" αρχίζει να διαχέεται σε όλα τα επίπεδα. Η δεξιά - αριστερά ίσως σήμερα παρά ποτέ, έχει χάσει το δυναμικό της διαφοράς. Η τελευταία παγκόσμια κρίση, από οικονομική, έγινε κρίση αξιών και ισοπέδωσης ιδεολογιών. Οι λαοί αρχίζουν να αναθεωρούν παρωχημένες αντιλήψεις και πρακτικές και να προβληματίζονται σοβαρά για το μέλλον.

Η τελευταία ήττα της δεξιάς παράταξης και η μεγαλειώδης νίκη του ΠΑΣΟΚ έφεραν τη νέα πραγματικότητα σε νέα αδιέξοδα. Η πάλη για να φύγει η δεξιά είχε μέσα της την ελπίδα. Οι πρόωρες εκλογές αποσυντόνισαν αυτό το πλάνο και κατέστρεψαν την ελπίδα.

Η πορεία αυτής της κυβέρνησης, αν εξαιρέσεις τα τελευταία επικοινωνιακά παιχνίδια με την αξιοκρατία των κομματικών Γ.Γραμματέων, ως δήθεν αξιοκρατικών διαδικασιών και άλλων τηλεοπτικών εντυπώσεων, του πρωθυπουργού, έχουν μπει σε μία καλή σχετική τροχιά, συγκρινόμενη πάντα με την ακυβερνησία Καραμανλή.

Οι εκλογές αυτές είχαν ένα πολύ μεγάλο καλό. Αφύπνισαν το Έλληνα ψηφοφόρο και ταρακούνησαν το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο. Για πρώτη ίσως φορά έγινε αυτοκριτική από τους πολιτικούς και ειπώθηκαν πράγματα που μέχρι χθες τα είχαν ξεχάσει ή έστω ωραιοποιήσει. Εμείς θα επιμείνουμε ότι εγκληματικά τα είχαν αποκρύψει και εξιδανικεύσει.

Η καταλληλότητα Καραμανλή, έγινε ανεπάρκεια και η λιγότερη αποδοχή Γιώργου Παπανδρέου παρουσιάστηκε ως λύση για την έξοδο από τη κρίση. Όλα αυτά σήμερα απασχολούν όλους τους Έλληνες οι οποίοι έπεσαν ξαφνικά σε βαθιά νερά.

Δύο είναι σήμερα τα κύρια προβλήματα που απασχολούν τους Έλληνες πολίτες: Οικονομία και εξωτερική πολιτική. Για το πρώτο έχουν ελαχιστοποιηθεί οι ελπίδες για κάτι καλύτερο, όσο για το δεύτερο πιστεύουν ότι αν ΔΕΝ υπάρξει ένας αντιπολιτευτικός πόλος ενδυνάμωσης του πατριωτισμού και της εθνικής μας αξιοπρέπειας, τότε θα έχουμε τελειώσει ως χώρα.

Οι οικονομικές κρίσεις έχουν ένα τέλος και μία νέα αρχή. Το τέλος (και με την έννοια του σκοπού) θα το πληρώσουν έντιμοι φορολογούμενοι που δηλώνουν τα εισοδήματά τους (κυρίως μισθωτοί και συνταξιούχοι) και η οικονομική πολιτική με την λιτότητα ("σφίξτε και άλλο το ζωνάρι" ή με το "ξοδεύουμε περισσότερα από ότι παράγουμε" - βλέπε δικομματισμός ) θα υπάρξει μια σχετική ανάκαμψη και ένας νέος φαύλος κύκλος.

Τα εθνικά θέματα όμως, είναι η μεγάλη αδυναμία των τελευταίων αντιπροσώπων μας της πολιτικής. Το δίδυμο Μπακογιάννη - Παπανδρέου ΔΕΝ εξασφαλίζουν την σιγουριά που θέλει ο Έλληνας για να αισθάνεται ασφάλεια και εθνική αξιοπρέπεια. Η Μπακογιάννη κρίθηκε τη τελευταία πενταετία και ο ρόλος του Πάγκαλου (συν αντιληπτής Ντόρας) ΔΕΝ μπορεί να πιέσουν το νέο πρωθυπουργό για αυτά που θα ήθελε η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών να διαχειριστούν τα εθνικά μας θέματα με εθνική πειθώ. Το να "ρωτάμε τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ ή τους εταίρους στη Ευρωπαϊκή Κοινότητα έχει αποκλεισθεί ως επιχείρημα. Εδώ χρειάζεται τσαμπουκάς Ανδρέα Παπανδρέου και ΟΧΙ μισόλογα και "ευχαριστώ".

Ο Σαμαράς μάλλον έρχεται να καλύψει αυτήν την έλλειψη στα εθνικά μας θέματα.

Η απογοήτευση του ΛαΟΣ να αντιπολιτευθεί σοβαρά και να πείσει, από την έως τώρα, διαδρομή του στη περασμένη βουλή, μάλλον έχει ΟΧΙ μόνον απογοητεύσει αλλά και αποτύχει.

Το κόμμα του κολοτούμπα έχει κάποια στελέχη που θα μπορούσαν να σταθούν άξια σε αυτό το θέμα, αλλά ο παρωχημένος βερμπαλισμός του, να πελαγοδρομεί σε στήριξή πότε Καραμανλή και πότε Ντόρα (χωρίς καν να του το ζητήσουν) πότε να τους κατηγορεί και ξανά να τους προσφέρει απλόχερα βοήθεια, έχει μόνο μία μόνο ανάγνωση γραφής:
ψαρεύει σε θολά νερά και ότι αρπάξει σε κομματική ιδιοτέλεια.

Η στήριξη λοιπόν Σαμαρά, από όλο και περισσότερους πολίτες, διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων, έχει την την αποδοχή ως του καλύτερου διαχειριστή των εθνικών μας θεμάτων.

Η λάθος επιλογή Μειμαράκη, Σκυλακάκη και άλλων παρατρεχάμενων από το στρατόπεδο της Ντόρας να αναδεικνύουν αυτό το θέμα της αποπομπής Σαμαρά, ως αρνητικό επιχειρηματολογικό λόγο, έχει αποδειχθεί ότι τον ανεβάζουν δημοσκοπικά.

Οι πολίτες έχουν και μνήμη και κρίση. Η τελευταία άνοδος του Σαμαρά οφείλεται εν πολλοίς σε αυτή τη λάθος τακτική των πρωτοπαλίκαρων της Ντόρας. Όταν η ίδια το καταλάβει τότε θα είναι πλέον αργά για αναστροφή του κλίματος.

Νάσος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το «τείχος» του ΚΚΕ

Tου Πασχου Μανδραβελη kathimerini

Αν θαυμάζουν κάτι οι πολίτες στο ΚΚΕ είναι η συνέπειά του, επειδή την μπερδεύουν με την ακινησία. Για να πούμε των πολιτών το δίκιο, εύκολο να μπερδευτεί κανείς, επειδή τα νεκρά πράγματα παρουσιάζουν μια θαυμαστή συνέπεια: δεν δημιουργούν ποτέ εκπλήξεις. Είναι συνεπή με όσα περιμένουμε. Ενα ντουβάρι, για παράδειγμα, μπορεί να παραμένει στη θέση του ακόμη και μετά από σεισμό. Κι αυτό είναι μια θαυμαστή συνέπεια στον χρόνο.

Υπό την έννοια αυτή το ΚΚΕ είναι συνεπές στην ακινησία του. Μπορεί το Τείχος του Βερολίνου να έπεσε στον μεγάλο σεισμό του 1989, τα ντουβάρια όμως στη σκέψη που μεθοδικά έφτιαξε το ΚΚΕ όχι μόνο παραμένουν όρθια, αλλά χτίζονται και νέα. Ετσι, την περασμένη Δευτέρα (9.11. 2009) σωματώδεις μπράβοι του ΚΚΕ έστησαν ένα ανθρώπινο τείχος στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία, απαγορεύοντας την είσοδο σε ομιλητές και καλεσμένους μιας εκδήλωσης -του ιδίου του πανεπιστημίου- για τα 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους.

Μη φανταστείτε ότι αυτό είναι ασυνεπές προς τη λογική και πρακτική του ΚΚΕ. Μόλις προχθές η κ. Παπαρήγα δήλωσε για το Τείχος του Βερολίνου: «Δεν είχε δικαίωμα ένας λαός, μια εξουσία εργατική ή η οποιαδήποτε κυβέρνηση να σεβαστεί τα σύνορά της και να υψώσει το τείχος μέσα στο έδαφός της; Σκεφθείτε αν μέσα στην Αθήνα είχαμε τρεις - τέσσερις δήμους που ανήκαν σ’ έναν στρατό κατοχής, θα ήταν ελεύθερα, μπες-βγες;» Τι νομίζαμε, λοιπόν; Οτι θα ήταν ελεύθερο το «μπες-βγες» των φορέων αντικομμουνιστικών αντιλήψεων στο Ανατολικό Βερολίνο ή στα ελληνικά ΑΕΙ;

Την ίδια ώρα το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας φιλοξενούσε σε διαφορετική αίθουσα εκδήλωση, που διοργάνωσε το ΚΚΕ για την 68η επέτειο από την ίδρυση του ΕΑΜ και την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Και ιδού ο παραλογισμός του ασύλου: οι εξωπανεπιστημιακοί μπράβοι του ΚΚΕ εκδίωξαν τους πανεπιστημιακούς από το πανεπιστήμιο! Το πιο αστείο; Η πρυτανεία δεν εξέδωσε καν ανακοίνωση διαμαρτυρίας για το τείχος που χτίστηκε εντός του ΑΕΙ. Αλλά γιατί να εκδώσει; Απελευθερωμένα από το ΚΚΕ εδάφη δεν είναι οι καλυπτόμενοι από το άσυλο χώροι των ΑΕΙ; Προφανώς ο δεξιός πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας συμμερίζεται την άποψη της κ. Παπαρήγα; «Δεν είχε δικαίωμα μια εξουσία εργατική να υψώσει το τείχος μέσα στο έδαφός της;».

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το "μαγαζάκι" του... τρόμου!!! (προσεχώς στη βουλή;)

Από τον ΣΤΕΦΑΝΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ

Οι εσωκομματικές εξελίξεις στη Ν.Δ. δείχνουν ότι η Ντόρα χάνει τη μάχη από τον Σαμαρά. Δημοσκόπηση, που θα δούμε αύριο, θέλει τον Καλαματιανό πολιτικό να προηγείται 8 - 10 μονάδες της αντιπάλου του και αυτό πλέον ανοίγει τον ασκό του Αιόλου! Αφού, και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, η Ντόρα περίμενε μια ολόκληρη ζωή αυτή τη στιγμή -να γίνει πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας- και εάν χάσει είναι απίθανο να μείνει υπό την ηγεσία του "οικογενειακού" της εχθρού στις τάξεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης!

Οι διαβεβαιώσεις της, ότι θα υπερασπιστεί την ενότητα της Ν.Δ., ακούγονται ως λόγια του αέρα. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την ίδια, όταν έτρεχε για δήμαρχος Αθηνών να υπόσχεται ότι δεν θα εγκαταλείψει τη δημαρχεία πριν ολοκληρώσει τη θητεία της, πράγμα που φυσικά αθέτησε σαν ήλθε η ώρα να ξαναμπεί στη βουλή! Αυτή είναι η Ντόρα, αυτό είναι το γονίδιό της, μπέσα πολιτική δεν υπάρχει!

Το παραπολιτικό παρασκήνιο λέει και οι πηγές μου σπάνια πέφτουν έξω, ότι η Ντόρα ήδη ετοιμάζει τις επόμενες κινήσεις της προς μια κατεύθυνση ενός Νέου Κέντρου, όπου σε πρώτη φάση θα "μαζέψει" όχι μόνο τους Μητσοτακικούς της Νέας Δημοκρατίας αλλά και τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ που ο Γιώργος άφησε απ' έξω... Οι ίδιες πηγές επιμένουν, ότι δίαυλοι επικοινωνίας υπάρχουν εδώ και καιρό και μάλιστα σχολιάζουν: σε τι ακριβώς διαφέρει ο κοινωνικός φιλελευθερισμός από τους φιλελεύθερους σοσιαλιστές; Και τα δύο φωνάζουν, έμμεσα αλλά καθαρά, "είμαστε Κεντρώοι και θέλουμε τη... λευτεριά μας!".

Τι μέλλον θα είχε ένα τέτοιο κόμμα; Λαμπρό, θα έλεγαν οι θιασώτες του! Θα μπορούσε να παίζει το ρόλο ρυθμιστή στο δημόσιο βίο της χώρας, αλλοτε συμμαχώντας με τη δημοκρατική Αριστερά (ΠΑΣΟΚ) και άλλοτε με τη Νέα Δημοκρατία! Ένα πολιτικό μαγαζάκι του... τρόμου στα μάτια κάθε προοδευτικού ανθρώπου, μία δύναμη "ενότητας και εθνικής συμμαχίας" στην προπαγάνδα των εμπνευστών του!

Βεβαίως, ένα τέτοιο σενάριο προϋποθέτει την αποτυχία της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου και μία νέα, ίσως πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, με άλλη ηγεσία την επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ, πρόθυμη να συνεργαστεί με το Νέο Κέντρο! Ή ακόμη και εάν το ΠΑΣΟΚ αρνιόταν, με τη Νέα Δημοκρατία!

Υπάρχει και ακόμη πιο τρομαχτικό σενάριο: ΠΑΣΟΚ (όχι του Γιώργου), το Νέο Κέντρο της Ντόρας και Νέα Δημοκρατία σε κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας δίχως τα "ενοχλητικά" άκρα (ΛΑ.Ο.Σ. και κομμουνιστική αριστερά). Αυτό θα το "σέρβιραν" στο λαό ως λύση ανάγκης, αποτυχία των μονοκομματικών κυβερνήσεων, ακόμα και ως μία νέα μεταπολίτευση -αν και η νέα μεταπολίτευση μπορεί να εννοηθεί μόνο ως μία αμεσοδημοκρατική Πολιτεία και όχι ως συνάντηση των απανταχού λαμογιών της Ολιγαρχίας! Και αυτό το έργο, οι εμπνευστές του, δεν το βλέπουν πολύ μακριά: τέλη 2010 αρχές 2011 είναι η κατάλληλη εποχή, σύμφωνα προς τις εκτιμήσεις τους...

Ποιο είναι το χρέος και η απάντηση της Δημοκρατικής Αριστεράς σε όλο αυτό; Απλά πράγματα: η στήριξη και η πίεση όλων μας προς την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, να κινηθεί γρήγορα και αποτελεσματικά! Να γίνουν οι ιδέες και οι υποσχέσεις πράξη, πριν ο λαός -που ανυπόμονος υπομένει- απογοητευθεί και αφεθεί στους δημαγωγούς που ενεδρεύουν! Στα "υπόγεια, ζάρια πάντα θα παίζουν οι αργυραμοιβοί", αυτό δεν είναι κάτι νέο, αλλά τώρα έχουμε την ευκαιρία να αναστήσουμε την πατρίδα και το λαό ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΑ με καθαρές λύσεις και καθαρές ιδεολογίες! Και έτσι τα σενάρια των παράκεντρων της εξουσίας να μείνουν όνειρα-εφιάλτες... Αυτό θα ήταν μια ουσιαστική αντι(παρα)εξουσιαστική πολιτική απάντηση, αυτή θα είναι μια αληθινά αντι(παρα)εξουσιαστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ!

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Και καλά, "το σύστημα ΠΑΣΟΚ" προσπαθεί να εκλέξει τον "τέρμα δεξιά" Σαμαρά!

Πονηρούλα η Ντόρα... antikrogias

Όλοι καταλαβαίνουμε που το πάει. Δυστυχώς όμως δεν καταλαβαίνει ότι με αυτή την τακτική -που δείχνει και έναν πανικό- το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που περιμένει.

Ενώ από την μία, έως σήμερα, το ΠΑΣΟΚ κράτησε με θρησκευτική ευλάβεια αποστάσεις από τα εσωκομματικά της Ν.Δ.... Ξαφνικά, βλέπουμε την Ντόρα να το εμπλέκει η ίδια στην επικοινωνιακή της τακτική, πιστεύοντας ότι οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. είναι προβατάκια και τρώνε κουτόχορτο.
Απίστευτος λαϊκισμός! Σανίδα σωτηρίας της Ντόρας, η εναντίωσή της σε ένα ανύπαρκτο σύστημα... ΠΑΣΟΚ; Κρίμα.

Σαφώς και "δεν θα εκλέξει πρόεδρο της Ν.Δ. το σύστημα ΠΑΣΟΚ". Γιατί αυτό το σύστημα δεν υπάρχει! Το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή προσπαθεί να συμμαζέψει το μπάχαλο που αντίκρισε -που όσο περνούν οι μέρες γίνεται πιο ξεκάθαρο- σε κάθε επίπεδο της δημόσιας διοίκησης.

Αυτό που ισχύει, αλλά κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, είναι ότι είτε Σαμαράς, είτε Ντόρα, για το ΠΑΣΟΚ είναι το ίδιο και το αυτό. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Γιατί πολύ απλά και οι δυο τους είναι... λίγοι. Είθισται να λέμε πως η "εξουσία ενώνει". Αυτή τη στιγμή όμως, στην Ν.Δ. κοντράρονται δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. Ιδεολογικοπολιτικά αλλά κυρίως σε προσωπικό επίπεδο. Και η βάση της Ν.Δ. δυστυχώς το ξέρει πολύ καλά αυτό...

Οπότε Ντόρα, άσε τα περί "συστήματος ΠΑΣΟΚ". Τα ακούσαμε τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές και από τον Καραμανλή και είδατε που φτάσατε με αυτά τα λαϊκίστικα τσιτάτα...

Και αφήστε το ΠΑΣΟΚ να ασχοληθεί με το μπάχαλο που παραδώσατε και κοιτάξτε τι θα κάνετε με τα δικά σας "Συστήματα". Τα "ΣΑΠΙΑ", σύμφωνα με καταγγελίες από πολιτικό που ΣΕ στηρίζει, για το "σύστημα" ενός άλλου πολιτικού που επίσης ΣΕ στηρίζει!...

ΥΓ. Μήπως το "σύστημα ΠΑΣΟΚ" έκανε και τον βουλευτή σας να ανεξαρτητοποιηθεί;

Σχετικά: Το έκτακτο συνέδριο της Ν.Δ.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"