Του Δημήτρη Κακογιάννη
Η συγνώμη είναι μια λέξη που
κρύβει μέσα της ένα μεγαλείο. Τη λέει αυτός που προσέβαλε, που αδίκησε,
που έβλαψε, που με τον τρόπο ή το λόγο του μείωσε ένα συνάνθρωπο του,
φίλο, συνάδελφο ή και άγνωστο ακόμα, αναγνωρίζοντας το «ατόπημα» του.
Το να ζητά κάποιος συγνώμη
σημαίνει παράλληλα ότι θα ακολουθήσει και μια διαδικασία αποκατάστασης
της «ζημιάς» που προήλθε από την αιτία που προκάλεσε την αίτηση της
συγνώμης, για να μειωθεί ο αντίκτυπος της όποιας αδικίας.
Άπειρες είναι οι φορές που έχει ζητηθεί αυτή η έρμη η συγνώμη από λαούς και για διάφορες αιτίες.
Συγνώμη έχει ζητήσει η κυβέρνηση
της Αυστραλίας για κακομεταχείριση των Αβοριγίνων, συγνώμη έχει ζητήσει
ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ από το Θεό και...
από τα θύματα που
κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από καθολικούς παιδόφιλους ιερείς, αλλά και από
το μουσουλμανικό κόσμο για δηλώσεις του προς το Μωάμεθ, όταν
επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη προσκεκλημένος του Πατριάρχη.
Επίσης συγνώμη έχει ζητήσει σε
συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο ABC ο πρώην πρόεδρος Μπους από τον
αμερικανικό λαό διότι ξεκίνησε χωρίς λόγο πόλεμο στο Ιράκ όπου
σκοτώθηκαν περισσότεροι από 4000 αμερικανοί στρατιώτες, εκατοντάδες
στρατιώτες των συμμάχων του, εκατοντάδες χιλιάδες ιρακινοί και άμαχοι,
εκτός των τραυματιών. Ζήτησε δε συγνώμη, επειδή συνειδητοποίησε ότι στο
Ιράκ δεν βρισκόταν τρομοκράτες και ο Σαντάμ Χουσεΐν δεν διέθετε πυρηνικά
όπλα όπως τον είχαν ενημερώσει οι «υπηρεσίες» του.
Βέβαια με ο «συγνώμη» του
αποτυχημένου σε όλα και ηλίθιου προέδρου δεν επέστρεψαν στη ζωή οι
χιλιάδες στρατιώτες και άμαχοι που έχασαν τη ζωή τους. ...