Αστυνομία σε πανεπιστήμια Α.Ε: Γιατί χαμογελούν οι ΔΑΠίτες όλων των εποχών; (Οι προβοκάτορες στην ΑΣΟΕΕ, οι αστυνομικές ομάδες που θα «προστατεύουν» τα πανεπιστήμια και η άθλια θεωριούλα των δύο άκρων)

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ,

Η κυβέρνηση, μετά την επίθεση των προβοκατόρων στον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ, προσπάθησε να εμφανίσει ότι έχει αντανακλαστικά «νόμου και τάξης» στα πανεπιστήμια.  Ο πρωθυπουργός έκανε τηλεδιάσκεψη με τους πρυτάνεις και ανακοίνωσε μέτρα. Είναι, όμως, έτσι; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. 

Για την επίθεση στον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ:

Δεν υπάρχει καν δίλημμα, εάν είναι χρήσιμοι ηλίθιοι ή προβοκάτορες. Είναι άθλιοι προβοκάτορες, απ’ όπου κι αν κατευθύνονται.  Οι μαφιόζικες ενέργειες δεν μπορεί να έχουν σχέση με τους αγώνες των φοιτητών, των εργαζομένων, του λαού. Είναι «προνόμιο» του υποκόσμου και των διάφορων μηχανισμών που τους εκτρέφουν. 

Για τις κυβερνητικές αποφάσεις για τα πανεπιστήμια:

Κατά τη διάρκεια τηλεδιάσκεψης με τους πρυτάνεις, χθες, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε «σώμα προστασίας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων», το οποίο θα «έχει ειδική εκπαίδευση, θα εδρεύει στις σχολές». Μεταξύ άλλων, ανήγγειλε και «τη χρήση τεχνικών μέσων όπως κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης των χώρων».

Για να τα λέμε όλα. Τα μέτρα αυτά δεν αποφασίστηκαν λόγω της επίθεσης (με πρακτικές συμμορίας) των προβοκατόρων στον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ. Είναι προτάσεις χρόνων και χρόνων της Νέας Δημοκρατίας και της παράταξης της στα πανεπιστήμια, της ΔΑΠ- ΝΔΦΚ. Απόδειξη γι’ αυτό και η πανηγυρική ανακοίνωση της ΟΝΝΕΔ: «Σήμερα είναι η μέρα της απόλυτης δικαίωσης του πάγιου αιτήματος όλων των μελών και των φοιτητών που υποστήριξαν την παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ (…) Το αυτονόητο γίνεται πράξη χάρη στην παρέμβαση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη(…) Οι προτάσεις μας γίνονται επιτέλους πράξη».

Αν έχετε κάποια απορία για την αστυνομία των πανεπιστημίων που οραματίζονται (εδώ και χρόνια) μπορεί να τη λύσει η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, η οποία, χτες, στο δελτίο του STAR, ήταν σαφής: Θα είναι αστυνομικοί που θα λαμβάνουν «ειδική εκπαίδευση», ένστολοι αλλά με με διαφορετική από την κοινή στολή.

Βήμα – βήμα η άθλια θεωρία των δύο άκρων:

Μετά τη δημοσιοποίηση της επίθεσης στον πρύτανη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέλιος Πέτσας, στον ANT1, δήλωσε: «Είτε είναι μαύροι, είτε κόκκινοι οι χρυσαυγίτες θα πρέπει να αποβληθούν από την ελληνική κοινωνία».

Χθες, ο Άδωνις Γεωργιάδης ισχυρίστηκε: «Ο πρωθυπουργός προσωπικά και η κυβέρνηση στο σύνολό της είμαστε απολύτως αποφασισμένοι, όπως ξεμπερδέψαμε με τη Χρυσή Αυγή, έτσι να ξεμπερδέψουμε και με την κόκκινη Χρυσή Αυγή».

Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, χθες, κατά τη διάρκεια της τηλεδιάσκεψης με τους πρυτάνεις υποστήριξε: «Μετά την τιμωρία της Χρυσής Αυγής έχει έρθει και η ώρα να αντιμετωπίσουμε την άλλη όψη του παρακράτους, αυτού που, αυτή τη φορά, φορά αριστερό προσωπείο. Και ο φασισμός μπορεί να αλλάζει χρώματα αλλά έχει την ίδια ουσία».

Σημείωση: Στη δήλωση του πρωθυπουργού έχει ενδιαφέρον η παραδοχή του για το παρακράτος. Τα περί «άλλης όψης» του παρακράτους με «αριστερό προσωπείο» μόνο προκλητικά αστεία μπορούν να ακουστούν στη χώρα που λέγεται Ελλάδα. Το παρακράτος, με ή χωρίς προσωπείο, πάντα ήταν «προνόμιο» της παράταξης της οποίας συνεχιστής είναι ο κύριος πρωθυπουργός. 

Σαν έτοιμοι από καιρό: 

Μα, τι καλά που έδεσαν όλα… Η Νέα Δημοκρατία εφαρμόζει αυτά που χρόνια ολόκληρα θέλει για τα πανεπιστήμια, βάζοντας την αστυνομία μέσα στις σχολές.

Παράλληλα, φέρνει ξανά στο τραπέζι την άθλια θεωρία των δύο άκρων. Υπάρχουν λέει και «κόκκινοι» χρυσαύγιτες. Μάλιστα. Όλη η ανιστόρητη θεωρίουλα που θέλει να τοποθετεί στο ένα άκρο τους ναζί  και στο άλλο αυτούς που τσάκισαν τους ναζί, τους κομμουνιστές. Έτσι, βαφτίζουν «κόκκινους» τους κάθε λογής προβοκάτορες και η πειραγμένη «εξίσωση» βγαίνει.

Και στη μέσα ποιος μένει; Μα, οι «άγιοι» εκπρόσωποι του αστικού συστήματος, με μπροστάρηδες κάτι δημοκράτες τύπου Γεωργιάδη. Οι εκπρόσωποι του αστικού συστήματος που εξέθρεψαν, επικοινώνησαν, διαφήμισαν τους χρυσαυγίτες. Παραμύθια για «αρίστους», λοιπόν, και μάλιστα ξαναζεσταμένα: Ο φασισμός δεν έχει πολλά χρώματα, ένα έχει. Είναι το χρώμα της απανθρωπιάς με το οποίο συνυπήρξαν μια χαρά κι ας εμφανίζονται, μετά την απόφαση του δικαστηρίου για τη Χρυσή Αυγή, σαν μεγάλοι αντιφασίστες. 

Όσο για την αστυνομία μέσα στις σχολές. Μα, μην κάνετε τις αθώες περιστερές κύριοι υπερασπιστές του «νόμου και της τάξης». Στην ίδια χώρα ζούμε. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για χρόνια προσπαθούσε να πείσει ότι με την κατάργηση του ασύλου θα πάψει η «ανομία» στα πανεπιστήμια. Φυσικά, η κατάργηση του ασύλου, δεν απέτρεψε τους προβοκάτορες να υλοποιήσουν τα σχέδια τους, αυτή τη φορά στην ΑΣΟΕΕ. 

Το έχουμε ξαναγράψει:  Δεν τους πειράζει η περιβόητη «ανομία» και τα «μπάχαλα» στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Αυτό πους «καίει» είναι οι σχολές να είναι «γυάλες» με προγράμματα σπουδών που θα καθορίζουν και θα εμπορεύονται οι «καλοί χορηγοί», αλλά και το ίδιο το πανεπιστήμιο Α.Ε. Σε έναν τέτοιο σχεδιασμό ο μοναδικός που έχει άσυλο είναι η κάθε «μαμά – εταιρεία». Σε ένα τέτοιο  «εκπαιδευτικό» περιβάλλον οι ιδέες πρέπει να διακινούνται με μέτρο και οι κινητοποιήσεις φοιτητών όχι μόνο δεν χρειάζονται, αλλά χαλάνε και την εικόνα για τους επενδυτές.

Σε αυτό το πανεπιστήμιο Α.Ε οι ένστολοι αστυνομικοί έχουν ρόλο: Την καταστολή φοιτητικών αγώνων, την υπεράσπιση των επενδυτών, την ποινικοποίηση των ιδεών. Αυτό θέλουν, αλλά δεν πρέπει να τους περάσει. 

https://tinyurl.com/y5e6jzse

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Γ. Κοντογιώργης - Το Ελληνικό Κοσμοσύστημα - 30.10.2020

Η συγγραφέας Αναστασία Βούλγαρη συνομιλεί με τον Γεώργιο Κοντογιώργη, Ομότιμο Καθηγητή και πρώην Πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου.

Στο τέταρτο και τελευταίο μέρος της συνέντευξής του στην Πεμπτουσία ο πρ. Πρύτανης κ. Κοντογιώργης αναφέρεται στο «Ελληνικό Κοσμοσύστημα».

Στο τέλος της συνέντευξης ο κ. Πρύτανης κάνει μία ιδιαίτερη αναφορά, αφορμή το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, για τον πόλεμο που γίνεται ακόμα και εκ των έσω κατά του Ελληνισμού.

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Έχεις κατέβει στο υπόγειο της «Κοραή 4»; (Υπάρχουν μουσεία (ναι, πληθυντικός) στο Βερολίνο και δεν υπάρχει μουσείο στην Αθήνα)

Σε μια στιγμή ποδοσφαιρικής ηρεμίας, προτού αρχίσει να βρέχει ελληνικό και ξένο ποδόσφαιρο θέλησα να μοιραστώ μαζί σας μια σημερινή εμπειρία μου.

Ανάμεσα στον εορτασμό για την συμπλήρωση 74 χρόνων[1] από την απελευθέρωση της Αθήνας, δηλαδή από την 12η Οκτωβρίου 1944, και τον εορτασμό της Επετείου του «Όχι», θέλησα να βρεθώ στις φυλακές των υπογείων της «Κομαντατούρ» στην Κοραή 4.

Μετά την απελευθέρωση στο κτήριο της κομαντατούρ στεγάστηκαν τα κεντρικά γραφεία του ΕΑΜ

Κι επειδή εκτός από συναισθήματα έχω πλημμυριστεί και από ερωτήσεις, για τις οποίες δεν βρήκα απάντηση σε μια πρόχειρη έρευνα, είπα να τα μοιραστώ όλα αυτά μαζί σας.

Και τα συναισθήματα και τις ερωτήσεις.

Ξεκινώ με τα απλά, τα βασικά:

Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με τις υπόλοιπες χώρες που έζησαν την Κατοχή, η Ελλάδα δεν γιορτάζει την απελευθέρωση, αλλά μόνο την έναρξη του πολέμου, την 28η Οκτωβρίου, και έχει επιλέξει να την περνά την ημερομηνία της απελευθέρωσης σχετικά απαρατήρητη.

«Ζορίστηκα» για να βρω μια σειρά από «ήσυχες» εκδηλώσεις, οι οποίες λαμβάνουν αυτές τις μέρες χώρα στην Αθήνα, για τον εορτασμό της απελευθέρωσής της.

Γιατί; Γιατί δεν θέλουμε να τη θυμόμαστε αυτή την ημερομηνία;

Δεν μας δίνει χαρά η ανάμνησή της; Δεν είμαστε περήφανοι για αυτήν;

Μου τρώει πολύ περισσότερο το μυαλό και την ψυχή όμως η ερώτηση σχετικά με την επιλογή μας να ζούμε χωρίς Μουσείο Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με εξαίρεση την Έκθεση στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης.

Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε όλες τις υπόλοιπες, η Ελλάδα είναι η μόνη από τις «νικήτριες» και «ηττημένες» χώρες που δεν έχει κεντρικό μουσείο για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Εθνική της Αντίσταση.

Υπάρχουν μουσεία (ναι, πληθυντικός) στο Βερολίνο και δεν υπάρχει μουσείο στην Αθήνα.

Πώς μας συνέβη αυτό; Και γιατί το αφήνουμε να συμβαίνει;

Έτυχε να διαβάσω ότι σε ένα γκάλοπ που πραγματοποίησε μια δημοσιογράφος του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων στην Κοραή, στις καφετέριες που βρίσκονται δίπλα στην είσοδο του σταθμού «Πανεπιστήμιο» του Μετρό, όλοι όσοι απάντησαν στην σχετική ερώτηση δεν γνώριζαν ότι έπιναν καφέ δίπλα στο αρχηγείο και τα κρατητήρια της «Κομαντατούρ», εκεί όπου είχαν φυλακιστεί, βασανιστεί, αλλά και εκτελεστεί άνθρωποι.

Γιατί;

Επειδή ο «Χώρος Ιστορικής Μνήμης 1941 – 1944», όπως γράφει η σχετική πινακίδα στην είσοδο του υπογείου, είναι ακριβώς αυτό:

Ένας …χώρος, ο οποίος μάλιστα δεν ανήκει στο Κράτος αλλά στην «Εθνική Ασφαλιστική».

Κι αν αύριο η «Εθνική Ασφαλιστική» πωληθεί σε μια κάποια …Gongbao, η οποία θελήσει να τα μετατρέψει τα υπόγεια σε music club, ή να τα μετατρέψει σε αυτό για το οποίο αρχικώς είχαν κατασκευαστεί, δηλαδή σε καταφύγιο, τι θα γίνει;

Πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να αφήνει στην «Εθνική Ασφαλιστική» ένα μνημείο που θα έπρεπε να έχει εδώ και δεκαετίες αναγάγει σε βασικό προορισμό όλων των Ελλήνων, από την παιδική τους ηλικία, προκειμένου να μάθουν και – κυρίως αυτό – να νιώσουν τι συνέβαινε στα δύο υπόγεια επί 1.264 ημέρες πριν από 74 χρόνια;

Όσα μελέτησα πριν και μετά από την επίσκεψή μου με οδήγησαν στην επιβεβαίωση ότι ακόμη και σήμερα γνωρίζουμε λίγα ή ελάχιστα πράγματα για τη χρήση του κτηρίου στην Κατοχή, εκτός από το ότι το υπόγειο αντιαεροπορικό καταφύγιο μετατράπηκε σε κρατητήρια της Kommandatur.

Έχεις κατέβει στο υπόγειο της «Κοραή 4»; (Η είσοδος του κολαστηρίου…)

Οι ναζί δεν άφησαν αρχεία και η σύνθεση της ιστορίας γίνεται, με πολύ μεγάλη προσπάθεια των επιστημόνων που μετέχουν σε αυτό το έργο, μέσα από τις επιγραφές που σώθηκαν, από μικροαντικείμενα, προσωπικές σημειώσεις, σελίδες από γερμανικά ημερολόγια που βρέθηκαν και μαρτυρίες κάποιων ανθρώπων που είχαν οδηγηθεί εκεί από τους Γερμανούς.

Οι επιβεβαιωμένοι κρατούμενοι είναι μόνο 239, διότι αυτά τα ονόματα ήταν καταγεγραμμένα στους τοίχους.

Μόνο που οι τοίχοι λένε ένα μικρό μέρος της αλήθειας του 1944, διότι οι Γερμανοί έβαφαν κατά διαστήματα τους τοίχους προκειμένου να εξαφανίζουν τις επιγραφές.

Φαίνεται πως όταν έχασαν τον πόλεμο και έφυγαν εσπευσμένα, δεν πρόλαβαν να ξαναβάψουν το δεύτερο υπόγειο κι έτσι έμειναν οι χαραγμένες επιγραφές του 1944 στους τοίχους.

Για να σε συγκλονίζουν.

«24 ώρες χωρίς φαΐ και νερό. Μόνο μυρίζοντας γιασεμί»,

«Ποινή Θανάτου»,

«Είσοδος 8/4/44. Κατηγορηθείς για λάστιχα και ποδήλατα του Άξονος. Συλληφθείς από τους τσολιάδες. Αχ Βαχ. Και κάνω Πάσχα στα σίδερα αυτά, στον υγρό αυτόν τάφο. Κάτοικος συνοικίας Μεταξουργείου, Δεληγιώργη 47. Αχ Βαχ»,

«Μαυρίκιος Ν. Μαλευρής, τελειόφοιτος Ιατρικής, κρατούμαι ως όμηρος, αδίκως φυλακισθείς, είσοδος 15-12-42, έξοδος 10-1-43 δια Αβέρωφ, μαρτύρια Ιεράς Εξέτασης»,

«Να με τουφεκίσουνε και να ζήσει ο αδερφός μου ο Μιχάλης»,

«Φωνάξτε για νερό, αλλιώς θα πεθάνετε εδώ».

Διαβάζεις, κοιτάς, φέρνεις τον εαυτό σου στη θέση τους, νιώθεις την αγωνία, τον φόβο, την απόγνωση, την θλίψη, κάθε μορφής φρικιαστικό συναίσθημα.

Έχεις κατέβει στο υπόγειο της «Κοραή 4»;

Αυτή η επίσκεψη σε ταράζει ασύγκριτα περισσότερο από μια επίσκεψη σε απλές φυλακές, διότι σκέφτεσαι διαρκώς ότι στα υπόγεια της Κομαντατούρ βρέθηκαν αθώοι, που βασανίστηκαν από τους ναζί.

Και μετά αναλογίζεσαι πόσοι βρέθηκαν εκεί, αναρωτιέσαι τι απέγιναν, πόσοι χάθηκαν αλλά και πόσων η ζωή επηρεάστηκε.

Κι ύστερα σκέφτεσαι ότι ο πατέρας σου ήταν παιδί 10 ετών τον καιρό εκείνο, κι είχε μάλλον σταθεί τυχερό που δεν βρέθηκε στα κελιά διότι κι εκείνο έκλεβε φαγητό από τους Γερμανούς.

Και κάπου εκεί συνειδητοποιείς ότι υπάρχεις από τύχη, ότι ήρθες στον κόσμο απλώς επειδή δεν του έτυχε του πατέρα σου αυτό που του έτυχε του Κωνσταντίνου Καμπενά και των άλλων 79 συγκρατουμένων του:

«Μας έπιασαν οι γερμανοί, διότι είμεθα αναρριχώμενοι επί των θυρών των τραμ της ΗΕΜ (Ηλεκτρική Εταιρεία Μεταφορών). Εδώ είμεθα 80 κρατηθένετες επί 24ωρο».

Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά ακόμη. Θα περιοριστώ όμως στην βασική μου σκέψη:

Πόσο καλύτερη θα ήταν η σημερινή ελληνική κοινωνία αν σε αυτό το κτήριο είχε στεγαστεί το Εθνικό Μουσείο Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κι είχε αυτό ενταχθεί στις «υποχρεωτικές» εκδρομές των δημοτικών και των γυμνασίων;

Πόσα και πόσο λιγότερο χαλασμένα μυαλά θα κυκλοφορούσαν εκεί έξω ανάμεσά μας;

Μια χώρα που επιμένει πεισματικά να αφήνει την ιστορία της δεκαετίας του ’40 έξω από την διδακτέα ύλη του σχολείου και μιλά για αυτήν μόνο στο πανεπιστήμιο, πώς είναι δυνατόν να μην κάνει ούτε το ελάχιστο, να φτιάξει ένα μουσείο προκειμένου να δίνει παραστάσεις και ερεθίσματα στα παιδιά της από την πρώτη περίοδο της ζωής τους;

Αυτός ο χώρος πρωτοάνοιξε για το κοινό το 1991, και έκλεισε το 1995, για συντήρηση, όπως διάβασα. Μέχρι το 2008 η είσοδος επιτρεπόταν μόνο σε σχολεία και δημοσιογράφους, κατόπιν αδείας.

Σήμερα ευτυχώς έχεις την ευκαιρία να τον επισκεφθείς, δωρεάν, από Τρίτη έως Σάββατο, από τις 09.00 έως τις 14.00, διότι αυτό είναι που μπορεί να κάνει η «Εθνική Ασφαλιστική».

Το κτίριο ανήκει στην «Εθνική Ασφαλιστική», αυτή ορίζει το ωράριο επισκέψεως και τον υπάλληλο του χώρου που τελεί υπό την εποπτεία του υπουργείου Πολιτισμού.

Εντελώς τυχαία έπεσα πάνω στην προσπάθεια του συγγραφέα Αλέξανδρου Ασωνίτη να συλλέξει υπογραφές σε ένα αίτημα για την ίδρυση μουσείου. Και έχει συγκεντρώσει 456 υπογραφές.

Ενώ αν ρωτούσε «να φύγει ο Τάκης Ομορφούλης ή η Σόνια Κολώνη από το Survivor», θα μετρούσε ήδη χιλιάδες υπογραφές.

Αυτοί είμαστε ή αυτό μας έχουν καταντήσει;

Στον δρόμο της επιστροφής στο γραφείο ένιωθα πολύ άσχημα που έχω αρθρογραφήσει τόσες φορές περί της ανάγκης δημιουργίας ενός μουσείου ελληνικού ποδοσφαίρου.

Το κτήριο που στέγαζε την κομαντατούρ στην οδό Κοραή

Όταν δεν έχεις μουσείο για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή όταν δεν έχεις φροντίσει να δώσεις στα παιδιά την ευκαιρία να μάθουν και να νιώσουν την Ιστορία ώστε να μην παπαγαλίζουν την κάθε κατευθυνόμενη βλακεία που τους φυτεύουν στο κεφάλι οι νεοναζί, πώς να μιλήσεις για ποδόσφαιρο;

Ποδόσφαιρο, πάντως, υπάρχει και στα υπόγεια κελιά της «Κομαντατούρ».

Τα αρχικά της ΑΕΚ κι ένας δικέφαλος αετός. Στους τοίχους οι κρατούμενοι ζωγράφιζαν, χάραζαν εικόνες από τον έξω κόσμο, για να βλέπουν εικόνες, να νιώθουν ότι ζουν, να παίρνουν ζωή.

Σκέψου να ζει αυτός που είχε χαράξει το «ΑΕΚ» το 1944 στα 15 του χρόνια, διότι ναι, στα κελιά βρέθηκαν και παιδιά, και σήμερα, στα 89 του χρόνια να ακούει από τα εγγόνια του ότι κυκλοφορούν ακροδεξιοί στις κερκίδες των γηπέδων.

Υ/Γ.: Αν ζεις μακριά από την Αθήνα και θέλεις να πάρεις μια ιδέα, μπορείς να δεις το ντοκιμαντέρ «Μόνο μυρίζοντας γιασεμί» του Γιάννη Οικονομίδη.

Βασίλης Σαμπράκος

«Μόνο μυρίζοντας γιασεμί» (vid)

 

Σημείωση:

[1]. Το κείμενο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 18 Οκτωβρίου του 2018.

Πηγή: Gazetta.gr

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ελληνοτουρκική Διελκυστίνδα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο (Μετά από ένα χρόνο 17 Οκτ 2020)

Στις Αντιθέσεις, ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Στρατηγός ε.α. Μανούσος Παραγιουδάκης από τους αρχιτέκτονες του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας – Κύπρου, σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης όπου εξηγεί και το γιατί και ποιοι αδρανοποίησαν το συγκεκριμένο Δόγμα.

Στην εκπομπή παρεμβαίνουν: ⭕️ Ο Καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου και βουλευτής της ΝΔ, Άγγελος Συρίγος ⭕️ Ο Ιωάννης Μάζης, Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πρόεδρος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών ⭕️ Ο Πρέσβης ε.τ. Περικλής Νεάρχου, Διδάκτορας Ιστορίας ⭕️ Ο Γεωστρατηγικός Σύμβουλος Αντιστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Λουκόπουλος ⭕️ Ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΝ, Ναύαρχος Κοσμάς Χρηστίδης ⭕️ Τηλεφωνική Παρέμβαση με αποκάλυψη «βόμβα» για το Καστελλόριζο του Αντιπτέραρχου ε.α. Λεωνιδα Πηγαδιώτη άλλοτε αντιπροσώπου του ΓΕΑ στο ΝΑΤΟ. 🔴 Οι οριακές καταστάσεις των Τουρκικών προκλήσεων σε Αιγαίο-Κύπρο και Ανατολική Μεσόγειο 🔴 Τι συνιστούν οι διαρκείς παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Ελληνική Υφαλοκρηπίδα, τι συμβαίνει με την Αιγιαλίτιδα, το FIR και το «παιχνίδι» μεταξύ 25ου και 28ου μεσημβρινού 🔴 Οι γεωπολιτικές προεκτάσεις της στρατηγικής προκλήσεων της Τουρκίας, ο ρόλος των μεγάλων παικτών ισχύος και τα όρια των ακραίων καταστάσεων 🔴 Τι συμβαίνει και ποιες είναι τελικά οι «κόκκινες γραμμές», ποιο το τίμημα χρόνιων επιλογών απραξίας και ποια τα σύγχρονα διλλήματα 🔴 Υφαλοκρηπίδα/ ΑΟΖ και γιατί μπαίνει στο κάδρο η Αιγιαλίτιδα ζώνη ; 🔴 Που το πάει η Τουρκία στο Κυπριακό με το «άνοιγμα» της παραλίας στο Βαρώσι, στην Κατεχόμενη Αμμόχωστο; 🔴 Οι Διπλωματικοί και Στρατιωτικοί χειρισμοί της Αθήνας, ο ρόλος του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε., η Γερμανική στόχευση και η στάση των ΗΠΑ 🔴 Μακριά από τι και για ποιους το Σύμπλεγμα στο Καστελλόριζο και η Κύπρος ; 🔴 Τα φοβικά σύνδρομα και ο ανέξοδος πατριωτισμός , το πλαστό δίλημμα και ποιοι οι άξονες μιας στρατηγικής βάθους Subscribe on ΚΡΗΤΗ TV: https://goo.gl/qyDHtn

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΑΟΖ-Τα Γεωπολιτικά Παίγνια στην Ανατολική Μεσόγειο (Τί άλλαξε από 19 Οκτ 2019 ; )

Η Ελληνική ΑΟΖ και το κλειδί της αποτροπής για την Ελλάδα και την Κύπρο .

Ο «πατέρας» της Ελληνικής ΑΟΖ ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μέριλαντ, Θεόδωρος Καρυώτης απευθείας από την Ουάσιγκτον στο στούντιο των «Αντιθέσεων» σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη , εξηγεί γιατί το πολιτικό σύστημα κατανοεί αλλά δεν ακουμπά το θέμα της ΑΟΖ. Το πραγματικό σχέδιο των ΗΠΑ για συνεκμετάλλευση και συνδιαχείριση με την Τουρκία.

Στην εκπομπή παρεμβαίνουν, ο γεωπολιτικός αναλυτής Σάββας Καλεντερίδης Ο καθηγητής γεωπολιτικής και Πρόεδρος του διεπιστημονικού Ινστιτούτου «Ιωάννης Καποδίστριας» Γιώργος Φίλης

===================== 

"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Έλληνες του Πνεύματος και της Τέχνης: Μάνος Χατζιδάκις

Η ζωή του Μάνου Χατζιδάκι ξετυλίγεται μέσα από την μοναδική αφήγηση του Διονύση Σαββόπουλου στο τρίτο επεισόδιο της σειράς Έλληνες του πνεύματος και της τέχνης. Το εύρος, το βάθος και η επίδραση του έργου του μεγάλου καλλιτέχνη αλλά και το ήθος, η ασυμβίβαστη αξιοπρέπεια και η ευγένεια μιας από τις μεγαλύτερες μορφές που ανέδειξε ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός, μέσα από ένα σύγχρονο ντοκιμαντέρ. Ο Διονύσης Σαββόπουλος αναζητά τις αιτίες που κάνουν το έργο του Μάνου Χατζιδάκι σήμερα, τόσα χρόνια μετά το θάνατό του, να παραμένει «ολοζώντανο» και βαθιά χαραγμένο στο παρόν μας. Ακολουθεί τα ίχνη του Μάνου στους χώρους που έζησε και δημιούργησε, περιπλανιέται στη ρωμαϊκή αγορά και στους δρόμους της πόλης, όπου ακούει τα τραγούδια του να δονούν ακόμα την καθημερινότητα των ανθρώπων. Η ζωή του Χατζιδάκι ξετυλίγεται μέσα από την μοναδική αφήγηση του Διονύση Σαββόπουλου, μέσα από πλούσιο και σπάνιο αρχειακό υλικό και μέσα από συνεντεύξεις που φωτίζουν τα γεγονότα, τους ανθρώπους και τους τόπους που σφράγισαν τη ζωή του. Μιλούν και αποκαλύπτουν άγνωστες λεπτομέρειες για τον Χατζιδάκι νεανικοί του φίλοι, όπως ο Νίκος Κούνδουρος, συνεργάτες του, όπως, η Μαρία Φαραντούρη, ο Παντελής Βούλγαρης, ο Μανώλης Μητσιάς... Παράλληλα, η εκπομπή φιλοξενεί νέα πρόσωπα, σύγχρονους δημιουργούς να μιλούν για το πώς εισπράττουν την επίδραση του Χατζιδάκι πάνω τους, για το πώς το ίχνος του παραμένει σήμερα τόσο βαθύ και ισχυρό, που εμπνέει δημιουργικά νέους ανθρώπους κι ας μην τον γνώρισαν ποτέ. Έλληνες του πνεύματος και της τέχνης... ο Μάνος Χατζιδάκις,

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ: «Τον λατρεύαμε, ειλικρινά τον λατρεύαμε τον Κόκκαλη…»

Μαρτυρίες όπως των Φοίβου Τσέκερη, Μανώλη Γλέζου και καπετάν Ζαχαριά, που νοσηλεύθηκαν απ’ τον Πέτρο Κόκκαλη την περίοδο της δίωξής του, αναδεικνύουν τη μαγική ικανότητα του μεγάλου χειρουργού, την πρωτοποριακή δεξιοτεχνία του και το βάθος της φροντίδας του για τον άνθρωπο.

                          Γιατρός που τίμησε την επιστήμη του όσο λίγοι, πρωτοπόρος της χειρουργικής, μέγιστος ανθρωπιστής, ακούραστος λαϊκός αγωνιστής που διώχτηκε για τη δράση του, κομμουνιστής, αγωνίστηκε πολιτικά, επιστημονικά και σαν άνθρωπος, δίπλα στους αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ο Πέτρος Κόκκαλης υπηρέτησε το λαό και τον άνθρωπο μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του.

Από το εξαιρετικό βιβλίο της Κατίνας Τέντα – Λατίφη «Πέτρος Σ. Κόκκαλης – Βιωματική βιογραφία» (έκδοση Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2011), μεταφέρουμε μερικά αποσπάσματα.

“(…) Μετά την απαγόρευση εκ μέρους του Υπουργού Παιδείας να χειρουργεί στη Β’ Χειρουργική του Αρεταίειου, ο Κόκκαλης, μην έχοντας καμιά άλλη δυνατότητα, κατέφυγε πάλι, όπως και επί Λογοθετόπουλου τον καιρό της Κατοχής, στην ιδιωτική κλινική Άγιοι Ανάργυροι του γιατρού Προύντζου. Τον ακολούθησαν εκεί οι στενοί του συνεργάτες Υφαντής, Λαζαρίδης, Σκαρτσώνης, Ξενάκης και ο μόνιμος υποβοηθός του Σταμάτης Κρητικάς.

Παρ’ όλα τα χάλια της τα χρόνια εκείνα -να σκεφτεί κανείς ότι η κουζίνα του 2ου ορόφου μετατράπηκε σε χειρουργείο-, στην κλινική Άγιοι Ανάργυροι γινόταν ένα είδος προσκυνήματος από ανθρώπους όλων των τάξεων που έρχονταν εκεί απ’ όλη την Ελλάδα. Στον όροφο του Κόκκαλη, σε θαλάμους με έξι κρεβάτια, νοσηλεύονταν και οι μαχητές του ΕΛΑΣ που είχαν προβλήματα από σοβαρούς τραυματισμούς. Αυτοί ήθελαν όλοι τον Κόκκαλη γιατί εκτός του ότι ήταν ο καλύτερος χειρουργός, ήταν και της εμπιστοσύνης τους επειδή υπήρχε μεγάλη τρομοκρατία και πολύ μίσος.

Πολλές είναι οι μαρτυρίες εκείνων που νοσηλεύθηκαν απ’ τον Κόκκαλη την περίοδο της δίωξής του. Δίνονται τρεις διαφορετικές περιπτώσεις, που αναδεικνύουν τη μαγική ικανότητα του μεγάλου χειρουργού, την πρωτοποριακή δεξιοτεχνία του και το βάθος της φροντίδας του για τον άνθρωπο.

Ο Φοίβος Τσέκερης, φοιτητής του Πολυτεχνείου και διμοιρίτης στον Λόχο των Σπουδαστών Λόρδος Μπάιρον, είχε τραυματιστεί κατά τα Δεκεμβριανά στα δυο του πόδια. Μετά από περιπλάνησή του σε διάφορα νοσοκομεία κατέληξε στο Αρεταίειο, στον Κόκκαλη.

Ήταν διάσημος. Όταν επρόκειτο για εξαιρετικά δύσκολες περιπτώσεις έλεγαν οι άλλοι καθηγητές, όπως ο Μακκάς κ.ά., ότι αυτή την εγχείρηση μπορεί να την κάνει μόνο ο Κόκκαλης ή στο εξωτερικό. Την επομένη από την εισαγωγή μου στο Αρεταίειο οι γιατροί υπό την επίβλεψη του Κόκκαλη αφαίρεσαν τον πρόχειρο γύψο και μου έβαλαν έναν κανονικό που έπιανε όλο το πόδι και την λεκάνη μέχρι τον αφαλό. Αν αυτό, μου είπαν, είχε γίνει πριν από μερικούς μήνες τώρα εγώ θα περπατούσα.

Και να που ξαφνικά ξημέρωσε η μαύρη μέρα. Ήταν ένα πρωί που ο Κόκκαλης και οι γιατροί του εξαφανίστηκαν απότομα. Τους έδιωξαν με βάναυσο τρόπο και εμφανίστηκαν άλλοι τελείως άγνωστοι σ’ εμάς, με επικεφαλής τον Τουλ, βαυαρικής καταγωγής. Με κυβερνητική απόφαση, του Κόκκαλη του αφαιρέθηκε η έδρα του καθηγητή του Πανεπιστημίου και συγχρόνως εκδιώχθηκε από το Αρεταίειο. Θα πρέπει να τους απαγορεύτηκε και η είσοδος στο νοσοκομείο γιατί ούτε ο Κόκκαλης ούτε οι γιατροί του ήρθαν να μας αποχαιρετίσουν… Ο Τουλ κατά την επίσκεψή του επειδή είδε που είχα τον Ριζοσπάστη εκνευρίστηκε. Είπε στους γιατρούς να μου βγάλουν τον γύψο και να μου δώσουν εξιτήριο. Εγώ διαμαρτυρήθηκα: «Η εντολή του Κόκκαλη, του είπα, είναι να μην βγει ο γύψος έως ότου κολλήσει το κόκκαλο καλά». «Τώρα εγώ κάνω κουμάντο εδώ, όχι ο Κόκκαλης, φώναξε οργισμένα.»

Δυστυχώς για τον Τσέκερη η νοσοκόμα που του αφαίρεσε τον γύψο τού έσπασε το πόδι εκεί που είχε το τραύμα. Τότε η οικογένεια του ειδοποίησε τον Κόκκαλη στην κλινική Άγιοι Ανάργυροι και τη νύχτα τον πήρε στα κρυφά απ’ το Αρεταίειο με φορείο.

Η εγχείρηση που μου έκανε τώρα ο Κόκκαλης μετά το σπάσιμο ήταν πολύ δύσκολη. Εφάρμοσε μια μέθοδο εντελώς καινούργια, δεν είχε ξαναγίνει στην Ελλάδα. Πήρε κρέας από τους μυς που ήταν κοντά στο τραύμα, το έκανε φιλέτο και με αυτό τύλιξε τα δυο αποχωρισμένα κομμάτια του μηριαίου οστού έτσι που να τροφοδοτούνται με πολύ αίμα και αυτό θα διευκόλυνε τη συγκόλληση των δύο αποχωρισμένων τμημάτων του.

Η εγχείρηση διήρκησε σχεδόν τέσσερεις ώρες και τελείωσε με απόλυτη επιτυχία όπως είπαν οι γιατροί και το πόδι τέθηκε για ακόμα μια φορά στον γύψο και ήταν όπως ήλπιζα η τελευταία. Ποιος να το ’ξερε ότι ήταν και η τελευταία εγχείρηση που έκανε ο Κόκκαλης στην Αθήνα γιατί μετά αρρώστησε απ’ την καρδιά του.

Το άλλο πρωί η αδερφή μου πήγε στον καθηγητή Κόκκαλη και δειλά δειλά τον ρώτησε τι χρηματικό ποσό τού οφείλουμε για την επέμβαση που μου έκανε.

-Αν έπαιρνα έστω και μια δραχμή από τραυματία θα ήμουνα αχάριστος, της είπε.

-Μα ασχοληθήκατε περίπου τέσσερεις ώρες για να τον χειρουργήσετε.

-Εγώ δεσποινίς μου, της απάντησε, διέθεσα τέσσερεις ώρες από τη ζωή μου όμως αυτά τα παιδιά διαθέσανε τα νιάτα τους, τις σπουδές τους και τη ζωή τους την ίδια. Για μένα η μεγαλύτερη αμοιβή είναι η χαρά που αισθάνομαι όταν μπορώ να τα βοηθήσω.

Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ: «Τον λατρεύαμε, ειλικρινά τον λατρεύαμε τον Κόκκαλη…»

Ο Τσέκερης αναφέρει και άλλο ένα περιστατικό.

Θυμούμαι τον τραυματία από τη Λακωνία, Βασίλης Σταματέας λεγόταν. Αυτή η περίπτωση ήταν ειδική, περίεργο τραύμα. Είχε περάσει η σφαίρα από το μάτι του, το έβγαλε, είχε τρυπήσει τον ουρανίσκο και είχε βγει από τον σιαγόνα κάτω. Τα είχε όλα σμπαραλιάσει. Με τρύπιο ουρανίσκο ούτε να φάει μπορούσε, ούτε να μιλήσει, έβγαζε έναν ήχο απόκοσμο. Ο Κόκκαλης έβγαλε από τον λαιμό του έναν μηνίσκο και τον έκανε σαν λουκάνικο και τον κολλούσε πότε στον ουρανίσκο και μετά από δύο μήνες, με άλλη εγχείρηση, τον πήγε στον σιαγόνα, δηλ. κολλούσε με αυτό το ένα σημείο και μετά το άλλο, το περπάταγε, ένα πράγμα αλλιώτικο. Πώς να το πω, το ένα μέρος του «λουκάνικου» να είναι στο μάγουλο και το άλλο στον ουρανίσκο. Απίστευτο πράγμα. Μετά όταν έθρεψαν οι τρύπες, τον καθάρισε και ο άνθρωπος απέκτησε ουρανίσκο. Κανένας άλλος δεν μπορούσε να το κάνει αυτό. Ήταν και πολύ ανθρώπινος, τον λατρεύαμε, ειλικρινά τον λατρεύαμε τον Κόκκαλη.

Όταν μετά από εννιά μήνες ο Τσέκερης έγινε καλά και βγήκε στην οδό Σταδίου συνάντησε τυχαία έναν Έλληνα διερμηνέα των Γερμανών από τον καιρό της Κατοχής. Τότε οι Γερμανοί είχαν συλλάβει τον Τσέκερη και τον βασάνιζαν άγρια στην Κομαντατούρ. Ο διερμηνέας αυτός όχι μόνο τους βοηθούσε, αλλά τον χτυπούσε και ο ίδιος. Τώρα τον είδε αξιωματικό του ελληνικού στρατού, υπολοχαγό, να περνάει δίπλα του με το ίδιο αγέρωχο και θρασύ ύφος χτυπώντας δυνατά τα πόδια του και κλοτσώντας.

Τότε θυμήθηκα τα λόγια του Κόκκαλη μετά την Απελευθέρωση, «ο αγώνας τώρα αρχίζει και θα είναι πολύ σκληρότερος απ’ ό,τι ήταν έως σήμερα», λόγια που δεν μπορούσαμε τότε να τα εξηγήσουμε. Ήμουν με πατερίτσες. Κάθισα σε κάτι σκαλοπάτια, μιας τράπεζας νομίζω, και μ’ έπιασαν τα κλάματα. Πού τα βρήκε αυτός αυτά τα γαλόνια; Πώς έγινε αξιωματικός του Εθνικού μας στρατού ο βασανιστής, ο συνεργάτης των κατακτητών; Έβαλα το κεφάλι μου στα χέρια κι έκλαψα, έκλαψα από βαθιά γιατί τότε κατάλαβα πως πάλι θα έχουμε άλλο αίμα και βάσανα.

Ο Πέτρος Κόκκαλης χειρουργεί (ΓΛΔ)

Σε ηχογραφημένη μαρτυρία του ο Μανώλης Γλέζος αφηγείται πώς έφτασε τότε κι αυτός στον «μάγο επιστήμονα Κόκκαλη»:

Τον Πέτρο Κόκκαλη τον είχα ακουστά, δεν τον είχα γνωρίσει από κοντά. Η γνωριμία ξεκίνησε από ένα θέμα δικό μου, προσωπικό, ασθένειας μου.

Εγώ το 1946-1947 ήμουνα δημοσιογράφος στον Ριζοσπάστη όταν άρχισα να έχω αιμοπτύσεις. Πήγαμε και έκανα ακτινογραφία και η ακτινογραφία έδειξε ότι πέρα από την κατάσταση της φυματίωσης των πνευμόνων υπήρχε και μία κύστη εχινοκόκκου στον κάτω λοβό του δεξιού πνεύμονα και γεννήθηκε στον γιατρό το ερώτημα τι πρέπει να γίνει με αυτήν.

Με πήραν λοιπόν τότε και με πήγαν να με δει ο καθηγητής Πέτρος Κόκκαλης όπου και είχα την πρώτη επαφή μαζί του. Ο Κόκκαλης είδε τις ακτινογραφίες, με εξέτασε και με τ’ ακουστικά και μου λέει το εξής: «Μην φοβάσαι! Αυτός ο εχινόκοκκος, αυτή η κύστη του θα αποβληθεί από το σώμα σου γιατί είναι σε τέτοιο σημείο των βρόγχων που κάποια στιγμή θα τον πετάξει έξω ο οργανισμός σου, το πνευμόνι σου, θα γίνει αυτό που λένε στην ιατρική γλώσσα “vomit”. Θα γίνει αυτό με αιμάτωμα του πνεύμονα. Μην στεναχωριέσαι!».

Αυτή ήταν και η γνωριμία μας. 0 Κόκκαλης είχε απόλυτα δίκαιο γιατί μετά, μάλιστα ήμουν στην παρανομία όταν άρχισα να βήχω και να κάνω αιμοπτύσεις, τον απέβαλα.

Πέρα όμως από γιατρός «θαυματοποιός», για μας που ήμαστε τότε νέοι αποτελούσε ένα ίνδαλμα γιατί συμμετείχε στους αγώνες.

Μια άλλη χαρακτηριστική μαρτυρία για τον Κόκκαλη δίνεται στο βιβλίο Ο καπετάν Ζαχαριάς, ΕΛΑΝ-Αντίκυρα απ’ τον ίδιο τον καπετάν Ζαχαριά, διοικητή του ΕΛΑΝ Κορινθιακού:

Μετά τη Βάρκιζα βρέθηκα στην Αθήνα στο σπίτι του Γιώργου Γκιζερλή, που έμενε με την άρρωστη τη μάνα του. Σηκώθηκα ένα πρωινό, αν και ήμουν παράνομος, και πάω στο σπίτι του Κόκκαλη που έμενε στο Κολωνάκι. Χτύπησα την πόρτα. Άνοιξε ο ίδιος, ήταν μισοξυρισμένος.

-Ρε καλώς τον καπετάνιο! Πώς πρωί-πρωί;

-Ήρθα να σε δω.

-Κάτσε να ψήσω καφέ να τα πούμε.

-Άσε με να ψήσω εγώ.

-Δεν ήπιες;

-Όχι δεν ήπια.

Άκου με, του λέω, έχω μια μάνα και υποφέρει από την μήτρα. Την έστειλα στον Ευθυμίου και έχει καρκίνο στην μήτρα. Δεν ξέρω πώς το ’μάθε και δεν πάει σε κανέναν άλλο γιατρό εκτός από εσένα. Μου ζητάει «Κόκκαλη, Κόκκαλη, Κόκκαλη». Γέλασε ο Κόκκαλης.

-Ε! και τι τρέχει;

-Λεφτά δεν υπάρχουνε. Σάλιο!

Γέλασε.

-Εσύ δεν έχεις λεφτά;

-Πού να τα βρω; του λέω.

-Έλα ρε, που δεν έχεις λεφτά. Δεν έχεις λεφτά να πάρεις δυο τόπια βαμβάκι;

-Ε, για δυο τόπια βαμβάκι έχω.

-Θα πας, μου λέει, στην κλινική που χειρουργούν τα παιδιά -μου είπε που είναι-, οι οποίοι σε ξέρουν και τους ξέρεις και θα τους πεις ποια μέρα θα μου φέρεις την γυναίκα.

Τον χαιρέτησα και του είπα ότι δεν είναι μάνα μου αλλά η γυναίκα που μένω στο σπίτι της και με περιποιείται αν και παράνομος.

-Τόσο το καλύτερο.

Χαιρέτησα και έφυγα. Πήγα στα παιδιά. Μόλις με είδανε τρελαθήκανε. Τους λέω το και το.

-Να αδειάσουμε μια θέση και να φέρεις την γυναίκα που θέλεις.

Ήταν Τρίτη νομίζω και μου λένε, την Πέμπτη να την φέρεις. Πραγματικά πήγα την Πέμπτη και την πήρα μαζί με τον γιο της και μια εξαδέφη της. Την βάλαμε στο κρεβάτι και την επόμενη την χειρούργησε. Εκείνη την ημέρα είχε ένα στομάχι και την Γκιζερλή. Η κυρία ήταν 60 χρόνων. Ύστερα από 3:30 ώρες βγήκε ένας κίτρινος Κόκκαλης. Δεν υπήρχαν τότε τα μέσα που υπάρχουν σήμερα. Μας φώναξε στο γραφείο του και μας λέει:

-Ακούστε, απευθύνεται στον γιο της, εγώ έκανα καλά την δουλειά μου, την καθάρισα όσο μπορούσα, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ύστερα από κανα μήνα θα κάνει τις ακτινοβολίες της. Αν δεν έχουμε μετάσταση η μάνα σου θα ζήσει πέντε χρόνια και θα πεθάνει χωρίς να την πάρετε χαμπάρι.

Τον ευχαριστήσαμε και η μάνα Γκιζερλή πήγε στο σπίτι ευχαριστημένη. […]

Ύστερα από 7-8 χρόνια βρέθηκα στο σπίτι του Γκιζερλή […] Άνοιξε η γυναίκα του Γιώργη που με γνώριζε. Σε λίγο ήρθε ο Γιώργος, αγκαλιές φιλιά και μου λέει:

-Ρε καπετάνιε να δεις κάτι το μυστήριο. Έζησε ακριβώς πέντε χρόνια και δύο ημέρες. Όταν η νύφη της της πήγε τον καφέ το πρωί στο δωμάτιό της την βρήκε πεθαμένη.

Αυτά για την ιστορία.

Πέτρος Κόκκαλης

Αλλά δεν επρόκειτο μόνο για τους ανθρώπους της Αριστεράς και γενικά τον κόσμο της ανέχειας. Σ’ αυτόν πήγαιναν όλοι πέρα από τάξεις και παρατάξεις. Ο Σταμάτης Κρητικάς αναφέρει:

Επισκέφτηκε τον Κόκκαλη μία κυρία από τη Μάνη, για να κάνει πλαστική εγχείρηση στη μύτη. «Ξέρω», του είπε, «ότι είστε αριστερός, αλλά εγώ θα σας δώσω χρυσές λίρες να με προσέξετε». 0 Κόκκαλης έγινε έξαλλος και με οργή την απέπεμψε μαζί με τον αδερφό της, που τη συνόδευε. Την επομένη επανήλθε η κυρία με γράμμα απ’ τον ίδιο τον πρωθυπουργό Τσαλδάρη, ο οποίος παρακαλούσε θερμά τον Κόκκαλη να την συγχωρήσει για την απρέπειά της και να τη χειρουργήσει. Ο Κόκκαλης τη χειρούργησε. Τότε [συνεχίζει ο Κρητικάς] βλέποντας τον Κόκκαλη να θαυματουργεί, αποφάσισα κι εγώ να ειδικευτώ στην Πλαστική Χειρουργική. Αλλά για σκεφτείτε, ο πρωθυπουργός της χώρας, ο Τσαλδάρης, παρακαλούσε τον καθηγητή Κόκκαλη να χειρουργήσει τη γνωστή του, ενώ η κυβέρνησή του τον είχε εκδιώξει απ’ την υπηρεσία του.

Σ’ αυτήν την ιδιωτική κλινική ο Κόκκαλης πραγματοποίησε με επιτυχία τον Γενάρη του 1946 την αφαίρεση ενός τεράστιου γαγγλιονευρώματος του οπισθίου μεσοθωρακίου. Η επέμβαση αυτή ανακοινώθηκε από την Ελληνική Χειρουργική Εταιρεία τον επόμενο χρόνο στην Ακαδημία Επιστημών της Νέας Υόρκης. Τον ίδιο μήνα η Ιατρική Εταιρεία τον εξέλεξε Πρόεδρό της.(…)”

«Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ». Η στήλη παρουσιάζει πτυχές από γνωστά και λιγότερο γνωστά γεγονότα, φιλοξενεί αναμνήσεις αγωνιστών και καταγράφει μικρές και μεγάλες στιγμές, που χαράχτηκαν με αγώνες και αίμα στις χρυσές σελίδες της Εθνικής μας Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ: Δείτε τις όλες εδώ.

http://www.katiousa.gr/tag/selides-ap-tin-ethniki-antistasi-kai-ton-dse/ 

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Έλεγχοι σε όλες τις κινήσεις των τραπεζικών καταθετικών λογαριασμών, με το Ν.4734/2020

 Οι φορολογικές αρχές, οι υπηρεσίες του ΕΦΚΑ, οι δικαστικές αρχές και οι λοιπές υπηρεσίες δίωξης οικονομικών και άλλων εγκλημάτων, θα μπορούν στο εξής να κάνουν ελέγχους σε όλες τις κινήσεις των τραπεζικών καταθετικών λογαριασμών, των πιστωτικών καρτών και των λογαριασμών εξυπηρέτησης δανείων, τις οποίες πραγματοποίησαν σε βάθος 10ετίας οι φορολογούμενοι, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος».

Με αυτόν τον τρόπο, θα έχουν τη δυνατότητα να εντοπίζουν εύκολα και γρήγορα τα φυσικά πρόσωπα που έχουν διαπράξει οικονομικά εγκλήματα και άλλα αδικήματα του Ποινικού Κώδικα, συνδεόμενα άμεσα ή έμμεσα με ξέπλυμα μαύρου ή βρόμικου χρήματος.

Η δυνατότητα ηλεκτρονικής πρόσβασης σε όλα τα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας για τις κινήσεις των τραπεζικών καταθέσεων, των δανείων και των πιστωτικών καρτών των πολιτών παρέχεται στις ελεγκτικές, διωκτικές και δικαστικές αρχές και υπηρεσίες με μια νέα νομοθετική ρύθμιση που συμπεριέλαβε το υπουργείο Οικονομικών στο νόμο 4734/2020, ο οποίος ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή, δημοσιεύθηκε  στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και περιλαμβάνει σημαντικές τροποποιήσεις στις ισχύουσες διατάξεις του ν. 4557/2018 για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες.

Ειδικότερα, πρόκειται για τη διάταξη του άρθρου 18 του ν. 4734/2020, με την οποία προβλέπεται ότι:

1. Το σύστημα Μητρώων Τραπεζικών Λογαριασμών και Λογαριασμών Πληρωμών (ΣΜΤΛ και Λ.Π.) -το οποίο δημιουργήθηκε από το 2013 με το ν. 4170 με σκοπό τη διευκόλυνση της άρσης του τραπεζικού απορρήτου ενώπιον των αρμόδιων ελεγκτικών, διωκτικών και δικαστικών αρχών καθώς και για την άμεση συλλογή στοιχείων σχετικών με την οικονομική κατάσταση και τις οικονομικές συναλλαγές προσώπων ύποπτων για οικονομικά εγκλήματα- θα αποτελεί στο εξής τον «κεντρικό αυτοματοποιημένο μηχανισμό ηλεκτρονικής ανάκτησης δεδομένων» για την έγκαιρη εξακρίβωση:

• οποιωνδήποτε προσώπων κατέχουν ή ελέγχουν λογαριασμούς πληρωμής, τραπεζικούς λογαριασμούς και τραπεζικές θυρίδες,
• κάθε πληροφορίας για φυσικό πρόσωπο ή νομική οντότητα που τηρείται από πιστωτικά ιδρύματα, ιδρύματα πληρωμών και ιδρύματα ηλεκτρονικού χρήματος λειτουργούντα στην Ελλάδα.

2. Η ηλεκτρονική ανάκτηση των δεδομένων θα γίνεται με σκοπό τη διευκόλυνση της διαβίβασης και εξυπηρέτησης των αιτημάτων παροχής πληροφοριών που υποβάλλονται από το σύνολο των ελεγκτικών υπηρεσιών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΔΟΥ, Ελεγκτικά Κέντρα, Υπηρεσία Ελέγχου και Διασφάλισης Δημοσίων Εσόδων, Τελωνεία κ.λπ.), το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ), τη Μονάδα Εσωτερικού Ελέγχου του υπουργείου Οικονομικών, την Οικονομική Αστυνομία, το σύνολο των υπηρεσιών του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών του ΕΦΚΑ, τον οικονομικό εισαγγελέα, τον εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς, την Αρχή Καταπολέμησης της νομιμοποίησης των εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, τις δικαστικές και λοιπές διωκτικές αρχές.

3. Τα αιτήματα παροχής πληροφοριών αφορούν σε κάθε στοιχείο και πληροφορία που προκύπτει, για κάθε φυσικό και νομικό πρόσωπο, από την άρση του τραπεζικού και επαγγελματικού απορρήτου.

4. Οι πληροφορίες που είναι προσβάσιμες και μπορεί να αναζητηθούν μέσω του «κεντρικού αυτοματοποιημένου μηχανισμού ηλεκτρονικής ανάκτησης δεδομένων» είναι οι ακόλουθες:

• Για κάθε κάτοχο λογαριασμού: το ονοματεπώνυμο,
• για τον πραγματικό δικαιούχο του κατόχου λογαριασμού: το ονοματεπώνυμο
• για τον τραπεζικό λογαριασμό ή το λογαριασμό πληρωμών: ο αριθμός ΙΒΑΝ ή ο μοναδικός αριθμός λογαριασμού, η ημερομηνία ανοίγματος και κλεισίματος του λογαριασμού και το προοδευτικό υπόλοιπο, καθώς και η κίνηση του λογαριασμού για τη χρονική περίοδο των τελευταίων -από το αίτημα- δέκα (10) ετών
• για την ενεργή θυρίδα ασφαλείας: το ονοματεπώνυμο του μισθωτή, συμπληρωμένο:

1. είτε με τα άλλα στοιχεία αναγνώρισης που απαιτούνται για την εξακρίβωση της ταυτότητας του πραγματικού δικαιούχου, την επικαιροποίηση των στοιχείων και τη λήψη εύλογων μέτρων, όπως αυτά εξειδικεύονται με αποφάσεις της Τραπέζης της Ελλάδος και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς,
2. είτε με έναν ενιαίο αριθμό αναγνώρισης και τη διάρκεια της περιόδου μίσθωσης,

• για το λογαριασμό χορηγήσεων: η ημερομηνία ανοίγματος και κλεισίματος του λογαριασμού, καθώς και η κίνηση αυτού για τη χρονική περίοδο των τελευταίων  -από το αίτημα- δέκα (10) ετών,
• για τις πιστωτικές κάρτες: η ημερομηνία ανοίγματος και κλεισίματος της κάρτας, καθώς και η κίνηση αυτής για τη χρονική περίοδο των τελευταίων -από το αίτημα- δέκα (10) ετών.

Επί της ουσίας, με τη νέα αυτή διάταξη καθίσταται πιο εύκολος και πιο γρήγορος ο εντοπισμός φυσικών προσώπων που έχουν διαπράξει οικονομικά και άλλα εγκλήματα συνδεόμενα με ενέργειες ξεπλύματος μαύρου ή βρόμικου χρήματος, καθώς οι πάσης φύσεως συναλλαγές που έχουν πραγματοποιήσει τα πρόσωπα αυτά σε βάθος δεκαετίας θα τίθενται άμεσα στη διάθεση των αρμόδιων διωκτικών και εισαγγελικών αρχών και η τεκμηρίωση των αδικημάτων μέσω των προβλεπόμενων διασταυρωτικών φορολογικών και άλλων ελέγχων θα είναι άμεση. Δεδομένου δε ότι το αδίκημα του ξεπλύματος μαύρου ή βρόμικου χρήματος συνιστά κακούργημα με δεκαετή περίοδο παραγραφής, οι έλεγχοι στις κινήσεις των πιστωτικών καρτών, των λογαριασμών καταθέσεων και των λογαριασμών εξυπηρέτησης δανείων θα διενεργούνται σε βάθος δεκαετίας.

Πηγή: https://www.ieidiseis.gr/

===================== 

"O σιωπών δοκεί συναινείν"