Εγραφε ο «ναυτίλος» (11.ΧΙ.2011) για το κλισέ του «βυζαντινισμού», ως συνωνύμου της ίντριγκας που ταλαιπωρεί συχνά τον δημόσιο λόγο (δείχνοντας ταυτοχρόνως το ακαταμάχητον των στερεοτύπων). Προς επίρρωσιν:
Στις 13.ΧΙ.2011, το «Βήμα» δημοσιεύει συνέντευξη του Αμερικανού Εντουαρντ Λούτβακ - ιστορικός, σύμβουλος αμερικανικών κυβερνήσεων και μέλος του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (CSIS) - όπου ανάμεσα στα άλλα ερωτάται ο συντηρητικός πολιτικός (από τη συνάδελφο κυρία Ελευθερία Κόλλια):
«Πολλές εφημερίδες, ελληνικές αλλά και αμερικανικές, όπως οι «New York Times», χαρακτήρισαν «βυζαντινές» τις διαπραγματεύσεις.
Εσείς, που έχετε γράψει για την Ιστορία του Βυζαντίου, εντοπίζετε ομοιότητες;
«Καμία σχέση. Υπάρχει μια τεράστια παρεξήγηση γύρω από το Βυζάντιο, που οφείλεται στην προπαγάνδα του Καθολικισμού έναντι της Ορθοδοξίας.
Οπου Βυζάντιο σημαίνει ίντριγκα στο σκοτάδι.
Η πραγματικότητα των Βυζαντινών ήταν όμως ολότελα διαφορετική και αυτή κατάφερε να τους κρατήσει για 800 ολόκληρα χρόνια. Κανείς, ποτέ, πουθενά αλλού δεν μπόρεσε να επιβιώσει όπως επιβίωσαν αυτοί. Το πλαίσιο είχε τρεις συνισταμένες:
ρωμαϊκή διακυβέρνηση, αρχαιοελληνική κουλτούρα, χριστιανική θρησκεία».
Ετσι για την ιστορία...
Υπάρχουν ένα-δυο τιποτένια ντόμπερμαν στη δημοσιογραφία που συνιστούν «ψυχιατρική εξέταση» για όσους δεν σκέφτονται όπως τα αφεντικά τους και δεν κάνουν κωλοτούμπες όπως οι ίδιοι... Πάντως, οι πολίτες που γιαουρτώνουν αυτά τα λυσσασμένα ντόμπερμαν όταν τα πετυχαίνουν αμολητά στους δρόμους, δεν είναι ψυχίατροι...
