"Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η απάντηση του θεού Απόλλωνα στο αγωνιώδες ερώτημα του βασιλέως Ιφίτου για το πώς θα μπορούσε να σταματήσει η παρακμή που μάστιζε την κοινωνία του". Σήμερα τι είναι; - Κερδοσκοπία και χορηγίες πολυεθνικών, βόλεμα ημετέρων και "αθανάτων"

Αγγλοαμερικάνοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ελβετοί και Πορτογάλοι, Βέλγοι Ολλανδοί, Πολωνοί και Ισπανοί. Ρώσοι και Γιαπωνέζοι. Όλοι τους, λένε τους Ολυμπιακούς Αγώνες μας "Ολυμπιακά Παιχνίδια". Αραγε δεν μπορούν να μεταφράσουν τη λέξη Αγών ή μήπως δεν κατανοήσανε την έννοια των Αθλητικών Αγώνων;

Ο Θέμος Γκουλιώνης παίρνει τα πράγματα κυριολεκτικά από την αρχή και μας μεταφέρει, με την πλούσια φαντασία και τον γλαφυρό του λόγο, στις απαρχές τις ιστορίας και συνεπώς του Αθλητισμού.
Ξεκινάει από τα ταυροκαθάψια που γίνονταν στην Μινωική Κρήτη (τα οποία οι Δυτικοί αντέγραψαν εντελώς λανθασμένα) και προχωράει στην γέννηση των Ολυμπιακών Αγώνων, με τους οποίους στην ουσία ταυτίζει τον πραγματικό Αθλητισμό.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η απάντηση του θεού Απόλλωνα στο αγωνιώδες ερώτημα του βασιλέως Ιφίτου για το πώς θα μπορούσε να σταματήσει η παρακμή που μάστιζε την κοινωνία του.
Μία απάντηση, μέσω της Πυθίας, που φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράλογη και άσχετη με το θέμα.
Προχωράει έπειτα στην σχέση του παιχνιδιού τον Αθλητισμό, με αφορμή των μετάφραση του Ολυμπιακοί Αγώνες σε Ολυμπιακά Παιχνίδια (Olympic Games) από τους Δυτικούς.
Επίσης συγκρίνει τα Ολυμπιακά αθλήματα με μερικά από τα σύγχρονα αθλήματα (ποδόσφαιρο, καλαθοσφαίριση, κτλ) καταλήγοντας στο να χωρίζει τα αθλήματα σε κατηγορίες, από ανώτερα αθλήματα (π.χ. αγώνας δρόμου) μέχρι απλά παιχνίδια (π.χ. ποδόσφαιρο) τεκμηριώνοντας πάντοτε τις απόψεις του με τρόπο ακαταμάχητο.

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΝΑΣ ΕΡΩΤΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ

Συγγραφέας: ΘΕΜΟΣ ΓΚΟΥΛΙΩΝΗΣ

Το πρώτο πράγμα που θα προσέξει κάποιος στο βιβλίο «Αθλητισμός Ένας Έρωτας Αλλιώτικος» είναι το οπισθόφυλλό του. 
Αυτό επειδή ολόκληρο το οπισθόφυλλο αποτελείται από σχόλια που έχουν γράψει καθηγητές, δημοσιογράφοι και άνθρωποι που εργάζονται στον χώρο του αθλητισμού. Υπάρχουν ακόμα και σχόλια από ξένους ακαδημαϊκούς. Περισσότερα σχόλια θα βρείτε και στο τέλος του βιβλίου, από εφημερίδες και περιοδικά, κυρίως από την πόλη του Ναυπλίου (αλλά όχι μόνο) καθώς ο συγγραφέας, Θέμος Γκουλιώνης, είναι από το Ναύπλιο. Σε κάθε περίπτωση αυτό που έχουν κοινό όλα αυτά τα σχόλια είναι ότι είναι διθυραμβικά για το βιβλίο.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι πως ο Θέμος Γκουλιώνης είναι γιατρός, συγκεκριμένα οφθαλμίατρος. Για αυτό, λόγω της ιατρικής του ιδιότητας, εξετάζει το θέμα του Αθλητισμού από ένα διαφορετικό πρίσμα από αυτό που ίσως θα περίμενε κανείς. Όχι το πόσο καλό κάνει ο αθλητισμός στο σώμα, αυτό είναι προφανές και γνωστό, αλλά το πόσο ευεργετικός είναι ο αθλητισμός για τον ψυχισμό του ανθρώπου. Συγκεκριμένα ο Θέμος Γκουλιώνης μας εξηγεί ότι το ένστικτο της επιθετικότητας είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης ψυχής και δεν μπορούμε να το εξαλείψουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το ελέγξουμε, αλλά από τους 20 διαφορετικούς τρόπους να το πετύχουμε αυτό μόνο ένας είναι υγιής. Ο τρόπος αυτός είναι η μετουσίωση ή εξιδανίκευση, δηλαδή να διοχετεύσουμε την επιθετικότητά μας προς την δημιουργία κάποιου ιδανικού. Αυτό ακριβώς επιτυγχάνεται μέσω του Αθλητισμού. Στην ουσία λοιπόν, σύμφωνα με τα λεγόμενα του συγγραφέα, ο αθλητισμός είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας!

Ο Θέμος Γκουλιώνης παίρνει τα πράγματα κυριολεκτικά από την αρχή και μας...
μεταφέρει, με την πλούσια φαντασία και τον γλαφυρό του λόγο, στις απαρχές τις ιστορίας και συνεπώς του Αθλητισμού. Ξεκινάει από τα ταυροκαθάψια που γίνονταν στην Μινωική Κρήτη (τα οποία οι Δυτικοί αντέγραψαν εντελώς λανθασμένα) και προχωράει στην γέννηση των Ολυμπιακών Αγώνων, με τους οποίους στην ουσία ταυτίζει τον πραγματικό Αθλητισμό. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η απάντηση του θεού Απόλλωνα στο αγωνιώδες ερώτημα του βασιλέως Ιφίτου για το πώς θα μπορούσε να σταματήσει η παρακμή που μάστιζε την κοινωνία του. Μία απάντηση, μέσω της Πυθίας, που φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράλογη και άσχετη με το θέμα. Προχωράει έπειτα στην σχέση του παιχνιδιού τον Αθλητισμό, με αφορμή των μετάφραση του Ολυμπιακοί Αγώνες σε Ολυμπιακά Παιχνίδια (Olympic Games) από τους Δυτικούς. Επίσης συγκρίνει τα Ολυμπιακά αθλήματα με μερικά από τα σύγχρονα αθλήματα (ποδόσφαιρο, καλαθοσφαίριση, κτλ) καταλήγοντας στο να χωρίζει τα αθλήματα σε κατηγορίες, από ανώτερα αθλήματα (π.χ. αγώνας δρόμου) μέχρι απλά παιχνίδια (π.χ. ποδόσφαιρο) τεκμηριώνοντας πάντοτε τις απόψεις του με τρόπο ακαταμάχητο.

Ο Θέμος Γκουλιώνης δεν χάνει ευκαιρία να επισημαίνει πόσο λάθος εξέλαβαν το πνεύμα και το νόημα των αθλητικών αγώνων οι Δυτικοί. Για παράδειγμα, τα ταυροκαθάψια, από ένα ευγενές αγώνισμα που ο αθλητής σεβόταν την ζωή του ζώου, κατέντησαν ταυρομαχίες όπου ο «αθλητής» ταπεινώνει, εξαπατάει, τραυματίζει και εν τέλει δολοφονεί το ζώο. Άλλα χαρακτηριστικό παράδειγμα της τεράστιας διαφοράς νοοτροπίας είναι η έννοια του ρεκόρ. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν κατέγραφαν τις επιδόσεις των αθλητών στις Ολυμπιάδες, ενώ σαφώς είχαν την δυνατότητα να το πράξουν. Επιπλέον από τους δίσκους που έχουν βρεθεί από το αγώνισμα της δισκοβολίας, υπάρχει τεράστια διαφορά απόκλισης από δίσκο σε δίσκο (250 γραμμάρια μέχρι μερικά κιλά). Οδηγούμαστε δηλαδή στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι επίτηδες προσπαθούσαν να αποφύγουν τις συγκρίσεις μεταξύ των επιδόσεων. Αυτομάτως λοιπόν οι Αρχαίοι απέφευγαν τις αρνητικές συνέπειες του πρωταθλητισμού, πολεμώντας το κακό στην ρίζα του. Άλλωστε για αυτό το βραβείο του νικητή ήταν κάτι χωρίς καμμία αξία, ένα ταπεινό στεφάνι ελιάς, σε πλήρη αντίθεση με την σύγχρονη λογική.

Η ημερομηνία έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων είναι ένα θέμα που εξετάζει το βιβλίο «Αθλητισμός Ένας Έρωτας Αλλιώτικος». Είναι προφανές ότι αθλητισμός υπήρχε πολύ πριν από την επίσημη έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων το 776 π.Χ. Άλλωστε τα ταυροκαθάψια γίνονταν ήδη από την εποχή της Μινωικής Κρήτης. Αλλά και οι ίδιοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ίσως όχι με αυτό το όνομα, γίνονταν από πολύ νωρίτερα. Ο ίδιος ο Όμηρος μας αναφέρει συχνά ότι οι Ομηρικοί ήρωες έστηναν συχνά αθλητικούς αγώνες, όπου τα αθλήματα είναι τα ίδια με τα Ολυμπιακά (αγώνας δρόμου, δισκοβολία, πάλη, κτλ).

Το «Αθλητισμός Ένας Έρωτας Αλλιώτικος» βρίθει από πλήθος ενδιαφέρουσων πληροφοριών που αποκλείεται να μην εντυπωσιάσουν και προβληματίσουν τον αναγνώστη. Πρόκειται ειλικρινά για έναν μικρό θησαυρό! Το βιβλίο εξετάζει ακόμα και τις ίδιες τις λέξεις, δίνοντάς μας για παράδειγμα την ενδιαφέρουσα και βαθυστόχαστη ετυμολογία της λέξης κότινος (το στεφάνι ελιάς). Ομολογώ ότι με εντυπωσίασε πολύ και η σύγκριση της εισαγομένης λέξης καριέρα με την έκφραση καλή σταδιοδρομία που χρησιμοποιούμε (ή τουλάχιστον χρησιμοποιούσαμε) εμείς οι Έλληνες.

Αλλά μαζί με την γνώση απολαμβάνουμε διαβάζοντας και τον εξαιρετικά πλούσιο λόγο του συγγραφέα, έναν λόγο που ρέει γεμάτος φαντασία και ζωντάνια. Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που ένας σοβαρός ερευνητής - επιστήμονας είναι προικισμένος και με ένα πλούσιο συγγραφικό ταλέντο. Οι παρομοιώσεις, οι μεταφορές, η εμπνευσμένη διήγηση και το έξυπνο χιούμορ κάνουν το βιβλίο αυτό και πολύ ευχάριστο εκτός από πολύ χρήσιμο. Πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το βιβλίο αυτό θα ήταν τόσο ενδιαφέρον. Ειλικρινά πιστεύω ότι θα έπρεπε όλοι να το διαβάσουν.
http://tinyurl.com/j6g7bd3

Σε αυτο το κειμενο θα γινει κατανοητο πως ο πληθυσμος των Ελληνων δεν πρεπει να ξεπερνα τα 1000 ατομα σημερα,την στιγμη που στον ελλαδικο χωρο κατοικουν περιπου 10000000 ελλαδιτες.Οπως λεγει και ο Αριστειδης ο δικαιος,Ελληνας δεν ειναι μονο αυτος που ομιλει την ελληνικη γλωσσα,αλλα και που σκεφτεται και ως τετοιος.
Οι τρεις γιγαντιοι πυλωνες της κλασσικης Ελληνικης παιδειας που γεννησε τον αξεπεραστο πολιτισμο ειναι η γνωση,η τεχνη και ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ.Σε αντιθεση με οποιονδηποτε αλλο πολιτισμο,ΜΟΝΟ οι Ελληνες ειχαν αθλητισμο.ΟΛΟΙ οι υπολοιποι βαρβαροι ειχαν...sport!!!Μια παρεισακτη βαρβαρικη λεξη μεταφρασης της ελληνικης λεξης που στεκεται παγκοσμιως διπλα στον αθλητισμο και προερχεται απο το γαλλικο..disport που σημαινει διασκεδαζω!!
Ενα απο τα βασικοτερα ενστικτα του ανθρωπου ειναι αυτο της επιθετικοτητας.Στην προσπαθεια του να προστατεψει το Εγω του απο αυτο το φοβερο ενστικτο,το ατομο χρησιμοποιει διαφορους μηχανισμους αμυνης.Απο ολους τους μηχανισμους (συνολικα 20) ο μονος φυσιολογικος ειναι αυτος που ονομαζεται μετουσιωσης η΄εξιδανικευσης,ολοι οι υπολοιποι θεωρουνται παθολογικοι.(Γ.Φιλιποπουλος)Χαρακτηριστικο παραδειγμα της μετουσιωσης ειναι η εννοια της ευγενους αθλητικης αμιλλης οπου ο ανθρωπος μετατρεπει την επιθετικοτητα του σε ανωτερη πνευματικη λειτουργια,δημιουργοντας την εννοια του ιδανικου(εξιδανικευσης).Ετσι,η διαφορα του αθλητισμου απο τα games(olympic games),τα παιχνιδια,ειναι πως αυτα αποτελουν ενστικτωδης λειτουργιες οχι μονον του ανθρωπινου οργανισμου(και τα ζωα παιζουν) εν αντιθεση με τον αθλητισμο που δια των αγωνων(αγων απο το αγω που σημαινει οδηγω,οδηγω στην αρετη,αγωγη,παιδαγωγος κ.τ.λ.) ειναι μια εκδηλωση πολιτισμικη αποκλειστικα ανθρωπινη και μαλιστα ελληνικη.Για παρα πολλους αιωνες,απο τοτε που οι βαρβαροι ρωμαιοι δεν μπορουσαν να αντιληφθουν γιατι οι Ελληνες αθλουνται,και μαλιστα εχουν ως ανταμοιβη ενα στεφανι ελιας,(οποτε σκεφτηκαν ως μιμηση να δημιουργησουν κατι, και αυτο ηταν το..κολοσσαιο και τα λιονταρια!!)μεχρι και μετα την αναγεννηση,ειχε χαθει η εννοια του αθλητισμου.Οχι μονο η εννοια,αλλα και η λεξη ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ που δεν ειχε εμφανιστει μεχρι το 1825 οπου πρωτοδημιουργηθηκε στην Γαλλια!
Οταν ο Θεοδοσιος απαγορευσε την λειτουργια ολυμπιακων αγωνων,οπου ιστορικα ξεκινα και ο μεσαιωνας,μεχρι και την αναγεννηση οπου εγινε προσπαθεια αναβιωσης των ελληνικων αξιων,επικρατει σχεδον πνευματικος σκοταδισμος.Οι Ελληνες ειχαν καταλαβει πως δεν γινετε πολιτισμος χωρις αθλητισμο,χωρις αθλητες ανθρωπους.Και αθλητης βγαινει απο το αθλος που σημαινει μοχθος και επιπ(μ)ονος προσπαθεια!Μοχθος κυριως εναντια στον εαυτο του και τις αδυναμιες του.Μοχθος για την μεταβαση του ανθρωπου μεσα απο την δυσκολια σε ανωτερη κραδασμιμη πνευματοδονηση και ανωτερη ποιοτικη υποσταση,μακρυα απο την προσβολη,το ψεμα,την υποκρισια την ειρωνεια και την εξαπατηση του αντιπαλου!
Οπως δεν υπαρχει αντιστοιχη λεξη στην ελληνικη της βαρβαρικης doping ετσι δεν υπαρχουν πουθενα σημερα,σε καμια γλωσσα και χωρα.. ολυμπιακοι αγωνες,μονο ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ(olympic games)!!
Και περαν των βαρβαρων,ηρθαν οι νεοελληνες το 1896,μεσα απο διαφορα ψυχολογικα συμπλεγματα(complex)κατωτεροτητας προς τους "μορφωμενους" δυτικους,να αποδωσουν στην ελληνικη το ανοσιουργημα sport σε μια τραγελαφικη λεξη που ηχει στο ακουσμα :ΑΘΛΟΠΑΙΔΙΑ!!Αθλος και παιχνιδι δηλαδη,τραγος με ελαφι δηλαδη..Και οι Ελληνες παιζαν,αλλα δεν τολμησαν ποτε να ανακατεψουν τα παιχνιδια με τον αθλητισμο!
Σκεφτητε τωρα,που ολοι μιλουν για αθλητισμο στα παιδια και τους παραθετουν το ποδοσφαιρο και το basketball!!!!!Παιχνιδιων με απολυτη ατμοσφαιρα "προσποιησης",υποκριτικων συσπασεων των μυων προσωπου για να κερδισουν penalty η' αντικανονικο faul(εχουν και πολλους ελληνικους ορους..)και ολο το εν γενει οικοδομημα των παιχνιδιων αυτων που συσσωρευουν κατασπαταληση της ανθρωπινης εξυπναδας και ταυτοχρονα συνιστουν ανατροπη στην ιεραρχηση των ανθρωπινων αξιων.Βεβαια,στις προπονησεις ποδοσφαιρου τα παιδακια μπορουν ευκολα να εξελιχθουν σε καλους ηθο-ποιους(οχι με την ακριβη εννοια)!!
"Κυρια αιτια ασυνεννοησιας αναμεσα στον Ελληνα και τον δυτικο δεν ειναι το εμποδιο της γλωσσας αλλα μια ολοτελα διαφορετικη και ιδιαιτερη συλληψη του κοσμου,ενος ολοτελα διαφορετικου τροπου σκεψης ,οργανωσης και κοινωνικης συστασης"Βιρτζινια Γουλφ.
Ο Ελληνικος πολιτισμος κανοντας ενα βημα παραπερα και απο τον συναγωνισμο,γεννησε την ευγενη αμιλλα.Το δημιουργημα αυτο,που δεν μπορεσαν να συλλαβουν οι μη μετεχοντες της Ελληνικης παιδειας,ανεβασε την ανθρωπινη συμπεριφορα σε ανωτερες σφαιρες ηθικης αξιας,μετατρεποντας την κατακτηση της Νικης απο πεδιο μοχθηρου ανταγωνισμου,σε υψηλο ιδεωδες.Το ΑΘΛΗΤΙΚΟ ιδεωδες.

Οι Ελληνες ποτε δεν δεχθηκαν σε αντιθεση με σημερα να μετρουν τις επιδοσεις των συμμετεχοντων,διοτι θεωρουσαν πως δεν συναδει με το αθλητικο ιδεωδες.Γνωριζαν πως η προσκολληση οχι στον συναγωνισμο αλλα στον ανταγωνισμο και στην μετρηση αριθμων θα δημιουργουσε το καρκινωμα του πρωταθλητισμου,που θα εξοντωνε τον αθλητισμο και τον πολιτισμο!
Η ολεθρια αποφαση της "διεθνους ολυμπιακης επιτροπης" να προσθεσουν κατω απο τους πεντε κυκλους τρεις λατινικες λεξουλες:citius-altius-fortius που σημαινουν ταχυτερα,ψηλοτερα και δυνατοτερα,δημιουργησε το μεγαλο κακο του πρωταθλητισμου που θα ταλαιπωρει τον Αθλητισμο και την ανθρωπινη κοινωνια.
Απο την στιγμη που ο Αθλητισμος ξεφυγε απο τα πλασια του Ελληνικου πολιτισμου,παρακολουθουμε τα παναθλια ανθρωποειδη να αναζητουν με αμετροεπεια το ον που δεν γνωριζει τα ορια της ανθρωπινης φυσης και που συντριβει ολα τα recor!Επαρση και οιηση κατακλυζει τους "παικτες" και που να γνωριζουν οι βαρβαροι πως η Οιηση ειναι η προπομπος της Νεμεσεως!Μεσα απο την δημιουργια του super man δημιουργουν στους νεους την ιδεα ενος ψευτικου και ατελεσφορου ιδανικου.
Συνεπεια των ανωτερω,ειναι ο Αθλιος ανθρωπος!Η λεξη αθλιος ετυμολογικα προερχεται απο το αρχαιοελληνικο αεθλιος που σημαινει διεκδικητης επαθλου.Αθλιος στο λεξικο της Πρωιας ειναι ο πληρης αγωνων,ο αγωνιωδης.Η ισχυρη ,αμετρη δοση αθλων,προσπαθειας και μοχθων κανουν τον αθλητη αθλιο οπως η ισχυρη δοση φαρμακου το κανει δηλητηριο!
Ο ρωμαλεος αγωνιστης που μοχθει απο τον αθλητικο αγωνα για την κατακτηση της νικης,αν δεν προσεξει και μετατραπει σε μονομανη διεκδικητη της νικης και της επιδοσης,παραμελωντας ολα τ'αλλα στην ζωη θα γινει ελλεινος και αχρειος,βυθισμενος στους αθλους και καταντωντας αθλιος!
Γι'αυτο και οι Ελληνες δεν προσεχαν ουτε τις επιδοσεις ουτε τους αθλητες,παρα μονο σαν συνολο τον Αθλητισμο.Στην εγκυκλοπαιδεια του Ηλιου διαβαζουμε:"Οι Ελληνες εθαυμαζον τους νικητας αθλητας,τους αρεσε η νικη τους και η δοξα τους,αλλα η αυστηρα διαιτα και η συνεχης προσκολλησις των αθλητων στην ιδεα αυτη μεχρι δουλικοτητος,τους ητο δυσαρεστος εις την ανεξαρτητη φυση τους.Ετιμων βεβαιως τους αθλητας αλλα δεν τους εμιμουντο αν αυτοι παρεκτρεποντουσαν εκ των πραγματικων αθλητικων σκοπων,οι οποιοι δεν ησαν αλλοι απο την δημιουργια καλων και αγαθων πολιτων.Δεν εθεραπευον οι Ελληνες την γυμναστικη με την γυμναστικη.Δεν τους συγκινουσε τοσο η ηδονη της ταχυτητας και της επιδειξιοτητος απο τις υπερβολες των αθλων και της δυναμεως.Εκεινο που τους ενδιεφερε ητο η καθολικη γυμνασις των νεων,την οποια θεωρουσαν καθηκον δια την ισχυροποιηση σωματος και ψυχης."
Γι'αυτο και το κεντρικο θεμα του τυπικου Επινικου δεν ασχολειται με την προσωπικοτητα και τα επιτευματα του νικητη αλλα με τις πραξεις των προγονων του που επανενσαρκωνονται σε καθε επερχομενη γενια.Προσεχαν να μην προωθησουν τον εγωισμο και την υπεροψια του νικητη για τον φοβο της αλαζονειας.
Ο Αθλητισμος λοιπον σαν βασικη παραμετρος της Ελληνικης παιδειας επι τοσους αιωνες,συνδυαζομενος με την γνωση και την τεχνη,απετελεσε το "υπεροχο μυστικο" του Ελληνικου πολιτισμου.
Σημερα,ανεμελα οι παντες μιλουν για αθλητισμο,αδιαφορωντας αν αυτο που παρακολουθουν ειναι ενας κακο-ηθης ογκος σαν τον πρωταθλητισμο η' μια ενστικτωδης λειτουργια οπως το παιχνιδι.Μαλιστα,ενω ολοι διακεινται εχθρικα και κατηγορουν τον πρωταθλητισμο(ολοι λενε για τα φαρμακα),ταυτοχρονα ολοι τον χαιρονται και τον στηριζουν.Ποσοι θα θελαν να'χουν παιδια ολυμπιονικες!!Ποσοι χασκοχαιρονται να βλεπουν ολυμπιακα παιχνιδια!!Καθε αξιοπρεπης ανθρωπος θα του προκαλουνταν έμετος στην θεα αυτων των τερατουργηματων!
Σημερα βαφτιζουν τον παικτη ως αθλητη και τον πρωταθλητισμο αθλητισμο και επιδεικνυουν περιτρανα πως ειναι ελαχιστοι οι ευσυνειδητοι Ελληνες που κατανοουν πως καθε νεος,καθε ανθρωπος πρεπει να ναι πρωτα απ'ολα αθλητης,δηλαδη υψηλοφρων,ηθικος και εντιμος μαχητης ζωης,με μια λεξη ΕΝΑΡΕΤΟΣ.
Ας συνυπολογισουμε εδω πως το αγνοτατο αθλημα,το μονο αυθεντικο και η κορωνιδα του Αθλητισμου(καθε ολυμπιαδα επερνε το ονομα του νικητη αυτου) ηταν ο δρομος σταδιου για τους Ελληνες οπου δεν χωρουσε πανουργια και χρηση λογικης για τον αθλητη σε βαρος του συνασκουμενου του,σε αντιθεση με μεταγενεστερα των πρωτων ολυμπιαδων αθληματων οπως η παλη που ητο "το τεχνικοτατων και πανουργοτατο των αγωνισματων¨"(Πλουταρχος),διοτι οσο περισσοτερο τεχνικη χρειαζεται,οσο δηλαδη εμπλεκεται η λογικη,τοσο απομακρυνομαστε με την χρηση στρατηγηματων απο το αγνο και αδολο αθλητικο ιδεωδες!Γι'αυτο και ακομη σημερα λεμε καλη σταδιοδρομια,για να ευχηθουμε κατι τοσο μεγαλο.Ακομη και αυτο ομως επιθυμουν οι γραικυλοι να τον αντικαταστησουν με το καριερα που προερχεται απο το ιταλογαλλικοβαρβαρικο carreer που σημαινει ο δρομος των καρων(car-reer).Επισης,αυτη η αντιληπτικοτητα των Ελληνων για την περιφρονηση της προσκολλησης στην τεχνικη αλλα εμφαση στα ψυχικα χαρισματα,εκφραζεται και μεσα στο Λακωνικο αποφθεγμα του Λυσανδρου(Πουταρχος)οπου οταν εχασε απο καποιον στην παλη ειπε πως με νικησε η τεχνικη και οχι καποιος ανωτερος μου!.Επισης παλι στα αποφθεγματα Λακωνων διαβαζουμε:"Σ'οσους ασκουνταν στο παγκρατιο δεν οριζαν προπονητες,για να μην υπαρχει συναγωνισμος με βαση την τεχνικη αλλα την ανδρεια.Οταν καποιος εχανε στην παλη ελεγε πως δεν εχασε απο ανωτερο αλλα απο την τεχνικη."
Ο Αθλητισμος λοιπον,ειναι ενα απο τα τεραστια δωρα του Ελληνικου πολιτισμου στην ανθρωποτητα,οπου τα ανθρωπινα οντα αγωνιζονται να ημερωσουν τα εγγενη αγρια ενστικτα,και να τα μετατρεψουν μετασχηματιζοντας τον λυσσωδη ανταγωνισμο σε τιμιο και ευπρεπη συναγωνισμο,διατηρωντας την αορατη διαχωριστικη γραμμη της ανθρωπινης αξιοπρεπειας.Δυστυχως ομως ειναι ενα δωρο που τους ειναι πολυ δυσκολο να το κατανοησουν!  (*ΠΗΓΗ: Αθλητισμος,ενας ερωτας αλλιωτικος-Θεμος Γκουλιωνης)

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"