Κωνσταντίνος Π. Καβάφης - Ιωνικόν - [That we’ve broken their statues, that we’ve driven them out of their temples, doesn’t mean at all that the gods are dead]

Ιωνικόν 

Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των,

γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των,

διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί.

Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη,

σένα η ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.

Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο

την ατμοσφαίρα σου περνά σφρίγος απ’ την ζωή των·

και κάποτ’ αιθερία εφηβική μορφή,

αόριστη, με διάβα γρήγορο,

επάνω από τους λόφους σου περνά. 

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) 

That we’ve broken their statues,

that we’ve driven them out of their temples,

doesn’t mean at all that the gods are dead.

O land of Ionia, they’re still in love with you,

their souls still keep your memory.

When an August dawn wakes over you,

your atmosphere is potent with their life,

and sometimes a young ethereal figure,

indistinct, in rapid flight,

wings across your hills. 

Translated by Edmund Keeley/Philip Sherrard=

 

====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"