Ο Ανθρωπάκος δεν γνωρίζει ότι είναι μικρός και φοβάται να το μάθει".
Δυστυχώς ποτέ δεν βγήκε εκτός μόδας το Άκου, Ανθρωπάκο! -όπως δεν υπήρξε ποτέ ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων-, κι ας γράφτηκε με αφορμή την έλευση ενός κύματος φασισμού που όμοιό του δεν ξαναζήσαμε έκτοτε.
Το βιβλίο παραμένει επίκαιρο σήμερα, που η χώρα μας βιώνει μια παρόμοια, στα πρώτα της στάδια, επέλαση ενός ναζιστικού μορφώματος μπορεί να μιλήσει κατευθείαν στην ψυχή των Ελλήνων αναγνωστών, ειδικά σε εκείνους που παρατηρούν τη γιγάντωση της Χρυσής Αυγής με απάθεια, χωρίς καν να διανοούνται να αντιδράσουν. Ο Ράιχ μοιάζει να το έγραψε (και) για εμάς.
«Αυτό που δεν μπορούσα ποτέ να καταλάβω είναι γιατί, κάθε φορά που κατάφερνες να βγεις πολεμώντας από τον βούρκο, βυθιζόσουν σ’ έναν άλλο χειρότερο. Τότε, αργά και προσεκτικά, ανακάλυψα τι είναι αυτό που σε καθιστά σκλάβο:
Εσύ ο ίδιος ρίχνεις τον εαυτό σου στη σκλαβιά. Κανένας άλλος εκτός από σένα δεν φέρει ευθύνη για τη σκλαβιά σου.
Κανένας άλλος!»
…
Έτσι ήταν πάντα τα πράγματα. Είναι καιρός πια οι άνθρωποι ν’ αρχίσουν να γίνονται σκληροί, όπου χρειάζεται σκληρότητα, στη μάχη για την προστασία τους και την ελεύθερη ανάπτυξή τους. Κάνοντας αυτό, δεν θα χάσουν την ευγένειά τους αν παραμείνουν πιστοί στην αλήθεια.
από Βήχος Παναγιώτης
ΆΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ …
Έτσι ήταν πάντα τα πράγματα. Είναι καιρός πια οι άνθρωποι ν’ αρχίσουν να γίνονται σκληροί, όπου χρειάζεται σκληρότητα, στη μάχη για την προστασία τους και την ελεύθερη ανάπτυξή τους. Κάνοντας αυτό, δεν θα χάσουν την ευγένειά τους 
αν παραμείνουν πιστοί στην αλήθεια. Υπάρχει ελπίδα στο γεγονός ότι, μεταξύ εκατομμυρίων εργατικών και ευπρεπών ατόμων, υπάρχουν μόνο λίγοι βαριά άρρωστοι που προξενούν δολοφονικές βλάβες, διεγείροντας τα ζοφερά κι επικίνδυνα ένστικτα του «θωρακισμένου» ανθρώπου των μαζών, οδηγώντας τον στο οργανωμένο πολιτικό έγκλημα. Υπάρχει μόνο ένα αντίδοτο για τα μικρόβια της συγκινησιακής πανούκλας που καταλαμβάνει το άτομο της μάζας: το ίδιο του το συναίσθημα ζωής. Η ζωή δεν αποζητά τη δύναμη αλλά τη δίκαιη χρήση της μέσα στην κοινωνία. Στηρίζεται στις τρεις κολώνες, του έρωτα, της εργασίας και της γνώσης.
Εισαγωγή :
Το ΆΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ! Είναι ένα ανθρωπιστικό κι όχι επιστημονικό βιβλίο. Γράφτηκε το καλοκαίρι του 1946 για τα Αρχεία του Ινστιτούτου Οργόνης, (σ. σ. Από τα Αρχεία του Ινστιτούτου Οργόνης φαίνεται ότι το «Άκου, Ανθρωπάκο» διαπλάστηκε μεταξύ 1943 και 1946) χωρίς πρόθεση για δημοσίευση. Ήταν το αποτέλεσμα εσωτερικών καταιγίδων και συγκρούσεων ενός φυσικού επιστήμονα και γιατρού, που για δεκαετίες ολόκληρες παρατηρούσε, πρώτα απλοϊκά, μετά με έκπληξη και τελικά με τρόμο, πώς ο Ανθρωπάκος μεταχειρίζεται τον εαυτό του, πώς δοξάζει τους εχθρούς του και δολοφονεί τους φίλους του. Πώς, όποτε ανεβαίνει στην εξουσία σαν «αντιπρόσωπος του λαού», κάνει κατάχρηση της δύναμής του, βασανίζοντας πιο απάνθρωπα τους άλλους, απ’ ότι ο ίδιος υπέφερε προηγούμενα, στα χέρια των σαδιστών της ανώτερης τάξης. . . .
Το ΆΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ! Είναι ένα ανθρωπιστικό κι όχι επιστημονικό βιβλίο. Γράφτηκε το καλοκαίρι του 1946 για τα Αρχεία του Ινστιτούτου Οργόνης, (σ. σ. Από τα Αρχεία του Ινστιτούτου Οργόνης φαίνεται ότι το «Άκου, Ανθρωπάκο» διαπλάστηκε μεταξύ 1943 και 1946) χωρίς πρόθεση για δημοσίευση. Ήταν το αποτέλεσμα εσωτερικών καταιγίδων και συγκρούσεων ενός φυσικού επιστήμονα και γιατρού, που για δεκαετίες ολόκληρες παρατηρούσε, πρώτα απλοϊκά, μετά με έκπληξη και τελικά με τρόμο, πώς ο Ανθρωπάκος μεταχειρίζεται τον εαυτό του, πώς δοξάζει τους εχθρούς του και δολοφονεί τους φίλους του. Πώς, όποτε ανεβαίνει στην εξουσία σαν «αντιπρόσωπος του λαού», κάνει κατάχρηση της δύναμής του, βασανίζοντας πιο απάνθρωπα τους άλλους, απ’ ότι ο ίδιος υπέφερε προηγούμενα, στα χέρια των σαδιστών της ανώτερης τάξης. . . .
