Μανάρια. Έτσι αποκαλούσε τους φίλους του «ο ποιητής ο μεταμφιεσμένος σε στιχουργό», όπως τον έλεγε ο Θάνος Μικρούτσικος. Και ήταν μανάρια. Επειδή παρόλο που ήξεραν την κατάσταση της υγείας του και τον επισκέπτονταν στο σπίτι του, κανείς όσο ζούσε δεν είπε τίποτα, αν και ο ίδιος δεν τους το είχε ζητήσει ποτέ.
Κερνούσε τα μανάρια του αλκοόλ, ενώ εκείνος έπινε γάλα γιατί τον πονούσε το στομάχι του. Στη ζωή του έδωσε μόνο μια συνέντευξη ραδιοφωνική και μια τηλεοπτική. Ελάχιστες φωτογραφίες του υπάρχουν, όσο κι αν ψάξεις λίγες θα βρεις. Αρκούν. Ο Αλκαίος δεν μιλούσε και δεν εμφανιζόταν δημόσια, όχι μόνο επειδή δεν ήθελε να τον βλέπουν και να τον λυπούνται εξαιτίας της κατάστασης της κουρασμένης υγείας του, της επιδεινωμένης από τα βασανιστήρια υγείας του, απ΄ αυτά που του είχαν κάνει τα αγράμματα, απολίτιστα σιχάματα οι φασίστες, ήταν και πως πίστευε πως ό,τι ήταν να πει το είχε πει μέσα από τους στίχους του.
Καλλιτεχνικό όνομα: «Άλκης Αλκαίος».
Καθόλου τυχαία επιλογή. Πολιτικοποιημένη και αγωνιστική επιλογή. Συνειδητή επιλογή και ξεκάθαρα πολιτική στάση και φωνή. Τιμή στον θείο του τον ΕΛΑΣίτη, τον μαχητή του ΕΛΑΣ που σκοτώθηκε στα 23 του.
«Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου `φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου» έγραψε στο ερωτικό του.
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου… τι στίχος.
Και έγραψε και για τη Ρόζα, που όλοι ξέρουμε πια για ποια μιλούσε και ας μην το είπε και ποτέ: Την Ρόζα Λούξεμπουργκ, την επαναστάτρια. Τη Ρόζα την μαρξίστρια που την έκανε ποίημα, τραγούδι, ζεμπεκιά να την χορεύουμε εμείς:
«Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
Τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
Συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
Τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί»
Την Ρόζα την φιλόσοφο που κι ο Νίκος Καζαντζάκης είχε γράψει:
