«Εμένα δεν θα με πιάσουν ποτέ αιχμάλωτο», είπε πριν αυτοκτονήσει.
«Εμένα δεν θα με πιάσουν ποτέ αιχμάλωτο», είπε κάποτε ο Άρης Βελουχιώτης - έτσι και έγινε. Ο Αθανάσιος Κλάρας, η εμβληματική μορφή της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός), δεν πιάστηκε ποτέ αιχμάλωτος. Έδωσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του, στις 15 Ιουνίου του 1945, στη χαράδρα του Φάγκου, στον Αχελώο ποταμό. Ανακαλύφθηκε την επόμενη μέρα, σαν σήμερα.
Ο Αθανάσιος Κλάρας, λαμιώτης στην καταγωγή, γεννιέται στις 27 Αυγούστου 1905. Γόνος εύπορης οικογένειας, σπουδάζει γεωπονική στην Αβερώφεια Μέση Γεωργική Σχολή της Λάρισας, όμως σύντομα εγκαταλείπει το επάγγελμά του, για να ενταχθεί στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος και του ΚΚΕ. Η δράση του είναι έντονη και το 1928 γίνεται αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη. Η αφιέρωση του «Μιζέρια» -όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, εξαιτίας των συνεχών αναφορών του στη μιζέρια των ανθρώπων- στην κομμουνιστική πάλη έχει ως αποτέλεσμα τη φυλάκισή του, τόσο υπό το Ιδιώνυμο του Βενιζέλου, όσο και στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά.
Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, ο Αθανάσιος Κλάρας υπηρετεί στο Πυροβολικό. Μετά την κατάρρευση του μετώπου, ζητά από το ΚΚΕ την οργάνωση αντάρτικου, κατά των κατακτητών. Ο ίδιος αναλαμβάνει την ηγεσία μιας ένοπλης ομάδας του ΕΛΑΣ και «βαφτίζεται» Άρης Βελουχιώτης. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το ένοπλο τμήμα του οποίου ηγείται αναπτύσσεται εντυπωσιακά και γίνεται ο πυρήνας του ΕΛΑΣ στην κεντρική Ελλάδα.