Γιατί εξανεμίστηκε το πολιτικό κεφάλαιο του Αλέξη Τσίπρα;

Άρθρο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου *

Η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου φαίνεται εύκολη, αλλά δεν είναι! Είναι εύκολη αν το «γιατί» το διαβάσεις σαν «πώς» και απαντήσεις: Επειδή είναι φυσιολογικό στην Ελλάδα της μακροχρόνιας κρίσης της ευρωζώνης να αντισταθμίζεις/αναπληρώνεις (compensate) την απώλεια εθνικού-οικονομικού κεφαλαίου με το πολιτικό κεφάλαιο κυρίως του πρωθυπουργού. Έτσι πλήρωσαν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Αντώνης Σαμαράς και οι γύρω τους ή οι συγκυβερνήτες τους αντίστοιχα, καθώς και τα δύο μεγάλα πολυσυλλεκτικά κόμματα του δικομματισμού της μεταπολίτευσης του 1974. Έτσι θα πληρώσει και ο Αλέξης Τσίπρας, φυσιολογικώς!  

Φυσιολογικώς, τονίζω! Μόνον που το παιχνίδι της πολιτικής σπανίως υπακούει βραχυπρόθεσμα στο φυσιολογικό, το ορθολογικό και το εύλογο και σπανίως βραχυπρόθεσμα το αποτέλεσμα αυτού του παιγνίου είναι φυσιολογικό.

Μετά την επίσημη ένταξη της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα στις λεγόμενες μνημονιακές δυνάμεις με την υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου - όμοιου μεθοδολογικώς με τα προηγούμενα δύο -  και την ουσιαστική διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, πριν προλάβει να ...

Ήρθε η ώρα η Αριστερά να επανιδρύσει το ελληνικό κράτος, επανιδρύοντας τον εαυτό της και διαλύοντας το πελατειακό καθεστώς της Δεξιάς και της Κεντροαριστεράς…

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος *

Την τρόικα έφεραν και νομιμοποίησαν πολιτικά ως δεσπότη στα ελληνικά πράγματα, τα κυβερνητικά κόμματα της Τρίτης Ελληνική Δημοκρατίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και δεξιές-αριστερές παραφυάδες τους), για να περισωθούν από το σκάσιμο της ελληνικής οικονομικής φούσκας, η οποία συνδέθηκε με την μεγαλύτερη κερδοφορία στην ιστορία του ελληνικού κράτους, σε συνδυασμό με την μεγαλύτερη ανάπτυξη της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής, της φοροκλοπής και της εισφοροδιαφυγής.
Ωστόσο είναι η ίδια η τρόικα και η μεθοδολογία της (εσωτερική υποτίμηση, PSI, μετατροπή του ιδιωτικού χρέους σε δημόσιο και του δημόσιου χρέους σε «επίσημο», με οικειοθελή μάλιστα απεμπόληση από πλευράς ελληνικών κυβερνήσεων των ασυλιών που νομιμοποιείται να απολαμβάνει κάθε χώρα ως κυρίαρχο κράτος κλπ), που έθιξαν εμμέσως τις ρίζες του πελατειακού καθεστώτος δεξιών και κεντροαριστερών, απορρυθμίζοντας πλέον σήμερα το πολιτικό καθεστώς κυριαρχίας στην Ελλάδα. Με μια κουβέντα, είναι η μεθοδολογία της τρόικας που φέρνει σε αδιέξοδο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και την διαπλοκή του, οδηγώντας το να βουλιάξει μέσα στην αντίφασή του: το κτίσιμο ενός πελατειακού, αντιπαραγωγικού και σε κρίσιμο βαθμό διεφθαρμένου δημόσιου τομέα, από την μια μεριά, σε συνδυασμό με μια αλήτικη αγορά που αναπτύχθηκε μέσω της φοροασυλίας για τους πολύ ισχυρούς μεγαλοπαράγοντες και της παραοικονομίας με κανόνα την φοροδιαφυγή, φοροκλοπή και εισφοροδιαφυγή για την πλειονότητα των επιχειρηματιών.
Έτσι φτάσαμε σήμερα να κλονίζεται συθέμελα το πελατειακό καθεστώς ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με τους πελάτες-ψηφοφόρους τους στο δημόσιο να αισθάνονται σοβαρά απειλούμενοι - εκτός του ότι οι περισσότεροι έγιναν ήδη σημαντικά φτωχότεροι - ενώ η μεγάλη πελατεία τους στην αγορά ή έχει ήδη καταστραφεί, ή επιβιώνει εκμεταλλευόμενη τα «αγαθά» του καθεστώτος της παραοικονομίας, στηριζόμενη πλέον με όρους επιβίωσης στις προσόδους από φοροδιαφυγή, φοροκλοπή και εισφοροδιαφυγή. ...

Τα νούμερα ρίχνουν την κυβέρνηση…"Γιαννάκη μην παίζεις με τα νούμερα, αν θέλεις να μάθεις να κάνεις σωστά και σωστές πράξεις"

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος

"Γιαννάκη μην παίζεις με τα νούμερα, αν θέλεις να μάθεις να κάνεις σωστά και σωστές πράξεις", αν έλεγε η μαμά στο παιδί, αυτό θα είχε σήμερα που μεγάλωσε σοβαρές πιθανότητες να πολιτευθεί ως φερέγγυος κυβερνήτης.
Φταίνε οι μαμάδες και οι μπαμπάδες ασφαλώς του κάθε Γιαννάκη, Αντωνάκη, Γιωργάκη κλπ. που δεν μαθαίνουν στα παιδιά τους την σημασία των πράξεων πριν αυτά μάθουν να σχηματίζουν τάξεις αριθμών!
Να, τώρα μια ολόκληρη κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, που «μάζεψε» κατά το σιδέρωμα των φαντασιακών διαχωριστικών γραμμών του παρελθόντος, να κινδυνεύει να πέσει άσχημα λόγω ενός κωλόσπιτου χτισμένου με αναξιόπιστα νούμερα! Πάει και η απατηλή αφήγηση του πλεονάσματος, γκρεμίζεται και αυτή σαν ένα χάρτινο σπίτι που το παίρνει ο άνεμος της παραγωγικής διάλυσης της Ελλάδας. Πού να σταθεί τώρα η κυβέρνηση και σε τί πλεόνασμα να κρύψει την πολιτική της γύμνια;
Υπάρχει άμεσος κίνδυνος να κοπεί στο learning-by-numbers, το οποίο εμφάνιζε ως το μοναδικό ισχυρό σημείο της για να περάσει τις εξετάσεις της τρόικας. ...

Όποιος λοιδορεί τον Μαρξ και σνομπάρει τον Κέινς μισεί την ζωή…

"Ένα γρανάζι σε αυτή την μηχανή της εξολόθρευσης της ανθρωπότητας είναι και το μνημόνιο της Τρόικας με την Συγκυβέρνηση στην Ελλάδα. Ένα μικρό αλλά σαφές γρανάζι μιας ανθρωποφάγου μηχανής που κινεί τον κόσμο προς την άβυσσο του πολέμου."

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου*

Θα έχετε ακουστά την περίφημη 11η θέση για τον Feurbach του Καρλ Μαρξ: «οι φιλόσοφοι έχουν απλά ερμηνεύσει τον κόσμο με διάφορους τρόπους. Το θέμα είναι να τον αλλάξουμε». Καλό, δεν λέω, αλλά πώς να τον αλλάξεις αν δεν τον κατανοήσεις; Και πώς να τον κατανοήσεις στο βαθμό που στοχάζεσαι εσχατολογικά; Έτσι την πάτησαν πολλοί δεξιοί και αριστεροί και όχι ο Μαρξ. Διότι ο Μαρξ δεν σκεφτόταν εσχατολογικά - δεν ήταν καν μαρξιστής - αλλά διαλεκτικά και συγκυριακά, καταλήγοντας όμως σε συμπεράσματα εσχατολογικού χαρακτήρα για να προκαλέσει κοινωνική, μαζική δράση για αλλαγή του κόσμου της αποξένωσης του ανθρώπου από την εργασία του και κατακερματισμού του εαυτού του.

Ο Μαρξ ήταν σοφός άνδρας, διότι πριν κάτσει να γράψει φρόντισε να το ζήσει το πράγμα μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες στους οποίους συμμετείχε και σχολίαζε με θεωρητική εμβάθυνση. Θυμάστε τι έλεγε; «Απ' όλες τις τάξεις που είναι σήμερα αντιμέτωπες με την μπουρζουαζία, μόνο το προλεταριάτο είναι η αληθινή επαναστατική τάξη. Οι άλλες τάξεις βρίσκονται σε κατάπτωση και τελικά θα εξαφανιστούν με την άνοδο της σύγχρονης βιομηχανίας, το προλεταριάτο είναι το μόνο και αληθινό της παιδί.» Καλά τα έλεγε, αρκεί να καταλάβεις τι εννοούσε ερμηνεύοντας τον κόσμο που ζούσε (συγκυριακά) και όχι τον κόσμο του μέλλοντος.

Ο Μαρξ δεν ίδρυσε θρησκεία, ούτε ισχυρίσθηκε ποτέ πώς άρθρωσε απόλυτες αλήθειες για τον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός δεν είναι απλώς πολιτική οικονομία και δεν αντικατοπτρίζεται ολοκληρωμένα στην «Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας» του ή στους τόμους του «Κεφαλαίου» του πιο σημαντικού ίσως στοχαστή της βιομηχανικής επανάστασης. ...

Εκλογές, ως η τελευταία ελπίδα ανάκτησης του παρόντος

Προσθήκη λεζάντας

 

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου *

Το γιατί βρισκόμαστε ήδη σε άδηλη προεκλογική περίοδο, (σας) το είπα και το εξήγησα με δύο τρόπους: (1) ως παράθυρο ευκαιρίας του κ. Σαμαρά και των εταίρων του στην κυβέρνηση, μετά την παραμυθία της τακτοποίησης του δημόσιου χρέους και της στροφής της οικονομίας στην μεταφυσική σταθερότητα και δήθεν ανάπτυξη και (2) ως προσπάθεια των κεντρικών παιχτών και της διαπλοκής να διαμορφώσουν πολιτικά τετελεσμένα προτού το νέο υφεσιακό πακέτο μέτρων της Συγκυβέρνησης επιφέρει επιπρόσθετη απορρύθμιση και καταστροφή στην αγορά, παράλληλα με διογκούμενη άρνηση συμμόρφωσης πολιτών ή/και πολιτικά αποκλίνουσες συμπεριφορές σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, με αποτέλεσμα την αδυναμία εκτέλεσης του προϋπολογισμού. 

Παλαιότερα αυτό δεν ήταν μεγάλο πρόβλημα και σπανίως οδηγούσε αμέσως σε προσφυγή σε εκλογές, σήμερα όμως είναι ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Εάν παραλύσει ο μηχανισμός εξυπηρέτησης του προϋπολογισμού, που βασίζεται στο μνημόνιο, τότε θα ενεργοποιηθεί ο αυτοματοποιημένος μηχανισμός άντλησης εσόδων για την εξυπηρέτηση της αναθεωρημένης Δανειακής Σύμβασης από τους ad hoc θεσμούς που ελέγχει η τρόικα και έχει συνυπογράψει η κυβέρνηση με την μορφή των προαπαιτούμενων για την άντληση ρευστότητας από το πρόγραμμα δανειοδότησης. Τούτο θα οδηγούσε στην απόλυτη απομυθοποίηση της παραμυθίας των Συγκυβερνητών και στην άτακτη κατάρρευση του καθεστώτος που τους στηρίζει και στηρίζεται από αυτούς.  ...

Το συμπέρασμα από τις Βρυξέλλες: Έλληνα ψήφισες ανάποδα!

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Οι «αντιμνημονιακοί» νίκησαν στην χθεσινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, ενώ στην Ελλάδα σχημάτισαν ξανά κυβέρνηση οι «μνημονιακοί»!

Παράδοξο; Όχι, απλώς Ελληνικό.

Είπαμε, ο άγνωστος, ανώνυμος σημείωσε ορθά στον τοίχο: « Έλληνας δεν γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι… καταντάς»!

Η χθεσινοβραδινή κατάληξη της Συνόδου Κορυφής έδειξε τι σημαίνει σύγχρονη Ελληνική κατάντια. Απευθείας από τα ταμεία στήριξης θα αντλούν οι υπό..........

πτώχευση χώρες της Ευρωζώνης, ώστε να μειώσουν το κόστος δανεισμού τους, σε αντίθεση με την περίπτωση της Ελλάδας. Δίχως μνημόνια προτεκτορατοποίησης θα πορευθούν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι που βρίσκονται στην ίδια και χειρότερη κατάσταση με την Ελλάδα, όταν αυτή έτρεχε στο ΔΝΤ και όταν θριαμβολογούσε για την σωτηρία της μέσω ατομικών μηχανισμών διασυρμού, εσωτερικής υποτίμησης, φτωχοποίησης, διόγκωσης του δημόσιου χρέους και κρατικής υποτέλειας αποικιακού χαρακτήρα. 

Το μέτρο, στο βαθμό που εφαρμοστεί, αποτελεί καζινοκαπιταλιστική μέθοδο διασφάλισης του ίδιου μοντέλου ανάπτυξης που ακολουθείται με ...

Ο Θεός Φόβος και ο αντιδημοκρατικός νόμος νίκησαν το κοινωνικοπολιτικό θαύμα και τον Πολίτη...

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου (press-gr)

Η ευκαιρία για μετάβαση σε μια νέα, δημοκρατική αυτή την φορά, μεταπολίτευση μοιάζει να χάνεται, αν λάβει κανείς υπόψιν την πρώτη εικόνα από τα αποτελέσματα στις κρισιμότερες γενικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Ελλάδα μετά το 1974. Ο Θεός Φόβος νίκησε την πιθανότητα κοινωνικοπολιτικού θαύματος και τον πολίτη που στάθηκε στα πόδια του, υπερασπιζόμενος μια αξιοπρεπή ζωή σε μια αυτοκυβέρνητη πολιτεία, δίχως τρόικα και επιτρόπους. Μοιάζει να χάνεται με μια σχετικά μικρή διαφορά ψήφων (με τα μέχρι τώρα εκλογικά αποτελέσματα), όχι μόνον η ευκαιρία σταδιακής μετάβασης σε...

Τι ζητάμε από τον ΣΥΡΙΖΑ …

του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Τι θα μπορούσε να ζητήσει ένας πολίτης, που ανήκει στα δύο-τρίτα της κοινωνίας, σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μάλλον ο αρμόζων τίτλος. Που σημαίνει, διάβασε να δεις πως θεωρώ εγώ προσωπικά το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ στην συγκυρία.

Από τον ΣΥΡΙΖΑ ζητάμε κυβέρνηση που θα χαράξει μια δημοκρατική μεταπολίτευση, σε ένα κόσμο που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το 1974, δίχως να αποκλίνει και να αποξενωθεί από τα αιτήματα και τον παλμό της προοδευτικής κοινωνίας των πολιτών και του κινήματος των εργαζομένων.

Θέλουμε επίσης λύτρωση από το πελατειακό κράτος και τον κομματισμό και απελευθέρωση από τα δεσμά της τρόικας. Θέλουμε η χρεοκοπία της χώρας να μην εξελιχθεί σε υποδούλωση των Ελλήνων στους δανειστές, ούτε να καταλήξει σε μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη ειδική οικονομική ζώνη εκμετάλλευσης του Νεο-ιμπεριαλισμού. Και επίσης:

"Ο GAP, και η παρέα του, παρέδωσαν και τα κλειδιά της χώρας στη Λέσχη" !

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Οι αράδες που ακολουθούν ισοδυναμούν με «επιτάφιο θρήνο» και αποτελούν εκδήλωση της απόλυτης πικρίας του γράφοντος για την αδυναμία των Ελλήνων να παρέμβουν συλλογικά στην παράδοση της χώρας τους στο νέο ευρω-ατλαντικό κέντρο που διαμορφώνεται αυτή την περίοδο στο Βερολίνο. 
Οι Γερμανοί τα βρήκαν με τις ΗΠΑ και η Fed με την Γερμανική κυβέρνηση, μετά και από την κρίσιμη παρέμβαση Σαρκοζί. Το δολάριο δεν θα απειληθεί από το ευρώ και θα παραμείνει το μόνο αποθεματικό νόμισμα, με τα οφέλη που αυτό συνεπάγεται για την οικονομία των ΗΠΑ.
Παράλληλα η Γερμανία θα αναλάβει την σταδιακή αναδιοργάνωση του Συμφώνου Σταθερότητας, μέχρι την οριστική κατάργησή του από έναν νέο θεσμό ολοκληρωμένης οικονομικής διαχείρισης στην ΕΕ, στο πρότυπο λειτουργίας της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας και σε απόλυτη συνεργασία με αυτήν, για την αντιμετώπιση όλων των νομισματικών και εμπορικών απειλών που προέρχονται από σχετικά αυτονομημένες πηγές της παγκοσμιοποίησης, όπως είναι για παράδειγμα η Κίνα. ...

Ερζερούμ: τρία εάν και ένα διότι…

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι αυτός που θεμελίωσε συμβολικά ως υπουργός εξωτερικών την περίφημη «διπλωματία των σεισμών» με την Τουρκία.
Στην πραγματικότητα ήταν μια πολιτική μορφή υπέρβασης των αγκυλώσεων που προκάλεσε στις διμερείς σχέσεις της χώρας με την Τουρκία η πολιτική των «γκρίζων ζωνών», που ακολούθησαν οι γείτονες οργανωμένα και συνεκτικά πλέον μετά την κρίση των Ιμίων.
Την πολιτική αυτή ακολούθησε ευλαβικά και ο Κώστας Καραμανλής, πιστεύοντας ότι για να υπάρξει δυνατότητα επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών, θα πρέπει πρώτα να υπάρξει κλίμα «συναδέλφωσης» και εμπιστοσύνης μεταξύ των ηγεσιών των δύο χωρών.
Ασφαλώς αυτή η προσέγγιση δεν ήταν πρωτόγνωρη καθώς αποτέλεσε στοιχείο της εξωτερικής πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου μέσω του Κάρολου Παπούλια, βασισμένη στη καλλιέργεια πνεύματος «μη-σύγκρουσης». ...

Πού το πάει ο GAPsok το 2011;

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Οι παρακάτω σκέψεις βασίζονται σε δύο πεποιθήσεις, οι οποίες αποτελούν μάλλον κοινό τόπο πλέον σ’ όσους Έλληνες επέτρεψαν στον εαυτό τους να στοχαστεί λίγο περισσότερο πάνω στην πολύμορφη κρίση που πλήττει την χώρα: (α) Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ήρθε για να λύσει προβλήματα, αλλά για να προβληματοποιήσει σ’ ένα διαφορετικό πλαίσιο τις οικονομικές, διεθνείς και υπερεθνικές σχέσεις της χώρας και (β) να διαμορφώσει τις συνθήκες ώστε η χώρα να αποτελέσει το βασικό πιόνι της ελίτ που επιχειρεί να μανουβράρει την παγκοσμιοποίηση προς ένα συγκεκριμένο διεθνές μοντέλο ηγεμονίας που θεμελιώνει την ισχύ της λεγόμενης «uni-multipolarity», η οποία έτεινε να αμφισβητηθεί έμμεσα αλλά ουσιαστικά, κυρίως από την Κίνα, την Γερμανία και την Ρωσία.
Με δύο λόγια η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου μετέτρεψε τον εαυτό της στο βασικό πιόνι εκείνων που δεν επιθυμούν να καταστεί η Ευρώπη ένας αυτόνομος πόλος ηγεμονίας στον κόσμο. Δεν έχει καμία σημασία αν ο κ. Παπανδρέου προφασιστεί «κλίμα ανωμαλίας» στην χώρα μας και καταφύγει σε εκλογές. Πολλά γεγονότα έχουν ήδη δρομολογηθεί και η επόμενη κυβέρνηση θα κληθεί να λάβει αποφάσεις εθνικού χαρακτήρα, οι οποίες θα ανατρέπουν σε θεσμικό επίπεδο το status quo στην περιοχή. Ο ηγέτης του ...

Η διαχείριση της αβεβαιότητας στην Ελλάδα

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Επιτέλους εισήλθαμε για τα καλά στην ευλογημένη φάση της αβεβαιότητας! Η σταθερότητα στη δομή των συστημάτων αντανακλά την απόλυτη κυριαρχία ενός ηγεμονικού μοντέλου.
Η μεταπολιτευτική σταθερότητα συνδέεται απολύτως με την επικράτηση του δικομματισμού, της διαπλοκής και του καταναλωτικού ευδαιμονισμού, με κύριο χαρακτηριστικό την ενίσχυση και διεύρυνση των πελατειακών σχέσεων σε όλα τα επίπεδα.
Αυτό το μοντέλο ηγεμονίας αποθέωσε τον κομματισμό, τον συντεχνιασμό και την ιστορικά πακτωμένη πατρωνία στον τόπο μας, σε συνδυασμό με την υποχώρηση της πολιτικής στο όνομα του τεχνοκρατισμού και ενός οικονομισμού, που πεισματικά αγνόησε την παραγωγική ανάπτυξη, την παιδεία και την ανταγωνιστική διάρθρωση της οικονομίας.
Το δημόσιο χρέος αυξανόταν με πολύ ταχύτερους ρυθμούς από το ΑΕΠ, προδίδοντας ότι είχε δημιουργηθεί μια ιδιαίτερη «τάξη» η οποία συστηματικά έβγαζε το χρήμα από τις ροές της πραγματικής οικονομίας και ότι η χώρα βάδιζε ολοταχώς προς χρεοκοπία. ...

Η δυσλεξία της κρίσης

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

 Η κρίση είναι όμορφο πράγμα. Σου προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία να κατανοήσεις σχέσεις εξουσίας, κοινωνικούς και πολιτικούς ρόλους, αλλά και τον εαυτό σου ως οργανικό στοιχείο ενός συστήματος που τείνει να μεταβληθεί. Η πολύμορφη και πολυδιάστατη ελληνική κρίση συνδέεται πλέον άρρηκτα με την ευρωπαϊκή κρίση, η οποία συναρτάται απολύτως με την κρίση της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης. Η τελευταία κλονίζει τον τρόπο αντίληψης του πολιτικού φαινομένου και την διάσταση του εθνικού συμφέροντος εντός του καπιταλισμού, ενώ ξεκαθαρίζει τον ρόλο των παραγόντων που αλληλοσυγκρούονται για την παγκόσμια ηγεμονία. Η μορφή της σύγκρουσης των τελευταίων προδηλώνει και την μορφή του ηγεμονικού μοντέλου του κόσμου που τείνει να μεταβληθεί, απελευθερώνοντας κοινωνικές και εθνικές δυνάμεις που ήταν εγκλωβισμένες στην σχετικά σταθερή δομή η οποία προέκυψε μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού». ...

Ελλάς, καταγγέλλουσα και μοιρολογούσα

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Το λέω με απόλυτη βεβαιότητα, η Ελλάδα έχει καταντήσει περίγελος του κόσμου εξαιτίας της συμπεριφοράς της ηγεσίας της. Πάσχοντας από χρόνια έλλειψη στρατηγικής και μη γνωρίζοντας πώς ασκείται εθνική πολιτική ή η σύγχρονη διεθνής πολιτική, εμφανίζεται μονίμως εκλιπαρούσα για βοήθεια, επιδιώκοντας κατανόηση, όταν δεν καταγγέλλει καπιταλιστικά ή εθνικά συμφέροντα που προσβάλλουν την κυριαρχία της ή την οικονομική της ισχύ.

Η κυβέρνηση παρουσιάζεται άλλοτε καταγγέλλουσα και άλλοτε μοιρολογούσα για να καταλήξει σε εκβιαστικά διλήμματα προς το εκλογικό σώμα, το οποίο αντιστρέφει την εικόνα αυτή, δίχως να μεταβάλλει όμως διαλεκτική. Αυτό, μοιρολογεί με τη σειρά του και καταγγέλλει την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση ή όλους μαζί, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που αιτιάται η κυβέρνηση: αγορές, ΕΕ, Γερμανούς, Τούρκους, Σλαβομακεδόνες και άλλους με ανάλογη «παραβατική» συμπεριφορά ή μειωμένη αίσθηση αλληλεγγύης.

Σε λίγο βλέπω και τον Σαρτζετάκη να ξαναδηλώνει: «είμαστε έθνος ανάδελφο» και όλοι μαζί να το ρίχνουμε στα ξόρκια και στις κατάρες, με την «υπεύθυνη» κυβέρνησή μας να προσφεύγει σε υπερεθνικούς και διεθνείς ...

Τι δεν είπε ο Ρουμπινί

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Ο Νουριέλ Ρουμπινί φέρεται να είπε, στην εκδήλωση που διοργανώθηκε από την εταιρεία συμβούλων επιχειρήσεων Better Business Bureau, ότι «η έξοδος από το ευρώ είναι η μόνη λύση για την ελληνική οικονομία». Και φαντάζομαι ότι με αυτό τον τρόπο απάντησε σε εκείνους που αναζητούν διαρκώς λύσεις κατόπιν εορτής. Είναι μια έντιμη επιστημονικά άποψη που σχηματίζεται από την μελέτη της υπόθεσης έτσι όπως την αρθρώνει η τρόικα και επιχειρεί να την εξειδικεύσει με σειρά αντιλαϊκών μέτρων η κυβέρνηση.

Η απολύτως ορθή διατύπωση θα ήταν, όμως: η έξοδος από το ευρώ θα είναι σε λίγο η μόνη λύση για την ελληνική οικονομία, έτσι που το πάτε. Με δυο κουβέντες ο άνθρωπος έρχεται στα λόγια μας. Αφού ο Γιώργος Παπανδρέου και οι σύμβουλοί του . ...

Ο Μετα-εθνικισμός, το Όνειδος, ο Μίκης και Εμείς

Ο Μίκης του 2010, δεν είναι ο μεγάλος καλλιτέχνης απλώς, δεν είναι ο πολιτικός είναι το σύμβολο που θα μπορούσε να παρακινήσει ευρύτερα στρώματα για ένα νέο ξεκίνημα, νέο αγώνα για κοινωνική χειραφέτηση και αυτο-διακυβέρνηση. 

Ο Μίκης μπορεί να ενώσει. Είναι, εν κατακλείδι, ένα σύμβολο ενότητας της ελληνικής κοινωνίας που δεν πρέπει να το χαρίσουμε στο καθεστώς, ούτε όμως να το αφήσουμε να γίνει το όργανο διασκέδασης των πραγματικών, πολιτικών αιτημάτων της νέας γενιάς.

Ο Μίκης πλέον δεν ανήκει στον εαυτό του. Ανήκει σε όλους μας. Δεν μπορεί όμως ταυτόχρονα να ανήκει και στο καθεστώς.

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Το φαινόμενο του εθνικισμού υπήρξε ιστορικά η ηθική μήτρα των μοντέρνων κρατών και κοινωνιολογικά ο νομιμοποιητικός μηχανισμός της οργάνωσης και λειτουργίας τους. Γενικά θα συμφωνήσω στην τυπολογική διάκριση μεταξύ πολιτισμικού-εθνικισμού και αστικού-εθνικισμού, θα διαφωνήσω όμως ως προς τον διαχωρισμό μεταξύ Ανατολικού και Δυτικού εθνικισμού, καθώς πουθενά δεν συναντά κανείς μια καθαρή διχοτόμηση μεταξύ πολιτισμικού και αστικού. Ασφαλώς χώρες όπως είναι η Ελλάδα ή ακόμη η Γερμανία διακρίνονται περισσότερο από πολιτισμικό-εθνικισμό παρά από αστικό, ενώ χώρες όπως η Γαλλία, ο Καναδάς ή οι ΗΠΑ χαρακτηρίζονται εντονότερα από τον αστικό τύπο.

Όταν ακούς ευρώ είναι η πολιτική που βρικολάκιασε…

του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Ταραχή έχει προκληθεί στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας και αναστάτωση στις Βρυξέλλες από το ενδεχόμενο η χρεοκοπία της Ελλάδας να καταστεί ανεξέλεγκτη. Απίθανες συμπεριφορές διαπιστώνονται τόσο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όσο και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και στο γερμανικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Έχουν βγει τα μαχαίρια και άρχισαν τα πισώπλατα μαχαιρώματα. Το ελληνικό ζήτημα φαίνεται να γίνεται αφορμή για να ξεκαθαρίσουν λογαριασμοί ετών στα όργανα της ΕΕ και μεταξύ των δύο βασικών πολιτικών στρατοπέδων που μάχονται για την εξουσία στην Γερμανία.

Το πιο δυνατό χτύπημα εναντίον της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη, που καταλήγει να εξευτελίζει τον τρόπο λήψης αποφάσεων στα κεντρικά όργανα της ΕΕ και της ίδιας της γερμανικής κυβέρνησης, έγινε από την εφημερίδα Bild-Zeitung σε ένα μπαράζ δημοσιευμάτων που ....
υπογράφουν οι Nikolaus Blome, Nikolaus Harbusch, Dirk Hoeren, George Kalozois, Rolf Kleine, Einar Koch, Ralf Georg reuth, Paul Ronzheimer, Dieter Schlüter, Georgios Xanthopoulos. ...

Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς!...

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μέσω Press-GR

Επιτέλους αυτή η επαρχιώτικη διαλεκτική των κουτοπόνηρων κυβερνώντων πρέπει να σταματήσει. Οι Έλληνες μπορεί να εμφανίζονται αμήχανοι και παγωμένοι, από την πολυδιάστατη κρίση που πλήττει την κοινωνία τους. Μπορεί να έχουν οι περισσότεροι αποβλακωθεί από τις τηλεπολιτικές, αλλά δεν είναι ηλίθιοι, ούτε αστοιχείωτοι. Η πολιτισμική τους συγκρότηση και η γενική τους εκπαίδευση δεν διαφέρει ουσιαστικά από εκείνη των υπολοίπων Ευρωπαίων. Δεν το λέω για να «χαϊδέψω αυτιά». Το υποστηρίζω επειδή είμαι σε θέση εμπειρικά να το επιβεβαιώσω.
Δεν μπορεί, λοιπόν, σε αυτόν τον λαό να συμπεριφέρεται η κυβέρνηση σαν να είναι κακομαθημένα ανήλικα, τα οποία δεν είναι ικανά να κρίνουν πιο είναι το συμφέρον της χώρας τους, της κοινωνίας τους και των ιδίων. Είναι απολύτως προβληματική, αν όχι ηλίθια, η εν τέλει βαθύτατα λαϊκιστική και αντιδημοκρατική προσέγγιση της κυβέρνησης, ότι έχει να κάνει με έναν λαό διεφθαρμένων υποκειμένων, που μη διαθέτοντας ιδιαίτερη γνώση μπορεί εύκολα να άγεται και να φέρεται, από επιτήδειους πολιτικάντηδες και διαπλεκόμενα ΜΜΕ. ...

Ο Γιώργος σ’ ένα παιχνίδι για μεγάλα παιδιά

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Όσο περνάει ο καιρός και βαθαίνει η κρίση στην χώρα μας, τόσο και περισσότεροι φαντάζομαι να είστε εσείς που αντιλαμβάνεστε πόσο δίκιο είχαμε όταν από την αρχή με δεκάδες διαδικτυακά άρθρα επιχειρήσαμε να δείξουμε την διάσταση του προβλήματος ως μία μορφή προστριβής των κυρίαρχων ευρω-ατλαντικών συμφερόντων.

Ο ισχυρισμός μας ότι η κρίση στην Ελλάδα προκλήθηκε ως απάντηση του χρηματοπιστωτικού λόμπι στην γερμανική αντίδραση μετά το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας στις ΗΠΑ, που μόλυνε σε βαθμό που κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς και τα ευρωπαϊκά μεγάλα χαρτοφυλάκια, είναι πλέον κοινός τόπος για όσους παρακολουθούν τα οικονομικά και την διεθνή πολιτική. ...

Μια κυβέρνηση δίχως αύριο...

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου (Press-GR)

  
Το κεράκι που άναψε ο Γιώργος Παπανδρέου στον Άγιο Νεκτάριο έσβησε. Η κυβέρνησή του δεν απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των πολιτών. Όπως και να το μετρήσει κανείς, η κυβέρνηση δεν χαίρει πολιτικής νομιμοποίησης. Είναι μια νόμιμη κυβέρνηση που όμως, μέσω πρωτόγνωρων πολιτικών εκβιασμών, φρόντισε να απολέσει έμπρακτα την νομιμοποίησή της στο εκλογικό σώμα.
Ο κ. Παπανδρέου ζήτησε να εκδηλωθεί με σαφήνεια η υποστήριξη του λαού στις κυβερνητικές επιλογές, μέσω των περιφερειακών εκλογών, θέτοντας μάλιστα αυτοβούλως, σε αντίθετη περίπτωση, ζήτημα βουλευτικών εκλογών. Ο λαός εκδήλωσε την βούληση του και σύμφωνα με το δίλημμα που έθεσε ο πρωθυπουργός, δεν υποστήριξε, όχι απλώς τις επιλογές της κυβέρνησης, αλλά αμφισβήτησε την νομιμοποίησή της στην εξουσία. Την κυβέρνηση αυτή την στιγμή, σύμφωνα με το άτυπο δημοψήφισμα που η ίδια επέλεξε για να...