Ας δούμε τα δεδομένα:
1. Καλλικράτης. Νέο τοπίο στην Αυτοδιοίκηση. Με λίγα λόγια, οικονομίες κλίμακας και ορθολογισμός, αλλά και ισχυρή μείωση της άμεσης δημοκρατίας. Μεγαλώνει η απόσταση του πολίτη από τα τοπικά κέντρα εξουσίας. Ανακαλύπτουμε όμως, θέλοντας και μη, αυτά που μας ενώνουν με τους γείτονες.
Ούτε σωτηρία λοιπόν, ούτε καταστροφή!. Άρα τι κάνουμε; Μένουμε κλεισμένοι πεισματικά στο καβούκι μας επειδή δε μας ρώτησαν; -μήπως και πότε μας ρώτησαν… Ή δίνουμε τη μάχη στις νέες συνθήκες, προσπαθώντας να αναπτύξουμε ισχυρό Αυτοδιοικητικό Κίνημα και να ασκήσουμε τη δυναμική του στις καινούριες δομές; Προτιμήσαμε το δεύτερο. Τα αντιπροσωπευτικά όργανα, κεντρικά ή τοπικά, γρήγορα γίνονται γραφειοκρατικά αν δεν υπάρξει κίνημα, αν δεν υπάρξουν ενεργοί πολίτες. Αυτό ίσχυε και παλιότερα που δεν υπήρχε Καλλικράτης. Η εμπειρία είναι διαχρονική και επιβεβαιώνει αυτή τη διαπίστωση. Π.χ τα Συνοικιακά Συμβούλια ποτέ δεν λειτούργησαν ουσιαστικά, αν και προβλέπονταν από το νόμο. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις υπήρξαν εκεί που ο κόσμος ήταν πιο «κινηματικός», απαιτητικός και ψαγμένος.
Συμμετέχουμε στις αυτοδιοικητικές εκλογές ως ενεργοί πολίτες με την Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Λαμίας και διεκδικούμε «στα ίσα» τη θέση που μας αξίζει στο νέο Καλλικρατικό Δήμο! Σε κάθε περίπτωση έχουμε το νου μας να τους γίνουμε «τσιμπούρι» μετά από αυτές. Και θέλουμε την ψήφο των Λαμιωτών, γιατί είναι σίγουρο ότι χρειάζονται πολλά «τσιμπούρια»!
2. Οικονομική κρίση. «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά». Φταίνε αυτοί που κυβέρνησαν, αλλά και όσοι τους στήριξαν ή δεν αντιστάθηκαν στην εικονική πραγματικότητα. Υπάρχει μια διάχυση ευθυνών στον ...
