Eπεισόδια και δεκάδες προσαγωγές μετά την πορεία για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο - Χρήση χημικών από την ΕΛ.ΑΣ. στα Εξάρχεια [εικόνες&βίντεο]

Επεισόδια με ρίψη χημικών και βομβίδων κρότου-λάμψης από την αστυνομία σημειώθηκαν λίγο μετά τις 20.00 στην  περιοχή γύρω από την πλατεία Εξαρχείων.
Τα επεισόδια άρχισαν αμέσως μετά το τέλος της πορείας για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ισχυρές δυνάμεις της Αστυνομίας παρατάχθηκαν περιμετρικά της πλατείας, ενώ αποπνικτική ήταν για αρκετή ώρα η ατμόσφαιρα από τη χρήση χημικών.

Λίγο μετά τις 21.00 πραγματοποιήθηκε ευρεία επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ. στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων με δεκάδες προσαγωγές. ...

Πυροβολώντας τον αγγελιοφόρο - Το Ημερολόγιο 2009 της Αυγής... με_τα_ΜΑΤια του 2013

Τις μέρες που ακολούθησαν την δολοφονία Γρηγορόπουλου και καθώς η Αθήνα

βρισκόταν σε αναβρασμό για περισσότερο από ένα μήνα, η Αυγή αποφάσισε να αφιερώσει το ημερολόγιο του 2009 στο ξέσπασμα των νέων.
Ο Δεκέμβρης του '08 σε μια ωμή, σχεδόν ανεπεξέργαστη καταγραφή μέσα από φωτογραφίες και συνθήματα των ημερών. Ο Δεκέμβρης του 2008 που εκχυδαΐστηκε στον κυρίαρχο λόγο ως "ημέρες που κάηκε η Αθήνα" απετέλεσε ένα παγκόσμιο σοκ, ήταν η πρώτη μαζική και γενικευμένη αντίδραση στην κρίση και στα συνθήματα των ημερών μπορεί κανείς μέσα από την καθαρή ματιά των παιδιών να δει εν σπέρματι τη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε σήμερα. Πυροβολούσαν τον αγγελιοφόρο... Ίσως γι αυτό η Αυγή και ο ΣΥΡΙΖΑ να δέχθηκαν τόσο συντονισμένη και σφοδρή επίθεση απ όλο το πολιτικό φάσμα. Τελείως τυχαία πρόκειται για τις ίδιες δυνάμεις που επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Αυγή και σήμερα.


Παραθέτουμε το ημερολόγιο για να ξαναδούμε το 2008 με τα μάτια του 2013:

Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει, άμεσα: Η φωτογραφία της μνημονιακής ξεφτίλας! Μαθητές περικυκλωμένοι από τα ΜΑΤ στα Προπύλαια

Η φωτογραφία που ανέβηκε στο twitter δείχνει το «μεγαλείο» της μνημονιακής ξεφτίλας!
Πάνοπλοι και υπεράριθμοι των διαδηλωτών άνδρες των ΜΑΤ είχαν περικυκλώσει, επί μία ώρα περίπου, 200 μαθητές στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και τους κράταγαν εκεί, ομήρους, προφανώς σε μια κίνηση εκφοβισμού και παράλληλα «μήνυμα» για την αποφασιστικότητα των δυνάμεων καταστολής και στις πορείες που θα ακολουθήσουν το απόγευμα της Παρασκευής.
Τελικά και αφού το όλο θέαμα άρχισε να καταντά γελοίο, οι μαθητές αφέθηκαν «ελεύθεροι» να αποχωρήσουν, σε μικρές ομάδες και αφού τους έγινε σωματικός έλεγχος!
Το κατοχικό κράτος δυνάστης δείχνει τη μαγκιά του πάνω στα παιδιά μας!

Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει, άμεσα, για το καλό της πατρίδας και της δημοκρατίας!

Περίπου 30 προσαγωγές έκανε η αστυνομία, στα επεισόδια που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια της πορείας στη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου, στο κέντρο της Αθήνας. Νέα πορεία έχει προγραμματιστεί για τις 6 μ.μ.
Οι προσαχθέντες οδηγήθηκαν στην Ασφάλεια, προκειμένου να γίνει εξακρίβωση των στοιχείων τους. Στα επεισόδια, περιορισμένης έκτασης, στην Πανεπιστημίου, τραυματίστηκε ένας αστυνομικός από σπασμένο μάρμαρο που εκσφενδόνισε διαδηλωτής. ...

Για μια δολοφονία που ''γιορτάζει'' τα πέντε ολόμαυρά της χρόνια...

σημειώσεις

Όλα έχουν μια ηλικία. Οι άνθρωποι, τα δέντρα, η γη. Μόνο οι σκέψεις και τα όνειρα δεν τιθασεύονται εύκολα. Δεν έχουν αρχή και τέλος, δεν υπάρχει ηλικία. Μα δραπετεύουν διαρκώς.

 

Ηλικία έχουν και οι δολοφονίες. Μια από αυτές, σήμερα 6 Δεκέμβρη, συμπλήρωσε τα πέντε πρώτα της ολόμαυρα χρόνια.

 

Γιορτάζει και αυτή, όπως της αναλογεί. Κατά τη φύση της.

 

Ένα 13χρονο κορίτσι ξεψυχάει κατάκρυο πάνω από ένα μαγκάλι.

 

Ένας ακόμη αυτοκτονεί, επειδή δεν αντέχει όχι μόνο το βάρος ενός δανείου, αλλά την ταπείνωση.

 

Εκατό μετανάστες πνίγονται.

 

Αντί για κεράκια, ανάβουν  κυβερνητικά μπουρλότα για τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία.

 

Αντί για τραγούδια, οι οιμωγές των απολυμένων, οι κατάρες των απλήρωτων, τα αναθέματα των γερόντων, τα ηχηρά φάσκελα των ξενιτεμένων νέων.

 

Πέντε χρόνια πριν, κάποιοι έλεγαν ότι η έκρηξη του Δεκέμβρη του 2008, η σπίθα που άναψε ο δολοφονημένος Αλέξης Γρηγορόπουλος, ήταν μια πρόδρομη εξέγερση, στην ''πίσω αυλή'' μιας καπιταλιστικής κρίσης που σιγόβραζε.

 

Στην πίσω αυλή αποθηκεύουμε ότι ‘’περισσεύει’’, αλλά δεν τολμάμε να θάψουμε.  ...

Εμείς (και) οι τρομοκράτες, ο σάπιος λόγος, ο καναπές, και η συνενοχή...

Ένα μήνυμα το οποίο είναι αόρατο στο Δημήτρη M. και σε κάθε Δημήτρη M. γιατί σκεπάζεται από τόνους μιζέριας
 που μόνο μια ζωή γεμάτη σπουδές και μόχθο που καταλήγουν στο τίποτα μπορεί να προσφέρει

Αγαπητέ μοναδικέ αναγνώστη,

Το σημερινό κείμενο θα είναι λίγο διαφορετικό από τα προηγούμενα. Αφορμή – όχι αιτία – στάθηκε το παρακάτω status που μπήκε στον κόπο να ανεβάσει ένας «φίλος» στο facebook ονόματι Δημήτρης M. το πρωί της Δευτέρας και μου δημιούργησε κάποιες σκέψεις. Ακόμα μεγαλύτερες σκέψεις μου προξένησε το γεγονός ότι πολύ γρήγορα βρέθηκαν αρκετά άτομα που συμμερίστηκαν την άποψή του και το εξέφρασαν με likes και comments. To status είχε ως εξής:

«Είναι εξοργιστικό το φαινόμενο παιδάκια των βορείων προαστίων, με πολλά από τα προβλήματα που συνομήλικοί τους έχουν σε περιοχές όπως το Κερατσίνι, η Αμφιάλη ή το Καματερό να μην υπάρχουν, με τέτοια ευκολία να αρπάζουν τα όπλα, να βάζουν βόμβες και να δηλώνουν αντάρτες πόλεων. Μου θυμίζουν αυτό το γνωστό τραγούδι του Πορτοκάλογλου «αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά». Κατανοώ πως έχουν μίσος επειδή οι μαμάδες τους περισσότερο είχαν το μυαλό στα μπικουτί, τους γκόμενους και τη γιόγκα. Κατανοώ πως κάπου πρέπει να εκτονωθούν. Αλλά όχι κι έτσι. Άνθρωποι σαν κι εμένα που κανένα οικονομικό πρόβλημα δεν είχαν λυμένο από κούνια, όπως είχαν αυτά τα «μωρά», που δουλέψανε 15ωρα για να κάνουν «κάτι» και να βγουν από τον τρόμο της ανεργίας, άνθρωποι από λαϊκές γειτονιές που ξεκινήσανε από το μηδέν, δεν δέχονται να συμμετάσχουν στην δικαιολόγηση αυτής της «οργισμένης γενιάς». Όχι. Δεν είναι οργισμένη. Κακομαθημένη είναι αυτή η γενιά. Τα είχαν όλα και θέλανε «περιπέτεια». Στην πλάτη όμως της κοινωνίας. Τα πραγματικά προβλήματα δεν είναι λοιπόν στον γιο της κυρίας Νάσιουτζικ. Είναι στο παλικάρι που γνώρισα προχθές και το οποίο ξυπνά από τις 4 τα χαράματα για να δουλέψει στην ιχθυόσκαλα στο Κερατσίνι για να ζήσει πέντε μέλη της οικογένειας του. Άντε γιατί πολύ μας έχουν σκοτίσει από το 2008 με τη δήθεν οργισμένη γενιά του Γρηγορόπουλου. Με τα παιδιά που παλεύουν στη δουλειά και το μεροκάματο και δεν παίρνουν Καλάσνικοφ ποιος θα ασχοληθεί; Με τους ντελιβεράδες που οδηγούν στη νύχτα ποιος θα μιλήσει; Αμάν πια με το κάθε νιάνιαρο. Και για να το πάω παρά πέρα, στη γειτονιά μου τον Πειραιά, όταν ένα παιδί δεν έπαιρνε από λόγια έπεφτε και καμιά ψιλή. Έτσι παιδευτικά.»

Καταρχάς, θα ήθελα να εκφράσω την αμέριστη συμπαράστασή μου στο «φίλο» που δηλώνει εξοργισμένος και να του πω ότι τον καταλαβαίνω απόλυτα αφού ανάλογη οργή ένιωσα τις προάλλες όταν οι Lakers έχασαν διαφορά 13 πόντων στο 4^ο δωδεκάλεπτο και τελικά ηττήθηκαν από τους Suns ή όταν πέθανε η Μοναξιά στην ταινία του Παπακαλιάτη από καρκίνο επειδή δεν έκοψε στο Χριστόφορο να πάει να την κοιτάξει σε έναν κτηνίατρο.

Αντίθετα, δεν ένιωσα καμία οργή απέναντι σε αυτά τα νεαρά παιδιά που είναι μόλις λίγο μικρότερά σε ηλικία από μένα, παιδιά τα οποία αντί να στήνονται τα Σάββατα σα τα πρόβατα έξω από το μαντρί του W και του DC είχαν τα κότσια να στραφούν απέναντι σε αυτό το σύστημα ανομίας και σαπίλας και να το πολεμήσουν με τον τρόπο που τα ίδια έκριναν σωστό όταν γύρω τους όλοι αδρανούν. Δεν ήταν εκτόνωση, ήταν αντίδραση. Κι όπως συνέβη και με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το 2008, η κακοποίηση και τα βασανιστήρια που δέχτηκαν δεν ήταν ατύχημα, ήταν η ουσία του κράτους. Ενός κράτους που με επιτάξεις, σπάσιμο καταλήψεων, πανταχού παρούσα αστυνόμευση και βασανιστήρια ασκεί πρωτοφανή τρομοκρατία παραπλανώντας το λαό μέσω των καθεστωτικών ΜΜΕ που εκπέμπουν παράνομα χρησιμοποιώντας δημόσιες συχνότητες. ...