(Το κείμενο που ακολουθεί έγραψε η δεκαεννιάχρονη Παναγιώτα Ζ, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής.
Αναφέρω την ηλικία της γιατί -νομίζω- ότι είναι δύσκολο να βρεις δεκαεννιάχρονους (τόσο σύντομα μετά τους φιλόλογους και τους κανόνες του σχολείου) που να μπορούν να γράψουν τόσο ελεύθερα, χωρίς πρόλογο-κυρίως θέμα-επίλογο, χωρίς σημεία στίξης, χωρίς συμβάσεις.
Κι επιπλέον επειδή οι γηραιότεροι (ωριμότεροι αν προτιμάτε) δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε τη νεωτερικότητα των σχέσεων, όπου το φλερτ παραλείπεται.
Την τραγωδία της παράλειψης του φλερτ θα πω -κι ας θεωρηθώ οπισθοδρομικός ή αφελής ρομαντικός της παλιάς...
