Εμφύλιος και Έλληνες! Το "κουσούρι" που έστειλε τον Κολοκοτρώνη φυλακή! - VIDEO

"Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα, ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι ... Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι, και Μαμμωνάδες βάρβαροι,και χαύνοι λεβαντίνοι, λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη." Κωστής Παλαμάς 

Έχουμε τον “εμφύλιο” μέσα μας, εμείς οι Έλληνες; Δεν μπορεί να μην το σκεφτείς ,διαβάζοντας την ιστορία μας ,αλλά και ζώντας το σήμερα. Η κρίση έχει αναδείξει αυτή την “άρρωστη” πτυχή της εθνικής μας ιδιοσυγκρασίας. Δεν είναι κάτι νέο,αλλά πάντα θέλουμε να πιστεύουμε ότι το ΄χουμε ξεπεράσει.

Από την ανάσταση του Έθνους το 1821 , το “κουσούρι” αυτό μας βασανίζει και μας κρατά πίσω. Σαν σήμερα το 1825 εμείς οι Έλληνες συλλάβαμε και φυλακίσαμε …τον Κολοκοτρώνη. 

Για πρώτη φορά, γιατί ακολούθησε κι άλλη το 1833!

Διαβάστε την ιστορία. Έχει τη σημασία της και ίσως μας κάνει όλους να σκεφτούμε ότι το ζητούμενο ειδικά αυτή τη περίοδο δεν είναι “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”, αλλά να μπορέσουμε όλοι μας να θρέψουμε τις δικές μας “κατσίκες”.

Πως και γιατί …φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη:

Η πιο σπουδαία φράση του Κολοκοτρώνη και η «προφητεία» που δεν επιβεβαιώθηκε

Τα χαστούκια που τον πείσμωσαν και η υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό του

«Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση», ανακαλούσε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην Πνύκα στις 7 Οκτωβρίου 1838, «δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε "πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;", αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι, εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση».

Η εξέχουσα στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία του 1821, ο πιο αγαπητός αντάρτης, δεν αμφέβαλε ποτέ για τη νικηφόρα έκβαση του εθνικού ξεσηκωμού.

Ένα πράγμα φοβόταν μόνο: τους Έλληνες, τους «προσκυνημένους» όπως τους αποκαλούσε, οι οποίοι σε συνάρτηση και με την επέλαση του Ιμπραήμ έθεταν σε άμεσο κίνδυνο τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα: «Μόνον εις τον καιρόν του προσκυνήματος εφοβήθηκα διά την πατρίδα μου», έλεγε στα απομνημονεύματά του.

Η γέννηση του εθνικού μας ήρωα και η «προφητεία» του παππού του που δεν επιβεβαιώθηκε

Όταν απέτυχε η επανάσταση του 1770, τα λεγόμενα Ορλωφικά, οι Τούρκοι ανελέητα έσφαζαν στο πέρασμά τους τον άμαχο πληθυσμό. Ανάμεσα σε όσους έφευγαν για να γλιτώσουν από το μίσος του κατακτητή ήταν και η μάνα του Θόδωρου Κολοκοτρώνη. Αν και ετοιμόγεννη πήρε το δρόμο προς τη Μεσσηνία μαζί με το υπόλοιπο πλήθος και από εκεί προς το Ραμαβούνι, για να γλυτώσει και εκείνη αλλά και το παιδί που κουβαλούσε στην κοιλιά της.

Στις 3 Απριλίου 1770 την έπιασαν οι πόνοι. Ξάπλωσε κάτω από ένα δέντρο και έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγόρι, τον πρωτότοκο γιο του περίφημου αρματολού Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, που είχε πρωτοστατήσει στην υποκινούμενη από τους Ρώσους ένοπλη εξέγερση της Πελοποννήσου το 1770. ...

Η δίκη του Κολοκοτρώνη – Όλη η ιστορική απολογία

Η τελευταία συνεδρίαση της 26ης Μαΐου 1834.

Αθανάσιος Πολυζωίδης

Γεώργιος Τσερτσέτης

Στις 26 Μαΐου συνεδρίασε για τελευταία φορά το δικαστήριο, συνεδρίαση κατά την οποία βγήκε η απόφαση, αφού προηγήθηκαν πράξεις πρωτοφανούς αυθαιρεσίας που καταργούσαν την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Δεδομένου ότι η τύχη των δύο στρατηγών είχε εμπλακεί ανάμεσα στις διαμάχες της αντιβασιλείας, την προηγούμενη νύχτα έγιναν φοβερές παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, κατά τις οποίες επικράτησε η θέση του Κωλέττη. Στην προσπάθεια της εκτελεστικής εξουσίας να επιβάλει την καταδίκη των στρατηγών, παραβιάσθηκαν και οι στοιχειώδεις αρχές απονομής της δικαιοσύνης, ενώ παράλληλα δύο δικαστές, ο Πολυζωίδης και ο Τερτσέτης, στις απαρχές του νεοελληνικού κράτους έδιναν μοναδικά μαθήματα ακεραιότητας και δικαστικής συνείδησης.

Η αίθουσα του δικαστηρίου είχε από νωρίς γεμίσει και όσοι δεν είχαν προλάβει να προσέλθουν έγκαιρα, είχαν κατακλύσει την πλατεία και τους γύρω δρόμους. Για την προσέλευση του κόσμου αυτού σημειώνεται με πολύ παραστατικό τρόπο στα Πρακτικά [σ. 374]:

«Το ακροατήριον πλήθει υπέρ ποτέ πάσης τάξεως ακροατών σωρεύονται συνερχόμενοι εις το μέγα τούτο οικοδόμημα, το οποίον είναι χιλιάδων περιεκτικόν, αλλ' ολίγοι φαίνονται όσους χωρά, ως προς το πλήθος της συρροής. Εις το κάθισμα του ενός ίστανται τρεις, τέσσαρες, οπίσω, εμπρός. Το σπρώξιμον, η συνώθησις ακατάπαυστα ακολουθεί, αλλ' επιμένουν καταπατούμενοι καρτερικώς.

Το δε εκτός πλήθος ως όταν, οπού πτηνών πολλών φωλεαί φανείς έρπων όφις φθοροποιός σηκώνει εις το πτερόν όλα ομού και συνταράσσει αυτά, πετώνται και συμπερικυκλούμενα περί τον τόπον των φωλεών, ως διαστάζοντα και φοβούμενα περί των εαυτών νεοσσών ούτως το εκτός πλήθος, συμπεριφερόμενον πέριξ του Δικαστηρίου εκεί, περί την μεγάλην της πόλεως πλατείαν και τας πλησίον της αγειάς, σχηματίζεται εις σχήματα πολυειδή, προσομιλούν περί του δεινού, και φέρον εις πρόσωπον, γραπτήν την ταραχήν της ψυχής και τον δισταγμόν, ως προαισθανόμενον οιωνούς κακούς περί της σκηνής και των συνεπειών αυτής. Ολόκληρος η πόλις συγκινείται, ανατρέφεται εδώ κ' εκεί, ως θάλασσα κυμαινόμενη εις ρεύμα σφοδρόν».

Στις 10.30 το πρωί οι χωροφύλακες οδήγησαν τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα την αίθουσα του δικαστηρίου στο τούρκικο τζαμί. Μετά από μισή ώρα αναμονής μπήκαν στην αίθουσα οι δικαστές και ο πρόεδρος άρχισε τη συνεδρίαση ζητώντας από τον επίτροπο να απαντήσει στις αγορεύσεις των συνηγόρων, για να λάβει την ίδια επίμονη άρνηση.

Πολυζωίδης: Πώς θα συμπληρωθούν τα κενά της κατηγορίας;

Μάσον: Επαναλαμβάνω την χθεσινήν απάντησιν δεν χρειάζονται περισσότεροι αναπτύξεις.

Πολυζωίδης: Τότε δίδω τον λόγον εις τους συνηγόρους της υπερασπίσεως, διά να συνεχίσουν τας αγορεύσεις των. ...

INFOWAR: Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους

Κάθε καλοκαίρι, στις 19 Ιουνίου, αρκετοί θυμούνται τη φράση «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» που φέρεται να είπε το 1827 ο Κολοκοτρώνης ξεκινώντας την εκστρατεία του εναντίον των νενέκων του Ιμπραήμ. Φέτος όμως, με τις καταγγελίες περί προσκυνήματος και εθνικής προδοσίας να εκτοξεύονται ένθεν κακείθεν, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε την ιστορία της φράσης και από μια άλλη οπτική γωνία.

Μόνον εις τον καιρόν του προσκυνήματος εφοβήθηκα διά την πατρίδα μου

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Πριν από δύο χρόνια δημοπρατήθηκε μια επιστολή του 1822, στην οποία ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αναφέρει για πρώτη φορά τη φράση «φωτιά και τσεκούρι» καλώντας τους κατοίκους χωριών της Αχαΐας να συμμετάσχουν στην πολιορκία της Πάτρας… ή να υποστούν τις συνέπειες. Παρ' όλα αυτά η φράση έχει ταυτιστεί στο συλλογικό υποσυνείδητο (αν και όχι αναγκαστικά και στα βιβλία των ιστορικών) με την έναρξη των επιχειρήσεων του Γέρου του Μοριά εναντίον όσων είχαν προσκυνήσει τον Ιμπραήμ ακολουθώντας το παράδειγμα του Δημητρίου Νενέκου:

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» !

Πες τους ρε φίλε πανουργιά, (ορέ) έχω εις στον πούτσον μου βιολιά, (ορέ) έχω εις στον πούτσον μου βιολιά έχω και τουμπερλέκια κι όπως γουστάρω τα βαρώ και σπάω τα ζεμπερέκια. Όταν γυρίσω θα τους γαμήσω και αν αργήσω δώσ' τους κι αυτό, είναι τ' αρχίδια μου τα δυο. Όπως στα λέω να τους τα γράψεις, όπως στα λέω να τους τα πεις, Καραϊσκάκης σεβνταλής,

Το καλοκαίρι του 1826 η Ελληνική επανάσταση μοιάζει χαμένη υπόθεση. Ο Ιμπραήμ, που αποβιβάζεται στην Πελοπόννησο τον Φεβρουάριο του 1825, ελέγχει σχεδόν όλα τα προπύργιά της. Το Μεσολόγγι, σύμβολο της ελευθερίας και του αγώνα, έχει πέσει ηρωϊκά τον Απρίλη του 1926. Η Ακρόπολη των Αθηνών πέφτει, τελευταία, τον Μάιο του ’27.

Μάρκος Μπότσαρης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Παπαφλέσας, είναι νεκροί! Κι ο Υψηλάντης – ο αρχηγός που εξέλεξε η Φιλική εταιρεία – λέει τα πράγματα με το όνομά τους στην Επίδαυρο και καθαιρείται!

Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο Ιμπραήμ εκδίδει τα «προσκυνοχάρτια». Όποιος δεν παίρνει το «ράι μπουγιουρντί» εκτελείται επιτόπου. Ο Μωριάς προσκυνάει. Οι μικρότεροι καπεταναίοι προσχωρούν στα τάγματα του εισβολέα. Ο τρόμος βασιλεύει παντού.

Μπροστά σ” αυτήν την κατάσταση, ο μόνος που μένει όρθιος είναι ο Κολοκοτρώνης. Ο Γέρος του Μωριά, που αποφυλακίζεται επιτέλους λίγες μέρες πριν το Μανιάκι, διάγει έναν φαινομενικά απέλπιδο αγώνα εναντίον του Αιγύπτιου Πασά. Σκοπός του είναι να παρενοχλεί τον εχθρό και να εμψυχώνει τους Έλληνες. Κι εκεί που δεν τα καταφέρνει με το καλό, επιστρατεύει την τρομοκρατία.

Ήταν 19 ΙΟΥΝΙΟΥ του 1827, που ο Κολοκοτρώνης κήρυξε πολεμικό συναγερμό σ΄ όλον τον πληθυσμό του Μωριά από 15 – 60 χρονών και σάλπισε το φοβερό του σύνθημα: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»!

Οι εντολές του είναι σαφείς: «Φούρκα και παλούκι» σ΄ όποιον πολεμά μαζί με τον εχθρό. «Όποιο χωριό δεν γυρίσει πίσω (σ.σ. δεν αποκηρύξει το προσκύνημα) είναι τα σπίτια του καημένα, τ΄ αμπέλια του κομμένα, θα τους αφανίσω από το πρόσωπο της γης! Κι αν επιστρέψουν, το έθνος θα τους συγχωρήσει». ...

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απηύθυνε στη Πνύκα, τον πιο κάτω λόγο προς τους νέους του Α' Γυμνασίου της Αθήνας:

  
Παιδιά μου!
     Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
     Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.
     Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ  (αντιβασιλέα), έναν πατριάρχη και του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες  (προεστοί) εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα, διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε. ...

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης - Ο Γέρος του Μοριά (1770-1843)

Στις 3 Απριλίου του 1770 γεννήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μια από τις μεγαλύτερες μορφές του 1821, γνωστός και ως ο Γέρος του Μοριά. Διακρίθηκε για την στρατηγική του σκέψη, το θάρρος του, την αγαθή του καρδιά και τον έντιμο χαρακτήρα του. Πίστευε στον Θεό κι έλεγε: “Έλληνες, ο Θεός υπέγραψε για την ελευθερία της πατρίδος και δεν την παίρνει πίσω την υπογραφή του" και στον λόγο στην Πνύκα ότι πολέμησαν "πρώτα Υπέρ Πίστεως και έπειτα Υπέρ Πατρίδος".

Κατά τα Ορλωφικά, η γυναίκα του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, είχε βρει καταφύγιο στα βουνά. Εκεί, στις 3 Απριλίου του 1770 γέννησε τον Θεόδωρο "εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την πάλαιαν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι".

To 1780, οι Τούρκοι με επικεφαλής τον Καπετάμπεη, πολιόρκησαν τους πύργους της Καστάνιας (ή Καστάνιτσας) της Μάνης, όπου βρίσκονταν οι Κολοκοτρωναίοι και ο Κλέφτης Παναγιώταρος, στα πλαίσια επιχειρήσεων εκκαθάρισης εστιών αντίστασης. Μετά από καιρό πολιορκίας και με τα εφόδια να τελειώνουν επιχείρησαν έξοδο. Ο Κωνσταντής σκοτώθηκε όπως και δυο αδέρφια του και πολλά από τα παλικάρια τους. ...