Τόμσεν ξανά σε ρόλο Κασσάνδρας: Η Ελλάδα δεν μπορεί να ευημερήσει στην Ευρωζώνη - Έρχεται λιτότητα μετά την πανδημία

Τόμσεν ξανά σε ρόλο Κασσάνδρας: Η Ελλάδα δεν μπορεί να ευημερήσει στην Ευρωζώνη - «Δεν μάθανε οι Ευρωπαίοι από όσα έγιναν στην Ελλάδα. Δεν ήταν αρκετό το κούρεμα το 2012. Μόνο το ΠΑΣΟΚ έκανε μεταρρυθμίσεις και το πλήρωσε» - «Το 2015 η Ελλάδα θα έφευγε αλλά τελικά τη διασώσαμε. Πολιτική Ένωση είναι η λύση» για την Ευρώπη λέει ο Βίζερ - Σταϊκούρας: Ανάπτυξη σε πέντε άξονες 

Βήματα για πολιτική ένωση της ΕΕ και όχι ημίμετρα με σχέδια διάσωσης όπως της Ελλάδας, συστήνουν δύο από τους πρωταγωνιστές της μεγάλης κρίσης 2010-2019.

Ο «γνωστός και μη εξαιρετέος» Πόουλ Τόμσεν ως πρώην αντιπρόσωπος και μεγαλοστέλεχος του ΔΝΤ, αλλά και το «πρόσωπο – κλειδί» των Μνημονίων και ο πρώην επικεφαλής του EuroWorkingGroup Τόμας Βίζερ αποκάλυψαν το παρασκήνιο και τα διδάγματα της ελληνικής κρίσης, μιλώντας στο συνέδριο του Economist, με θέμα «Ελλάδα: 200 χρόνια οικονομικής επιβίωσης».

Ο κ. Τόμσεν ζητάει όμως και τώρα ακόμα πιο πιεστικά μέτρα και μεταρρυθμίσεις, θεωρώντας ότι «τσάμπα» προσφέρει μέτρα στήριξης στην Ελλάδα η Ευρώπη, χωρίς ουσιαστικές δεσμεύσεις και μεταρρυθμίσεις. Ειδικότερα: 

Ποιός πλαστογράφησε το μνημόνιο, πώς το έπραξε, και γιατί!

 
Του Σπυρίδωνα Λαβδιώτη.
Με το πολιτικό σλόγκαν το αρχαίο «Σώζειν» την Ελλάδα από τη χρεοκοπία η κυβέρνηση Παπανδρέου υπογράφει όπως είδαμε στην προηγούμενη δημοσίευση – Μέρος 3ο επί του Δημοσίου Χρέους – την υπαγωγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης την 10η Μαΐου 2010. Ήτοι, της δανειακής σύμβασης των € 110 δις του Α’ Μνημονίου που είχε προσυμφωνηθεί με τις ευρωπαϊκές αρχές και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) πριν την επίσημη εφαρμογή του προγράμματος. Έτσι επήλθε η απεμπόληση της εθνικής ανεξαρτησίας, η κατεδάφιση της οικονομίας και η σταδιακή ουσιαστική υποδούλωση και φτωχοποίηση της Ελλάδος. Το πρώτο επίσημο έγγραφο της Συμφωνίας της τρόικας με την ελληνική κυβέρνηση που οδήγησε στο Α’ Μνημόνιο είναι η Δήλωση των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων της ζώνης του ευρώ της 25ης Μαρτίου του 2010.¹
Η Δήλωση προσαρτήθηκε στο ν. 3845 της 6ης Μαΐου μεταφρασμένη στα ελληνικά, αλλά το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο κατά μυστηριώδη τρόπο απουσίαζε ολοσχερώς από το νόμο. Αξίζει λοιπόν να προσέξουμε τη μεθόδευση των Ελλήνων πολιτικών. Ο ίδιος νόμος ενώ εμπεριέχει αυτούσιο το κείμενο της Δήλωσης της 11ης Απριλίου 2010 για τη στήριξη της Ελλάδος από τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης στα ελληνικά και στα Αγγλικά, το αυθεντικό αγγλικό κείμενο της Δήλωσης των Αρχηγών Κρατών δεν υπάρχει στο νόμο που ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή!
Ο λόγος της μη ενσωμάτωσης του εγγράφου στο ν.3845 είναι σοβαρός, διότι αλλοιώθηκε η έννοια ενός σημαντικού αγγλικού όρου…

Πώς Βενιζέλος-Παπαδήμος με το PSI διέσωσαν τους δανειστές, χρεοκόπησαν τα ταμεία, και εκποίησαν την Ελλάδα!

Του Σπυρίδωνα Λαβδιώτη*

Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης και οι διθύραμβοι του Υπουργού Οικονομικών, Ε Βενιζέλου ότι τοPSI όχι μόνο μείωσε την ονομαστική αξία του χρέους € 106 δις, αλλά την «πετσόκοψε» κατά €126 δις – και η συνολική μείωση σε καθαρή παρούσα αξία (Net Present Value) ανέρχεται στα 180 δις ευρώ1προκαλούν όντως έκπληξη.

Ας απομακρυνθούμε όμως από τον κόσμο της φαντασίωσης για να βρεθούμε αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα ότι το PSI αποτελεί αποτυχία παγκοσμίου εμβέλειας, που αλυσσόδεσε την Ελλάδα στην τυραννία ενός αθέμιτου αέναου δανεισμού. Ο αναγνώστης για να διαπιστώσει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το Greek PSI συνιστά ίσως τη μεγαλύτερη «Μπλόφα» σωτηρίας μιας ανεπτυγμένης χώρας από τη χρεοκοπία, θα υπενθυμίσουμε συνοπτικά τους όρους της πολυσυζητημένης αναδιάρθρωσης χρέους.

Οι όροι...

Κύριοι, δυστυχώς επαληθευτήκαμε για τα Μνημόνια

Και ξαφνικά σύσσωμος, θα έλεγα, ο ξένος Τύπος, ανακάλυψε ότι η Ελλάδα έχει καταστραφεί από τις «φροντίδες» που της επιφύλαξαν τα Μνημόνια και, ουσιαστικά, δεν έχει διέξοδο, αν παραμείνει στα αποκαΐδια τους. Τώρα, έγινε, επιτέλους ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα καταβαραθρώθηκε, επειδή οι κυβερνώντες, με τη στενή συνεργασία των ΜΜΕ, της απέκλεισαν οποιαδήποτε άλλη επιλογή, εκτός από την «υποχρεωτική ευρωπαϊκή πορεία«. Και αυτή ήταν το τέλος της.

Δικαιούμαι να πω, χωρίς φυσικά ίχνος ικανοποίησης, ότι αυτές οι αυταπόδεικτες, αλλά και τόσο τραγικά καθυστερημένες διαπιστώσεις, με δικαιώνουν 100%. Όπως κουράστηκα να το επαναλαμβάνω από την πρώτη στιγμή της κρίσης, μνημόνια και ευρωπαϊκά προγράμματα είχαν τραγικά εσφαλμένη βάση και γι’ αυτό θα κατέληγαν με βεβαιότητα (όπως και κατέληξαν δυστυχώς) σε ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδας: οικονομική, κοινωνική, αλλά και εθνική[1].

Η κατάσταση ήταν ξεκάθαρη, από την πρώτη στιγμή και συνεπώς εύκολα αντιληπτή ακόμη και από οικονομολόγους του «γλυκού νερού», αν μου επιτρέπεται η όχι κομψή αυτή έκφραση. Το βασικό στοιχείο της καταστροφής ήταν ο εξαρχής σχεδιασμός της δήθεν «σωτηρίας» μας, με παντελή έλλειψη αναπτυξιακής δυνατότητας. Η χώρα, για να εξυπηρετεί το χρέος της, ήταν υποχρεωμένη να δανείζεται συνεχώς και παράλληλα να στραγγαλίζει την εσωτερική ζήτηση, περιορίζοντας σε τραγικά επίπεδα το σύνολο των εισοδημάτων και υιοθετώντας πρωτοφανούς ύψους και έμπνευσης φορολογικούς συντελεστές!

Αναπόφευκτα, το χρέος σκαρφάλωνε ακατάπαυστα σε απόλυτους και σε σχετικούς όρους, αλλά όμως το ΔΝΤ με τη συμπαράσταση της κυρίας Μέρκελ, αναζητούσε αγωνιωδώς μεθοδεύσεις (φυσικά, εκτός των ορίων της οικονομικής επιστήμης) για να το βαφτίσει «βιώσιμο». Προφανώς, επειδή, αν δεν ήταν βιώσιμο (που δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι), θα ήταν αδύνατη η συνέχιση της παρουσίας του ΔΝΤ στην ελληνική δραματική σκηνή. Και η αποχώρησή του θα αποτελούσε επίσημη ομολογία παταγώδους αποτυχίας, κάτι που φυσικά έπρεπε με κάθε θυσία να αποφευχθεί!

Ταυτόχρονα, όσο και αναπόφευκτα, οι νέοι Έλληνες επιστήμονες εγκατέλειπαν κατά χιλιάδες την Ελλάδα, η αγορά εργασίας βάδιζε σταθερά προς πλήρη ζουγκλοποίηση, ο παραγωγικός ιστός της οικονομίας κατέρρεε, και το σύνολο του ελληνικού πλούτου όδευε προς ξεπούλημα.

Κρανίου τόπου

Ωστόσο, όσο και αν φαίνεται απίστευτο, είναι όμως γεγονός. Δηλαδή, σε αυτή την κρανίου τόπου οικονομία, όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις των εννέα τελευταίων ετών, πλαισιωμένες φυσικά από τους υπουργούς Οικονομικών τους και το σύνολο των λοιπών οικονομικών συνεργατών τους, διέκριναν καθαρά την ανάπτυξη. Διατυμπανίζουν δε με ενθουσιασμό την άφιξή της. Μάλιστα, έφθασαν στο σημείο να καταρτίζουν και αναπτυξιακά προγράμματα! Και, αναμένοντας την (την ανάπτυξη, πάντοτε) αποκοίμιζαν το λαό με παραμύθια. ....

Πως λειτουργούν οι offshore εταιρείες σε 3 λεπτά

Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι εταιρείες offshore μέσα σε ένα τρίλεπτο βίντεο.

Παραγωγή των Financial Times, μετάφραση στα ελληνικά Φοιτητές Οικονομικών.

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Εδώ και 84 χρόνια τραγουδάμε: " Άιντε, να ζήσεις φτώχεια και να πεθάνεις παλιοκρίση! " (Κατοχή και μνημόνια - μια από τα ίδια... ίσως και χειρότερα...)

Οι φόροι και τα κόμματα φέραν αυτή την κρίση που κάνανε τον άνθρωπο να μην μπορεί να ζήσει

που κάνανε τον άνθρωπο να μην μπορεί να ζήσει κι όλο τη φτώχεια πολεμά για να την ανικήσει

να βγάλει το ψωμάκι του το σπίτι του να ζήσει να βγάλει το ψωμάκι του το σπίτι του να ζήσει

αλλά κι αυτό αδύνατο για να το ’κονομήσει και κάθε μέρα βλαστημά την έρημη την κρίση

και κάθε μέρα βλαστημά την έρημη την κρίση όλος ο κόσμος τα ’χασε κι όλοι παραμιλούνε

και κάθε μέρα βλαστημούν την κρίση που περνούνε και κάθε μέρα βλαστημούν την κρίση που περνούνε

-Άιντε, να ζήσεις φτώχεια και να πεθάνεις παλιοκρίση!
-Γεια σου Ογδοντάκη μου, παιδί μου, γεια σου!



==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το τραγούδι που άφησε εποχή στη κατοχή της ένοπλης Γερμανίας του Γ΄Ράιχ - Ξανά επίκαιρο και σήμερα στην εποχή των μνημονίων του Δ΄Ράιχ: "Τώρα δεν θέλει ο έρως χάδια και φιλάκια, μα προτιμά καμιά οκά κολοκυθάκια..."

Μία οκά κολοκυθάκια
Μουσική: Δ. Ιαννόπουλος Μουσική: Ιωσήφ Ριτσιάρδης
Ερμηνεύτρια: Μπέττυ Μοσχονά

Έπαιρνες τις καρδιές αιχμάλωτες
με τρόπο κλείνοντας το μάτι,
όμως αυτά συμβαίναν άλλοτε
σαν ήταν η κοιλιά γεμάτη.

Τώρα που η κοιλιά μου άδειασε, αχ
στο λέω παιδί μου αγαπημένο,
έστω κι αν βλέπω ότι βράδιασε
στο ραντεβού μου δεν πηγαίνω.

Τώρα δεν θέλει ο έρως χάδια και φιλάκια,
μα προτιμά καμιά οκά κολοκυθάκια,
οι μαυρομάτες λυώνουν βλέποντας, αχ, πατάτες
κι έχουν χαρά μέσ' στην αγορά,
ενώ περιμένουν στην ουρά
κι έχουν χαρά μέσ' στην αγορά,
ενώ περιμένουν στην ουρά.

Μη μου γκρινιάζεις τώρα φίλε μου
κι αν έχεις όλα σου τα δίκια,
μα αντί λουλούδια αν θέλεις στείλε μου
αχ, μια σακούλα με ραδίκια.

Τα χάδια δεν μου λένε τίποτα
και για να λείψουν τα νευράκια,
θα με τυλίξεις οπωσδήποτε...