THE GREEK TRAGEDY AND THE ONE-WAY CATHARSIS

By Maria Negreponti-Delivanis*

 Introduction

The situation of the Greek economy and society, six years after the enforcement of the Memoranda appears hopeless. It was clear from the outset that the inhuman demands of creditors, as illustrated in the third memorandum, now in force, although accepted by the Government of Syriza, and not only, would be impossible to implement.

The insurmountable difficulty, that makes the Greek debt unsustainable, plunging the people into despair and progressive impoverishment, is not so much its height (in absolute but also in relative terms) as the condemnation of the country to an ongoing recession.

Under these circumstances, even assuming a zero interest rate, it would still be impossible to deal with the debt as the yearly decline of GDP is cumulative. Greek GDP is constantly declining, over the last six years, resulting in an escalation of the debt.

The inability of the Greek economy for growth during the critical period of  ...

Για την εθνική μας επέτειο της 25ης Μαρτίου

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Πολλές φορές, τον τελευταίο καιρό, διερωτήθηκα πως αλήθεια μπορεί να λειτουργεί το μυαλό των κυβερνητικών μας, που όλοι δίνουν την εντύπωση "κανονικών ανθρώπων",αλλά όμως δέχονται σταδιακά, και με μορφή του μαρτυρίου της σταγόνας, το τέλος των συμπατριωτών τους, και συνεπώς και της Ελλάδας;;;;;
ΠΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ;;;
Είναι, πράγματι, ένα μεγάλο μυστήριο, άλυτο μέχρι στιγμής, η απόλυτη σχεδόν επικράτηση του τρόμου του GREXIT, παρότι προ πολλού η όποιας μορφής σύγκριση, και με οποιονδήποτε τρόπο, αφενός των δεινών και κινδύνων ενός GREXIT, και των αντίστοιχων της πειθήνιας-εξευτελιστικής-αντεθνικής παραμονής στο ευρώ, γέρνει σαφέστατα υπέρ των δεύτερων.
Ωστόσο, οι πατέρες του Έθνους μας, αριστεροί κεντρώοι και δεξιοί (δεν υπάρχει, φυσικά, ουδεμία διαφορά ανάμεσά τους, με μόνη εξαίρεση το ΚΚΕ), λειτουργούν ωσάν να είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι τα Μνημόνια και τα βασανιστήρια που απορρέουν από αυτά, η κυρία Μέρκελ που τους "κάνει την τιμή να συνομιλεί μαζί τους", να "φιλιέται επαγγελματικά μαζί τους", να "καταδέχεται να σηκώνει το τηλέφωνο για να συνομιλεί μαζί τους",
Ο κ. Σόιμπλε που υποστηρίζει έμμεσα, αλλά συχνά και άμεσα ότι "ουδεμία σημασία έχει το...

Συγκεντρώσεις - Διαμαρτυρίες - Πορείες: Τι Νόημα μπορεί να έχουν σε μια Κατεχόμενη Χώρα

 Της Μαρίας Νεγρεπόντη Δελιβάνη

Περνώντας σήμερα το πρωί από το Σύνταγμα άκουσα για λίγο τους ομιλητές, που εξακόντιζαν πύρινα βέλη εναντίον της Κυβέρνησης και απαιτούσαν την άμεση απόσυρση του επίμαχου νομοσχεδίου, εναντίον των αγροτών.

Και διερωτήθηκα: από ποιόν απαιτούν αυτήν την απόσυρση; 

Από μια Κυβέρνηση η οποία εμφανίζεται επίσημα πια, ως το εκτελεστικό όργανο των δανειστών και του κουαρτέτου; 

Από μια Κυβέρνηση της οποίας, χωρίς υπερβολή, το 100% της δραστηριότητάς της καταναλίσκεται σε ατέρμονες συζητήσεις και προσπάθειες για το πως θα ικανοποιήσει όσο γίνεται καλύτερα το κλιμάκιο των ελεγκτών; 

Από μια Κυβέρνηση που αγωνιά για το αν και πότε θα δεήσουν να έρθουν τα παιδάκια του κλιμακίου του ΔΝΤ για να την συγχαρούν για την κατανόηση των σχετικών διαταγών τους και την εφαρμογή τους, αλλά ταυτόχρονα και να την επιπλήξουν επειδή όφειλε να κάνει περισσότερα;

Αλλά κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι, σαφώς παρανοϊκό, το αίτημα των εξαθλιωμένων κοινωνικό-επαγγελματικών ομάδων για επιβίωση, να απευθύνεται προς την Κυβέρνηση, που επέλεξε ακριβώς ως ρόλο της, να φέρει, με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία, σε πέρας αυτά τα εγκληματικά μέτρα.  

Η λογική, φυσικά, υπόθεση είναι ότι οι εξαθλιωμένες κοινωνικό-επαγγελματικές ομάδες απευθύνονται προς την Κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι είναι κατοχική, αλλά εκλιπαρώντας την να ανανήψει. Απαιτώντας από την ελληνική Κυβέρνηση να τολμήσει ανυπακοή στα μέτρα που τελειώνουν την Ελλάδα. Να ορθώσει ανάστημα και να προστατεύσει τους πολίτες, που βιώνουν σε συνθήκες πειραματόζωου για έξη...

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ-ΠΟΡΕΙΕΣ. Τι νόημα μπορεί να έχουν σε κατεχόμενη χώρα; Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη                   

Περνώντας   σήμερα το πρωί από το Σύνταγμα  άκουσα για λίγο τους ομιλητές, που εξακόντιζαν πύρινα βέλη εναντίον  της Κυβέρνησης και απαιτούσαν την άμεση  απόσυρση του επίμαχου νομοσχεδίου, εναντίον των αγροτών.

Και διερωτήθηκα: από  ποιόν απαιτούν αυτήν την απόσυρση; Από μια Κυβέρνηση η οποία εμφανίζεται επίσημα πια,   ως το  εκτελεστικό όργανο των δανειστών και του κουαρτέτου;  Από μια Κυβέρνηση της οποίας, χωρίς υπερβολή, το 100% της δραστηριότητάς της καταναλίσκεται  σε ατέρμονες συζητήσεις και προσπάθειες  για το πως θα ικανοποιήσει όσο γίνεται καλύτερα  το κλιμάκιο των ελεγκτών; Από  μια Κυβέρνηση που αγωνιά για το αν και πότε θα δεήσουν να έρθουν τα παιδάκια  του κλιμακίου του ΔΝΤ για να την συγχαρούν για την κατανόηση των σχετικών διαταγών τους και  την  εφαρμογή τους, αλλά ταυτόχρονα και να την επιπλήξουν επειδή όφειλε να κάνει περισσότερα;  Αλλά κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι, σαφώς  παρανοϊκό,  το αίτημα των εξαθλιωμένων κοινωνικό-επαγγελματικών ομάδων για επιβίωση, να απευθύνεται  προς την Κυβέρνηση, που επέλεξε ακριβώς  ως ρόλο της,  να φέρει, με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία,  σε πέρας αυτά τα εγκληματικά μέτρα.

Η λογική, φυσικά, υπόθεση είναι ότι οι εξαθλιωμένες κοινωνικό-επαγγελματικές ομάδες απευθύνονται προς την Κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι είναι κατοχική, αλλά  εκλιπαρώντας την να ανανήψει. Απαιτώντας από την ελληνική Κυβέρνηση να τολμήσει  ανυπακοή στα μέτρα που τελειώνουν  την Ελλάδα.  Να ορθώσει ανάστημα και να προστατεύσει  τους πολίτες, που βιώνουν σε συνθήκες πειραματόζωου για έξη ατέλειωτα χρόνια.

Με ποικίλους τρόπους, και σκληρή γλώσσα εναντίον των Μνημονίων,  το αίτημα αυτό ...

Γιατί η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα είναι μονόδρομος

Μαρία Νεγρεπόνττη Δελιβάνη

Η αρνητική αντιμετώπιση του εθνικού μας νομίσματος από την  πλειονοψηφία των Ελλήνων,  μπορεί να δικαιολογηθεί, μόνο,   αν πιστεύουν πρώτον, ότι  η σωτηρία μας είναι εντός των Μνημονίωνκαι δεύτερον ότι οι δανειστές μας πασκίζουν για τη σωτηρία μας, την ανάπτυξή μας και την ταχεία έξοδό μας από την κρίση.Θεωρώ και τις δύο αυτές υποθέσεις αυταπόδεικτα αστήρικτες και θα πρόσθετα και παρανοϊκές. Αλλά, αν έτσι είναι τότε η  μοναδική λύση στο ελληνικό δράμα βρίσκεται εκτός Μνημονίων και τότε  το εθνικό μας νόμισμα εμφανίζεται, πράγματι, ως μονόδρομος.

Την παράλογη απέχθεια των Ελλήνων  προς το εθνικό τους νόμισμα, θα την αποδώσω  στην απεριόριστη  εξουσία των  ΜΜΕ, και στη δυνατότητά τους να μεταβάλλουν την πραγματικότητα,   δημιουργώντας μέσω της επανάληψης,   εσφαλμένες εντυπώσεις και πεποιθήσεις. Ωστόσο, αυτή φαίνεται να τελειώνει, αφού η τελευταία ευρωπαϊκή έρευνα δίνει 44% υπέρ της δραχμής και μόνον 42%υπέρ του ευρώ, ενώ ταυτόχρονα περισσότερο από 60% των Ελλήνων πιστεύουν ότι τα αποτελέσματα του ευρώ ήταν βλαβερά για την Ελλάδα.

ΜΕΡΟΣ Ι. Στον μνημονιακό αστερισμό δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας

Το πόσο ουτοπική είναι η υπόθεση προσμονής θετικών αποτελεσμάτων, από την εφαρμογή των Μνημονίων τώρα και στο διηνεκές, προκύπτει  από την μέχρι σήμερα τραυματική  εξαετή  εμπειρία από αυτά, αλλά και από το σύνολο των  λογικών προβλέψεων για το μέλλον.

Α. Οι συνέπειες των Μνημονίων  μέχρι σήμερα:

Συνέντευξη της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη στην TV Βεργίνα και στη δημοσιογράφο Χριστίνα Τσορμπα, που επικεντρώνεται στη δραχμή, ως μονοδρομική λύση στο ελληνικό αδιέξοδο

Η αρχή του τέλους της παγκοσμιοποίησης; * 

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη         

http://marianegreponti-delivanis.blogspot.gr/

Εισαγωγή

Στη δεκαετία του ’80 επιβλήθηκε σε ολόκληρη την υφήλιο  το διεθνές οικονομικό σύστημα, που έγινε γνωστό με το όνομα «παγκοσμιοποίηση». Η επιλογή και προώθησή του οφείλεται στις ΗΠΑ, που είχαν δικαιολογημένους φόβους να πιστεύουν  ότι κινδύνευαν να χάσουν την παγκόσμια επικυριαρχία τους, και να τους διαδεχθεί σε αυτήν η Ιαπωνία ή η Ευρώπη.  Η απελευθέρωση των συναλλαγών, σε συνδυασμό με το καθεστώς  οικονομικού  φιλελευθερισμού ήταν το  σύστημα που οι ΗΠΑ πρόβλεπαν ότι θα τους ευνοούσε και θα τους εξασφάλιζε τη συνέχιση της διεθνούς πρωτοκαθεδρίας τους. Το νέο διεθνές σύστημα[1],  έγινε δεκτό από το ένα άκρο του πλανήτη, ως το άλλο, με μεγάλο ενθουσιασμό, γιατί υποσχόταν το τέλος των κρίσεων, την αύξηση της ευημερίας, την ωφέλεια όλων των συναλλασσομένων, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης του διεθνούς  εμπορίου καθώς και τη δυνατότητα όλων των κατοίκων της Γης να επωφεληθούν από τις νέες τεχνολογίες. Οι ολιγάριθμοι οικονομολόγοι, που  διατύπωσαν, από την αρχή, αμφιβολίες, σχετικά με τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης[2]αντιμετωπίστηκαν ως ανορθόδοξοι, μη προοδευτικοί, μεμψίμοιροι κ.ά. Ωστόσο, οι δυσμενείς συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, καθώς και η αθέτηση των αρχικών της υποσχέσεων δικαίωσαν εκ των υστέρων τους σκεπτικιστές.

Όταν  η «παγκοσμιοποίηση», εμφανίστηκε πριν τέσσερις περίπου δεκαετίες  εκλήφθηκε ως  νέο σύστημα, ενώ δεν ήταν. Αντιθέτως, επειδή  έχουμε στη διάθεσή μας  μόνο δύο διεθνείς κοσμοθεωρίες, αυτήν της...

Η απαξίωση της κυρίαρχης οικονομικής θεωρίας στη νέα διεθνή οικονομική τάξη - Ενσυνείδητες οι επιλογές των εκάστοτε αρμοδίων, που επιτείνουν την αδυναμία αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Εισαγωγή
Το θέμα της εισήγησής μου, στο φετινό συνέδριο του Πανεπιστημίου μας –θέλω να πιστεύω ότι μπορώ να το λέω «μας» και εγώ – κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ένα τεράστιο πρόβλημα, που αν και παραλύει ουσιαστικά την ομαλή λειτουργία της οικονομίας, έχει ωστόσο τραγικά παραμεληθεί. Πρόκειται, για την προϊούσα αδυναμία προσέγγισης και επίλυσης οποιουδήποτε οικονομικο-κοινωνικού προβλήματος, με τα κλασικά θεωρητικά εργαλεία.
Αναφέρομαι, συγκεκριμένα, στις νέες και δραματικές μεταβολές των προηγμένων οικονομιών, που θέτουν σταδιακά εκτός χρήσης την πεμπτουσία της κυρίαρχης οικονομικής θεωρίας. Είναι, πράγματι, αναμφισβήτητο ότι τα νέα και σε εξέλιξη χαρακτηριστικά του μεταβιομηχανικού αναπτυξιακού σταδίου, που τώρα διανύει η ανθρωπότητα, καθιστούν πεπερασμένο το σύνολο σχεδόν των οικονομικών θεωρημάτων, πεποιθήσεων και υποθέσεων. Ένα σημαντικό τμήμα του κλασικού περιεχομένου της Πολιτικής Οικονομίας, όπως αυτή διδάσκονταν και εξακολουθεί εν πολλοίς να διδάσκεται στα πανεπιστήμια της υφηλίου, δεν είναι πια σε θέση να ερμηνεύσει τη νέα πραγματικότητα, και να προσφέρει λύσεις στα ακανθώδη προβλήματά της. Μας χρειάζονται, λοιπόν, νέα ερμηνευτικά εργαλεία, τα οποία όμως δεν είναι, προς το παρόν, διαθέσιμα. Θεωρώ ανεξήγητη, όσο και θανάσιμα επικίνδυνη αυτήν την αδιαφορία, που μετατρέπει σε χάος και ζούγκλα τη λειτουργία των σύγχρονων οικονομιών.
Η αποδιοργάνωση αυτή της παγκόσμιας οικονομίας δεν εξηγείται μόνο, αλλά ούτε κυρίως από την υιοθέτηση, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ενός συστήματος, παρεμφερούς με αυτό του laissez-faire, laissez-passer,..

Τι συμβαίνει με τον κ. Πρωθυπουργό; Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη (άρθρο προς δημοσίευση στην εφημερίδα Le Monde) 22.08.2015

=========================================

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

(άρθρο προς δημοσίευση στην εφημερίδα Le Monde)

 Ο ελληνικός λαός σε κατάσταση σύγχυσης και βαθιάς απόγνωσης παρακολουθεί τις αδιανόητες κινήσεις του πρωθυπουργού του. Με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ο κ. Τσίπρας ζήτησε από τους ψηφοφόρους ένα βροντερό ΟΧΙ, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως όπλο, στις διαπραγματεύσεις του με την ΕΕ. Υποσχέθηκε, όχι μόνο την οριστική κατάργηση των μνημονίων, που εξαθλίωσαν την Ελλάδα τα πέντε τελευταία χρόνια, αλλά και μια αναγεννημένη Ευρώπη απαλλαγμένη από τις ιδεολογικές της εμμονές για λιτότητα.
Το μεγαλειώδες, ωστόσο, ΟΧΙ, του 62% του ελληνικού λαού, που τόλμησε να επιλέξει αριστερή κυβέρνηση, αλλά και να αμφισβητήσει την ορθότητα των μνημονίων, φαίνεται ότι εξόργισε το ευρωπαϊκό ιερατείο. Και αντί της αναμενόμενης ελάφρυνσης των απάνθρωπων, αλλά και παντελώς αναποτελεσματικών μνημονιακών μέτρων, η Τρόϊκα αποφάσισε να επιβάλλει στο λιλιπούτειο κράτος-μέλος της ένα τρίτο μνημόνιο με όρους ακόμη σκληρότερους των δύο πρώτων, ως χαριστική του βολή.
Η πρώτη συνέπεια της επιβολής αυτής της τερατώδους συμφωνίας, θα είναι η άνοδος του χρέους σε 201% του ΑΕΠ από 173% που είναι σήμερα. Ακολούθησε η θεαματική μεταστροφή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, κατά 180 μοίρες, από την προηγουμένη επαναστατική ατμόσφαιρα του «σκισίματος των μνημονίων», της «εθνικής κυριαρχίας», της κατηγορηματικής «άρνησης της λιτότητας». Παράλληλα, κρίθηκε απαραίτητη μια μορφή κυβερνητικής και κομματικής «εθνοκάθαρσης», με την αποβολή εκείνων των μελών, που παρέμειναν συνεπείς στις αρχές του ΣΥΡΙΖΑ και που αρνήθηκαν να ασπαστούν ευρωλατρεία.
Ο κ. Τσίπρας, στη συνέχεια, ουδόλως αισθάνθηκε την ανάγκη να εξηγήσει στους συμπατριώτες του την ακατανόητη αυτή συμπεριφορά του, αλλά αντιθέτως έσπευσε να παραιτηθεί και να ορίσει τη διενέργεια πρόωρων βουλευτικών εκλογών, για τις 20 Σεπτεμβρίου.
Αυτή τη φορά ο κ. Τσίπρας απαιτεί από τον ελληνικό λαό την ακύρωση του βροντερού ΟΧΙ του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, από ένα ισχυρό ΝΑΙ, που θα νομιμοποιεί το γενοκτονικό περιεχόμενο του τρίτου μνημονίου, παρότι το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος μπορεί να μεταβληθεί μόνον με νέο δημοψήφισμα.
Η αντιδημοκρατική αυτή συμπεριφορά πρωθυπουργού, και μάλιστα της πρώτης αριστερής ελληνικής κυβέρνησης ήταν φυσικό να πυροδοτήσει υποθέσεις για πραξικόπημα, για προδοσία και για συνωμοσίες, που εξυφάνθηκαν στην πλάτη του ελληνικού λαού. Πέρα, όμως, από αυτές, το βέβαιο είναι ότι το σκηνικό που επικρατεί τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα, είναι σαφέστατα ένα θέατρο του παράλογου, όπου καμία σκέψη με αφετηρία την κοινή λογική μπορεί να έχει θέση.

Καθώς το περιεχόμενο της λαϊκής εντολής του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου στρεφόταν σαφέστατα εναντίον των μνημονίων, με έμμεση προτροπή για ρήξη με τους δανειστές, αν επέμεναν στην καταστρεπτική πολιτική τους, ο πρωθυπουργός όφειλε να έχει μεριμνήσει για την συνέχεια αυτού του ΟΧΙ και εκτός ευρωζώνης.
Και ειδικότερα:

ΟΥΤΕ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, ΟΥΤΕ ΠΡΟΔΟΣΙΑ… ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΑΠΛΩΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ !

Της Μαρίας Νεγρεπόντη - Δελιβάνη

Η στροφή τμήματος της κυβέρνησης, κατά 180^ο μοίρες, από την επαναστατική και ενθουσιαστική ατμόσφαιρα του «σκισίματος των μνημονίων», της «εθνικής κυριαρχίας», της κατηγορηματικής «άρνησης της λιτότητας», των προτροπών για ένα «βροντερό ΟΧΙ», συντελέστηκε αστραπιαία, χωρίς να επιτρέψει στον λαό να εξάγει κάποια αληθοφανή συμπεράσματα. Υποθέσεις για πραξικόπημα και για προδοσία είναι, ασφαλώς, στην ημερήσια διάταξη, χωρίς ωστόσο να ικανοποιούν, καθώς πρόκειται σαφέστατα για ένα θέατρο του παράλογου, όπου καμία σκέψη με αφετηρία την κοινή λογική έχει θέση.

Η παρανοϊκή αυτή κατάσταση, την οποία προκαλούν τα μέλη εκείνα της κυβέρνησης, που έγινανμνημονιολάτρες μέσα σε μια νύκτα, οφείλεται σε δύο ομάδες αιτίων. Πρώτον, στο γεγονός ότι οι εξηγήσεις που οι αρμόδιοι, αλλά και ο πρωθυπουργός προσπαθούν να δώσουν στον, κατά κυριολεξία, «ζεματισμένο» ελληνικό λαό, δεν είναι απλώς ανεπαρκείς αλλά, είναι παντελώς εκτός θέματος. Συγκεκριμένα, υπουργός οικονομικών δήλωσε το πρωί της Τρίτης (11/8), ότι... «αυτή η συμφωνία (τερατώδης κατά γενική, και όχι μόνο ελληνική ομολογία-βλ. στη συνέχεια) είναι η καλύτερη δυνατή»!!! Εξυπακούεται, βέβαια, ότι ο απλός ανθρώπινος εγκέφαλος αδυνατεί να κατανοήσει μια τέτοια δήλωση μετά τα όσα προηγήθηκαν για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, για να γίνει το δημοψήφισμα κλπ., κλπ. Και πριν απ’ όλα, για ποιόν ακριβώς λόγο έπρεπε να καταφύγει η Ελλάδα σε νέα συμφωνία και σε νέο δάνειο (που θα οδηγήσει το χρέος της στο 200% του ΑΕΠ), εφόσον η σαφέστατη λαϊκή εντολή στο πρόσφατο δημοψήφισμα ήταν «ΟΧΙ σε συμφωνία με μνημόνια, και ΝΑΙ σε ρήξη με τους δανειστές»; Εξυπακούεται, ότι θα ήταν προσβλητικό για το 62% αυτών που ψήφισαν το ΟΧΙ να υποτεθεί ότι ήταν σε τέτοιο βαθμό αφελείς, ώστε πίστευαν πως η ρήξη θα μπορούσε να λάβει χώρα εντός της ευρωζώνης! Και, συνεπώς, όταν ο πρωθυπουργός   παρότρυνε τον ελληνικό λαό να τον οπλίσει μεβροντερό ΟΧΙ όφειλε να είχε μεριμνήσει για τη συνέχεια αυτού του ΟΧΙ, που αναγκαστικά θα ήταν εκτός ευρωζώνης.

Και πιο συγκεκριμένα:

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη: ΔΡΑΧΜΗ: ΣΩΤΗΡΙΑ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ; [Απαντήσεις σε σχετικές δηλώσεις του Τσίπρα]

Στην συνέντευξη του στην ΕΡΤ, ο Τσίπρας μίλησε ξεκάθαρα για τις επιπτώσεις της επιστροφής στην δραχμή

1) Η χώρα δεν έχει συναλλαγματικά αποθέματα για να στηρίξει την επιστροφή στο δικό της νόμισμα. Η δραχμή την ίδια στιγμή που θα εκδίδονταν, θα είχε μια δραματική υποτίμηση. Αυτό σημαίνει ότι ένας συνταξιούχος που παίρνει 800 ευρώ, θα έπαιρνε 800 δρχ. με τις οποίες θα έβγαζε 3 μέρες και όχι 1 μήνα

1.     Τι θα πει «η χώρα δεν έχει συναλλαγματικά αποθέματα»; Βεβαίως έχει αυτά που της εξασφαλίζουν οι εξαγωγές της , αλλά και οι άδηλοι πόροι. Θα πρέπει, συνεπώς, μέχρι που να ξαναφτιάξει την  κατεστραμμένη της παραγωγική βάση (με τη βοήθεια της δραχμής, γιατί διαφορετικά το εγχείρημα είναι αδύνατον), να περιορίσουμε τις εισαγωγές στα απολύτως αναγκαία είδη, κόβοντας όλα τα πολυτελή και      ημιπολυτελή αγαθά και υπηρεσίες. Η υπόθεση ότι μια σύνταξη 800 ευρώ που έφθανε για 1 μήνα, θα καταλήξει να επαρκεί μόνο για 3 ημέρες, αποδέχεται έναν πληθωρισμό που θα τρέχει σε 1000άδες. Κάτι τέτοιο φαίνεται εντελώς απίθανο για τους ακόλουθους λόγους;

-Πρώτον, διότι η εσωτερική υποτίμηση υλοποίησε ήδη το μεγαλύτερο τμήμα αυτής της διαδικασίας, όπως τονίζει και ο νομπελίστας Paul Krugman σε ένα από τα τελευταία του άρθρα για την Ελλάδα, όπου και προτείνει την λύση της δραχμής.  Το ποσοστό μείωσης της αγοραστικής δύναμης του συνταξιούχου των 800δρχ. εξαρτάται άμεσα από το ποσοστό συμμετοχής εισαγόμενων αγαθών, στο «καλάθι της νοικοκυράς». Αυτό, προβλέπεται πολύ χαμηλό και οπωσδήποτε απείρως μικρότερο από το αντίστοιχο, που απειλείται,  με βάση την  ήδη εξαγγελθείσα πρόθεση της Τρόικα, περί «συντάξεων 300^Ε.

-Δεύτερον, σε οικονομία με ποσοστό ανεργίας  27%  στον ενεργό πληθυσμό, η αύξηση της ρευστότητας (όπως δίδαξε ο J.M. Keynes) δεν θα κατευθύνεται στο επίπεδο των τιμών, αλλά στην απορρόφηση της ανεργίας, μέχρις ότου αυτή εξαλειφθεί.

-Τρίτον, σε οικονομία που διαθέτει εθνικό νόμισμα, μία από τις κορυφαίες της δυνατότητες είναι η εκτύπωση χρήματος και η διάθεσή του με τρόπο που να περιορίζει τις ανισότητες (κάτι αδύνατον με το ευρώ)

-Και  τέλος τέταρτον, θεωρώ  εξαιρετικά λανθασμένη την επιλογή προτίμησης λύσης, που σκοτώνει την Ελλάδα για πάνω από πενήντα χρόνια, μόνο και μόνο για να αποφευχθούν οι δυσκολίες κάποιων μηνών, εξαιτίας της μετάβασης στη δραχμή. Η Ελλάδα πρέπει να ζήσει, και κάποιες βραχυχρόνιες θυσίες, που θα της ξαναδώσουν προοπτικές ζωής, δεν είναι λογικό να απορρίπτονται με επιχειρήματα εν πολλοίς αβάσιμα, που προέρχονται από τους «εταίρους» μας,  και που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, εναντίον μας. Οι «εταίροι» μας πανικοβάλλονται με το GREXIT και για αυτό προσπαθούν να το «καλουπώσουν», όπως θα τους βόλευε. Εξυπακούεται, ότι ένα GREXIT όταν θα γίνει (γιατί θα γίνει οπωσδήποτε), θα πρέπει να «κεντηθεί» στις λεπτομέρειές του, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της Ελλάδας, και όχι της Γερμανίας.

2)Οι πλούσιοι που έχουν χρήματα στο εξωτερικό (250 δισ. ευρώ), θα ερχόντουσαν και θα αγόραζαν την μισή Ελλάδα. Οι φτωχοί θα περνάγαν τραγικά και οι πλούσιοι ζωή και κότα. ...

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη: Προέχει τώρα το πώς θα διασωθεί η Ελλάδα - Ολοταχώς για την ακύρωση της τερατώδους συμφωνίας - Η Ελλάδα πρέπει άμεσα να σωθεί και να ελευθερωθεί από τα κατοχικά στρατεύματα

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Δεν υπάρχει  σοβαρός οικονομολόγος, εντός και εκτός της χώρας, που να τολμά να υποστηρίξει ότι αυτό το προϊόν ενός απάνθρωπου εκβιασμού, που βαπτίστηκε ωστόσο «συμφωνία» αποβλέπει στη σωτηρία μας.Βασισμένο και το τρίτο μνημόνιο στις ίδιες κατευθυντήριες γραμμές των δύο προηγουμένων, που κατέστρεψαν την Ελλάδα, αλλά με ενισχυμένες τις ακραίες εκείνες απαιτήσεις των δανειστών, υπέρ της πλήρους λεηλασίας της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, υπέρ της ολοκληρωτικής εξαθλίωσης και ταπείνωσης του λαού, υπέρ δήθεν μεταρρυθμίσεων που απορρέουν από την πιο φανατική και απάνθρωπη νεοφιλελεύθερη θεώρηση, υπέρ της συνέχισης και εντατικοποίησης της γενοκτονικής λιτότητας, υπέρ της εφαρμογής εγκληματικής εμβέλειας υφεσιακών μέτρων, υπέρ της υφαρπαγής κάθε ίχνους  εθνικής κυριαρχίας και εθνικής αξιοπρέπειας, τέλος υπέρ της επίδειξης μιας βάρβαρης συμπεριφοράς που συνάδει σε δυνάμεις κατοχής, εναντίον ανυπεράσπιστων υπόδουλων λαών. Η ντροπή της Ευρώπης, όπως ορθά  την χαρακτήρισαν ορισμένα διεθνή ΜΜΕ.

Το τρίτο αυτό μνημόνιο, εκπλήσσει, με την έλλειψη αναφοράς σε αναπτυξιακή διαδικασία, που τόσο χρειάζεται η εμφανώς ετοιμοθάνατη ελληνική οικονομία. Η «συμφωνία», εξάλλου, αποκρούει με σκαιότητα το κούρεμα του μη βιώσιμου χρέους, εξαιρώντας έτσι το ΔΝΤ από τη συνέχιση συμμετοχής του στα βασανιστήρια  της χώρας μας.

Πρόκειται για ασήκωτη ταφόπετρα, που συνθλίβει την επιβίωση του ελεύθερου και ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, για τουλάχιστον 50 χρόνια από σήμερα.

Στο ερώτημα τού γιατί η Γερμανία, στην αδιαλλαξία της οποίας εναντιώθηκε αποφασιστικά μόνο η Γαλλία, και σε κάποιες φάσεις του μακρόσυρτου  ελληνικού δράματος, και η Ιταλία, αποφάσισε να ρίξει τη μάσκα της δήθεν «ισότητας των μελών της ΕΕ», της δήθεν «αλληλεγγύης» και της δήθεν «ευρωπαϊκής συνοχής», έχει προφανώς και άλλες απαντήσεις, εκτός από την επιθυμία ταπείνωσης της Ελλάδας, ως τιμωρία για τις μη ...

ΔΡΑΧΜΗ: ΣΩΤΗΡΙΑ ή ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ;

Απαντήσεις σε σχετικές δηλώσεις του κ. Πρωθυπουργού

                        Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Στην συνέντευξη του στην ΕΡΤ, ο Τσίπρας μίλησε ξεκάθαρα για τις επιπτώσεις της επιστροφής στην δραχμή

1) Η χώρα δεν έχει συναλλαγματικά αποθέματα για να στηρίξει την επιστροφή στο δικό της νόμισμα. Η δραχμή την ίδια στιγμή που θα εκδίδονταν, θα είχε μια δραματική υποτίμηση. Αυτό σημαίνει ότι ένας συνταξιούχος που παίρνει 800 ευρώ, θα έπαιρνε 800 δρχ. με τις οποίες θα έβγαζε 3 μέρες και όχι 1 μήνα

1.     Τι θα πει «η χώρα δεν έχει συναλλαγματικά αποθέματα»; Βεβαίως έχει αυτά που της εξασφαλίζουν οι εξαγωγές της , αλλά και οι άδηλοι πόροι. Θα πρέπει, συνεπώς, μέχρι που να ξαναφτιάξει την  κατεστραμμένη της παραγωγική βάση (με τη βοήθεια της δραχμής, γιατί διαφορετικά το εγχείρημα είναι αδύνατον), να περιορίσουμε τις εισαγωγές στα απολύτως αναγκαία είδη, κόβοντας όλα τα πολυτελή και      ημιπολυτελή αγαθά και υπηρεσίες. Η υπόθεση ότι μια σύνταξη 800 ευρώ που έφθανε για 1 μήνα, θα καταλήξει να επαρκεί μόνο για 3 ημέρες, αποδέχεται έναν πληθωρισμό που θα τρέχει σε 1000άδες. Κάτι τέτοιο φαίνεται εντελώς απίθανο για τους ακόλουθους λόγους;

-Πρώτον, διότι η εσωτερική υποτίμηση υλοποίησε ήδη το μεγαλύτερο τμήμα αυτής της διαδικασίας, όπως τονίζει και ο νομπελίστας Paul Krugman σε ένα από τα τελευταία του άρθρα για την Ελλάδα, όπου και προτείνει την λύση της δραχμής.  Το ποσοστό μείωσης της αγοραστικής δύναμης του συνταξιούχου των 800δρχ. εξαρτάται άμεσα από το ...

Ενα άρθρο του Jacques Sapir, για την Ελλάδα, που πρέπει οπωσδήποτε να διαβαστεί και να προβληματίσει: Les trois victoires du gouvernement grec Par Jacques Sapir · 20 juin 2015 - (μετάφραση GOOGLE) το κείμενο στα ελληνικά:

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβανη

Les trois victoires du gouvernement grec

Par Jacques Sapir · 20 juin 2015

Quel que soit le résultat de l’Eurogroupe qui doit se réunir le 22 juin, lundi prochain, il est désormais clair que le gouvernement grec, abusivement appelé « gouvernement de la gauche radicale » ou « gouvernement de SYRIZA », mais en réalité gouvernement d’union (et le fait que cette union ait été faite avec le parti souverainiste ANEL est significatif), a remporté des succès spectaculaire. Ces succès concernent tant la Grèce, où le peuple a retrouvé sa dignité, que les pays européen, ou l’exemple donné par ce gouvernement montre désormais la marche à suivre. Mais, et c’est le plus important, ce gouvernement – dans la lutte sans merci qu’il a mené contre ce que l’on appelle par euphémisme les « institutions », c’est à dire pour l’essentiel l’appareil politico-économique de l’Union européenne, l’Eurogroupe, la Commission européenne et la Banque Centrale Européenne – a démontré que le « roi est nu ». L’ensemble de la structure, complexe et peu transparente de cet appareil politico-économique a été mis au défi de répondre à une demande politique, et c’est avéré incapable de le faire. L’image de l’Union européenne en a été fondamentalement altérée. Quoi qu’il sorte de la réunion de lundi prochain, qu’elle se solde par un constat d’échec ou par une capitulation de l’Allemagne et du courant « austéritaire », ou même, ce que l’on ne peut exclure, par une défaite du gouvernement grec, l’appareil politico-économique de l’UE aura fait au grand jour la preuve de sa nocivité, de son incompétence et de sa rapacité. Les peuples des pays européens savent désormais où se trouve leur pire ennemi.

L’union européenne sans stratégie.

Le gouvernement grec, dans le cours de la négociation qui a commencé dès la fin du mois de janvier dernier, a été confronté à la position inflexible de ces « institutions ». Mais, cette inflexibilité a traduit bien plus un manque tragique de stratégie, et la poursuite d’objectif contradictoire, qu’une réelle volonté. En effet, on a ainsi compris que ces « institutions » n’entendaient nullement céder sur le principe de l’Euro-austérité, une ...

Η αυτοκτονική συμφωνία μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη*

Ακόμη και οι σκληρότεροι πολέμιοι του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι υποχρεωμένοι, τώρα, να παραδεχτούν ότι ο Πρωθυπουργός επιδόθηκε σε ατέρμονες και εξαντλητικές διαπραγματεύσεις, προκειμένου να καταλήξει σε συμφωνία, ώστε η Ελλάδα να παραμείνει εντός του ευρώ. Και φαίνεται ότι, αφού πέρασε δια πυρός και σιδήρου, ξαφνικά, και ω του θαύματος άνοιξαν οι ουρανοί, οι «εταίροι» αγκάλιασαν τον άνθρωπό μας, που ως τότε ήταν «αποδιοπομπαίος τράγος», και ξανάρχισαν τα φιλάκια και τα «χαριτωμένα» αστειάκια για γραβάτες κλπ.  

Παρότι έχω μεγάλο πειρασμό να χαρακτηρίσω θεσμούς και εταίρους, που παρεπιδημούν στην, πολλαπλώς, προδομένη Ευρώπη ως ένα απέραντο «τρελοκομείο», και να ηρεμήσω αναμασώντας τη φράση της εφημερίδας Le Monde, εδώ και δυό περίπου χρόνια, ότι «την Ευρώπη διοικούν παιδαρέλια (=des gamins)», τελικά, θα κάνω μια προσπάθεια ερμηνείας των πραγματικά τραγικών συμβάντων, για την Ελλάδα, αναφορικά:

Η ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ 12.11.2014 ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ- ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ

Η ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ 12.11.2014 ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ- ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ
(υστερόγραφο αντί προλόγου)
Ο προβληματισμός, τα συμπεράσματα και κυρίως οι λύσεις που προτάθηκαν σε αυτή την ημερίδα, και συνοψίζονται αμέσως παρακάτω, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία ύστερα από τη δημοσιοποίηση της δραματικής συντριβής- αναμενόμενης οπωσδήποτε- των ονείρων θερινής νυκτός της Κυβέρνησης


Απόηχοι και συμπεράσματα από την ημερίδα του Ιδρύματος Δημητρίου και Μαρίας Δελιβάνη, που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στις 12.11.2014, με θέμα: «ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ-ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ»;
Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Στην ημερίδα παρουσιάστηκαν τέσσερις κύριες εισηγήσεις. Οι εισηγητές, με αλφαβητική σειρά ήταν οι:

Μία εξαιρετική ανάλυση της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δεληβάνη

«Μία εξαιρετική ανάλυση της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δεληβάνη. «Πρωτογενές πλεόνασμα : 
Η προτελευταία πράξη του ελληνικού δράματος»
Κύριοι Βουλευτές της ΝΔ,
Είναι δυνατόν η κομματική πειθαρχία να σας μεταβάλλει σε πρόβατα του Σαμαρά και εκτελεστικά όργανα όσον περιγράφει κατωτέρω με απόλυτη σαφήνεια η οικονομολόγος διεθνούς φήμης Μαρία Νεγρεπόντη Δεληβάνη;;
Αυτή είναι η ιδεολογία του κοινωνικού
φιλελευθερισμού του κόμματος σας;;
Η υποδούλωση της Ελλάδας και η εξόντωση των Ελλήνων;;
Απομακρύνετε αμέσως τον από τις πράξεις του αποδεικνυόμενο επίορκο και υπαίτιο όσων περιγράφονται κατωτέρω.
Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ

Πρωτογενές πλεόνασμα : Η προτελευταία πράξη του ελληνικού δράματος (23.11.2013)

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Πάγωσαν τα χαμόγελα των Ελλήνων κυβερνητικών όταν οι θριαμβευτικές εξαγγελίες τους για την επίτευξη αυτού του περιβόητου πρωτογενούς πλεονάσματος, έγιναν δεκτές από την τρόικα με ανείπωτης έκτασης ψυχρότητα.
Αμήχανοι οι δικοί μας αρμόδιοι, γιατί ανέμεναν συγχαρητήρια και εύφημη μνεία για το επίτευγμά τους, προσπαθούν να αντιληφθούν τι, ακριβώς, συμβαίνει. ...

Η κ. Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη στις "Αντιθέσεις"

Η κ. Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη στις "Αντιθέσεις" from Αντίφωνο (antifono.gr) on Vimeo.

Ο δημοσιογράφος κ. Γεώργιος Σαχίνης συζήτησε με την πρώτη Ελληνίδα πρύτανη, εκλεγείσα τρεις φορές στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας κ. Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη στο κανάλι Kρήτη ΤV για την Οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας αλλά και της Ευρώπης. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο μνημόνιο, την δανειακή σύμβαση, την αναδιάρθρωση χρέους και την ελεγχόμενη πτώχευση.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"