Οι Γάλλοι προστατεύουν τα Αρχαία Ελληνικά – εμείς;

Γάλλοι ιστορικοί, αρχαιολόγοι και φιλόλογοι ζήτησαν από την UNESCO να συμπεριληφθούν τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά στην άυλη πολιτισμική κληρονομιά τής Ευρώπης. Αυτά όταν στην Ελλάδα υποβαθμίζεται βαθμηδόν με αποφάσεις τού υπουργείου Παιδείας η διδασκαλία τού αρχαίου ελληνικού λόγου... 

Γάλλοι ιστορικοί, αρχαιολόγοι και φιλόλογοι με πρόταση που προέκυψε από συνέδριο τους στη Γαλλία ζήτησαν από την UNESCO να συμπεριληφθούν οι κλασικές αρχαίες γλώσσες (τα Ελληνικά και τα Λατινικά) στην άυλη πολιτισμική κληρονομιά τής Ευρώπης, ώστε να προστατευθούν και να διδαχθούν. Τ
ην πρότασή τους υιοθέτησε ο υπουργός Παιδείας τής Γαλλίας, δηλώνοντας αποστομωτικά για τους αρχαιομάχους και χρησιμοθηριστές ότι οι αρχαίες αυτές γλώσσες δεν είναι ούτε νεκρές ούτε ελιτίστικες και ότι αντιθέτως αποτελούν τη βάση τής γνώσης των σύγχρονων σύγχρονων ευρωπαϊκών γλωσσών όπως η Γαλλική. 
Τι είναι αυτό το «απεύθυνση» κ. Μπαμπινιώτη; 
Πατήστε εδώ Αυτά όταν στην Ελλάδα υποβαθμίζεται βαθμηδόν με αποφάσεις τού υπουργείου Παιδείας η διδασκαλία τού αρχαίου ελληνικού λόγου και εξοβελίζονται από το σχολείο τα Λατινικά και για τις ανθρωπιστικές ακόμη σχολές. 
Αν ξαναδιδαχθούν τα Αρχαία Ελληνικά στα σχολεία της Ευρώπης, όπου έχουν περιοριστεί στο ελάχιστον, θα προκύψουν δύο ευεργετικά αποτελέσματα: 

Γ. Μπαμπινιώτη: Μία ή δύο λέξεις; Ιδού το δίλημμα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, στις 11 Απριλίου 1999 
Ο διορθωτής τού «Βήματος», που θα διορθώσει λ.χ. αυτό το κείμενο αφού «χτυπηθεί» στον υπολογιστή, ο διορθωτής τής «Καθημερινής», των «Νέων», τής «Ελευθεροτυπίας», ο διορθωτής κάθε εφημερίδας, περιοδικού ή έντυπου κειμένου (βιβλίου κ.λπ.) αλλά και κάθε Έλληνας, μαθητής, δάσκαλος, επιστήμονας, δημόσιος υπάλληλος κ.λπ. που γράφει Ελληνικά, όλοι θα σταθούν στο πρόβλημα αν θα γράψουν ως μία ή ως δύο λέξεις φράσεις όπως: 

απ' ευθείας - απευθείας 
εν τούτοις - εντούτοις
επί μέρους - επιμέρους
κατ' εξοχήν - κατεξοχήν
εν πρώτοις - ενπρώτοις
εν τω μεταξύ - εντωμεταξύ
επί κεφαλής - επικεφαλής
εξ αφορμής - εξαφορμής
όλως διόλου - ολωσδιόλου
εις βάρος - εισβάρος
συν τω χρόνω - συντοχρόνω 
κ.τ.ό. 

Σε προηγούμενο κείμενό μου στο «Βήμα» (10/1/1999) είχα θέσει το θέμα τής ανάγκης να υπάρξει ενιαία ορθογραφία μερικών «προβληματικών» λέξεων τής Ελληνικής με πρωτοβουλία τής Ακαδημίας ή διαπανεπιστημιακής επιτροπής γλωσσολόγων και άλλων ειδικών ή όποιου άλλου έγκυρου επιστημονικού οργάνου. Στο άρθρο μου εκείνο είχα θίξει το πρόβλημα τής ορθογραφίαςτριακοσίων περίπου λέξεων τής σύγχρονης Ελληνικής που έχω συγκεντρώσει (σε ειδικό πίνακα) και σχολιάσει στο Λεξικό μου, λέξεων με διφορούμενη ορθογραφία. [...]

Οι φράσεις αυτές αποτελούνται, κατά κανόνα, από μία πρόθεση και ένα όνομα (ουσιαστικό, επίθετο, αντωνυμία, αριθμητικό)· π.χ. εν αγνοία, εις μνήμην, παρ' όλο, αφ' υψηλού, με μιας, εξ αιτίας. Μπορεί επίσης να αποτελούνται από παρεμφερούς λειτουργίας στοιχεία: π.χ. έως ότου, τουτ' έστιν, κατά πως, απ' έξω, τω όντι. 

Ερωτήματα που προκύπτουν κατά την ορθογράφησή τους είναι: